Παραδοσιακά σου χαρίζομαι
να με διαβάσεις δεξιόστροφα
σ'ένα σπείρωμα ανίχνευσης
που ηλεκτροτεχνικά φορτίζει το βλέμμα..
Το συν και το πλην
φτωχό μου συμπλήρωμα
σε κάθε μου πόλο
που μονομερώς φανερώνεται...
Χρειάζομαι επέκταση..
Πάλεψα μισή Ζωή για το εύπλαστο..
Το ηλεκτρόνιό μου διπλής φύσης
σε πείραμα διπολικής ερμηνείας...
ξεφεύγει....{από τον Εαυτό του}
κι εγώ φορτίζομαι ανομοιόμορφα
από το βλέμμα που κυλάει ακομη
πάνω στο αδέξιο ίχνος μου...
Ξέρεις... εύκολα δε χωράω..
Απορείς.. πώς άντεξα τόσο!...
Βραχυκυκλώνω τους νευρώνες
κι αχρηστεύω το Νου..
Ενέσιμα διεισδύω μία εκτόξευση στο αίμα μου...
Τρελαίνω τη σύμβαση
στην κίνηση των δεικτών...
Χάνω το Ηλιοβασίλεμα και την Ανατολή ..
Χορεύουν οι πυξίδες....
Δεν αρκούν οι διαστάσεις
ν'απλώσω τον παλμό μου...
Λίγα τα γράμματα...
24 σπηλιές...
όλες κατειλλημένες...
24 άστρα...
όλα φορτωμένα ευχές..
24 δρόμοι...
όλοι περπατημένοι...
24 κεφάλαια Ζωής...
όλα βιώσιμες επαναλήψεις...
Αναλφάβητο πάθος
που δεν εξημερώνεται με 24 ουρές
βελούδινου μαστιγίου
που συλλαβίζει παιδικά τραύματα...
Πέτα την πένα..
χύσε το μελάνι..
σβήσε το γνώριμο βλέμμα ανάγνωσης..
Αναρχικά σου χαρίζομαι...
να με διαβάσεις αλλόκοτα.. απροσάρμοστα...
μέσα από άναρθρες κωδικοποιήσεις,
στον τοίχο μιας βροχής αστεροειδών,
εκεί που η Ψυχή μου χαράζει
ρευματοφόρες ουρίτσες και μπαστουνάκια γραμμάτων....
παθογόνων στοιχειων του Αναλφαβητισμού μου...
Χειρόγραφα σημειώματα
αταξινόμητα
σε βιβλιοθήκης ραφάκια
με πεπερασμένη χωρητικότητα...
Δεν μπορώ να βολέψω
το αγριο Ιδίωμα αυτής της Διαλέκτου...
Αναλφάβητη..
εξω από τα 24 σενάρια αποτύπωσης..
Αρνούμαι....
κάθε γραμμα ενα ψέμα..
μόνο την εκτόξευση στο αίμα μου δες...
και θα διαβάσεις όλα μου τα κείμενα..
κι όσα δεν έγραψα ακόμη...
να με διαβάσεις δεξιόστροφα
σ'ένα σπείρωμα ανίχνευσης
που ηλεκτροτεχνικά φορτίζει το βλέμμα..
Το συν και το πλην
φτωχό μου συμπλήρωμα
σε κάθε μου πόλο
που μονομερώς φανερώνεται...
Χρειάζομαι επέκταση..
Πάλεψα μισή Ζωή για το εύπλαστο..
Το ηλεκτρόνιό μου διπλής φύσης
σε πείραμα διπολικής ερμηνείας...
ξεφεύγει....{από τον Εαυτό του}
κι εγώ φορτίζομαι ανομοιόμορφα
από το βλέμμα που κυλάει ακομη
πάνω στο αδέξιο ίχνος μου...
Ξέρεις... εύκολα δε χωράω..
Απορείς.. πώς άντεξα τόσο!...
Βραχυκυκλώνω τους νευρώνες
κι αχρηστεύω το Νου..
Ενέσιμα διεισδύω μία εκτόξευση στο αίμα μου...
Τρελαίνω τη σύμβαση
στην κίνηση των δεικτών...
Χάνω το Ηλιοβασίλεμα και την Ανατολή ..
Χορεύουν οι πυξίδες....
Δεν αρκούν οι διαστάσεις
ν'απλώσω τον παλμό μου...
Λίγα τα γράμματα...
24 σπηλιές...
όλες κατειλλημένες...
24 άστρα...
όλα φορτωμένα ευχές..
24 δρόμοι...
όλοι περπατημένοι...
24 κεφάλαια Ζωής...
όλα βιώσιμες επαναλήψεις...
Αναλφάβητο πάθος
που δεν εξημερώνεται με 24 ουρές
βελούδινου μαστιγίου
που συλλαβίζει παιδικά τραύματα...
Πέτα την πένα..
χύσε το μελάνι..
σβήσε το γνώριμο βλέμμα ανάγνωσης..
Αναρχικά σου χαρίζομαι...
να με διαβάσεις αλλόκοτα.. απροσάρμοστα...
μέσα από άναρθρες κωδικοποιήσεις,
στον τοίχο μιας βροχής αστεροειδών,
εκεί που η Ψυχή μου χαράζει
ρευματοφόρες ουρίτσες και μπαστουνάκια γραμμάτων....
παθογόνων στοιχειων του Αναλφαβητισμού μου...
Χειρόγραφα σημειώματα
αταξινόμητα
σε βιβλιοθήκης ραφάκια
με πεπερασμένη χωρητικότητα...
Δεν μπορώ να βολέψω
το αγριο Ιδίωμα αυτής της Διαλέκτου...
Αναλφάβητη..
εξω από τα 24 σενάρια αποτύπωσης..
Αρνούμαι....
κάθε γραμμα ενα ψέμα..
μόνο την εκτόξευση στο αίμα μου δες...
και θα διαβάσεις όλα μου τα κείμενα..
κι όσα δεν έγραψα ακόμη...
62 σχόλια:
Οποιος καταφερει να μας διαβασει....,θα μαθει για εκεινο το αλφαβητο που η Ψυχη εχει χαραξει χωρις την πενα και το μελανι, μα μονο με το.... συναισθημα.
Αυτο μου αρκει....για να περιμενω το σωστο αναγνωστη καιως τοτε ...... ας μενω αναλφαβητη.
Φιλια Κακια μου!
αγαπημενη μου Κακια δεν εισαι μονηυπαρχουν πολλοι παρα πολλοι σαν εσενα κι εγω το ιδιο προβλημα εχω... το μονο που ξερω ειναι 24 λεξεις αγαπης , 24 λεξεις που υμνουν τον ερωτα , αν αυτες θελεις μου απαντας και στις γραφω μα προσεξε ειναι μυστικες δεν πρεπει να τις δει κανεις μου λες να συνεχισω για την ωρα παρε μια ερευνα για τους αναλφαβητους..
Σύμφωνα με το Ελληνικό Παρατηρητήριο για την Κοινωνία της Πληροφορίας, δεν έχει τελειώσει το δημοτικό σχολείο... ένας στους δέκα Έλληνες!
Ο αριθμός των Ελλήνων που δεν έχουν ολοκληρώσει την στοιχειώδη εκπαίδευση αγγίζει το 1.000.000. Τα ποσοστά όμως γίνονται υψηλότερα όταν μιλάμε για τους τεχνολογικά αναλφάβητους, εκείνους δηλαδή που δεν γνωρίζουν πως να χρησιμοποιούν τον υπολογιστή και το Ίντερνετ.
Μόλις το 18,2% των Ελλήνων κατέχει ικανοποιητικές γνώσεις στην χρήση υπολογιστών, και η Ελλάδα βρίσκεται στην 23η θέση από τις 27 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Κατερίνα μου,
εκπαιδεύεται το βλεμμα να μενει τυφλό
ή να κοιταζει και να αναγνώσκει τα αναλφάβητα κείμενα μιας κωδικοποιημένης γραφης..
Ο καθενας μας και μία κωδικοποιηση συναισθηματων...
Πόση εκπαίδευση θελει να μυηθούν οι αναγνωστες στο Άγριο Ιδίωμα της Ιδιωτικής μας Διαλεκτου?..
Δε θα μιλήσω..
σου αφηνω γυμνή την εκτόξευση στο αίμα μου..
Μαθε με από τις εκρήξεις μου..
εκει υπαρχω Αναδυόμενη από την Γνησιότητα της Υπαρξης.. χωρίς φραγμούς λεξεων και 24 φρουρών μιας ελλειπώς ορισμενης φρασεολογίας..
Σε φιλω.... αναλφάβητα...
Μάγε,
ποτέ δεν ισχυρήστηκα ότι μόνο εγώ πλήττομαι από στενάχωρο βόλεμα στα τετράστιχα των κειμενων των 24ων γραμματων...
Όλοι βολευόμαστε συμβιβαστικά..
μα ακομη γραφουμε με το μονο όπλο που κατεχουμε υπο την περιορισμενη εξουσία μας: Τα Γραμματα...
Ασε με να ζωγραφίσω αόρατα όσα έχω να πω..
εγω μπορω..
εσυ θα με καταλάβεις?...
Δυσκολες οι επεκτάσεις..
Δύσκολες οι προσαρμογές..
και ακομη και μετά την εκτόξευσή μου,
παραμενω γλυκά προσκολλημενη στα γνώριμα γραμματακια με τις ουρες και τα μπαστουνακια τους,
που σαν 24 βελούδινες γλώσσες μαστιγώνουν τα παιδικά μου τραύματα...
Τα φιλιά μου.... αναλφαβητα σκαλισμενα στον τοιχο των αστεροειδων της Ψυχής μου...
Κάκια μου, εσύ δεν είσαι αναλφάβητη, αναλφάβητοι εκείνοι που δεν σε καταλαβαίνουν, που δε σε γνωρίζουν, που δεν προσπαθούν.
Βάζεις στο αλφάβητο καινούρια γράμματα, καινούριες λέξεις χαράσσεις στα τόσα και τόσα λεξικά...
κανένας λεξοπλάστης δε φτάνει εσένα
Φιλιά καλή μου, γραμμένα με όλα τα γράμματα της αλφαβήτου, τα τουλάχιστον γνωστά σε μένα, την μικρή και αδαή...
Παράξενα σπάνια αναλφάβητη...
Πρέπει να είμαι πάνω από ώρα σε τούτον τον τροπικό χωρίς να καταλάβω πότε πέρασε.
Χαρτογραφώ το τοπίο σε ξέφωτο κι από πάνω μου βροχή τα θραύσματα από τις εκρήξεις σου. Μέχρι στιγμής δεν διακρίνω στο σώμα μου αμυχές. Μόνο το νιώθω ποτισμένο ως το κόκαλο με το αίμα που εκτοξεύεται από έναν πίδακα ο οποίος βρίσκεται μισό μίλι βορειότερα από τις συντεταγμένες μου.
Καθώς εκπαιδεύομαι στην ιδιωτική διάλεκτο αναρωτιέμαι πώς κωδικοποιεί ένας αναλφάβητος μια διαδρομή από το μηδέν στο άπειρο. Πώς την αποτυπώνει; Δεξιόστροφα ίσως. Είναι ένας τρόπος.
Υποκλίνομαι προς το παρόν. Στις εκρήξεις. Στους πίδακες. Χαλάλι του εύπλαστου για τις μάχες.
Οταν εκπαιδευουμε τον εαυτο μας να στελνει μηνυματα κωδικοποιημενα αυτο δεν αρκει...
Θα νιωσουμε ολοκληρωμενοι οταν η εκπαιδευση αυτη επεκτεινεται και στο να αποκωδικοποιουμε τα μηνυματα που μας ερχονται...
Φιλια βορεινα
μονο 24 γραμαμματα ? μα ...υπαρχουν και τα σημεια στιξης ... εκει δυσκολευομαι ... δεν αρκουν μονο τα γραμματα για γραψεις ή να περιγραψεις κατι ... υπαρχει και το χρωμα ... το χρωμα μεσα απο τις στιξεις ... αλλο να γραψεις απλα την λεξη σε καποιον { χαδακι} που ειναι αγχρωμο ... πρεπει και να την χρωματισεις .... ας δωσουμε ενα χρωμα στην λεξη {χαδακι} θεματοθετη ... χαδακι .... χμμμ ... τσου ... δεν μου χτυπαει καλα οπτικα ... εσενα σου λεει κατι ? εμενα οχι ...ενω ομως , {χαδακι?} ... ποιο απο τις δυο αυτες λεξεις εχει χρωμα ?
για τις 24 λεξεις αγαπης δεν ειπες τιποτα ουτε για τα 24 ερωτικα λογια γιατι?εμεινες μονο στην αναφορα για τους αναλφαβητους...μαγικο? δεν νομιζω!
Aν και υπάρχει ο φραγμός της γλώσσας το ερωτικό πάθος , ο πόνος, η απώλεια βγαίνει μέσα από τη μουσική. Κάκια η ερωτική αλφαβήτα σου χει ένα γράμμα το Α.
ηθελα να σου πω και για 24 σκεπτρονια αν τα ξερεις?
αναλφάβητη, δεν έχω τις γνώσεις, δεν έχω τρόπο να κάνω τις σκέψεις, λέξεις,λόγια,πράξεις...γι΄αυτό σιωπώ...Νιώθω κατώτερή σου...εφιάλτης η επίγνωση της κατωτερότητας και της έλλειψής μου...δε μπορεί κανείς να με διαβάσει...δε μπορώ να βγω απ΄τον αναλφαβητισμό και να ανακαλύψω
όλες εκείνες τις αναλαμπές που σημαίνουν ζωή...κι αν γράφω, γιατί γράφω???Ποιο το μυστικό του πως να μάθω να γράφω, πώς θα γράψω??????........................
"γράφοντας με υπομονή και επιμονή, χωρίς ποτέ να σταματάς να πιστεύεις σ' αυτό που γράφεις."
κι αν καταφέρω να βάλω μουσική στις λέξεις μου, κι αν καταφέρω να ενώσω τους στίχους και τους ήχους, τότε θα μάθω να είμαι λιγότερο αναλφάβητη...
"μην περιφρονείτε την μουσικότητα του στίχου, όλη η ουσία της ποίησης βρίσκεται στη
σύζευξη των ήχων..."
{Ιλία Έρενμπουργκ}
φιλάκια αμέτρητα Κάκια, ποιήτρια της κατάδυσης στα συναισθήματα της ψυχής :-)))))
Έχεις και μία Κάκια 24 καρατίων, γιατί την ξεχνάς;;;
Φιλάκια 24.
μαγε ποιες ειναι οι 24 λεξεις αγαπης οπως γραφεις ? περιμενω να τις απαριθμησεις μια προς μια ... μου αρεσουν οι θεσεις , οι αντιθεσεις , και οι αντιπαραθεσεις .... περιμενω τις 24 λεξεις αγαπης οπως ανεφερες πιο πανω ...
"Αρνούμαι....
κάθε γραμμα ενα ψέμα..
μόνο την εκτόξευση στο αίμα μου δες...
και θα διαβάσεις όλα μου τα κείμενα..
κι όσα δεν έγραψα ακόμη..."
Όλα είναι ΑΙΜΑ, αγαπητή Κάκια και οι λέξεις ΑΙΜΑΤΙΝΕΣ. Μη ψαχνεις τα γραμματα αλλού, λευκά και ερυθρά αιμοσφαίρια είναι, που αν αναμιχθούν και με λίγο κρασί... εκτοξεύονται.
Καλώς σας βρηκα και πάλι...
Όταν συνεχίζω να διαβάζω ένα κείμενο που έχει τελειώσει εδώ και ώρα, σημαίνει ότι τα γράμματα απόκτησαν νέα διάσταση. Γίνανε συναίσθημα.
Γλυκιά μου Αλήθεια
αναλφάβητοι είναι όλοι όσοι δεν κατανοούν το συναίσθημα που συλλαβίζουν τα ποιήματα κι ας υπακούουν σε λεκτικούς φραγμους...
Πλημμυρίζει η ανασα και οι παυσεις σε παλίρροια...
Όποιος δεν το νιώθει δεν μπορεί να βρει το γράμμα που ξεκλειδώνει τις Πύλες για τα μύχια...
και όλη η Ουσία των πραγματων βρισσκεται εκει..
Όσο για σενα, ματάκια μου, είσαι Αληθινή.... κι αυτό φτανει για να συλλαβίσεις όσα δε θα μπορεσει ποτέ να πει ένας διπλωμάτης ρήτορας...
Σε φιλω με γλυκές αλήθειες.....
Bd
Μυστήριο η πορεία μας ως εδώ..
κι εγω δεν καταλαβα πώς κύλησε ο δρόμος..
ούτε την πληγή που εκρύγνυται ένιωσα..
μονο κάτι πιτσιλιές, σαν ζωγραφου κηλίδες είδα στον ορίζοντα και νόμισα πως ένας κομμήτης χαιρετά το Χρόνο καθώς βουτά στο Άπιαστο Όνειρο μιας επίδοξης συγγραφέως..
Σε φιλω μεσα από πίδακες που αναβλύζουν συντριβάνια υγρής εξιστόρησης...
Πιπεράτος
εσαεί μαθητές..
γι'αυτό ακριβώς δηλώνω αναλφάβητη..
Αμφίδρομη η διαδικασία και παλεύουν οι μεταφρασεις μου να αγγίξουν το Ιδεατό...
Μαθαίνω εύκολα όμως.. και δεν το κρύβω..
Το θεμα που προκείπτει είναι τι γίνεται όταν ο άλλος θελει να μείνει κωδικοποιημενος και λόγω εκπαίδευσης Εσύ επιμενεις να τον αποκωδικοποιείς!..
Τα φιλιά μου... ισχυροί κωδικες μόνο για χακερς!!...
dreamer
Παλαιότερα είχα αναρτησει ένα κείμενο με τίτλο "ο Ζωγραφος"...
Εκει μίλησα για το χρώμα που εμποτίζει τις λέξεις..
Καποτε γνωρισα καποιον που έπαιζε με τα σημεια στίξης. Δεν τα αφηνε να πλησιάσουν τις λεξεις.. Τα κρατούσε σε απόσταση..
Καθε που διάβαζα κείμενά του μου κοβόταν η ανασα, γιατί εκεί που έβλεπα κενό και πήγαινα να πάρω αναπνοή, ξαφνικά εμφανιζόταν μία τελεια και έκοβε την πρόταση..
Ξεπνοη έφτανα παντα στο τελος του κειμενου..
Όσο για τα συμβολα όσο ποικιλόμορφα κι αν είναι,πίστεψέ με, ΔΕΝ καλύπτουν το ξενό της χροιάς της φωνής του άλλου...
Σιγουρατο "χαδακι?" εχει περισσότερο χρωμα συναισθηματικής φόρτισης..
μα... αν το ακούσεις έχει βαθος χρωματος που ξεπερνά τις δυνατότητες όποιου ψηφιοποιημενου κειμενου..
Σε φιλω... με χρώματα λιωμενου ηλιοβασιλέματος....
Μάγε
αφού ξερεις, παντα κατακλίδα μπαίνει η Αγαπη..
Σε προκάλεσε ο dreamer...
Υπογραφω κι εγω το αίτημα..
Παίξε με τις 24 λεξεις...
και μάθε μας πως συνδυαστικά μπορούν να αγγίξουν το Τελειο!..
Σε φιλω... μαγικά...
Κένταυρε,
η μουσική καλύπτει το τεραστιο κενό..
Ασπάζομαι την άποψη, μα δεν έμαθα να συνθετω..
Νιωθω ότι με τη μουσική θα μπορούσα να εκφράσω με λιγότερες περικοπές τη σουρρεαλιστική εικόνα που γεννιέται μεσα μου....
Όσο για το Α...
όλες μου οι πτυχες και οι περιγραφές τους ακομη στο Α βρισκονται...
σαν σε νηπιαγωγείο, μαθήτρια να ψελλίζω γραμματακια στη σειρα..
να μη θυμαμαι τίποτε από το κεφαλαίο Α..
Ξερεις τι μου είπε ένας πιτσιρικος πρόσφατα?..
"μα.. πόσο κεφαλαίο θελεις να το κάνω το Α?..."
Πόσο κεφαλαίο να γίνει άραγε για να χωρεσει την Αγαπη?....
τΑ φιλιΑ μου... με Α κεφαλαίο..
Μάγε,
σκεπτόνια...
ναι, τα ξερω..
συγγενικά σωματίδια με τα αλητρόνια και τα ερωτόνια..
Ευδοκημούν και εξελίσσονται με γεωμετρική πρόοδο σταθερού βηματος υπο την αδρανή κατασταση των ερωτονίων,
ενώ αντιθέτως χανουν την ισορροπία τους όταν τα ερωτόνια αρχίσουν να κινούνται με τυχαίως επιταχυνόμενη κίνηση, καθως συγκρούονται ακανόνιστα με αλητρονια που υπαρχουν αδεσμευτα στο πεδίο δρασης του ατομου!....
Νομίζω οι Μάγοι εχουν απομονώσει και τα τρία αυτα σωματίδια και τα εισχωρησαν σε φίλτρα 3ης γενιάς για να κατευθύνουν τη σκέψη σε σημεία αναφορας που εκεινη επιλέξουν...
Επιβεβαίωσέ με ή διόρθωσέ με αν κάνω λάθος..
Σε φιλω.... με εκτόξευση ΚΑΙ των 3ων σωματιδίων από την πρωτογενή πηγή τους...
Ονειρέματα,
είμαστε αυτο που νιωθουμε ότι είμαστε..
Κατωτερότητα δεν υπαρχει, τη δημιουργουμε.. και γενικά εκπαιδεύω τον Εαυτο μου να σκεφτεται θετικα..και ποτέ μεσα από συγκρισεις..
Είσαι το Ιδανικό του Εαυτού σου...
Είμαι το Ιδανικό του Εαυτού μου...
Ο καθενας μοναδικός και γι'αυτο τοσο πολύτιμος...
Η μουσική ενυπαρχει μεσα μας..
Αυτη δίνει την αξια στις λεξεις..
οι λεξεις από μονες τους είναι εργαλεία απρόσωπα..
Την αξια τους την προσδίδει σ'αυτες η μουσικότητα του επιδοξου συγγραφεα και το χρωμα του συναισθηματος που ανεφερε ο dreamer...
Σε φιλω.. μεσα από συστοιχίες από νότες αδεσμευτες κι όμως παρατεταγμενες στη γραμμή του συναισθηματος..
Αλατάκι μου...
ναιαιαιαια...
ξεχασα τα 24 καρατια...
απόστευτη συμπλήρωση..
Σε ευχαριστω που καλυψες το κενό της σκεψης μου..
24 καρατια..
όπως εσύ..
οπως εγω..
Επανερχομαι στη μοναδικοτητα του ατομου, που ανεφερα στην Ονειρέματα..
Εκεί αξίζει να σταματήσουν οι λεξεις να ρέουν ακαταπαυστα και να αρχίσει να μιλά η εσωτερικότητά μας μεσω της εκπομπής θερμικών κυματων ενεργειας, από μεταφρασεις συναισθηματων..
Σε φιλω.. μεσα από γλυκες θαλασσες συναισθηματος...
dreamer
ήδη υπεγραψα κι εγω το αίτημα...
Περιμενουμε την ανταπόκριση στην πρόκληση..
αν και νομιζω ότι ο Μάγος ήταν ήδη έτοιμος..
Αλλιως, τι Μαγος θα ήταν, αν αδυνατούσε να προβλέψει το άμεσο μελλον του?...
Scorpios
ο συγρονισμος με την πρόθεση του επιδοξου συγγραφεα είναι μεγαλο προσον για τον αναγνωστη..
Σε ευχαριστω για την εφαπτομενική τροχιά σου ..
Ενιωσα το άγγιγμα και τη χρυσή τομή...
Τα φιλιά μου... εφαπτομενικά στους κύκλους που διαγραφει το βλεμμα πανω στα ποιηματα...
Φοβε
εκει είναι ο ορίζοντας της δική μου πρόθεσης..
Να σταξει συναίσθημα στο άψυχο γραμμα κι εκείνο να μεταλλαχθεί σε μια μικρή ιστορία μπροστα στα ματια του αναγνωστη..
Το καθε γραμμα, μια ιστορία..
τα φιλιά μου.. συναισθηματικες εκρήξεις..
θΕΙΚΗ η εκτελεση του κοματιου...Στο κλεψα ηδη...σαν καλος χακερ...
Φιλια
το αλφάβητο της ψυχής, μόνο η ψυχή το γράφει... με αίμα
κόκκινο και φλογερό
φιλιά και καλημέρα
Αγάπη μου, μωρό μου, ανάσα μου , Είναι μου , Αδυναμία μου ,αστέρι μου , άγγελέ μου , ψυχή μου, ζωή μου , Μοναδική μου Καρδουλινι μου, ματια μου, κουκλα μου, γλυκεια μου, Ανάσα μου, ψυχή μου, ήλιε μου, φώς μου, αητέ μου, καρδιοχτύπι μου, λουκουμάκι μου, , Ταίρι μου, , Ομορφιά μου, , αγαπούλα μου, μου Ομορφιά μου, Κορίτσι μου, Ζουζούνα μου, Γατούλα μου.
31 έγραψα οχι για να εντυπωσιασω
πολυ απλα φοβηθηκα το στοιχημα μην χασω...
αν θελεται κι αλλες μπορω να γραψω εδω τωρα
εχω τις κεξεις στο μυαλο δεν θα μου παρει ωρα...εχω και 24 και 48 και 108 λεξεις μα εκει ειναι το θεμα ?ψαξε λιγο μεσα σας εκει υπαρχουν λεξεις που βγαινουν μεσα απ την καρδια
αρκει να τις διαλλεξεις .... τα φιλια μου μαγικα οπως παντα... με 24 λεξεις αγαπης ...
Πιπεράτε,
ότι μου κλέβεις είναι ότι επιμελως απύποπτα αφήνω να φτασει στην ιδιοκτησία της κλεπτομανίας σου..
Λέξεις και the song of my soul, δικά σου..
Μπορεί να τα οικειοποιηθεί, όποιος νιώσει ότι τον αγγίζουν..
Τα φιλιά μου.. κλοπιμαία....
Μαγική μου silena,
βλέπεις μέσα στις ρωγμές των κειμένων..
και σε ευχαριστω για τον συγχρονισμό σου με τηνΑνάγκη μου..
Σε φιλω ολογλυκα..
Μάγε,
μη φύγεις..
θα επιστρέψω...
Φιλιά... λέξεις αηχες και αναλφάβητες...
Τι να τα κάνω τα γράμματα
Τις λέξεις τι να κάνω
Το βλέμμα δεν γράφεται, δεν περιγράφεται, δεν ορίζεται
Κι η αγκαλιά, το ίδιο
ούτε οι εκρήξεις των ηφαιστείων σου
σ' έναν αθάνατο οργασμό!...
Φιλιά, Ποιήτρια!!!
Έξοχο Ποίημα!!!
Μην με προσδιορίζεις μέσα από το πεπερασμένο...το πεπρωμένο αυτών που δεν έχουν μοίρα, παρά μια φωτοτυπωμένη ανάσα.
Μην μου χαρίζεις άρθρωση που προσπαθεί αν ξεπηδήξει μέσα από γλώσσες που δεν γνωρίζουν γεύση και κίνηση.
Μόνο δώσε μου μια αληθινή ματιά. Κι εγώ θα σου επι(σ) τρέψω τα πάντα κι ακόμα περισσότερα...
Άναρθρη καλησπέρα κι ανορθόγραφα "φηλυά" Κάκια μου!
Αναλφάβητοι: αυτοί που δεν αναγνωρίζουν τα μόλις 24 γράμματα.
Αυτοί που "ψυχανεμίζονται" πως λέγονται Κάκια μου;
Ό,τι απάντηση δώσεις, είσαι Εσύ για μένα.
Φιλιά
Μετά από το σημερινό κόντεψα να σε ερωτευτώ.
" Η αλήθεια είναι οτι η πληρότητα της ψυχής μπορεί μερικές φορές να υπερχειλίσει σε μια απόλυτη κενότητα της γλώσσας, γιατί κανένας μας δεν μπορεί ποτέ να εκφράσει ακριβώς το μέτρο των αναγκών ή των σκέψεων ή των θλίψεών το.κι η ανθρώπινη ομιλία είναι σαν στραβωμένος τέντζερης ,που πάνω του χτυπάμε πρωτόγονους ρυθμούς κατάλληλους μόνο για να χορεύουν αρκούδες,ενώ λαχταράμε να παίξουμε μια μουσική που να λιώσει τ'άστρα "
(Ο θρήνος του Φλωμπέρ στη Μαντάμ Μποβαρύ)
Αυτό μου θύμισες .
(κι όσο για το προηγούμενο.....
εγώ κουράστηκα να καθαρίζω....μπάζα
τώρα.... στολίζω και περιποιούμαι το δίπλα )
Κάκια μου
είσαι α-στείρευτη..
ώρες - ώρες με κάνεις και χάνω τα (αναλφάβητά) μου λόγια..
Φιλιά αταξινόμητα..
(σαν χειρόγραφα σημειώματα σε βιβλιοθήκης ραφάκια
με πεπερασμένη χωρητικότητα...)
δεν εφυγα κι ακομα περιμενω αλλα μια απαντηση Κακια μου δικη θα προσμενω...και φυσικα και για σενα και για τον dreamer που δεν γνωριζω το θεμα δεν ηταν οι λεξεις σαν λεξεις ειναι οι λεξεις πραξεις οι λεξεις εργα αγαπης νομιζω να το καταλαβατε με τοστιχακι που εγραψα κατω απο τις 31 μου λεξεις αγαπης η μαλλον τρυφεροτητας θα ελεγα γιατι αν πεις σε καποιον σ αγαπω δεν σημαινει οτι το εννοεις? κι αλλο σ αγαπω κι αλλο σ αγαπαω... τα φιλια μου σ αγαπαω...
ωραιος ο μαγος ... να προσθεσω και εγω κατι ? μανουσακι μου ... ερωτακι μου ... φατσουλα μου ... εσυ ....
Κάκια μου,
άφησα σχόλιο το πρωί, αλλά...κάπου θα πήγε...
Ίσως να είναι που αρνούνται τα γράμματα οι χτύποι της καρδιάς...
Πέτα την πένα!
Βούτηξε τα δάχτυλα στο αίμα της καρδιάς
Μ' αναρχικές γραμμές σημάδεψε το κορμί μου..
Φιλιά πολλά!!!
Μάγε,
δεν με εξέπληξες..
Αυτό περίμενα..
Λέξεις καρδιάς που μιλάνε απευθείας στην ευαισθησία, σαν μαγικά φίλτρα που ομορφαίνουν τη Σκέψη και όλο το Είναι μας....
αχ Ερωτα...
μόνο εκείνος μπορεί να μετουσιώσει το λίγο σε πολύ...
και μέσα στο πλέγμα του τα λίγα γραμματα, μπλέκονται σε συνδυασμούς που διαστέλλουν την Επάρκεια, κι εκείνη αγγίζει την Πληρότητα..
Σε ευχαριστω Μάγε..
ομολογώ ότι κέρδισες το στοιχημα με την πρόκληση....
Ποιο φίλτρο να πιει άραγε η νεράιδα για να γίνει η ίδια μία πρόκληση???..
Φιλι....πληρότητας...
Πυρφόρα,
μας μάθανε οι εξόριστοι και επενδύουν πανω μας
το Όνειρο της επιστροφής
μα εμείς ακόμη σε δρόμους ακαθόριστους
ψαχνουμε το τελευταίο Γράμμα...
εκείνο το 25ο...
καποιος το φυλάει στο στόμα του..
κι εγω τον ξέρω διαισθητικα...
Φιλι... αιώνιο...
Έσπερε,
επιστρέφεις πίσω, πάνω και μέσα στην Ανάγκη διαστολής ....
Ένας καθρεφτης η άγνοια...
πρόσωπο δεν έχει..
μόνο μάτια...
κοιταζω βαθιά τα μάτια μου στα ματια της..
βλέπω βυθούς χαραγμενους με σπασμωδικά τραγούδια συρριγμών από δελφίνια που γεννήθηκαν κάτω από τόνους σκέψης....
Υδατινης Σκέψης..
που δε χωρα στα υγρα σύμφωνα...
Χρωματίζω με φαντασία τη θαλασσα...
συνθετω με γέλιο το συνδυασμό των συρριγμών και όλα, μέσα στο παιχνίδι μου με τον Κόσμο,
μοιάζουν αγνοούμενα συναισθηματα που μόλις τα ανακάλυψε η Λαχτάρα μου...
παιδί...
τωρα μαθαινω..
και όταν μαθαινω..
παντα καθομαι στο πρωτο το θρανιο...
Φιλι... γραμμα γραμμα μαζεμένο!....
Πριγκίπισσα,
δεν υπαρχουν λέξεις..
είμαι εγω για σενα..
Φτανει το ΕΓΩ?...
μα όταν το πεις θα εννοείς ΕΣΥ...
και μ'αρεσει όταν μπερδευεται το ΕΓΩ με το ΕΣΥ..
είναιη στιγμή που ...γινόμαστε ΕΝΑ...
μαγικη στιγμή..
Σε φιλώ... αληθινά κι ας μη χωρα η αλήθεια στις λέξεις..
Λάθος Άνθρωπε...
πες μου..
πόσα λάθη σού συγχωρεί ο Ιδιωτικός Θεός σου?....
και ποιο είναι μεγαλύτερο Λάθος?..
Να με ερωτεύτεις?..
ή να το αρνηθεις?..
Φιλι.. άγνοιας σε μία σειρά ερωτήσεων προς τους Θεούς, που αρνούνται να πιάσουν συζήτηση μαζί μας...
γιατι άραγε?....
Ξωτικό,
εξαισιος ο Φλωμπέρ...
δε χωρά προσθήκες και σχολιασμό...
Όσο για το προηγούμενο..
εγω σε δυαράκι μένω πια...
χωρά εμενα το έτερον ήμισι της καρδιάς μου
και όλες τις επεκτατικές τασεις του ενος πανω στον άλλο,
χωρίς εναλλακτικές λύσεις φυγής από το δρώμενο!..
φιλι... ξωτικής αγκαλιάς..
Γιώργος, Στιχο-Μυθία
σε ευχαριστω για το χαμόγελο που μου ζωγράφισες...
Επιμενω ότι τα ποιήματα γραφονται μόνα τους..
το πιο παραξενο ξερεις πιο είναι?..
Ότι εκεί που σκέφτομαι ότι στέρεψαν οι πηγες και τα κίνητρα επαναλαμβάνουν ένα σταθερό μ οτίβο που με περιορίζει..
ξαφνικά γεννιέται ένα νέο χρώμα και ντύνει το κινητρό μου..
το βλέπω από άλλη οπτική και ανθίζω μαζί του πανω στο ποιημα..
Σε ευχαριστω ειλικρινά...
ενα χαμογελο ολο δικό σου..
και ένα φιλί γνησιας ευτυχίας...
Μάγε,
η καταθεση Ψυχής και Καρδιάς είναι που κάνει τη διαφορά και προσδίδει αξία στις άψυχες λέξεις..
όσο μικρό κι αν διαβαστεί το γραμμένο στο λευκό φόντο "Σ'αγαπάω"...
όταν ακουστεί από εκείνη την βελούδινη χροιά της φωνής που σε μαγεύει,τότε τα 7 γραμματάκια που συνθέτουν τη λέξη πολλαπλασιάζονται και υψωνονται στη νιοστή δύναμη της Καρδιας...
μεγαλυτερη Δυναμη δεν υπαρχει,Μάγε..
νομίζω το ξέρεις καλα...
Σε φιλω..
dreamer,
Νιώθω ότι πιο αισθαντικό ακούστηκε το προσανατολισμένο ΕΣΥ...
σαν να άνθισε πιο όμορφα κι από το μανουσακι...
φταινε ίσως τα χαμόγελα που συνοδεύουν το άκουσμά του, καθως διαβαζεται εκκωφαντικά από τον ψίθυρο της Καρδιας..
Τα φιλιά μου.... μανουσακια...
Πυρφόρα μου,
η εκτόξευση επιτυχής βρήκε στόχο..
Αν οι δικές σου λεξεις ήταν σφαίρες
θα είχα πεθάνει αμετρητες φορες
πανω στα ποιήματά σου
πριν αγγίξω το Τελος...
εκεινη την τελευταία λέξη τους..
Σε φιλω.. ολογλυκα...
Αγάπη.
Βάσανο απαραίτητο,
Γλυκό όμως.
Δένεσαι, θέλεις κι άλλο.
Ερχεται και φεύγει αναπάντεχα
Ζήλεια, πέρα από λογικές
Η νύχτα πάντα μένει
Θεριό σε μια γωνία
Ισκιος που απειλεί
Κάθε φωτεινή αχτίδα.
Λίμνες τα ματια σου
Με κάθε χρώμα
Να αντιφεγγίζεται μέσα
Ξέροντας καλά
Οτι έχει ημερομηνία λήξης.
Παιρνεις και δίνεις
Ρωτάς μόνο τον εαυτό σου
Στο τέλος της κάθε σκηνής,
Τάχατες ήταν αρκετό ;
Υπέροχο μα τόσο σπάνιο το "ναι"
Φιλιά που εύκολα δεν ξεχνιούνται
Χάδια που άφησαν τα σημάδια τους
Ψάχνεις συνέχεις στο άπειρο
Ωραία που είσαι όταν γελάς !!
GiP
Το μόνο με ημερομηνία λήξης είναι η Ζωή...
Όλα τα υπόλοιπα διαπραγματεύσεις με μέσο λεκτικές συμφωνίες
αν περπατηθούν μία φορά οι δρόμοι πάντα κάποια στιγμή ξανασμιγουν τα σταυροδρόμια
κι ας έχει ξεχαστεί ή σβηστεί το βήμα που αφησες...
Κάθε λέξη φθειρεται..
ειναι της μοιρας της...
καθε γραμμα ξεχειλώνεται για να χωρεσει τον αναστεναγμό...
πόσα παραπανω ξέρει ο Επιστήμονας από τον αγραμματο αναρρωτήθηκες?...
και ποιος από τους δύο δίνεται πιο αβίαστα στον Έρωτα της Ζωής?..
μερα ...
νυχτα...
σαν ένα ποτήρι νερό..
μια προσφορά ευτυχίας...
που ο πρωτος θα αναλύσει για να βρει τυχον μικροοργανισμούς εισβολείς να απομακρύνει
κι ο δευτερος θα το πιει μονορούφι, μετατρεποντας τα "παρασιτικά ζιζάνια" σε χρωμοσώματα ευτυχίας....
Σε φιλω...
Ευχαριστω για την αναπαντεχη επισκεψη...
αλοίμονο...
εάν μόνο 24 γράμματα
μπορούσαν να εκφράσουν
τον αέρα, που κινεί την ανάσα μας!!!!!!
Δεσποινακι...
μ'αρεσει πρωτα εγωβ να προκαλώ τον Εαυτό μου και έπειτα δεχομαι τόσο ευχαριστα την πρόκληση των αλλων..
Εκεινο το Αλοίμονο που αφησες ν'αρχισει τη σκεψη σου με προκάλεσε τόσο Ισχυρα που δεν μπορω να αποφύγω την έλξη που μου ασκει..
Υποσχομαι, ακομη κι αν δεν καταφερω, να προσπαθησω με 24 γραμματακια να εκφρασω τον ΑΕΡΑ που κινεί τη δική μου ανασα...
Ευχομαι να μου το επιτρέπεις να ανταποκριθώ στην υπεροχη πρόκληση που μου θετεις..
Εξαλλου οι αναρτήσεις μου πανε δυο-δυο σαν τους Χιώτες...
Αρνηση-Καταφαση...
Ασπρο-Μαυρο...
Ζενίθ-Ναδιρ...
Σε φιλω γλυκα..
{μου εφτιαξες τη μερα..
Η μερα "φτιάχνει" μόλις βρει το σκοπό της!!!..}
Το ταλέντο σου, δεν κρύβεται! Την καλημέρα μου.
Αναρχικά σου χαρίζομαι...
να με διαβάσεις αλλόκοτα.. απροσάρμοστα...
η... προτροπή με οδήγησε στις Καμπαλιστικές 'αναγνώσεις' της εκπόρευσης, της εκδήλωσης και της δημιουργίας...
οι μάγοι του Μεσαίωνα αναζητούσαν το αληθινό όνομα του Θεού
και οι ερωτευμένοι το αληθινό όνομα του λατρεμένου τους...
τι ταξίδι προσέφερες και πάλι... ιδεογραφική η ποίησή σου Κάκια...
άνοδος, σπείρα, ελιγμός... κώδικας...
ομορφιά!
πολλά φιλιά από έναν συνεπή θαυμαστή σου!!!
Μαύρη Ντάλια,
χαίρομαι που πρώτη υποκλίθηκα στη συμπυκνωμενη σκέψη σου..
Πάντα δύο φρασεις που εμένα μου δημιουργούν Κόσμους Σκέψης..
Σε ευχαριστω και για το περασμα και για το κινητρο που μου χαρίζεις μέσα από το χώρο σου..
Πραγματικά μαγικός..
Σε φιλω... πολύτιμα..
Νημερτή,
μια θάλασσα η ΣΚέψη..
το δόλωμα ψάρεψε εύστοχα ομολογω τον αναλφαβητισμό μου..
μα..
κανείς δεν εγγυάται ότι και η επομενη ψαριά θα μας αποζημιώσει..
Εκει ακριβώς κρυβεται η Αιωνια Πρόκληση του παιχνιδιου με τη Σκέψη και τα 24 Γραμματα..
μεσα στα χερια μας οι επιμηκύνσεις επιτεύξεις... μα θελει κοπο...
πίστη και επιμονή..
Ψαραδες..
συνοδοιπόροι στο κύμα των αναλφάβητων αποτυπωματων...
Χαιρομαι αυτη τη συμπορευση, όσο δε φανταζεσαι...
Σε φιλω...
Δημοσίευση σχολίου