Έσκαβα αιώνες τα θεμέλια,
τους τοίχους ένα εκατοστό
να μετακινήσω
προς το Ευρύχωρο.
Πιο πλατιές να 'ναι οι Ανάσες,
ο Ύπνος με άνεση
ξαπλωμένος στο Όραμα,
το Ξύπνημα να τεντώνεται
πάνω στο Άπειρο του ΧρόΝου
κι ο μικρόκοσμος της Ζωής μου
να διογκώνει την Αξία του
μέσα στα χέρια της Αβύσσου.
Έσπρωχνα αιώνες
τα σύνορα,
τις περιφράξεις,
να λευτερώσω τα Θηρία μου
απ' το κλουβί των θηριοδαμαστών Θεών τους
να μπορούν αδέσμευτα
να επιδωθούν στο κυνήγι της Αλήθειας.
Κι όλο βρισκόμουν ένα απειροστό
πιο κοντά στο Άπειρο
που αφανίζει το Τίποτα
αυτό το ουρλιαχτό μου στο κενό
κι εκεί εκτίμησα τον ψίθυρο
προς τ' άστρα
που γίνεται λάμψη
στο μάτι του Κυκλώνα μου.
Ευλογημένες οι γυναίκες που δομούν την Ευτυχία τους στο....shopping therapy.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταραμένες όσες επιζητούν αχανή Οικόπεδα Εσωτερικής Αβύσσου.
Ευλογημένοι οι άντρες που έχουν δίπλα τους τις πρώτες γυναίκες.
Στοιχειωμένος ο Άντρας που στο δρόμο του εμφανίστηκε μια Γυναίκα που με τις Σιωπές της ζητά τ' Απρόσιτα του Εαυτού του. Εκείνη την Αρσενική του Άβυσσο που κι ο ίδιος δεν τόλμησε ποτέ να διασχίσει..
Η Σαλώμη πλέον δε θέλει κανένα κεφάλι στην ποδιά της.
Θέλει ζωντανό κι αστραφτερό το Μάτι του Κυκλώνα της.