δημιουργήθηκε ρωγμή στον χρονικό μας τοίχο...
Εγω περασα απέναντι?...
Εσύ?...
Αβίαστα άδραξα την χειραψία της ενεργειακής σου αφής....
Περιφέρομαι σ'αχρονες τροχιές...
πάντα νιώθω γύρω από το ίδιο σημειο..
μα ποτέ στην περιφέρεια της ίδιας στιβάδας...
Εκεί στο σπείρωμα της Μοίρας
μία χρυσή γραμμή
χαραγμένη στο διάνυσμα της Νυχτερινής Φυγόκεντρης Δύναμης
εφερε τις νότες σου
πανω στη δική μου αναρχική οκτάβα...
Κάποιες συναντήσεις,
ακολουθούν ελατηρίων συσπειρώσεις
και διαδοχικές απομακρύνσεις...
Το συναισθηματικό μας νήμα
ελαστικά προσαρμόζεται στην Ιδιοτροπία μας...
και μεσα στο Εγω μου
χώρεσε το Φευγαλέο σου χαμογελο
λίγο πριν σβήσει η Νυχτα τα φώτα της....
Ψάχνω τον Λογο...
αν και δεν έχει νοημα ν'απαντάμε στα Γιατί του Συμπαντος..
όμως ξερω...
όλα συμβαίνουν για κάποιο Λόγο....
εγω απόψε γράφω για μία Σπείρα...
που ένα τόξο της διανυσματικής της εφαπτομενης
αγγιξε με χρυσή τομή το δικό μου.....