Ο Μάνος είχε βρει τον δρόμο στην άκρη του οποίου τον περίμενε πάντα ο Καλύτερος Εαυτός του.
Εμμένω στην πεποίθησή μου πως αυτός ο δρόμος δεν είναι άλλος από την ακατάπαυστη Δημιουργία, που σε περιόδους ξηρασίας σε οδηγεί στο κενό και σου διδάσκει πώς να επιβιώνεις όταν δεν έχεις να χάσεις τίποτε, και σε στιγμές Έμπνευσης και Διαύγειας εσωΒλέμματος σε Δικαιώνει με Κορυφώσεις και σου διδάσκει πώς να νικάς τον πιο δυνατό εχθρό, τον Κακό Εαυτό σου...
Θα συμφωνήσω. Και η εικόνα πολύ ωραία.
ΑπάντησηΔιαγραφήChristina
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι απόρροια της προηγούμενης Ανάρτησης
υπονοώντας πως η Χορεύτρια ποτέ δεν πεθαίνει.
Μέσα από κάθε θάνατο
συμφιλιώνεται με τον κάθε Νέο Εαυτό της
νικώντας την ακινησία, τη σιωπή και τις πιθανότητες που ποντάρουν εναντίον της..
Ανώνυμε
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Μάνος είχε βρει τον δρόμο στην άκρη του οποίου τον περίμενε πάντα ο Καλύτερος Εαυτός του.
Εμμένω στην πεποίθησή μου πως αυτός ο δρόμος δεν είναι άλλος από την ακατάπαυστη Δημιουργία,
που σε περιόδους ξηρασίας σε οδηγεί στο κενό
και σου διδάσκει πώς να επιβιώνεις όταν δεν έχεις να χάσεις τίποτε,
και σε στιγμές Έμπνευσης και Διαύγειας εσωΒλέμματος σε Δικαιώνει με Κορυφώσεις και σου διδάσκει πώς να νικάς τον πιο δυνατό εχθρό,
τον Κακό Εαυτό σου...
.....................χα ....... ζόρικο στοίχημα ....... μα μ αρέσουν τα ζόρικα......
ΑπάντησηΔιαγραφήFrankne
Frankne
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα Ζόρικα οι Ζόρικοι συνεχίΖΟΥΝ...
;-)