Ένα σώμα στις ράγες

Βιβλίο "Δύσκολη Υιοθεσία", Εκδόσεις λεξίτυπον, 2018

Περίμενα λιτή κι απέριττη
στην άκρη
μην ενοχλώ
τα γεγονότα είχαν κλείσει το δρόμο
προς την έξοδο
ντυμένα ραγισμένους ενθουσιασμούς
από σπασμένες γκριμάτσες ανθρώπων
οι σκέψεις έκοβαν εισιτήριο
με σεβασμό στην ουρά εξυπηρέτησης
-αν ήταν συναισθήματα
θα έσπρωχναν
να κλέψουν προτεραιότητα.

Ο μηχανισμός δούλευε ρολόι.
Η μηχανή του τρένου
έφτασε στην ώρα της
εκτροχιάστηκε από τις ράγες
πέρασε μέσα από το σταθμό
και με άρπαξε.
Μαζί μου στο βαγόνι
μπήκε ολόκληρη η αίθουσα αναμονής.
Έβγαλε καρεκλάκια από τα μάτια μου
-μπαλκόνια εαυτού-
και όλο το βλέμμα μου
περίμενε
κι έγινε το ταξίδι αδημονία
και περνούσαν οι σταθμοί
μα δεν κατέβαινε η ζωή μου
και γινόμουν εγώ το τρένο
κι έφευγα
και δε γύριζα να χαιρετίσω
όσα καταβρόχθιζε η προηγούμενη στροφή
όσα χάνονταν στα φαράγγια του χρόνου.

Σηκώθηκα
κι άρχισα να βαδίζω εμπρός
σαν πιο γρήγορα να ήθελα να κινηθώ
από την αμαξοστοιχία
κι ας ήμουν εγώ το τρένο
ήθελα να φτάσω στη μηχανή
να βουτήξω τα χέρια μου στα σπλάχνα της
να ξεριζώσω το μηχανοκίνητο κομμάτι
και να φυτέψω εκεί ένα λουλούδι
οι ρίζες του να συνδεθούν με τα ηχεία
και σ' όλα τα βαγόνια μου
ν' αντηχεί ο ερχομός σου.

Περιμένω
τα χέρια μου ράγες παράλληλες
απλωμένη αγκαλιά
ολόκληρη μία αίθουσα αναμονής
κι ένα ταξίδι
με λουλούδια φυτρωμένα
στις παγωμένες παλάμες
ανθοδέσμη του χρόνου
ξεχύνομαι απ' τ' παράθυρα
και το κορμί μου κρέμεται
μ' αναρριχώμενη λαχτάρα
και Σε φτάνει
πριν έρθει η στιγμή της συνάντησης
είμαι ήδη εκεί
και Σε έχω.
Σμίγουν οι ράγες
κι αγκαλιάζεται ο ίσκιος μου
με το σώμα σου
παύει ο θόρυβος της μηχανής
κι επιτέλους
αρχίζει να χτυπά η καρδιά μου....



---------------------------------------------------

Επιστροφή

Το απόβραδο

η γυναίκα ξήλωνε το φόρεμα

ξεκούμπωνε το δέρμα

και μέσα από το γέρικο ένδυμα

το τόσο κομψά ραμμένο

πάνω της

ξεπηδούσε απογυμνωμένη έφηβη

άπλωνε χάρτες

πάνω στο κρεβάτι

στο πάτωμα

στο χώμα

στο μάρμαρο

στο μνήμα

χαράζοντας με πυρετώδη αφοσίωση

τη διαδρομή

απ' τη ζωή ως το θάνατο

περπατημένη ανάποδα

κι ετοίμαζε το τελευταίο ταξίδι.

Της επιστροφής της.

αποΔραση

Στο στενό κελί
συνωστισμός ζωντανών
αντιπαλεύουν το ναυάγιο.
Μία ρωγμή  στη φλέβα
μουγκρίζει ζωή
σηκώνει άγρια κύματα
ως το ταβάνι
της απομόνωσης.

Στη λεύτερη άβυσσο
συνωστισμός νεκρών
αντιπαλεύουν τη ζωή.
Μ' άδειες φλέβες
αντηχούν το κενό
σηκώνουν λευκή σιωπή
σημαία ως το ταβάνι
της ανούσιας ελευθερίας τους.

Το τούνελ απόδρασης
των φυλακισμένων
οδηγεί στα κελιά των λεύτερων
μα οι ισοβίτες αρνούνται μετακόμιση
από κελί σε κελί
ορκίστηκαν να σκάψουν
ως το φεγγάρι
ώσπου να ξεφύγουν
από την επίδραση του ανθρώπου
που διδάσκεται να γεννά φυλακές.

Μετάφραση

Η εικόνα μου εξιστορεί αμετάφραστη την ιστορία της ΕΔΩ:

http://all-that-is-interesting.com/synesthesia-paintings

Σ' αυτή τη φτωχή μου διάλεκτο

τη δίχως ιστορικό μεταφράσεων

την προσανατολισμένη στο μονόλογο

της σκιάς μου με τις φοβίες,

των ονείρων μου με την πραγματικότητα

στριμώχνω της ζωής μου την περιγραφή

απολιθώνω τα στιγμιότυπα του εαυτού μου

και εκεί που ζήλευα τους μεταφραστές

των κλασικών

τόλμησα να μεταφράσω το χαμόγελο

μιας ήττας μου

κι αναγνώρισα μες στο φτωχό μου λεξιλόγιο

μιαν ευφορία τρελού ανθρώπου

που με γκριμάτσες ερμηνεύει πιο βαθιά

παρά με πολύγλωσση νοηματική πολυφωνία

τις χαρακιές της ψυχής του ανθρώπου.

Στην αναμονή

Η εικόνα μου δανεική από εδώ: 

http://www.founditgood.com/sarolta-bans-surreal-photo-manipulations

Στη σίγαση όλες οι φωνές

στην αναμονή ο εαυτός

υπερφορτωμένα τα δίκτυα 

επικοινωνίας με τους αγγέλους

μία μελωδία στα μεγάφωνα

υπερκαλύπτει τον εσωτερικό αντίλαλο

ένα φίμωτρο μετατρέπει τα λόγια

σ' ένα μουγκρητό άγριου ζώου

σε κίνδυνο

κι ο στρατός της έκτακτης ανάγκης εαυτού

απών, σε άδεια ή σε άσκηση,

μακριά από την επιτακτική μου συνθήκη

χειμώνας καιρός

γεμάτη χιόνια η οθόνη

παράσιτα το ραδιόφωνο

και το ποίημα

πίσω από τοίχους αναμονής

σκάβει τους διαύλους

κι ενώνει νευρώνες

για το επείγον μήνυμα

που τόσα χρόνια παρακάμπτεται 

απ' τις τηλεφωνήτριες του κόσμου

που συνθηκολόγησαν με τη σιωπή

και με τα άδεια λόγια.

Εκτός από έναν

Οι μικροί άγγελοι 

κρέμονται σαν ακροβάτες

πάνω από τα κεφάλια μας

ανάποδα γυρισμένοι

με τα μαλλιά να έλκονται απ' τη βαρύτητα

και το κορμί τους άυλο να ανεμίζει

σαν φάντασμα 

μέσα στις προσευχές μας

και κάθε που αρπάζουν μία επιθυμία μας

προς υλοποίηση

ένας Αρχάγγελος τους τραβά από το χέρι

τους καθίζει στο θρανίο τ' ουρανού

διδάσκοντάς τους πως στους ανθρώπους

πρέπει να είσαι φειδωλός

να θέτεις όρια

σύνορα

φραγμούς

απαγορεύσεις

ειδάλλως βουλιμικά θ' αρπάξουν το μανδύα σου

θα σκαρφαλώσουν 

ως το παράθυρο του αγγελικού σου πύργου

εκθρονίζοντάς σε

και διεκδικώντας όλη τη μαγεία 

που έχει το άγγιγμά σου.

Ο κακός γήινος δράκος

με τα λυσσασμένα σαγόνια

αιμοδιψής ορέγεται το βασίλειο τ' ουρανού.

Οι μικροί άγγελοι 

τρέμουν, συμμορφώνονται, 

πειθαρχούν με τους Άγιους Κανόνες

μαζεύουν τα μαλλιά, τα φτερά, 

τα χέρια  και τους μανδύες τους

μην και τους αδράξει κάποια γήινη διαστροφή...

Όλοι.. εκτός από έναν 

-πάντα ένας αρκεί-

που απλώνει το χέρι έξω από το σύννεφο 

και χαϊδεύει τα μαλλιά 

μιας έφηβης που μόλις ευχήθηκε 

να γίνει Θεά.

Ρυάκι

Βιβλίο "Δύσκολη Υιοθεσία", Εκδόσεις λεξίτυπον, 2018

Το παραμυθάκι μικρή μου

ήρεμο ρυάκι 

γεμάτο γυρίνους και χρυσόψαρα

χάρτινες βαρκούλες από παιδικές εφημερίδες

με βαρκάρηδες 

φιγούρες που πάντα ξεφεύγουν

από το κυνηγητό με τις σκιές..

Νερά καθρέφτες

με ιριδίζουσες αντανακλάσεις 

προσελκύουν το βήμα σου

κι αντί να το διασχίσεις κάθετα

κινείσαι κατά μήκος του

αιώνιος ο χρόνος

κι όλο βρέχεις με το παραμυθένιο του νερό

τα πόδια σου, το φόρεμα

και τα μακριά σου μαλλιά

ποτίζεις ως και την ψυχή σου

και βαφτίζεσαι Ευτυχισμένη 

λέγοντας για προσευχή 

τον Όρκο στην Παιδικότητα.

Όσες βροχές κι αν έρθουν

όσο κι αν βαθύνει το ποτάμι

όσο κι αν βαλτώσει ο βυθός

όσο κι αν μεγαλώσουν τα ψάρια

όσο κι αν σκοτεινιάσουν οι σκιές

Εσύ θα  διασχίζεις το παραμύθι 

ψιθυρίζοντας ένα Αίσιο Τέλος

εξακολουθώντας να μακραίνεις τα μαλλιά σου

για να σώσεις τους πνιγμένους εαυτούς

θα ζωγραφίζεις παρόχθια δέντρα

και θα τυλίγεσαι στα κλαδιά τους

ερπετό θα γίνεσαι

σπειροειδής ανθός

κι έπειτα πάλι γοργόνα

και θα ζεις μαγεμένη 

μέσα κι έξω από το νερό

και στις μεγάλες ξηρασίες

όταν το ρυάκι κοντεύει να εξατμιστεί

θα σκάβεις ως το άλλο ημισφαίριο της ζωής

και θα γεμίζεις ξανά την κοίτη

με παραμύθια

χωρίς ποτέ να φοβηθείς το ύψος των κυμάτων

και της πραγματικότητας.

------------------------------------------------

Αφιερωμένο σε ένα κοριτσάκι που το λένε Χρυσάνθη

f(x) = Target

Η (κάθε) Νέα Χρονιά Δε θέλει Ευχές,
Θέλει Στόχους.
*********************************


Γίνομαι παιδί
μού γράφω γράμμα
τα Θέλω της ερχόμενης Πρωτοχρονιάς
-δεσμεύομαι στην αλήθεια τους-
γίνομαι Άι Βασίλης
ξεκινώ δίχως αναβολή
δουλεύω στοχευμένα
ώστε να 'χω έτοιμα
- εγκαίρως -
όσα μού ζήτησα
για μένα και τον κόσμο..


--------------------------------------------------------------
Νέο ραντεβού του παιδικού μας Εαυτού με τον Εαυτό Άι Βασίλη στις 12.12.2017, στον απολογισμό του έτους..
Αν η χρονιά δεν προσεγγίσει όσα προσδοκούμε σήμερα γι αυτήν, τότε κάπου θα 'χουμε πάρει τη Ζωή μας Λάθος.
--------------------------------

Καλή Δύναμη, λοιπόν, στην υλοποίηση των Στόχων.

f(x) = Target