σ-Ταύρωση

Η φωτογραφία είναι της αγαπημένης μου Κωνσταντίνας Μίχου. Οι Αποχρώσεις της, δικές μου.

----------------------------------------------------------

Ο Ταύρος δίχως χαλινάρι. Αν τολμήσεις να τον τιθασεύσεις, θα υποκριθεί υποταγή, μα σε στιγμή αδυναμίας θα αιφνιδιάσει τα Δεσμά σου.

Χτύπησαν τα τηλέφωνα κι αποκρίθηκαν οι άγρυπνες Φωνές των Υπευθύνων.
"Ο Ταύρος δεν ανταποκρίνεται στα ηρεμιστικά. Πρέπει να αυξηθούν οι δόσεις, μα χωρίς τον κίνδυνο να επηρεαστεί η εγκεφαλική του λειτουργία. Συμβούλιο στις 12 μμ."

Ετοιμάστηκα. Ντύθηκα κάτι κόκκινο και περίμενα να έρθει η Ώρα. Δεν υπάρχει άλυτο πρόβλημα. Δεν!... Υπάρχουν λύσεις που δεν επινοήθηκαν ακόμα. Μα δεν υπάρχει άλυτο πρόβλημα. Αλγο-Ρυθμικά κατεβαίνω τις σκάλες. Πάντα παίΖει αυτή η μουσική μέσα μου! Πάντα αυτός ο επιτακτικός Ρυθμός που λύνει και δένει τα σκοινιά της μαριονέτας μου και χορεύει άγρια ο βηματισμός μου, συγχρονισμένος, ώστε ο πιο παρατηρητικός θαμώνας στα στέκια μου να μπορεί από τις κινήσεις μου να γράψει παρτιτούρα Σύνθεσης και να θησαυρίσει με την ευρεσιτεχνία του...

Αλγοριθμικά διασχίΖω το δρόμο. Μετρώ ασυναίσθητα τα φανάρια, τους πεζούς, τα αυτοκίνητα και τον σφυγμό μου. Ωρολογιακή Βόμβα η Αδρεναλίνη όταν παραβιάσει όλα τα κόκκινα φανάρια των απαγορεύσεων. Φορώ κάτι κόκκινο, μα δεν με κοιτάΖω κατάσαρκα.. Πού και πού κοιτάζω το ακούρδιστο ρολόι μου, για να θυμάμαι πως ο Χρόνος είναι χαλινάρι. Ακολουθώ την μέθοδο  που διδάχτηκα: τεμαχισμός του προβλήματος και ανάλυση των επί μέρους με ενδελεχή έλεγχο δεδομένων ζητούμενων. Κάτι ξένο κυλά στις φλέβες μου. Ιδρώνω και αποβάλω τοξίνες και απόβλητα μιας ενέσιμης εξάρτισης. Ως το τέλος της πορείας το αίμα και η σκέψη θα έχουν καθαρίσει από νοθείες.

ΔιασΤαύρωση. Μισώ τα if-else. Τα μισώ, παρόλο που δίνουν δικαίωμα δεύτερης επιλογής ανάλογα με τον ελιγμό του δεδομέΝου. Τα μισώ γιατί κρύβουν τον αστάθμητο παράγοντα μιας ΥπόΘεσης. Αν είσαι Ψύχραιμος, όλα θα πάνε καλά. Αν αφηνιάσεις, θα χάσεις το Πλεονέκτημα. Προχωρώ ακολουθώντας τη Μυρωδιά. Το Αίμα, σκοτωμένο, φρέσκο αιμορραγικό,ακόμα και κλεισμένο αεροστεγώς στις φλέβες, μυρίΖει. Πάντα μύριΖε Κίνδυνο.. Δεν έχει νόημα να στρίψεις προς άλλη κατεύθυνση. Τί θα πιεις εκεί αν διψάσει η Ψυχή?... Νερό?... Το αίμα δεν νερώνεται, ούτε στην Πείνα της Ύπαρξης, ούτε στην Δίψα της. Πορεύομαι ίσια.

Έχω διασχίσει όλο το οριζόντιο διάνυσμα της διαδρομής. Ξεκίνησα στις 10μμ. Είναι 10.30μμ. Επιστρέφω ξαναμελετώντας το δεύτερο μισό. Στο κέντρο ακριβώς στρίβω κάθετα. ΔιασΤαύρωση. Όχι if-else. Απλή ΔιασΤαύρωση. Χωρίς Δια, απλή σΤαύρωση. Εκεί αφήνιασα. Ακριβώς πάνω στην στροφή 90 μοιρών. Αν υπήρχε ελικόπτερο κινηματογραφικής παρακολούθησης, θα διέκρινε πως η διαδρομή  μου σχεδίασε το Ταυ.

Η μυρωδιά γίνεται πιο έντονη. Το αίμα μου ανταποκρίνεται στο αίμα. Φορώ κάτι κόκκινο, μα δεν με κοιτώ κατάσαρκα. Κρατιέμαι. Οι φλέβες διαστέλλονται. Το αίμα ποτίζει το δέρμα και το πουκάμισο συγκρίνοντας το αληθινό κόκκινο, με το τεχνητό χρώμα του Εμπορίου. Κοντεύει 12.

Το Γραφείο γέμισε από φρεσκοξυρισμένους εγκεφάλους Επιστημόνων, σε κουστουμαρισμένα σώματα που ποτέ δεν εμπειρώθηκαν σΤαύρωση. Μόνο την δίδαξαν με ευφράδεια λόγου στους υπάκουους. Άπνοια. Κάποιος Τρελός ανοίγει το παράθυρο στον 5ο όροφο του Συνεδρίου. Εδώ αίμα δεν κυλά. Μυρωδιές δεν προκαλούν το Ένστικτο. Νεκρωμένα Φεγγάρια, Κοίτες Ποταμών στεγνές, Ακατοίκητες Παραλίες Συναισθήματος, χαμηλό με πάγους για το ουίσκι, φάκελοι γεμάτοι στατιστικά ανταπόκρισης του Ταύρου στα πειράματα...... και μηχανές γαλλικού καφέ, τόσο απρόσωπες, μα επώνυμες, όσο οι φίρμες στις γραβάτες των Κυρίων.

Ο καθένας έχει το καρτελάκι του, όπως και την σφραγίδα του. Δεν μιλά κανείς χωρίς να υπογράψει την ακρίβεια και την αποτελεσματικότητα της κάθε φράσης του. Ο σταυρός κρέμεται ακριβό διακοσμητικό του τοίχου, κάτω από το ρολόι.
Εδώ το ρολόι παίζει κυρίαρχο ρόλο. Όλα έχουν προθεσμίες. Ο σταυρός εμπαίζει τις εντυπώσεις μας. Θρησκεία εδώ είναι ο Στόχος που κάθε φορά τίθεται κεκλεισμένων των θυρών. Ορκίζεσαι εχεμύθεια, αφοσίωση και αυτοθυσία για τον Στόχο.

Ο Λόγος στον Κύριο εκ Δεξιών:

"Η Σταύρωση δεν περνά πλέον τα μηνύματα που θέλουμε. Πρέπει να προβούμε σε αλλαγές, ρυθμίσεις και διορθώσεις των ΔιαΤάξεων. Ο Ταύρος δεν ανταποκρίθηκε στην τελευταία ενέσιμη δόση ΕυΠιστίας. Αφήνιασε και τον αναζητούν οι Αρχές. Φημολογείται πως κατευθύνεται προς τα εδώ. Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Οι Σωματοφύλακες είναι άριστα εκπαιδευμένοι. Δεν κινδυνεύουμε. Ο μόνος Κίνδυνος είναι μην παρασύρει κι άλλους με το  μέρος του και δημιουργηθούν ταραχές."

"Μα οι περισσότεροι είναι ήδη σταυρωμένοι. Πώς θα κατεβούν από τους Σταυρούς τους?.... Δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας..."

"Εδώ διαπιστώθηκε το τρωτό σημείο της πρακτικής μας που πλέον δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες του Σήμερα. Οι Άνθρωποι διδάχτηκαν να σταυρώνουν το Σώμα τους. Στις προσευχές τους σχηματίζουν το Σταυρό στο Κορμί τους: Άνω Τσάκρα, της Κοιλιάς, δεξιός ώμος κι έπειτα αριστερός. Ζωγραφίζουν την σταύρωση στο Κορμί τους. Αυτό πλέον ΔΕΝ αρκεί. Πρέπει να αλλάξει ο τρόπος Σταύρωσης. Πρέπει να διδαχτούν με αυτοθυσία να σταυρώνουν την Ψυχή και τη Σκέψη τους. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Ο Ταύρος γι΄αυτό ξέφυγε του Ελέγχου. Ο Νους ξεκλείδωσε άμυνες Ελευθερίας και κυριάρχησαν τα μιάσματα αυτών των Σκέψεων στο αίμα του. Αν αντί για το Σώμα του είχαμε σταυρώσει τον Νου του, αντίσταση δε θα υπήρχε."

Διάλειμμα για ατομική επεξεργασία των δεδομένων.

Αλγοριθμικά σκέφτονται οι Επιστήμονες. Φρεσκοξυρισμένοι Εγκέφαλοι Γοητευτικής Αφοσίωσης. Δίχως να το γνωρίΖουν, ανήκουν κι αυτοί σ' αυτούς τους υπάκουους που διδάχτηκαν Σταύρωση.

Αλγο-Ρυθμικά πλησιάΖω. Κόκκινη. Με ψυχραιμία και ταυτόχρονα με άγρια Εντροπία εσωτερικής Οργής. Ξεκαρφώνομαι από όλους τους σταυρούς μου... Τόσο πληγωμένο το Σώμα που το αίμα γεμίΖει τις στεγνές κοίτες του Συνεδρίου. Ενεργοποιεί από την αδράνεια το ηφαιστειογενές Φεγγάρι και ανεβάζει την Στάθμη για έναν ακόμη κύκλο επαναλήψεων Ζωής. Το Κόκκινο Φεγγάρι πηδά στο γραφείο από το ανοιχτό τους παράθυρο.

Χαλινάρι ο Χρόνος. Το Κεφάλι μου ΔΕΝ το χαρίζω κανενός. Η Σαλώμη μέσα μου φορά του Ταύρου το Ένστικτο. Δεν υπάρχουν Αρένες αυτοθυσίας και ο Ταυρομάχος δειλός μισθοφόρος του Συστήματος αρνείται να έρθει να με ανταμώσει στην τελευταία ΔιασΤαύρωση του μοναδικού if-else που λατρεύω:

IF:  ανταμώνουν οι άγρυπνες Φωνές των Συνειδήσεών μας

THEN: η σσσ-Ταύρωση χάνει το σσσσ της Σιωπής της και γίνεται Ενεργητικό Ρήμα του Ταύρου

ELSE: ΚοιτάΖομαι στον καθρέφτη στην είδοσο του Ουρανοξύστη των Πειραμάτων και στην πρώτη επΑφή με το Κόκκινο που φορώ εδώ και ώρα, η Ηφαιστειογενής Περιοχή μου ξυπνά μνήμες από ένα παρελθόν Άγριας Επιβίωσης και ξεριζώνω την πιο Εκρηκτική Ιδέα μου φυτεύοντάς την ενέσιμα στο θεμέλιο του Κτιρίου που φιλοξενεί τα Συμβούλια των Πειραμάτων. Την πυροδοτώ εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και της κάθε Κόρης που αυτοκτονεί τόσα χρόνια με την Ελπίδα μιας ανάσΤασης......

Ακέφαλος σΤαυρός το Ταυ που φορώ ΦυλαχΤό μου...

ΑφηνιασμέΝου Ταύρου Το Αρχικό.