μωρά

Το παιδί μεγάλωνε μπουσουλώντας. 
Δεν στάθηκε ποτέ ο νους
ανεξάρτητα όρθιος.
Απλά με τα χρόνια 
αντικαθιστούσε τα παιχνίδια 
άλλαζε κρεβάτι, σπίτι, δραστηριότητα 
διατηρώντας το μωρουδιακό μοτίβο σκέψης 
με θεμελιώδεις συσχετισμούς
ανάγκης και επιθυμίας,
με μόνιμη στέρηση της αληθινής αγκαλιάς,
με τον μπαμπούλα να αλλάζει μορφές 
και με τους συλλογικούς φροντιστές 
να εφευρίσκουν ένα σωρό πιπίλες για να μην κλαίνε τα μωρά 
..μεγαλώνοντας.. 

[..τα βράδια, όλα τα μωρά, 

ανεξαρτήτως ηλικίας, 

κοιμούνται πιπιλίζοντας το δάχτυλο.. 

και τρέμουν μην εμφανιστεί το Τέρας:

ο εαυτός που δεν έγιναν..]