Τί να σου πω κύριε συνάδελφε!
Εδώ στο χωριό όλα είναι αλλιώς καμωμένα
κόντρα στην αστική σου πραγματικότητα.
Το σχολείο είναι χτισμένο σ' ένα οικόπεδο αρχαίας Γης
κάτω από μία σκεπή απέραντου κι άτοκου ουρανού.
Τα παιδιά δεν κουβαλούν ασήκωτα φορτία,
πετώντας φτάνουν οι ψυχές
τρέχοντας τα σώματα
και σαν χτυπήσει το πρώτο κουδούνι
τα μαζεύουμε με συνθήματα Ελευθερίας
για να μπουν από πόρτες και παράθυρα
να τσιμπήσουν γράμματα και ιδέες.
Οι αίθουσες μυρίζουν χορτάρι και βασιλικό
κι ο Νους κατέχει αβίαστα όλες τις απαντήσεις
καθώς η γεωμετρία επινοεί σχηματομορφές απλοποιήσεων.
Εδώ η Φυσική έχει πάντα πρώτο συνθετικό τη Φύση
η Γεωμετρία τη Γη
και η Ζωή παίρνει άριστα σε όλα τα διαγωνίσματα του Παρόντος.
Τα μολύβια σκάβουν κήπους στο εκτάριο του Νου
τα λευκά τετράδια γεμίζουν με μυστικά προφορικών παραδόσεων
και οι δάσκαλοι αριστεύουν στη Ζωή
αφομοιώνοντας την ουσία της ευτυχίας
έχοντας τον καλύτερο δάσκαλο,
δάσκαλο των δασκάλων:
τον μαθητή!...
-----------------------
Γυμνάσιο Πέλλας
είναι από τις φορές που δε βιάζομαι να σχολάσω
σαν η Ζωή μου να εκπληρώνει, σε κάθε της πεδίο, όλα τα Ξόρκια για Ευτυχία...
;-)
Η ελπιδα για το αυριο
ΑπάντησηΔιαγραφήειναι οταν οι ιδιοι μαθητες
φτιαχνουν το μελλον με τα χερια τους
Κι ένα μπραβο στους δασκαλους
που το στηριζουν
Χειροκροτώ !!! Και ...ζηλέυω λιγάκι.
ΑπάντησηΔιαγραφή........πάνω σε τούτη τη γη της Πέλλας μόνο ένα τέτοιο σχολειό θα μπορούσε να διδάσκει σ αυτά τα παιδιά........ και οι ίδιοι οι δάσκαλοι να διδάσκοντε απ αυτά τα παιδιά....... αλληλοεξάρτηση..... ετούτη η γη έχει πολλά να διδάξει...... εμπέμπει φως για νάχει πάντα έναν ολόφωτο ουρανό...... είτε κάτω κοιτάξεις είτε πάνω .... το ίδιο φως θα σ οδηγήσει στα βάθη των αιώνων...... τυχεροί όσοι την πατούν......
ΑπάντησηΔιαγραφήFrankne
Velvet
ΑπάντησηΔιαγραφήΘαυμάζω τους δασκάλους που αφιερώνονται στην Δημιουργία συμπαρασύροντας και το Μαθητή σ' αυτό το Ποτάμι που χύνεται στις πιο βαθιές Θάλασσες του Νου... εκεί όπου ο Πολιτισμός μόνιμα ακμάζει και αγιοποιούνται όλα τα Υλικά που πιάνει στα χέρια του ο Άνθρωπος..
όπου "Υλικά": απτά κι άυλα...
Όπου "Χέρια": κυρίως αυτά του Νου...
Με την ευκαιρία να πω πως συγχαίρω και επικροτώ το εγχείρημα του Δασκάλου Εικαστικών στον οποίο έκανε αναφορά η Margo:
ΕΚΘΕΣΗ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ
Η Φύση πρωτίστως είναι ΕΝΤΟΣ μας και θέλει καλλιέργεια!...
Poet
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι τόσο απλή κι εύκολη η πρόσβαση προς τον Παράδεισο που περιγράφω!...
Μία απόφαση θέλει μόνο!...
Διπλός ο Παράδεισος:
Πρώτος η Ψυχή του Παιδιού
και
Δεύτερος η Επαφή με τη Φύση...
;-)
Όλα στη Ζωή είναι στο χέρι μας,
αρκεί να απορρίψουμε το βόλεμα της αστικής ζωής μας,
η οποία μολύνει από νωρίς και την Ψυχή του Παιδιού...
Frankne
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποτε είχα διαβάσει το εξής:
"Ευτυχία είναι όταν ζεις ευτυχισμένες στιγμές να συνειδητοποιείς πως είσαι ευτυχισμένος..."
Είναι μεγάλο πλεονέκτημα να εκτιμούν οι Άνθρωποι την Ιερή Γη στην οποία ξετυλίγουν τη Ζωή τους..
Επίσης, έχει μεγάλη σημασία η Ιστορία που παραλαμβάνουμε, μα... ακόμη μεγαλύτερη σημασία έχει η Ιστορία που γράφουμε...
Με κόπο και προσφορά Εαυτού γράφεται η Ιστορία και οφείλουμε να το διδάξουμε αυτό στα παιδιά, χωρίς ΠΟΤΕ να τους αναγκάσουμε να "παπαγαλίσουν" επιτεύγματα Ηρώων... Μόνο να τους μάθουμε να Ζουν σαν Ήρωες στην χώρα που κληρονόμησαν...
Σε ένα τέτοιο σχολείο θα έπρεπε να είμασταν όλοι μας αιώνιοι μαθητές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτι σαν πρόγραμμα δια βίου μάθησης ;-)
Καθόλου τυχαία τα τόσα όμορφα που συμβαίνουν και που δεν ακούν οι πολλοί. Έχω την πεποίθηση πως κάτι έχει ήδη αλλάξει..
Πες μου πως αυτό το υπέροχο ποίημα θα τους το διδάξεις!
Margo
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι τόσο που καταλήγουμε στις ίδιες διαπιστώσεις!...
Το μόνο που θα παραθέσω είναι ο τρόπος διδασκαλίας των Κειμένων... Ευτυχώς ποτέ ο μαθητής δεν αφομοίωσε Κείμενα μέσα από προφορική διδασκαλία!...
Αν ο δάσκαλος ΔΕΝ βιώσει το ποίημα και δεν παροτρύνει τον μαθητή να ανακαλύψει τον δικό του δρόμο Υλοποιήσεων ο Στίχος ΔΕΝ εκπληρώνει το σκοπό του...
Θέλει κόπο τέτοια διδασκαλία και {ευτυχώς} δεν περιορίζεται στο 7ωρο του ωρολογίου προγράμματος, ούτε στις αίθουσες του σχολείου...
Δάσκαλος ή είσαι παντού ή πουθενά!....
Υ.Γ. "Μοιράζομαι"... ναι... το μαγικό ρήμα της Αμοιβαιότητας...
μα πού και πού άσε με να κλέβω αφορμές, για να θυμάμαι την γλυκιά γεύση που είχε το μέλι όταν το τρώγαμε κρυφά από την γιαγιά,
ή έτσι νομίζαμε τουλάχιστον, ακόμη κι όταν εκείνη ήξερε όλα όσα σκαρώναμε!....
;-)))
Σε φιλώ...