Κορδέλα

Βιβλίο "Δύσκολη Υιοθεσία", Εκδόσεις λεξίτυπον, 2018

Μία κορδέλα

ξέφτι

προεξέχει από το σώμα μου

σαν παρανυχίδα της ψυχής μου

και δεν έχω στόμα 

να την κόψω με τα δόντια

δεν φτάνουν τα χέρια μου 

στη ραχοκοκαλιά

να την ξηλώσω

κι ανεμίζει άγρια

σαν φίδι

που πιάστηκε σε νύχια αετού

και παλεύει να ξεφύγει.

Με την κόψη του ματιού

αγγίζω την άκρη της

μετρώ τα λέπια και τα πούπουλα

και υπολογίζω τα χρόνια

της πάλης.

Πόσο περιποιημένα
και καλοχτενισμένα
τα κορίτσια που πιστεύουν στο Θεό
που υπακούν στο δάσκαλο.
Πόσο καθαρά δάχτυλα
σταθερές γραμμές
ισορροπημένες αποχρώσεις
στα μάτια, στα μαλλιά, στο δέρμα.
Με σεβασμό ραμμένα υφάσματα
ντυμένα τα κορμιά τους
κι η ψυχή
μήτε που το συζητά να κρεμαστεί
απ' την κλωστή
που ξηλώθηκε απ' το κορμί τους,
απ' τη λέξη
που τεντώθηκε στο μυαλό τους.
Δεν ξηλώνονται.
Δεν τεντώνονται.
Δεν μπλέκονται τα μαλλιά τους
στα νύχια του αετού.
Είναι σεμνά θηλυκές
απ' την αρχή ως το τέλος.

Η κορδέλα μου
φτερουγίζει  και τρέμει.
Διαρρέεται από την επιθυμία μου
για μεταμόρφωση.
Ο αετός κομπιάζει
φρενάρει στον αέρα
την ύπαρξή του,
σαν να νιώθει πως ετοιμάζομαι
να μπω στο σώμα του.

Και το επιχειρώ.
Για κείνο το κοριτσάκι

που με κοιτάζει με κομμένη την ανάσα

από το μπαλκόνι του..

όπου δένοντας κάθε πρωί 

την κορδέλα στις πλεξούδες του

ονειρεύεται ράμφος και νύχια

λέπια και ουρά

να υψωθεί πιο πάνω απ' το ρόλο της
ενσαρκώνοντας το Άπιαστο
που της δίδαξαν να θαυμάζει.