Πρωτογενής σπόρος

Δεν υπάρχουν πλατείες στις γειτονιές μας. Δεν υπάρχει πολεοδομικό κέντρο. Δεν υπάρχει ρυμοτομία. Δεν υπάρχει σημείο συνάντησης. Συναντιόμαστε κάθε στιγμή που σμίγουν οι δρόμοι μας και δεν βιαζόμαστε. Καθόμαστε να κοιταχτούμε, όχι για να μιλήσουμε. Μίλησαν τόσο οι προηγούμενοι, που κάλυψαν όλες τις λεκτικές ανάγκες για αλήθεια και ψεύδος. Τώρα μόνο βλέμματα κι αγγίγματα κι εξαλείψαμε το ψεύδος και την αλήθεια. Μάς έμεινε μόνο η επαφή, όπου ο καθένας δίνει ό,τι έχει μέσα του κι αναπτύσσεται μία διάλεκτος ειλικρίνειας πρώτα προς τον εαυτό και έπειτα προς τον άλλον. 

Επιτυχώς εξοριστήκαμε απ' τα λεξικά των πόλεων και τις οργανωμένες κοινωνίες. Την ώρα που νιώθεις πως δεν ανήκεις, ψάχνεις μέσα σου την έξοδο κινδύνου και ανακαλύπτεις πως σού δίδαξαν μόνο το αδιέξοδο και την επιστροφή στο δίλημμα. Δεν διδάχθηκες τίποτε άλλο από το να αποδέχεσαι τους κανόνες, να ενσωματώνεσαι, να συγχρονίζεσαι, να γίνεσαι μέρος του συνόλου και να συνεχίζεις να πορεύεσαι μαζί του, με την ψευδαίσθηση πως αντιδράς καθώς βαδίζεις με πλάγια βήματα, σαν κάβουρας, κι όχι σαν άνθρωπος. Χρειάζεται ένας γενναίος δάσκαλος, πιστός του συστήματος, να στρέψει το θυμωμένο βλέμμα του πάνω σου, να υψώσει την φωνή του ουρλιάζοντας το όνομά σου και να σε αποβάλλει από την τάξη, όπως τόσες δεκαετίες οι δάσκαλοι αποβάλλουν τους αντιδραστικούς, τους απροσάρμοστους, τους παραβατικούς, τους ανεπίδεκτους μαθήσεως μαθητές τους. Οι καημένοι δάσκαλοι. Τί να κάνουν κι αυτοί! Και βρίσκεσαι εκτός αιθούσης. Με την σάκα σου πεταμένη απ' το παράθυρο και το τετράδιο έτοιμο για νέα κεφάλαια. Υπάρχει ζωή μετά την αποβολή και την ταμπέλα του κακού μαθητή, του αποβληθέντος; 

Υπάρχει. 

Πριν εμφανιστεί ο γενναίος δάσκαλος που θα σε πετάξει έξω, ζεις όπως όλοι. Στους ίδιους τσιμεντένιους και γεμάτους λακκούβες δρόμους, στις ίδιες τσιμεντένιες και γεμάτες λακκούβες νομοθεσίες, στα ίδια οικοδομικά τετράγωνα, στους ίδιους κύκλους της τετραγωνισμένης λογικής, κάτω από τα μικρά μπαλκόνια με τα λουλούδια στις γλάστρες, που τόσο πολύ τους μοιάζεις. 

Playmobil σε διαστάσεις ανθρώπου πωλείται στην γλάστρα του με οδηγίες χρήσης. Η νέα έκδοση έχει ενισχυμένο σχεδιασμό και δεν προσβάλλεται από κατάθλιψη, βρέθηκε το αντίδοτο, δεν προσβάλλεται από κούραση, βρέθηκε η επιμήκυνση της αντοχής, δεν προσβάλλεται από γκρίνια, βρέθηκε το χάπι ευτυχίας. Στο καρτελάκι αναγράφεται πως αντέχει σε υψηλές και πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Δεν ξέρουμε σε ποιον απευθύνεται η προειδοποίηση. Ποιοι θα παίξουν μ' αυτό το κουκλάκι; Ποιοι θα το χειριστούν; Όποιοι κι αν είναι ας γνωρίζουν πως πλέον αναβαθμίστηκε η βιοτική του ανταπόκριση σε δυσμενείς συνθήκες. Μπορείτε να το δοκιμάσετε αναθέτοντάς του να δουλέψει πάνω από το χθεσινό επιτρεπτό όριο. Το σημερινό όριο θα σάς εκπλήξει. Μπορείτε να του μειώσετε τον ύπνο και το φαγητό για περισσότερες ημέρες. Η ανταπόκρισή του θα σάς εκπλήξει. Το νέο playmobil διατίθεται στην τιμή του παλιού, μα φέρει βελτιωμένες δεξιότητες. Πιστεύει τυφλά στον έναν παγκόσμιο θεό, της Επιστήμης, και τον προσκυνά δίχως να κατανοεί πώς λειτουργεί η Νέα Θρησκεία. Οι πιστοί, εξάλλου, ποτέ δεν χρειάστηκε να γνωρίζουν πώς λειτουργούν οι θρησκείες. Ποιοι είναι οι χορηγοί τους. Ποιοι κερδίζουν και ποιοι ζουν απ' αυτό. Ποιοι επωφελούνται άμεσα, έμμεσα και σε βάθος χρόνου. Το μόνο σίγουρο είναι πως δίχως πιστούς δεν θα υπήρχαν θρησκείες. 

Με μία γραφειοκρατική σπρωξιά, λοιπόν, βρέθηκες  έξω από το πλαίσιο, ενώ προηγουμένως άκουσες τόσες προειδοποιήσεις, γλυκιές, αλμυρές, καυτερές, ξινόπικρες. Κι άλλες τόσες απειλές, με σκοπό να σε νουθετήσουν. Γιατί δεν τρόμαξες, γαμώτο; Γιατί δεν τρόμαξες να συνετιστείς και έχει τις τύψεις του τώρα ο δάσκαλος; Γιατί ο δάσκαλος είναι καλός. Σε θέλει στην τάξη. Θέλει να σού διδάξει όσα του έμαθαν να διδάσκει. Γιατί τον ανάγκασες να σού επιβάλλει την υψίστη τιμωρία της αιώνιας αποβολής; Τώρα δυσκολεύεται να κοιμηθεί τα βράδια και καταπίνει ηρεμιστικά. Για χάρη σου. 

Κι εσύ, που σού δίδαξαν πως δεν υπάρχει ζωή έξω από το πλαίσιο, μόλις ξεπέρασες το σοκ της αστικής περιθωριοποίησης και κοίταξες γύρω σου ανακάλυψες πρωτογενείς σπόρους (ω τί ευτυχία! δίχως τεχνητές παρεμβάσεις βελτίωσης της παραγωγής!), ανακάλυψες καρπούς με σάρκα και δέρμα που τούς επιλέγει το σκουλήκι, ανακάλυψες διαυγείς πηγές με γάργαρο νερό δίχως ραδιενεργά σωματίδια, ανακάλυψες μία φυσική ηρεμία όπου όλα συμβαίνουν με τον απαραβίαστο ρυθμό τους. Δίχως βιασμούς. 

Τα βράδια έρχονται ακόμη στον ύπνο σου οι βιασμοί του αστικού σου παρελθόντος. Βιασμοί λόγω επισπεύσεων των διαδικασιών, λόγω έλλειψης σεβασμού προς τον εαυτό σου, λόγω κοινωνικών ψυχαναγκασμών που κρίνονταν απαραίτητοι για τη συνοχή της κοινωνίας.

Μα είναι πλέον μόνο όνειρα. Στο ξύπνημα είσαι γυμνός από καλώδια, από μαγνητικά πεδία, από αίσθημα ελέγχου. Είσαι γυμνός, κάπου μακριά, με κάποιους λίγους ακόμη που αποβλήθηκαν. Μα και πάλι ικανοποιείται η ανάγκη του ανήκειν. Επέλεξες. Αν είναι να υπακούσεις σε κανόνες και να υποστείς τις τιμωρίες, καλύτερα να υπακούσεις στην φύση που σε γέννησε γυμνό από καλώδια, γυμνό μπροστά στον κίνδυνο, γυμνό μέσα στην περιπέτεια της αληθινής επιβίωσης. 
Αν είναι να είσαι κάτι, καλύτερα να είσαι ο πρωτογενής άνθρωπος, εδώ, σ' αυτόν τον δίχως ρυμοτομία ιδιόχτιστο καταυλισμό, με δίχως πολεοδομικό κέντρο, όπου δεν υπάρχει σημείο συνάντησης και συναντιόμαστε κάθε στιγμή που σμίγουν οι δρόμοι μας.