Ένα αναπηρικό καρότσι
κι ένα αναπηρικό δωμάτιο.
Ένα αναπηρικό σπίτι
αναπηρικό σώμα
και μία αναπηρική ζωή.
Κάθεται βαλσαμωμένος
όπως διδάχθηκε,
μα πλέον αρχίζει να μην χωρά.
Ανάβει νοερά το τζάκι
καίει όλα τα υποκατάστατα.
Δεν υπάρχει βοήθεια
μόνο επιθυμία να βγει έξω.
Ανάβει μία σπίθα
στο κέντρο της άγριας νύχτας
καίει το σώμα,
τη ζωή,
το καρότσι,
το δωμάτιο,
το σπίτι,
τις αλυσίδες,
την αναπηρία.
Ολόκληρος ένας Νους
που νικά το Εγώ του
και βγαίνει έξω
να γνωρίσει τον Άπειρο Εαυτό.
Σε λίγες γραμμές ότι πραγματεύονται βιβλία ολόκληρα για την καταδυνάστευση αλλά και την απελευθέρωση από το Εγωϊκό νου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυνατή καλημέρα :-)
Margo
ΑπάντησηΔιαγραφήη αιώνια κόντρα Υλιστικής θεωρίας του Κατέχω έναντι της θεωρίας του Είμαι...
Ας κάνουμε Πατρίδα μας το Δυναμικό: Γίνομαι...
Μήνας των παγωμένων Σταφυλιών...
ας τρυγήσουμε Εαυτό
να 'ναι Καλός ο Μήνας μας...