Ένας στρατός από πραγματικότητες ορμά στην ακίνητη λίμνη. Αυτοτραυματίζεται πάνω στο αιχμηρό του είδωλο και επιστρέφει νεκρός στο Παρόν, χωρίς να διαταράξει ούτε μία φυσαλίδα από τις ήρεμες αναπνοές της.
Μετά το μακελειό, Εκείνη ανέγγιχτη εξατμίζει βροχές στον ουρανό και ταΐζει τ' αστέρια με μία ήρεμη ψιχάλα αυτοκυριαρχίας, απομακρύνοντας τη σκόνη της γήινης παραφροσύνης, που επιμένει να επιτίθεται στ' Απόμακρα...
Μετά το μακελειό, Εκείνη ανέγγιχτη εξατμίζει βροχές στον ουρανό και ταΐζει τ' αστέρια με μία ήρεμη ψιχάλα αυτοκυριαρχίας, απομακρύνοντας τη σκόνη της γήινης παραφροσύνης, που επιμένει να επιτίθεται στ' Απόμακρα...
