Κοίτα φίλε μου που ήρθε ο καιρός
όμορφη να ξημερώνεται η ζωή
σαν τίποτε να μην χρειάζεται
πέρα από την ανάσα
και αυτή η ξενιτεμένη μας ύπαρξη
έπαψε να παλινδρομεί
σε γειτονιές επίγειων παιδικών τραυμάτων
σαν ο χρόνος που λέγαμε πως θα περάσει
να 'χει πληρώσει τους φόρους του στο δανεικό Παρόν μας
κι η ευτυχία μοιράζεται πλέον αφειδώς
σε μάς τους φτωχούς
που μ' ένα ψίχουλο προσφοράς
γονιμοποιούμε Πληρότητες.
Κοίτα φίλε μου που στέρεψαν οι ωκεανοί των ποιητών
γιατί περίσσεψε η χαρά στο στόμα των ανθρώπων
δεν γρατζουνιέται η Ψυχή από την Ύλη
και πιο όμορφη είναι πλέον η Ζωή
παρά το ποίημα.