Τί να σου πω κύριε συνάδελφε!
Εδώ στο χωριό όλα είναι αλλιώς καμωμένα
κόντρα στην αστική σου πραγματικότητα.
Το σχολείο είναι χτισμένο σ' ένα οικόπεδο αρχαίας Γης
κάτω από μία σκεπή απέραντου κι άτοκου ουρανού.
Τα παιδιά δεν κουβαλούν ασήκωτα φορτία,
πετώντας φτάνουν οι ψυχές
τρέχοντας τα σώματα
και σαν χτυπήσει το πρώτο κουδούνι
τα μαζεύουμε με συνθήματα Ελευθερίας
για να μπουν από πόρτες και παράθυρα
να τσιμπήσουν γράμματα και ιδέες.
Οι αίθουσες μυρίζουν χορτάρι και βασιλικό
κι ο Νους κατέχει αβίαστα όλες τις απαντήσεις
καθώς η γεωμετρία επινοεί σχηματομορφές απλοποιήσεων.
Εδώ η Φυσική έχει πάντα πρώτο συνθετικό τη Φύση
η Γεωμετρία τη Γη
και η Ζωή παίρνει άριστα σε όλα τα διαγωνίσματα του Παρόντος.
Τα μολύβια σκάβουν κήπους στο εκτάριο του Νου
τα λευκά τετράδια γεμίζουν με μυστικά προφορικών παραδόσεων
και οι δάσκαλοι αριστεύουν στη Ζωή
αφομοιώνοντας την ουσία της ευτυχίας
έχοντας τον καλύτερο δάσκαλο,
δάσκαλο των δασκάλων:
τον μαθητή!...
-----------------------
Γυμνάσιο Πέλλας
είναι από τις φορές που δε βιάζομαι να σχολάσω
σαν η Ζωή μου να εκπληρώνει, σε κάθε της πεδίο, όλα τα Ξόρκια για Ευτυχία...
;-)