Μία δόνηση δρόμος

Ανεμίζω σώμα και σκέψη
σημαία κατακτημένης πατρίδας
μα και μιας Ελευθερίας
που δεν κατακτάται.
Δίνω σήμα από την εξορία μου
ως τη δική σου φυλακή
να έρθεις να με βρεις
παραβιάζοντας τους νόμους του Εαυτού σου
έγκλειστο που σε κρατούν
στο Εγώ σου που θεριεύει
καθώς οσμίζεται Επίθεση.

Επιχειρώ νοθεία
μπλέκοντας τα όνειρά μου
με τις απαγορεύσεις σου
και μη με θεωρείς ακίνδυνη
επειδή απέχει η πατρίδα μου
από τη δική σου
μία δόνηση δρόμος είναι η Επαφή
και έχω μελετήσει όλες τις αντισεισμικές σου
προστασίες
γνωρίζοντας πια
πώς να διαβρώσω το Κάστρο σου
που ήδη, νιώσε το,
Δονείται.