Προκλητικά σεμνή
κι αδικαιολόγητα μόνη
σαν Ιστορία ενός ασήμαντου γεγονότος
που έγινε μύθος
μέσα σε λέξεις καθημερινές
που όλοι τις προφέρουν
μα κανείς δε θυμάται το αληθινό τους νόημα
και το σκοπό τους.
Τυλιγμένη με μία ρόμπα
ξεσκονίζει τα παγκάκια της πλατείας
από την απουσία των ερωτευμένων
χαράματα
πριν ο ποιητής γράψει το σημερινό του ποίημα
εκείνη έχει προλάβει να σκαλίσει
χαϊκού με τα μικρά της βήματα
σ' όλα τα παρτέρια
για τα μάτια των αστέγων
που σε λίγο θα ξυπνήσουν
παγωμένοι από ένα θάνατο
για να φιλοξενηθούν
στη στροφή κάποιου ποιήματος
που θα βραβευτεί για τη μαεστρία του
καθώς ο ποιητής πίσω από το τζάμι
ατενίζει το αχανές ανθισμένο νεκροταφείο
και αποτυπώνει αλήθειες
που γίνονται μύθοι
μέσα σε στίχους
που όλοι θα τους προφέρουν
μα κανείς δε θα υποψιάζεται το αληθινό τους νόημα
και το σκοπό τους.