μην γίνει
πιο Εαυτός
το Εγώ μου
και πιο Φαντασία
το Είναι μου!!!
Η Πατρίδα μου από χαλίκι
και λάσπη
και χτιζω πραγματικότητες
μεσα στα Όνειρα...
Πραγματικότητες που πονάνε,
γιατί εκλείπει ένας Ρεαλιστής ΥπνοΒάτης Ποιητής
να τις.... εκπληρώσει εν Ζωή!...
μη φοβασαι αγαπημενη
ΑπάντησηΔιαγραφήπιασε το χερι μου νιωσε με
προχωρα μπροστα
φτιαξε τη δικη σου παραγματικοτητα !!!
Ρεαλιστής Υπνοβάτης Ποιητής
ΑπάντησηΔιαγραφήιδιότητες βαθιά κρυμμένες
ποιός έχει τα κότσια να τις εμπνεύσει;
την αγάπη μου
Μάγε
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό παιδιά είχαμε όραμα να χτίσουμε Πραγματικότητες προσαρμοσμένες στο Ύψος της Ψυχής μας..
μα...
τι απρόσμενη εξέλιξη!..
Μεγαλώνοντας, λες και ..."κόντυνε" η Ψυχή..
σμικρύνθηκε η πραγματικότητα..
εγινε σαν λάκκος, από βροχής λασπόνερα....
ρηχός κι όμως... πάλι πνιγόμαστε...
Παλεύουμε να καθρεφτίσουμε το Όνειρο, έστω σ'αυτά τα νερά,
μα εκείνο το Αδέσμευτο,
λιποτακτεί της απόπειρας,
δε χαρίζεται
και τα βράδια μας με ένα κρύο μοναξιάς,
που δε χωρά στα ποιήματα,
ντύνονται κουβέρτες Συμπαράστασης του Ενός στον Άλλο....
meggie μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε Απόφαση Ζωής,
που ανατρέπει τη βολεμένη συνήθεια της Ατομικης μας αυτονομίας,
θέλει κότσια για να ορίσει Πραγματικότητες Αμοιβαίτητας μέσα στο Δυαδικό Μαγνήτη της Έλξης ανάμεσα στο Όνειρο και στην Πραγματικότητα,
στον Αδύναμο και Δυνατό κρίκο της Ευτυχίας...
Όταν με κυριεύει ο Φόβος μου,
σε Θέλω Εξαγνιστή του πανικού από την Ψυχή μου,
που τρέμει πως δε θα της Φτάσει μία Ζωή
για να χτίσει τη σπηλιά της στο ΧωροΧρόνο της σκληρής πραγματικότητας...
http://www.youtube.com/watch?v=y9UJEcrHagw
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμε
ΑπάντησηΔιαγραφήδες ...
έφυγε το Κορίτσι από τη γειτονιά
και άδειασαν από θρόισμα οι γυρολόγοι των καφενείων,
που έκλεβαν μουρμουρητό από το στρίφωμα του φορέματός της!!!...
Εφυγε το Κορίτσι,
πήρε και τον Φόβο της μαζί...
ή εξαπλώθηκαν λάθος οι φήμες....
Μάλλον έφυγε ο Φόβος
και πήρε το Κορίτσι μαζί του...
Ενέχυρό του ήταν άλλωστε....
από το Χρόνο που χρωστούσε πολλές Χαρές, τις οποίες ξόδεψε σε συγκινήσεις Επίγειες...
Σε φιλω...
Φυσικό συναίσθημα θεωρώ τον φόβο,
ΑπάντησηΔιαγραφήφοβάμαι ....αλλά όταν με κυνηγά,
τότε γυρίζω και τον αντικρύζω
κατάματα...
τον κάνω να με φοβηθεί αυτός...
Μόνο αυτά που χτίζουν άλλοι
επάνω στα θεμέλια του φόβου μου
δεν ξέρω πως να αντιμετωπίσω
αυτό το αύριο που
μοιάζει να γκρεμίζεται
πρίν ακόμα χτιστεί.
Φοβάμαι πως δεν θα πάψω να φοβάμαι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια αγκαλία για σένα, γλυκιά μου ψυχούλα!
bianca
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Φόβος είναι ίσως ο παρεξηγημένος Ιούδας
που χωρίς την παρουσία και τη Δράση του
δε θα είχαμε ξεπεράσει τον Εαυτό μας...
Δεν ξέρω τι είναι πιο εποικοδομητικό...
Να κάνεις το Φόβο να σε φοβηθεί ή να σε ερωτευτεί?..
Δε θέλω να χάσω τις Φοβίες μου...
χάρη σ'αυτές εξελίσσομαι..
Όταν ο Φόβος με προκαλεί με Υποψίες και Ενδεχόμενα Άρνησης πάνω στο Θαύμα της καθημερινότητας που περιμένω,
τον κοιτάζω κατάματα
και του αφήνω το Υπονοούμενο:
"Θα δεις πως στο Τέλος θα γίνει το Δικό μου!"....
Μου χαμογελά...
και η Ζωή
{αν περάσω το Τεστ της Συγκέντρωσης κι Αφοσίωσης στο ΣΤΟΧΟ}
ανατρέπει τον Εαυτό της και βαφτίζεται Νέα Πραγματικότητα στο Γεμάτο Ποτήρι του χθεσινού Ονείρου...
Σε φιλω....
ΠαρΕρμητικά
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαΡερμηνεύοντας τα Όνειρα μπορείς, λένε, να προοικονομήσεις Πραγματικότητες
στις οποίες πίστεψες
από λάθος μαντεψιά μιας επίμονης Τσιγγάνας...
κι αβίαστα κίνησες ΟΛΟ το μυστήριο του Σύμπαντος
προς την κατεύθυνση όπου Οραματίστηκες την Πιθανότητα Εκπλήρωσης!!!!
ΟΛΑ είναι στο Χέρι μας...
και ο Φόβος και το Αντίδοτο...
και σαν ανΙκανοποίητο Κορίτσι,
τα θέλω και τα δύο πρωταγωνιστές στα Πιθανολογικά Σενάρια της Ζωής μου...
Πάντως εγώ δεν σε φοβάμαι εσένα, ίσως γιατί έχεις λειτουργήσει σε μένα ως ρεαλιστής Υπνοβάτης ποιητής :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναρωτιέμαι, είναι κακό να χτίζεις πραγματικότητες μέσα στα όνειρα; Αλλά τι είναι πραγματικό και τι είναι όνειρο; Το παιχνίδι της ζωής παίζεται με πολλούς τρόπους, είναι θέμα επιλογής(;)
Όνειρα γλυκά Κάκια μου
Ο μόνος Πραγματικός Φόβος είναι αυτός του Φόβου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλοι οι Άλλοι Δαμάζονται!
Μακάρι Κάκια μου να σκέφτονταν κι άλλοι όπως εσύ και ο Στρατής Παρέλης για τη νέα γενιά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι...
...
Την καλησπέρα μου και ένα φιλί...
Ποιος είπε πως τα όνειρα δεν ανήκουν στην πραγματικότητα... είναι κομμάτι της ψυχής μας και του πνεύματος μας... άρα της ύπαρξης μας... ίσως να υπάρχουν σε έναν παράλληλο κόσμο, μα δεν σημαίνει πως δεν είναι πραγματικός και αντιληπτός...τα πιο όμορφα αγαθά τα αποκτά κανείς με μόχθο...Ας παλέψουμε λοιπόν για κάτι που αξίζει...ας παλέψουμε για τα όνειρα μας... ίσως ότι ζούμε να είναι ένα όνειρο και αυτό με τη σειρά του να ανήκει σε ένα άλλο όνειρο...και έτσι να συνεχίζεται μέχρι τέλους.... κάτι σαν τα ροδοπέταλα ενός τριαντάφυλλου.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι επειδή δεν έχω τίποτα προσωπικό, απλά έτυχε να διαβάσω αυτά που γράφεις ψάχνοντας για κάτι άλλο, σου λέω πως το ανώνυμο σχόλιο δεν γράφτηκε επειδή δεν σέβομαι την προσπάθεια οποιουδήποτε να εκφραστεί. Όμως η σύγκριση με τον Σεφέρη μόνο ψώνιο δείχνει και έλλειψη αυτοσυνείδησης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά και συγγνώμη για το ύφος πριν.
Ανώνυμε
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν συγκρίνομαι με κανέναν...
Αν παρακολουθούσες το τι γραφεται στο χωματόδρομο του μπλοκ {ζωγραφικής} θα έβλεπες πως αυτοχαρακτηρίζομαι αγράμματο....
ο Σεφέρης σεβαστός και δε θα τον κρίνω εγω, ΕΙΔΙΚΑ διότι είμαι εναντίον της ΚΡΙΤΙΚΗΣ...
Μα, κάποιες κινήσεις Διασήμων Προσωπικοτήτων οφείλουν να σχολιάζονται...
Σ'αυτο το πλαίσιο κινήθηκα...
Σε φιλω...