Δευτέρα 18 Αυγούστου 2014

~'Αμυνα~



{η φωτογραφία δανεική από εδώ:
 http://pulpfactor.com/art/1797/death-and-surrealism/}


Τυλιγμένη γύρω από τον αφαλό
με τα πόδια μου αγκαλιά
μην με βρουν οι εφιάλτες.

Ο Εαυτός ξεπηδά απ' τ' όνειρο
και με τραβά από το κεφάλι
να γεννηθώ.

Στο κλάμα μου μέσα
του δαγκώνω τα χέρια.
"Δε γεννιέμαι...
Δεν..."

Ούτε ο Θάνατος
ούτε η Ζωή τριγύρω
να με υπερασπιστούν.

Νεκρή,
ηττημένη,
γεννιέμαι
κι επιζώ...




4 σχόλια:

  1. Ανώνυμος8/19/2014

    http://beautifulshares.wordpress.com/2014/01/27/%ce%b1%cf%80%ce%bf%cf%83%cf%80%ce%b1%cf%83%ce%bc%ce%b1-%ce%b1%cf%80%ce%bf-%cf%84%ce%bf-%ce%b2%ce%b9%ce%b2%ce%bb%ce%b9%ce%bf-%ce%bd%ce%b1-%cf%83%ce%bf%cf%85-%cf%80%cf%89-%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%b9/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Ούτε ο Θάνατος
    ούτε η Ζωή τριγύρω
    να με υπερασπιστούν."

    Φτάνοντας σε τούτο το όριο, αγγίζει ο νιχιλισμός, κι όμως ακόμα κι εδώ υπάρχει το μεγαλείο της Ελπίδας.

    Φιλώ σε.!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμε

    "Υπάρχουν κάποιοι που περπατούν στο κάστρο της ζωής τους προσπαθώντας να μην τους κοστίσει τίποτα, και δεν μπορούν να το ευχαριστηθούν. Υπάρχουν άλλοι που βιάζονται τόσο να φτάσουν νωρίς, που χάνουν τα πάντα χωρίς και αυτοί να ευχαριστηθούν τίποτα. Κάποιοι λίγοι μαθαίνουν αυτό το μάθημα και παίρνουν τον χρόνο τους για κάθε διαδρομή. Ανακαλύπτουν και απολαμβάνουν την κάθε γωνιά, το κάθε βήμα. Ξέρουν πως δε θα είναι δωρεάν, αλλά καταλαβαίνουν ότι το κόστος του να ζεις, αξίζει τον κόπο"

    Δεν βιάστηκα να γεννηθώ, δεν βιάστηκα να ονειρευτώ... δεν βεβίασα το ΘΑΥΜΑ, γιατί ξέρω πως ... επιταχύνοντας τη διαδικασία ΔΕΝ βοηθάς την κάμπια να γίνει πεταλούδα, μα την... Σκοτώνεις!...

    Υπέροχος πάντα ο Μπουκάι..
    μα και ο Δικός μας Καζαντζάκης Καταπληκτικότατος στις Διδαχές:

    Πεταλούδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. αοράτη

    Όταν τα μάτια μάθουν να κοιτούν με το ιδίωμα της Ενέργειας που μας δομεί και συντηρεί την γήινη Ζωή μας,
    τότε το Μηδέν ταυτίζεται με το Παν..
    Θάνατος δεν υπάρχει, παρά μόνο μία αέναη κίνηση γέννας του Ενός από τον Άλλο σ' ένα Υπαρξιακό Σύμπλεγμα που δεν εγκλωβίζεται από το Χρόνο...

    Φυσικά οι γέννες πονούν...
    Θέλει Δύναμη και Αντοχή η Μεταμόρφωση, γιατί δύσκολα χωρά το προηγούμενο ογκώδες σκαρί μας στο στενό διάδρομο του Νέου μας Εαυτού...
    και Αλχημιστικά η Εξέλιξη απαιτεί την συμπύκνωση στην Ουσία των Πραγμάτων...
    Όπως η Ποίηση...
    Έτσι και η Ζωή...





    ΑπάντησηΔιαγραφή

Προεκτείνοντας την αφορμή...