Συλλαβίζοντας περπάτησα ως εδώ
σ' ένα ημερολόγιο Ζωής
που δεν μεταφράζεται
γραμμένο σε μια προσωπική διάλεκτο
που δανείζεται λέξεις της ελληνικής
μοιάζει κατανοητή
μα δεν είναι.
Τα είδωλα των νοημάτων
στρεβλώνονται κάτω από το βάρος
της εσωστρέφειάς μου
και οι ευθείες των γραμμάτων
ερωτεύονται τις τεθλασμένες του γραφικού μου χαρακτήρα.
Στο χειρόγραφο περισσότερο ζωγραφίζω
ρίζες και τροχιές
που φέρουν βαθύτερο νόημα
απ' τις λέξεις
και στις σιωπές
η γλώσσα μου γρυλίζει
θροϊζει
κολυμπά
τρέχει και σκοντάφτει
αρχαία και νεογέννητη
ζωντανή ρέει στο αίμα μου
μα σαν κυλήσει ως το στόμα
-ανοιχτή πληγή-
γίνεται κραυγή
αίμα σκοτωμένο και πεθαίνει.
Έπειτα μοιρολογεί τα μυστικά μου
κλαίγοντας με μια δική της φλυαρία
εκθέτοντας το μέσα μου έξω
σε αλυσίδες νεκρών ποιημάτων
χωρίς ποτέ
μα ποτέ
να την καταλάβει κανείς.
Συλλαβίζοντας περπάτησα ως εδώ
και είμαι σίγουρη
πως δεν μ' ακολούθησε κανείς.
............και γω είμαι σίγουρη πως δεν κατάλαβες ποτέ πως ήμουν πάντα πίσω σου..... σιωπηλή ..... και μερικές φορές λαχανιάζοντας μην μείνω πίσω και σε χάσω...... μα πάντα εκεί...... κοντά σου ακούγοντας την ανάσα σου ως νανούρισμα παιδιού........ περπάτησα ως εδώ και είμαι σίγουρη πως δεν με κατάλαβε κανείς...... Frankne.....
ΑπάντησηΔιαγραφήFrankne
ΑπάντησηΔιαγραφήμα Ναι!!
Το ομολόγησαν ήδη οι Ζωγραφιές μου.
Οπουδήποτε κι αν βρεθώ δεν γίνεται να μην κουβαλώ, αόρατες έστω, μέσα μου τις Ρίζες μου!!
:))
αυτή η μοναξιά της δημιουργίας... μετά όμως, μοιράζεσαι τους κόπους σου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή μου Κάκια, τι κάνεις;... Πολλές χαρές γι' αυτόν τον Χειμώνα εύχομαι... με πολλες δημιουργίες!!!
Φιλιά!
Λαμπρινή
ΑπάντησηΔιαγραφήμόνος του ο καθένας καλείται να χαράξει το μονοπάτι της πορείας του Εαυτού του και μόλις το στρώσει σμίγοντας τα Υλικά της Δοκιμασίας με την Ευτυχία, τότε είναι έτοιμος να μοιραστεί τη Διαδρομή .... τέτοιες μοιρασιές γίνονται από το Ιερό Ένα στο Ιερό Δύο της Συνύπαρξης. Ο υπόλοιπος κόσμος κινείται στο ... δικό του μονοπάτι κι αυτός!
Κρατώ την υπέροχη ευχή σου επισημαίνοντας πως κι αυτές (οι Ευχές) για να βρουν το δρόμο τους προς την ΥλοΠοίησή τους, θέλουν Αφοσίωση που εκ των πραγμάτων εμπεριέχει Ιερή Μοναχικότητα..
:)
Θα εστιάσω με τη σειρά μου στα Δύο Δ:
Δύναμη και Δημιουργία
Ακούγεται σαν... σκοπός Ζωής, και νιώθω πως Είναι!!
Φιλιά...