Ρωγμή

Συγχώρεσέ με

που δεν μπορώ παρά να είμαι διάφανη

με όλες τις εσωτερικές λεπτομέρειες

και σκέψεις

να κολλάνε στο τζάμι μου

και να σού ζητούν να τις σώσεις

απ' την αιχμαλωσία.

Και όσο με κοιτάς

στο γυάλινο σκοτάδι μου

καθρεφτίζω τους φόβους σου,

γίνομαι αποστροφή,

μέρος που σε διώχνει,

μα εσύ

βρίσκεις κάτι γνώριμο

και όλο πλησιάζεις

κι εγώ 

απέχω μόνο μία ρωγμή

από το να σ' αγγίξω αληθινά..

..μα είναι δύσκολο να πληγώσεις

τα εύθραυστα.

Σού γεννούν προστασία.

Μένει να φέρω 

στην επιφάνεια του υπαρξιακού μου ενυδρείου

το κοριτσάκι που πνίγεται,

ώστε να επιλέξεις τί θα προστατεύσεις

την γυάλινή μου διαφάνεια

ή εμένα?...