Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016

Αδιέξοδο





Κλειδωμένη εντός
κλειδωμένη εκτός
με το όνομά της μαζί
την ψυχή της χώρια
δυσκολευόταν να ορίσει 
το χώρο και τη διάρκεια
μπέρδευε την παιδική της ηλικία
με την ενηλικίωση
τα πλαστικά κλειδιά
των κουκλόσπιτων
με τα μεταλλικά του σπιτιού,
του αυτοκινήτου,
του γραφείου της.
Έμενε ώρες νηστική 
στο κενό ανάμεσα στο Είμαι 
και στο Γίνομαι
λιπόθυμη με το ένα πόδι στον αέρα
σαν για σάλτο
ή τιμωρία
κι ο χρόνος τη χτυπούσε στον ώμο
της διέλυε την ισορροπία
της σήκωνε το φουστάνι
κοροϊδεύοντας όλα της τα είδωλα
σ' όλες τις χρονικές στιγμές
που πέρασαν 
και που θα 'ρθουν
κι εκείνη  κλαίγοντας 
θρεφόταν με αλάτι και νερό
κι άρχιζε να κολυμπά μέσα της
ο θάνατος
κρατώντας στα δόντια του τα κλειδιά της
τα πλαστικά
και τ' από μέταλλο
κλειδώνοντάς την ακόμη πιο εντός
κι ακόμη πιο εκτός
αναγκάζοντάς τη να
ή να μην.
















Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Προεκτείνοντας την αφορμή...