επι Κριτής

Στο κέντρο όλων των τοπίων
ένα παιδί που δε συγκινείται
από δώρα
δεν απλώνει χέρια
στην αγκαλιά
δε γυρίζει όταν φωνάζεις
τ' όνομά του
δεν αναγνωρίζει
οικογένεια ή φίλους.

Κάνεις πως δεν το βλέπεις,
δεν είναι δικό σου,
και συνεχίζεις παρακάτω
καθώς η παιδική σιωπή του
σκάει δώρο έκπληξη
απλώνοντας τα χέρια της
να σ' αρπάξει,
φωνάζοντας τ' όνομά σου
κι αναγνωρίζοντας όλα τα εγκλήματα
που έχεις διαπράξει
και σ' αναγκάζουν όλο να επιστρέφεις
στους τόπους των νεκρών
με προσευχές, κεριά, μετάνοιες και υποσχέσεις
χωρίς να τολμάς να περιγράψεις
ούτε μία ιστορία σου στα παιδιά.