Όλοι κυνηγούσαν το στρατιώτη
αθώος ή ένοχος
είχε στραμμένο πάνω του
ένα δάχτυλο, μία κάννη
ενός ανωτέρου
ενός εχθρού
ενός καταδότη
του ίδιου του εαυτού του
και πάντα
λίγο πριν πιαστεί
πριν ξυπνήσει απ' τον εφιάλτη
της μάχης
αμυδρά διέκρινε στο βάθος
τη φιγούρα μιας Μάνας
που ζαρωμένη άπλωνε το χέρι
άρπαζε τον τρομαγμένο άνθρωπο
και τον έκρυβε πάλι στην κοιλιά της
να τον ξαναγεννήσει αργότερα
όταν οι πόλεμοι θα 'χουν τελειώσει
και σαν έφτανε κείνη η μελλοντική στιγμή
ήταν ο ίδιος ο τοκετός
ο πρώτος πόλεμος
ο γιος αποχωριζόταν τη Μάνα
και ριχνόταν ξανά στην άγρια μάχη
της επόμενης ημέρας.
Οσο η μανα θα χαριζει στο μικρο της γιο
ΑπάντησηΔιαγραφήνα παιζει με οπλα και στρατιωτακια
αθελα της θα τον εκπαιδευει για το αυριανο πολεμο.
Velvet
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτός που παίζει με τα όπλα μαθαίνει να εκτελεί,
αυτός που παίζει με τις λέξεις μαθαίνει να δίνει τις εντολές για την εκτέλεση.
Το ίδιο επικίνδυνοι και οι δύο, όπως όλοι όσοι έχουν μάθει να λειτουργούν το μυαλό τους ως Όπλο για να κερδίσουν, να επικρατήσουν, να απλωθούν, να αναδειχθούν πολεμώντας τον διπλανό τους. Όταν το μυαλό λειτουργεί έτσι, τότε και το σώμα υιοθετεί ανάλογη στάση και η Ζωή γίνεται εμπόλεμη ζώνη.
Οι μόνοι αθώοι, οι μόνοι που δεν ξεκινούν κανένα Πόλεμο, είναι όσοι έμαθαν να αντιστέκονται στην αγριότητα του ανταγωνισμού της μανιώδους επικράτησης του ενός έναντι του άλλου.
Δύσκολη προϋπόθεση Ζωής.