Αφου Αυτο-Κτονεί ο Ουρανος ,τοτε σημαινει πως είναι Κτήνος . Και σαν Κτήνος , δεν θελει να αγγίξει , αλλα να ξεσκίσει και κατα-Σπαράξει της σάρκα της Γής , ξανα και ξανα .
Ο Ουρανός δεν ήταν ανέκαθεν Κτήνος... Η Στέρηση Μεταμορφώνει Ουρανό κι Άνθρωπο...
Ήταν ο Ουρανός Νεφέλωμα Θετικής Ενέργειας, ώσπου άρχισε να γδύνεται η Γη, να τρέμει στους Χειμώνες, με Γυναικεία Αδυναμία μπρος στο Κρύο, να τουρτουρίΖει στις αγκαλιές των Ανέμων, να απορροφά αχόρταγα τη Βροχή, να λιώνει στις ανάσες τις το χιόνι, να μπουμπουκιάΖει Άνοιξη και να μοσχομυρίΖΕΙ ο Χρόνος κι ο Χώρος, Έρωτα.....
Μπρος στο Θαύμα τούτης της Ύπαρξης και τα άυλα αποκτούν Υπόσταση...
Έκπτωτος Άγγελος ο Ουρανός... Άγριας Κτηνο-Δίας ο Θεός του που εξορίστηκε από τον Όλυμπο και δεν μπορεί πια να αγγίξει τις άγριες τρυφερότητες στην Υφή της Κάθε Γήινης Καμπύλης....
Αν δοθεί ευκαιρία σε άλλη Ζωή ή σε άλλο Ποίημα να γευτεί ο Ουρανός Γη κανιβαλιστικά θα την κατασπαράξει με στόματα κεραυΝΟΥ και Πείνα αιώνια Νηστικού Τρωκτικού που περιφέρεται γύρω από το Αρωματοποιείο που ραντίΖει τους Ανέμους με Ηδονής Γήινα Γεύματα.....
Άσε με να τοποθετήσω στη σειρά τα ΘΑΥΜΑστικά σου και τα δικά μου μαζί για να κατέβει ο Ουρανός από την Σκάλα του Δέους και να Δαγκώσει με πεινασμένα ακροδάχτυλα την Γη που φλέγεται στα Χέρια της Ιστορίας των Ανθρώπων.....
Οι Ερωτευμένοι Τυφλοί πορεύονται μόνο με την Όσφρηση και την Αφή.... Η Βλακεία ΔΕΝ έχει Μυρωδιά, ούτε Υφή... Μόνο την όραση και την ακοή ενοχλεί με τα ερεθίσματά της...
Ο Ουρανός δεν έχει Ιδέα για την Χαζομάρα των Ανθρώπων....
Τη Γη μυρίΖουν τα ρουθούνια του, τη Γη ανασαίνουν οι Ανάγκες του, τη Γη ορέγονται οι ΥγροΠοιήσεις της Βροχής του....
...και στις βραδινές κατά συρροή Αυτοκτονίες του ονειρεύεται κατακλυσμούς που την πνίγουν σε Υγρασίες Σφιχτής Αγκαλιάς, καθώς Εκείνη ανοίγει ρωγμές στο Δέρμα της για να απορροφήσει όλο το Νερό ποτίΖοντας την Λάβα που φιλοξενει στον Πυρήνα της....
Έτσι είναι ο Έρωτας....
Ενώ ξέρει πως η Λάβα εξατμίΖει το Νερό και τον Άνθρωπο και με τους Υδρατμούς φτιάχνει Σύννεφα να ενισχύσει την Ανικανοποίητη Μάζα τ' ΟυταΝΟΥ, επιμένει στο ανώφελο:
Να ποτίζει με Νάμα και Ανθρώπινη Ψυχή τον Φλεγόμενο Πυρήνα των Δεινών του.....
ΔροσίΖεται η Κόλαση, ακόμη κι αν πέσει χιόνι καταμεσής της Φωτιάς?....
Όχι...
Όσο για την Βλακεία, κλείνοντας θα πω:
Οι Ανέραστοι ας μείνουν έξω από το θαύμα.... κι ας διαιωνίσουν την Χαζομάρα των Ανθρώπων....
Οι Υπόλοιποι θα χτίσουν Γέφυρες Ποιημάτων για να σμίξουν Ουρανός και Γη....
Αφου Αυτο-Κτονεί ο Ουρανος ,τοτε σημαινει πως είναι Κτήνος . Και σαν Κτήνος , δεν θελει να αγγίξει , αλλα να ξεσκίσει και κατα-Σπαράξει της σάρκα της Γής , ξανα και ξανα .
ΑπάντησηΔιαγραφή!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ποιος είπε, πως ο Ουρανός νοιάζεται για την ανθρώπινη βλακεία;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφιλιά καρδιάς!
Τρελέ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ουρανός δεν ήταν ανέκαθεν Κτήνος...
Η Στέρηση Μεταμορφώνει Ουρανό κι Άνθρωπο...
Ήταν ο Ουρανός Νεφέλωμα Θετικής Ενέργειας, ώσπου άρχισε να γδύνεται η Γη, να τρέμει στους Χειμώνες, με Γυναικεία Αδυναμία μπρος στο Κρύο, να τουρτουρίΖει στις αγκαλιές των Ανέμων, να απορροφά αχόρταγα τη Βροχή, να λιώνει στις ανάσες τις το χιόνι, να μπουμπουκιάΖει Άνοιξη και να μοσχομυρίΖΕΙ ο Χρόνος κι ο Χώρος, Έρωτα.....
Μπρος στο Θαύμα τούτης της Ύπαρξης
και τα άυλα αποκτούν Υπόσταση...
Έκπτωτος Άγγελος ο Ουρανός...
Άγριας Κτηνο-Δίας ο Θεός του που εξορίστηκε από τον Όλυμπο και δεν μπορεί πια να αγγίξει τις άγριες τρυφερότητες στην Υφή της Κάθε Γήινης Καμπύλης....
Αν δοθεί ευκαιρία
σε άλλη Ζωή
ή σε άλλο Ποίημα
να γευτεί ο Ουρανός Γη
κανιβαλιστικά θα την κατασπαράξει
με στόματα κεραυΝΟΥ
και Πείνα αιώνια Νηστικού Τρωκτικού
που περιφέρεται γύρω από το Αρωματοποιείο που ραντίΖει τους Ανέμους με Ηδονής Γήινα Γεύματα.....
ΕΚΦΡΑΣΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήΆσε με να τοποθετήσω στη σειρά τα ΘΑΥΜΑστικά σου και τα δικά μου μαζί
για να κατέβει ο Ουρανός από την Σκάλα του Δέους
και να Δαγκώσει με πεινασμένα ακροδάχτυλα
την Γη που φλέγεται στα Χέρια της Ιστορίας των Ανθρώπων.....
Άιναφετς
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Ερωτευμένοι Τυφλοί πορεύονται μόνο με την Όσφρηση και την Αφή....
Η Βλακεία ΔΕΝ έχει Μυρωδιά, ούτε Υφή...
Μόνο την όραση και την ακοή ενοχλεί με τα ερεθίσματά της...
Ο Ουρανός δεν έχει Ιδέα για την Χαζομάρα των Ανθρώπων....
Τη Γη μυρίΖουν τα ρουθούνια του,
τη Γη ανασαίνουν οι Ανάγκες του,
τη Γη ορέγονται οι ΥγροΠοιήσεις της Βροχής του....
...και στις βραδινές κατά συρροή Αυτοκτονίες του
ονειρεύεται κατακλυσμούς
που την πνίγουν σε Υγρασίες Σφιχτής Αγκαλιάς,
καθώς Εκείνη ανοίγει ρωγμές στο Δέρμα της
για να απορροφήσει όλο το Νερό
ποτίΖοντας την Λάβα που φιλοξενει στον Πυρήνα της....
Έτσι είναι ο Έρωτας....
Ενώ ξέρει πως η Λάβα εξατμίΖει το Νερό και τον Άνθρωπο και με τους Υδρατμούς φτιάχνει Σύννεφα να ενισχύσει την Ανικανοποίητη Μάζα τ' ΟυταΝΟΥ,
επιμένει στο ανώφελο:
Να ποτίζει με Νάμα και Ανθρώπινη Ψυχή
τον Φλεγόμενο Πυρήνα των Δεινών του.....
ΔροσίΖεται η Κόλαση,
ακόμη κι αν πέσει χιόνι καταμεσής της Φωτιάς?....
Όχι...
Όσο για την Βλακεία, κλείνοντας θα πω:
Οι Ανέραστοι ας μείνουν έξω από το θαύμα....
κι ας διαιωνίσουν την Χαζομάρα των Ανθρώπων....
Οι Υπόλοιποι θα χτίσουν Γέφυρες Ποιημάτων για να σμίξουν
Ουρανός και Γη....