Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2020

Σκουπίδια




Είπα να προσπεράσω την επικαιρότητα και να ψάξω να δω τί θα μείνει μετά το απαγορευμένο  καρναβάλι σας, μετά την παρέλαση του κοροναϊού σας, μετά τους ξυλοδαρμούς των πολιτών, μετά το πέταγμα του χάρτινου αετού.... 

Βρήκα λίγες σταγόνες αίμα, αθώου και μολυσμένου, κολλημένα πάνω του κομφετί που τα ποδοπατούσαν οι επιζήσαντες πηγαίνοντας το πρωί στη δουλειά, σχολιάζοντας στο τηλέφωνο πόσο βρώμικοι είναι σήμερα οι δρόμοι.. Σκισμένα φτερά, των αετών σας, των αγγέλων σας, των παιδιών σας που γρήγορα προσπέρασαν την αθωότητα. Χρησιμοποιημένες μάσκες προστασίας, αντιασφυξιογόνες, καρναβαλιού. Βρήκα ξεφορτισμένα κινητά με ξεχειλισμένες SD από videos και φωτογραφίες. Χρησιμοποιημένες κορώνες από εκθρονισμένους βασιλιάδες καρνάβαλους που, πριν αποχωρήσουν, τις παρέδωσαν με ανεπίσημη τελετή στα κεφάλια των εκλεγμένων σας. Ξοδεμένα αντισηπτικά και γάντια μιας χρήσης.  Προφυλακτικά με τ’ αγέννητα παιδιά της παρούσας συνουσιαζόμενης ανθρωπότητας, υπό τον τρόμο μιας θανατηφόρας ασθένειας. (Μη φοβάσαι. Στο μυαλό ο στόχος και δεν πωλείται προφυλακτικό, ούτε αντισηπτικό για το μυαλό!)

Βρήκα χυμένα στους τοίχους μυαλά, ασφυκτικά στριμωγμένα το ένα πάνω στο άλλο, σαν φωνές που  μιλούν ταυτόχρονα και δεν ακούγεται τίποτε παρά μία βοή ενός σμήνους μελισσών που αλληλοκατασπαράζεται.

Βρήκα κενό, επιφάνειες αποστειρωμένες μα βρώμικες. Άδεια ράφια, άδειους δρόμους, άδειες συσκευασίες ανθρώπων.

Βρήκα λήθη. Η χθεσινή σας επικαιρότητα έχει ξεχαστεί. Όλοι συζητούν για τα σκουπίδια που το χθες άφησε στους δρόμους. Ξεχάστηκε το απαγορευμένο καρναβάλι, ο ξυλοδαρμός, ο ιός, το πέταγμα του αετού.

Σήμερα όλοι νηστεύουν για την σαρακοστή. Έχω χάσει το μέτρημα. Δεν ξέρω για ποια επανάληψη. Ο αλγόριθμος έχει εγκλωβιστεί σε ατέρμονα επαναλαμβανόμενο βρόγχο που δεν οδηγεί πουθενά. Ζούμε έναν λανθασμένο προγραμματισμό που απλά ρολάρει τον εαυτό του με μία δυναμική προσαρμοστικότητα και αξιοθαύμαστη αυτοσυντήρηση και γιατρεύει με λήθη τους ιούς που χτυπούν το σύστημά του.

Σε λίγο θα περάσουν τα απορριμματοφόρα να μαζέψουν τα σκουπίδια της ανθρωπότητας. Αποφάγια, κομφετί, περιτυλίγματα, πτώματα. Βολτάρω ανάμεσά τους φορώντας την μάσκα μου. Ένα ακόμη σκουπίδι, ένας ακόμη θόρυβος, ένας ακόμη ιός.

Μεθαύριο ο κόσμος θα ‘ναι πάλι καθαρός. Παραδομένος στα φλας των καμερών σας για νέες, φρέσκες, ζωντανές αποδείξεις πως η ζωή πάντα συνεχίζεται……….








Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Προεκτείνοντας την αφορμή...