~Σε είχα Άνθρωπε τόσο ερωτευτεί~

Σε είχα Άνθρωπε τόσο ερωτευτεί
όταν μόνος σου κυνηγούσες Ιδέες,
όταν ψάρευες μ' ευθύνη σου χρυσόψαρα στη γυάλα του Κόσμου,
όταν άπλωνες με συνείδηση το χέρι σου 
ν'απεγκλωβίσεις το Όνειρο του Παιδιού 
απ' τις παγίδες της Άρνησης,
όταν προάσπιζες προτάσσοντας το δικό σου στήθος το Αύριο,
όταν αναλάμβανες να κυβερνήσεις την Πατρίδα σου 
στον απόλυτο βαθμό που σου αναλογεί αυτή η διακυβέρνηση,
όταν στεκόσουν υψιπέτης ακόμη και μπροστά στο Λάθος 
με μία Συγνώμη ουσίας, 
που απέκλειε την επανάληψη

και

πάνω που ήμουν έτοιμη να κάνω τα πάντα
για Σένα μες στην Τρέλα του Έρωτα
αναμίχθηκες με το πλήθος,
διαμοίρασες κι έχασες τον έλεγχο της Ευθύνης της Πρωτοβουλίας σου,
κρύφτηκε η Φωνή σου στο ποδοβολητό του κοπαδιού,
φόρεσες αΠροσωπία κι έπαψες να Υπάρχεις...


Πάνω που ήμουν έτοιμη να κάνω
τα Πάντα για Σένα μες στην Τρέλα του Έρωτα,
Εσύ Άνθρωπε
με πρόδωσες...