Μαζοχισμός

Τα παυσίπονα ποιήματα απεργούν
μπρος στον πόνο του ανθρώπου
σαν διέκριναν
το μαζοχισμό του γεγονότος
να μπορείς να γιάνεις
μα να επιμένεις βαριά άρρωστος
στις ουρές της αναμονής
μιας ψευδαίσθησης που υπόσχεται
Ζωή χαρισάμενη
καταναλώνοντας ανυπολόγιστες ποσότητες αντιπερισπασμών.

Από σήμερα θα πονάμε
με την προσδοκία πως
όσο μεγαλώνει ο πόνος
ίσως στραφούμε στο ν ανακαλύψουμε
πως ...δεν υπάρχει.

Πτυχή Ζωής

Η Ζωή δεν είναι όσα φανταζόμαστε έγκλειστοι μέσα στις ομοιοκαταληξίες του φόβου μας.

Είναι όσα Ζούμε άμεσα ή έμμεσα τολμώντας να εκτεθούμε στον Μεγαλύτερο Κίνδυνο:

Την Ανατροπή του Εαυτού μας από το θρόνο της βασιλεύουσας κάθε φορά νοοτροπίας.

Μία δόνηση δρόμος

Ανεμίζω σώμα και σκέψη
σημαία κατακτημένης πατρίδας
μα και μιας Ελευθερίας
που δεν κατακτάται.
Δίνω σήμα από την εξορία μου
ως τη δική σου φυλακή
να έρθεις να με βρεις
παραβιάζοντας τους νόμους του Εαυτού σου
έγκλειστο που σε κρατούν
στο Εγώ σου που θεριεύει
καθώς οσμίζεται Επίθεση.

Επιχειρώ νοθεία
μπλέκοντας τα όνειρά μου
με τις απαγορεύσεις σου
και μη με θεωρείς ακίνδυνη
επειδή απέχει η πατρίδα μου
από τη δική σου
μία δόνηση δρόμος είναι η Επαφή
και έχω μελετήσει όλες τις αντισεισμικές σου
προστασίες
γνωρίζοντας πια
πώς να διαβρώσω το Κάστρο σου
που ήδη, νιώσε το,
Δονείται.

Βάρος

Η εικόνα μου αιωρείται ΕΔΩ:
https://gr.pinterest.com/ivetputnam/fly/

Βιβλίο "Δύσκολη Υιοθεσία", Εκδόσεις λεξίτυπον, 2018

-Στρίψε από τη μία. Τώρα από την άλλη. Δε μου μοιάζεις ίδια. Κάτι προστέθηκε εκεί. Κάτι αφαιρέθηκε από εδώ. Πάτησε στο πάτωμα σε παρακαλώ. Δεν μπορώ να με μετρήσω όταν φτερουγίζεις...  Μη βουλιάζεις απότομα μέσα στο μάρμαρο. Όταν πέφτεις τόσο γρήγορα στην κατάθλιψη, παραμορφώνεις την στέρεη μορφή των υλικών. Έλα, σού ζητώ συγνώμη αν σε προσέβαλα. Δεν άλλαξες. Ίδια είσαι. Το ίδιο απρόβλεπτα αιωρείσαι και βυθίζεσαι. Εκεί που πάω να σε συνηθίσω αδύνατη, βαραίνεις και εκεί που εκπαιδεύομαι να αντέχω το βάρος σου, εξανεμίζεσαι. Όμως νομίζω πως μπορώ να παρακολουθώ τις αλλαγές σου πια. Δε χρειάζεται να κρατώ ημερολόγιο, δε χρειάζεται να χωρέσεις στις μετρήσεις. Πετώ τα σύνεργα. Κοίτα με.. Σε αποδέχομαι και παλεύω πλέον να μου μοιάσω, κατοικώντας κι εγώ μες στο εύπλαστο υλικό του Εαυτού μας. Παράξενα είναι εδώ. Σαν να βαδίζουμε στο συμπαντικό κενό ή σε ένα απόσπασμα παραμυθιού. Σαν να μην έχουμε γεννηθεί ακόμη ή σαν να έχουμε ήδη πεθάνει. Γιορτινή αμφιβολία. Μπορώ να αφήσω μία ερώτηση να αιωρείται μαζί μας;

-Εξαρτάται από το βάρος της.

-Πώς γίνεται όταν είσαι άδειος και κενός να ζυγίζεις περισσότερο, απ' ότι όταν είσαι γεμάτος και πλήρης;

Η Δυσκολία

Η εικόνα μου συναναστρέφεται τους λάθος ανθρώπους της ΕΔΩ:

http://vi.sualize.us/nick_knight_surreal_inspiration_design_movement_picture_YxB.html

Βιβλίο "πόνος στην πλάτη", εκδόσεις Άνω Τελεία, 2024

Να συναναστρέφεσαι με τους λάθος ανθρώπους.
Οι καλοί, οι σωστοί, οι καθωσπρέπει
ή είναι σ' επικίνδυνο βαθμό πληκτικοί κι υποταχτικοί
και θα σ' οδηγήσουν
στο μονόδρομο της επίπεδης ηρεμίας τους
που δεν είναι η γαλήνη του φιλοσόφου
μα η ανέξοδη μαστούρα
του άκρως εξαρτώμενου υποκειμένου
ενός κόσμου που ποτίζει ηρεμιστικά
τη συνείδηση
εξαντλεί την υπερκινητικότητα του ατόμου
σε διαδρόμους ανούσιων προσδοκιών
και κίβδηλων επαίνων
όμορφου ρουχισμού
και πλαστογραφημένων πτυχίων ευτυχίας

ή προσποιούνται τους καλούς
με κείνο το δόλο του κακεντρεχούς ανθρώπου
μεταδίδοντας την ατομικότητα
με μορφή επιδημίας που μολύνει
το Συλλογικό Σκοπό των πραγμάτων
και σκληραίνουν το περίβλημα του Εγώ τους
μιμούμενοι άτρωτους υπερήρωες
χουλιγουντιανικής υπερπαραγωγής
υποψήφιας για όσκαρ μεταπολεμικής επιβίωσης.

Να επιλέγεις τους λάθος ανθρώπους
γιατί είναι οι μόνοι που αν και δρουν μοναχικά
αόρατα συμπλέκουν τις δράσεις τους
προς την απελευθέρωση του Ανθρώπου.

Διασχίζουν άγριους πολέμους
μα σκαρφαλώνουν άρτιοι
πάνω από τα ανθρώπινα αξεσουάρ της πλαστικής κούκλας
με το αγγελικά σατανικό χαμόγελο.
Δεν διεκδικούν μετάλλιο διαφθοράς ή διαφάνειας
δεν κρύβουν το αίμα στις πατούσες τους
δεν  φράσσουν τη ροή του φωτός
δε σαμποτάρουν την ιερότητα του σκότους.

Αποδέχονται την παραβίαση του συστήματος ασφαλείας
αυτού του κόσμου
υπηρετώντας εκείνον τον Ύψιστο Σκοπό
που θέλει το Πνεύμα Ελεύθερο
άγρια να Διαφέρει
απ' το σύνολο των καλών στρατιωτών
με τα παράσημα βλακείας και κανακέματος
στα μπράτσα του μυαλού τους.

Να μπεις στο κόλπο με τους λάθος ανθρώπους
που τρυπάνε το μάτι των ελεγκτών
που την σκαπουλάρουν από το δωμάτιο επιτηρήσεων
που δραπετεύουν από την τιμωρία
και εξασκούνται σε πειράματα αντοχής
για να διατηρήσουν ανόθευτη την ευαισθησία του Ανθρώπου.

Η Δυσκολία:
να εντοπίσεις ποιος είναι ποιος.

Κορόιδο

Βιβλίο "Δύσκολη Υιοθεσία", Εκδόσεις λεξίτυπον, 2018

Εγώ στη μέση

Εγώ στον κύκλο

ποίημα στο ποίημα

χάσαμε το χρόνο.

Εγώ το Κορόιδο.

Εγώ το τόπι.

Ήττα στην ήττα

δεν μπαίνει πια 

το Κοριτσάκι στο χορό.

Έπαψε 

να σκέφτεται 

με το στομάχι

με τα χέρια

με τα μάτια.

Δίνει αμπάριζα

με το Νου

πετώντας το τόπι ψηλά

να σκάει απότομα στη Γη

να δονείται το Σύμπαν

γκρεμίζοντας όλες τις νοοτροπίες

που βήμα βήμα

μ' έφεραν ως εδώ:

να 'μαι Εγώ το δόλωμα

του ίδιου του Εαυτού μου

που δεν τσιμπάει πια.