Φοβάμαι εδώ
χωρίς φεγγάρι, ούτε φώτα
καταμεσής της πλατείας
σηκώνεται άκαμπτο κύμα
μιας θάλασσας από πλακάκια πεζοδρομίου
γεμάτο νεκρά φύκια, όστρακα και ψάρια
όνειρα ναρκωμένων ανθρώπων.
Βαλσαμωμένοι στα βαθιά
επιπλέουμε
σανίδες, φελλοί, κουφάρια
μπάνιο νυχτερινό.
Το κατάρτι γέρνει προς τη μεριά των κρεμασμένων
και μία θάλασσα από αίμα
μάς τραβά στ΄ανοιχτά.
Σε χάνω,
απομακρύνεσαι μαζί με τους νεκρούς.
Με τσιμπάω
με δαγκώνω
υπάρχω ακόμα κι ας μην νιώθω πόνο.
Ο φόβος μουδιάζει το μυαλό
σαν ακριβό αναισθητικό με δράση ως το θάνατο.
Σε παρακαλώ
πριν ανάψουν τα φώτα
πριν βγει το φεγγάρι
και οι ψαράδες βγουν να αλιεύσουν τα κορμιά μας στ' ανοιχτά
συνέθεσε ένα τραγούδι αυριανής ημέρας
και υπόσχομαι να κολυμπήσω ως την όαση του μυαλού μου
για να μείνω ζωντανή
να προλάβω εκείνο το ξύπνημα στις 7
για μπάνιο πρωινό
μαζί με τους επιζήσαντες και τους αγέννητους..
Μαζεύω σανίδες... κουφάρια...... φελλούς....... κι ό,τι επιπλέει...... αγαπώ τη ζωή και θα επιζήσω....... μου παίρνει χρόνο .... πιάνω 7 το πρωί...... μαζί με το δικό μου όνειρο για ζωή ξεκινά κι μέρα το δικό της...... ναι ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ...... για μένα.... για μια νέα μέρα........ μουσική φωτός.... μουσική ζωής ....... γαλάζιο σεντόνι το κύμα με τραβούν να μου μάθουν τα μυστικά και τις χαρές της ζωής........ ΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΖΩ.........
ΑπάντησηΔιαγραφήFrankne
Κι εγω θα σε παρακαλουσα
ΑπάντησηΔιαγραφήαν μπορουσες να "ησυχασεις"
εστω για λιγο
Τραβα κατα κει
που η θαλασσα εχει ενα βαθυ μπλε
απο ουρανο
Frankne
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάνω σ' ένα παρόμοιο παραλήρημα Επιμονής μου γνώρισα τον Υποβρύχιο Τρελό και πλέον...
"...κοιμάμαι μ' ασφάλεια
στη σχεδία του μυαλού μου
κι ας μπάζει από παντού νερά.
Πλέον έχουμε όσα χρειάζονται
για να σωθούμε,
ο Ένας τον Άλλο..."
Το soundtrack που επιλέγω για την κυματομορφές του Μυαλού μου:
Η Επιμονή σου
Velvet
ΑπάντησηΔιαγραφήστα βελούδινα κομμάτια ΟυραΝού
συμβαίνουν οι πιο άγριες καταιγίδες
όταν ξεσπάσει πλέον
η τόση Σιωπή του Θηρίου.....
...ο Ένας τον Άλλον........ Εσύ για Μένα...... και Γω για Σένα..... το μεγαλείο της ζωής....... το άρωμα της ΖΩΗΣ ....... επιπλέεις γεμάτος με τον αέρα της ευτυχίας...... ποιά θάλασσα μπορεί να τα βάλει μαζί με την τόση ευτυχία....... χαμογελά κι αυτή και κάθε χαμόγελο σβήνει στην ακτή ...... κι είναι τόσα πολλά .... το ένα χαμόγελο πίσω απ τ άλλο........ χαμογέλα καρδιά ΜΟΥ η ΖΩΗ είναι δική ΜΑΣ...........
ΑπάντησηΔιαγραφήFrankne
ένιωσα σαν να έχω πεθάνει και να βλέπω την ψυχή μου να επιπλέει..
ΑπάντησηΔιαγραφήουφ..
μου αρέσει... σου εύχομαι να προλάβεις το ξύπνημα.. Αξίζει να ΞΥΠΝΑΕΙ κανείς...
ΑπάντησηΔιαγραφήFrankne
ΑπάντησηΔιαγραφήγια μας τους Τρελούς και για τα Παιδιά
ένα Χαμόγελο η άγκυρα,
ένα Χαμόγελο και η σανίδα σωτηρίας!...
Ο κόσμος αλλάζει μένοντας ίδιος..
Μέσα από τις διαδοχικές του τερατογενέσεις πού και πού ξεγεννά Θαύματα...
Γι αυτά αξίζει να δεθούμε με τις φλέβες μας στην Ανατολή του πρωιΝού, που κάθε φορά κόντρα στο Μηδέν, πάντα ξημερώνει!!!... Πάντα....
siren girl
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Πλάτωνας είχε καταδικάσει την Τέχνη, ακυρώνοντας την Αξία της και εκδιώχνοντας τους Ποιητές από την ιδανική του Πολιτεία...
Ο Αριστοτέλης υποστήριζε την κάθαρση μέσω της Τέχνης...
Βιώνοντας εικονικούς θανάτους ενδυναμώνουμε μπρος στην ιδέα του Θανάτου μας, η οποία μας στοιχειώνει από την μέρα που συνειδητοποιούμε το Εγώ μας και το "πού" βρισκόμαστε στον χωροχρονικό χάρτη της Ζωής, μέσα σ' έναν κόσμο που ειδικεύεται στην αυτοκαταστροφή!...
;-)
Λαμπρινή
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν υπάρχει κανείς που δεν του αξίζει το Ξημέρωμα της Επόμενης Ημέρας...
Οι εφιάλτες μας είναι ανάλογοι με το Παρελθόν μας.. Ό,τι έχουμε καταθέσει στην Τράπεζα των Συνειδήσεων, αυτό λαμβάνουμε σε κάθε μας ανάληψη...
Το Επόμενο Πρωί, μέσα στην αλληγορία του, συμπεριλαμβάνει και τη Σωτηρία που εκφράζεται μέσα από την Από Επίγνωση Ολοκληρωτική Αλλαγή του ΧθεσιΝού Εαυτού μας...
;-)