ΒΙΒΛΙΟ "Θηλυκές οι θηλιές του κόσμου", ΑΝΕΜΟΣ Εκδοτική, 2012
Κοιμήσου Κοριτσάκι μου
τα όνειρα βιάζονται να χτίσουν παλάτια…
Ήρθαν... υπνοβάτες Ζωής
σεργιάνι να σε πάνε
στων Ιπποτών τα Οράματα…
Νανουρίσου Κοριτσάκι,
τ’ αστέρια ξετύλιξαν τις αιώρες παραδείσου
στους Αγγέλους να φτάσει το αέρινο βήμα σου…
Μικρή μου, τρυφερή, κρυστάλλινη Ύπαρξη..
Νεραϊδίτσα μου εύπλαστη
ψιχουλάκια ακολούθησε
νυσταγμένου παραμυθιού….
Ονειρέψου Κοριτσάκι
Ταξίδια σ’ Ορίζοντες εκπλήρωσης…
Παιχνίδια στην αλάνα του Γέλιου…
Κήπους μ’ ανθισμένους αναστεναγμούς…
σσσσσσσσττττττττττττττττ…… το Κοριτσάκι μου κοιμάται…
σσσσσσσσσσσσσσστττττττττττττττ…
Ξύπνα Κοριτσάκι
το Τρένο της Ζωής μόλις πέρασε,
κι εσύ ακόμη παίζεις με τα Όνειρα...
Οι κήποι τσιμενοποιήθηκαν…
χτίσανε οι εργολάβοι το οικοδομικό τετράγωνο της Ζωής σου…
Κάποιος έκοψε τα νήματα της αιώρας,
θα πέσεις απ’ τ’ Όνειρο…
Κοριτσάκι μου... ξύπνα γλυκά...
περνά η ώρα...
θ’ αγριέψει το ξυπνητήρι των Καθηκόντων…
άκου….
αχνός σιωπής ο ύμνος των Αγγέλων…
η άγρια φωνή της Υποχρέωσης
χαϊδεύει με μαστίγια τ’ όνομά σου…
Ξύπνα Κοριτσάκι μου…
σου κλέψανε το Όνειρο…
Μεγάλωσες.......
τα όνειρα βιάζονται να χτίσουν παλάτια…
Ήρθαν... υπνοβάτες Ζωής
σεργιάνι να σε πάνε
στων Ιπποτών τα Οράματα…
Νανουρίσου Κοριτσάκι,
τ’ αστέρια ξετύλιξαν τις αιώρες παραδείσου
στους Αγγέλους να φτάσει το αέρινο βήμα σου…
Μικρή μου, τρυφερή, κρυστάλλινη Ύπαρξη..
Νεραϊδίτσα μου εύπλαστη
ψιχουλάκια ακολούθησε
νυσταγμένου παραμυθιού….
Ονειρέψου Κοριτσάκι
Ταξίδια σ’ Ορίζοντες εκπλήρωσης…
Παιχνίδια στην αλάνα του Γέλιου…
Κήπους μ’ ανθισμένους αναστεναγμούς…
σσσσσσσσττττττττττττττττ…… το Κοριτσάκι μου κοιμάται…
σσσσσσσσσσσσσσστττττττττττττττ…
Ξύπνα Κοριτσάκι
το Τρένο της Ζωής μόλις πέρασε,
κι εσύ ακόμη παίζεις με τα Όνειρα...
Οι κήποι τσιμενοποιήθηκαν…
χτίσανε οι εργολάβοι το οικοδομικό τετράγωνο της Ζωής σου…
Κάποιος έκοψε τα νήματα της αιώρας,
θα πέσεις απ’ τ’ Όνειρο…
Κοριτσάκι μου... ξύπνα γλυκά...
περνά η ώρα...
θ’ αγριέψει το ξυπνητήρι των Καθηκόντων…
άκου….
αχνός σιωπής ο ύμνος των Αγγέλων…
η άγρια φωνή της Υποχρέωσης
χαϊδεύει με μαστίγια τ’ όνομά σου…
Ξύπνα Κοριτσάκι μου…
σου κλέψανε το Όνειρο…
Μεγάλωσες.......
20 σχόλια:
Μεγαλώνω κάθε που νέα ζωή ξυπνώ
με σπαθί στο χέρι την ευθύνη να κρατώ
την ποίηση που έκλεψα του χειμώνα...
την ποίηση που δεν επέτρεψα να μου την αποσπάσει το καλοκαίρι...
η αγάπη μου φοβάται το κόκκινο στην ανεμώνα...κάτι λες να γνωρίζει...ανεμος ών...άνεμος ούσα...
των εποχών την ουσία
στο ιερό τον άγριο ναό το ανθρώπινο σώμα ενοικούσα;
σσσστττ ... { κανενας δεν μπορει να σου στερησει το ονειρο .... κανενας δεν μπορει να σου το κλεψει ... ειναι μονο δικο σου ...}...
Ήρθα να γράψω κάτι... μα σιωπή... είμαι ακόμη μες τ όνειρο.. τ όνειρο που εσύ μ έβαλες.. ακούω την μουσική σου... ΟΧΙ... δεν θέλω να βγω απ τ όνειρο... μη με ξυπνάς... προτιμό τ όνειρο.. απ την πραγματηκότητα... σ ευχαριστώ που έστω και για λίγο με ταξίδεψες μες του ονείρου σου τα παλάτια... σ αγαπώωωωωωω
Frankne
η μαμά
Σώπα κι άκουσε, στ’ αφτιά σου τρέχουν νά ’ρθουν,
σώπα κι άκουσε, οι ήχοι που έχω αφήσει.
Σώπα κι άκουσε, τ’ αστέρια σού μιλάνε,
σώπα κι άκουσε, σου γλυκοτραγουδάνε.
Μα εγώ δεν ξέρω ρίμες και λόγια μαγικά
τραγούδια να σου γράψω.
Σαν ακροβάτης στο σκοινί,
σαν σβούρα περιστροφική
γυρνώ μα δε στεριώνω.
Στου χρόνου μέσα το σκοπό,
στης φύσης μέσα το χορό
κρατάω το ρυθμό μου.
ΑΧ ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ ΠΟΥ ΣΕ ΑΥΤΑ ΕΛΠΙΖΟΥΝ ΟΛΟΙ.
ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΦΙΛΗ ΜΟΥ.
Νιώθω πολλές φορές την ανάγκη να ονειρευτώ, να χρωματίσω τη ζωή μου με όνειρα κι ελπίδες, όπως όλοι μας...μ' αρέσει να φτιάχνω όνειρα...θέλω να πλάθω όνειρα, χωρίς να με πλάθουν εκείνα..άλλωστε δεν πλάθει το όνειρο εμένα αλλά εγώ πλάθω αυτό...
κάποιοι πάντως επιλέγουν να ζήσουν μαζί με το όνειρό τους και τότε το όνειρο γίνεται πραγματικότητα...
άλλοι πάλι επιλέγουν να ζουν μέσα σε αυτό και το όνειρο παραμένει όνειρο...και μερικοί επιλέγουν να ζουν με κλεμμένα όνειρα που θα μπορούσε να είναι η ζωή τους...αλλά πάλι κλεμμένα όνειρα, δεν είναι δικά μου όνειρα, δεν είναι εγώ.......κι αν μου κλέψαν τα όνειρά μου,χάρισμά τους, αφού δεν μπορούν να φτιάξουν δικά τους...στον καθημερινό μας αγώνα πάντως, είτε είμαστε νικητές και ζούμε το όνειρο, είτε συμβιβασμένοι που ζούμε με όνειρα, είτε κλέφτες ονείρων που δεν έχουν δικά τους όνειρα,εμείς απλά........συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε....
πολλά φιλάκια Ποιήτρια των παραμυθένιων ονείρων :-)))))
Aααχ όλο δύσκολα μου βάζεις !!!
Ε ναι λοιπόν μεγάλωσα !! Αλλά μέχρι να φτάσω εδώ άρπαξα απ'τα μαλλιά τα όνειρα και ταξίδεψα σε ύψη και σε βάθη ανείπωτα, πήγα στον παράδεισο και στην κόλαση,ακολουθώντας τα με πείσμα,και δεν το μετάνοιωσα ποτέ ,και μεγαλόνωντας"πλούτισα" τόσο που τώρα μπορώ να..νανουρίζω με μια βαθειά αισιοδοξία που νικάει το φόβο, για το μακρύ μακρύ ταξίδι των ονείρων
(Μα τι χείμαρος είσαι ;; !!!!)
πολύ δυνατό ...με πόνεσε..η μνήμη
Κάκια,
Αν πίσω από το ΥΠΕΡΟΧΟ, ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ ΤΡΥΦΕΡΟ ποίημα σου είναι αυτό που νομίζω... τα γεννεθλια σου δηλαδή και ότι με επυκαρία τους το γράφεις στον εαυτό σου...
Τότε, λουλούδι μου,
Χρόνια σου Πολλά και καλα !!!
Και τα όνειρα δε στα κλέβουνε αν δε θες.... το πολυ πολύ να τα μοιραστείς με κανένα κλέφτη... αν είναι εντάξει τύπος θα δείτε αγκαλίτσα και τα δικά του...
Ο κήπος σου δε θα γίνει ΠΟΤΕ τσιμέντο ! Μη το αφήσεις ! Μέσα σου είναι, ολάνθιστος ! Πότιζε τον με όνειρα και πεθυμιές και θα μείνει έτσι για πάντα.
Το τρένο ΔΕΝ πέρασε... σε περιμένει στον επόμενο σταθμό να το αδράξεις. Τρέχα, ανέβα, κάτσε στο παράθυρο, άσε τα μαλλια σου να ανεμίζουνε καθως τρέχει, κλείσε τα μάτια... και ότι θέλεις ειναι εκεί, δίπλα σου !!!
Λίγα λόγια και ευχές μαζί. Κόκκινα τριαντάφυλλα για σένα !!
το όνειρο κανείς δε μπορεί να μας το κλέψει όσο κι αν μεγαλώσουμε, κι αν για λίγο χαθεί, αρκεί ένα βλέμμα στ' αστέρια, στο φεγγάρι... και ανθίζει ξανά
φιλιά
Μας κλέψανε το όνειρο, Κάκια μου..
Μα όχι, είναι μέσα στην ψυχή μας, μπορούμε να το προφυλάξουμε!..
Σε φιλώ!!!
Υπεροχη η Celine Dion και ακομα πιο υπεροχο το Παιδικο παραμυθι για Μεγάλους... Κακια μου.
Μελαγχολικο και ομορφο σαν την Κυριακη.
Αν μπορουσα να επιλεξω να μεγωλωσω ή οχι, θα επελεγα να μεγαλωσω.
Αν μπορουσα να επιλεξω να μεγαλωσω σε εναν κοσμο διαφορετικο ομως θα το εκανα.
Σε εκεινο τον κοσμο που οπως λες τ'αστερια ξετυλιξαν τις αιωρες του παραδείσου...και υπαρχουν κηποι μ'ανθησμενους αναστεναγμους...
Παρηγοριέμαι ομως γιατι ευτυχως μπορω ακομα να παιζω με τα Ονειρα και ας Μεγαλωσα...
Φιλια μεσα απο τα Ονειρα μου..
Φαντάζομαι την παραλήπτρια του κειμένου αλλά σσσσσ, δε το μαρτυρώ:)
Μοναδικές φράσεις-θησαυρούς όπως πάντα ανακάλυψα στην άχνη του ποιητικού δυσθεώρητου.
Σαν φίλος απ΄τα παλιά σε νιώθω:)
Και με φιλί καληνύχτας σ' ασπάζομαι.
Από εκείνα τα φιλιά που θρέφουν γίγαντες στην τρυφερή κόψη τους.
Aπίστευτα όμορφο και τρυφερό...
Καληνύχτα κοριτσάκι...
Δεν κλέβονται τα όνειρα
μόνο εμείς τα προδίδουμε
τετραγωνίζοντάς τα μέσα στα όρια
της πεπερασμένης μας λογικής...
Κοριτσάκι μου σου έφερα μαγικό φίλτρο. Πιές το και θα μείνεις να μεγαλώνεις μέσα στο όνειρο.
Τα όνειρα θέλουν να δώσεις μάχη για να κερδιθούν. Και τα τραύματα από τις μάχες στάζουν δάκρυ. Όταν όμως κερδίσεις το δάκρυ γίνεται χαμόγελο.
Σκληρό και πανέμορφο - όπως κάθε ειλικρινής κατάθεση ψυχής..
Ξέρω ότι είναι σε διαφοετικό μήκος κύματος αλλά μου θύμισες ένα Νανούρισμα που είχα γράψει για τις κόρες μου και θα 'θελα να το μοιραστούμε..:
Νανούρισμα για δύο
Κοιμήσου κοριτσάκι μου κοιμήσου εσύ ψυχή μου
μου ‘δωσες λόγο για να ζω, σου ‘δωσα τη μορφή μου
Κοιμήσου πατερούλη μου φοβάμαι ίσως λίγο
μα εγώ είμαι η Σοφία σου πανιά στη ζωή σου ανοίγω
Κοιμήσου κοριτσάκι μου κι ο φόβος θα σε χάσει
σπέρνω όνειρα στο στέρνο σου στα βλέφαρά σου δάση
Κοιμήσου πατερούλη μου κι εκεί μες στο όνειρό σου
δες με κρατάω συντροφιά στο φύλακα άγγελό σου
Κοιμήσου κοριτσάκι μου ακούω την καρδιά σου
της φύσης σου ‘χω μυστικά – αν θέλεις αφουγκράσου
Κοιμήσου πατερούλη μου, κοιμήσου στην καρδιά μου
για να πετάξεις μακριά σου δίνω τα φτερά μου
Κοιμήσου κοριτσάκι μου και ζήσε όσα δεν είδα
μαζί σου στο άγνωστο ας βρω τη νέα μου πατρίδα
Κοιμήσου πατερούλη μου κι αν φεύγεις για τα ξένα
αμίλητος κι ακίνητος … εγώ θα ζω για σένα
Βρίσκεται εδώ:
http://stixo-mythia.blogspot.com/2010/07/blog-post_2265.html
Φιλιά καληνύχτας.. νανουριστικά..
Τα όνειρα έχουν χρώμα μπλε...
Τα όνειρά μας δεν μπορεί κανείς να μας τα κλέψει... Μόνο εμείς οι ίδιοι καμιά φορά τα σκοτώνουμε...
Σου χαρίζω ένα παιδικό ποιηματάκι για μικρά και μεγάλα παιδιά, της πολυαγαπημένης μου Παυλίνας Παμπούδη...
Κάθε φορά που θα νιώθεις να σε κυκλώνει το γκρίζο ή το μαύρο να βουτάς μέσα στο μπλε των ονείρων και τα όνειρά σου θα ζωντανεύουν από την αρχή...
Αν όντως είναι τα γενέθλιά σου, σου εύχομαι χρόνια καλά, γεμάτα χρώματα και μουσική, υγεία, αγάπη και ευτυχία, πλάι σε ανθρώπους που αγαπάς και σε αγαπάνε και που έχουν το χάρισμα να σε κάνουν όσο ζεις να ονειρεύεσαι...
"Ήταν μια ωραία μέρα
κι όλοι λέγαν "καλημέρα".
Ήταν μπλε ο ουρανός,
μπλε, γαλάζιος, γαλανός.
Είχε ήλιο κι αρκετούς
μπλε ριγέ χαρταετούς.
Κι ήταν πάνω σε μπλε σκάλα
ένας με αυτιά μεγάλα.
Ένας με μεγάλη μύτη
κι έβαφε ένα μπλε φεγγίτη.
Και του φώναξε: "Καλέ",
μια γιαγιά ντυμένη μπλε.
Και τον τρόμαξε η γιαγιά
και του χύθηκε η μπογιά.
Χύθηκε μπογιά πολλή
κι έβαψε μπλε το χαλί.
Κι έβαψε μπλε το σκυλί
που κοιμόταν στο χαλί.
Χύθηκε μπογιά πολλή,
κύλησε έξω στην αυλή.
Κι έβαψε μπλε το γατί
που 'χε πριν χρώμα σταχτί.
Μπλε βαφτήκανε κι οι κότες,
μπλε βαφτήκαν κάτι μπότες.
Μπλε και ένα ποτιστήρι,
μπλε και ένα σκαλιστήρι.
Μπλε βαφτήκανε τα χόρτα,
τα πλακάκια και η πόρτα.
Η μπογιά χύθηκε όλη
κι έβαψε όλο το περβόλι"
Με συγκίνησες
Yποκλίνομαι σήμερα ειδικά!
Αυτή η ανάρτηση θα διαβαστεί και θα καναδιαβαστεί!Το τραγούδι θα χιλιοακουστεί,σαν ψυχοθεραπεία!
Δεν έχω φύγει...
απλά ψάχνω εκείνο το κοριτσάκι που το ξύπνησαν απότομα από το παιδικό του Όνειρο..
θελω εκείνο να έρθει και να απαντήσει στα σχόλια...
Τα φιλιά μου.... κοριτσίστικα Όνειρα....
Δημοσίευση σχολίου