Συνήθισα την ιδιοτροπία της υπερωρίας μου.
Δε δουλεύω τη μέρα, ούτε τη νύχτα.
Ιδρώνω τις ώρες μου μέσα στα Όνειρα.
Στήνω μικροπωλητής τον πάγκο μου:
Χύμα οι Λέξεις...
Κάτι σπασμένες εικόνες ανολοκλήρωτης αυτοπραγμάτωσης...
Αναμνήσεις ενός Έρωτα, που γεώτρησε απαγορευμένα εδάφη επιθυμίας...
Ένα Λυχνάρι τριών ξεχασμένων ευχών, που δεν τόλμησε ποτέ κανείς...
Κάτι Δαχτυλίδια Μεταμορφωσεων αχρησιμοποίητης περιέργειας...
Ένα Στόμα, γυάλινο ενυδρείο αρχαίας γεύσης ερωτικής απόλαυσης...
και το Βλέμμα ενός Αερικού, που επιτυγχάνει ανεμοσκορπίσματα μαγείας στ' Αδυτα της Ψυχής....
Στέκω εκεί..
στην αυτονομία μιας αλλόθρησκης Αγοράς,
που εξαργυρώσεις δέχεται Συγκινήσεων...
Μη μου τείνεις το χέρι σου...
Πρόταξε την καρδιά σου...
Εκείνη ξέρει τις Τιμές στα Ονειρο-κάματα....
20 σχόλια:
Ας κρατήσει τα αργύριά της η αγορά. Και οι αγοραίοι ομοίως.Τριάκοντα ή όσα. Είπαμε δεν δίνουμε, τουλάχιστον όχι αυτά...
Christina
εξαργυρώσεις συγκινήσεων....
Δίκαιες συναλλαγές...
Σε περίοδο κρίσης το Συναισθημα Αυξάνει την Αξία του
και το ειδικό του βαρος
μαχόμενο να διατηρήσει εντος μας την Βαρυτητα του αδιαπραγμάτευτου παζαριού,
όπου δεν ξεπουλαμε Εαυτο....
παρα μονο ανταλλάσσουμε ευγενικά και ανθρώπινα συγκινήσεις Ζωής και Ονειρων....
τα φιλιά μου.......νομίσματα Συγκινησιακών Φορτίσεων....
επάλληλα στρώματα υπερωρίας
εμφυτεύουν έμπνευσης ταξίδια σε Ολόγυμνες Ψυχές
γεωτρύπανα αναμοχλεύουν βυθισμένα συναισθήματα
και φέρουν σε επιφάνειες οίστρους Συγκινήσεων
σπασμένο λυχνάρι που δραπέτευσαν οι ευχές του
κειμήλιο ενδυνάμωσης αυτογνωσίας κι αυτοδιάθεσης
Όνειρο-κάματα πλασμένα να υφαίνουνε ιστούς παγίδευσης...
Την "Τρέλα" σου δεν την προλαβαίνω!
Πόσο χάρηκα που άκουσα εκείνο το Καρυ-δάκι σου!
Εγώ την μία ευχή του λυχναριού την τόλμησα και την έκανα...να με φωνάξεις πάλι Καρυ-δάκι σου!
Τις άλλες δύο δεν θα σου τις πω...(τις φυλάω γι'αργότερα!;)
Το πέπλο της Ρωξάνης μου χάιδεψε τόσο ωραία τ'αυτάκια μου...
Νάσαι καλά, καληνύχτα!
Φοβάμαι λίγο..
η καρδιά μου είναι ευαίσθητη και δεν θέλω να πληγωθεί, όχι ξανά...
Σου δίνω το χέρι μου και εσύ μετά θα δω αν μπορείς να φτάσεις την καρδιά μου, για τα ονειροκάματά σου, και τα δικά μου...
M' έβαλε η τρέλα μου να γράψω με το ζόρι
όσα ο νους δε χώνεψε κι όσα η καρδιά ξερνά
και για όσα κύκλους κάνουνε κι όλο κρατάν τη πλώρη,
για όλα τα δάκρυα της γης και τ' αναφιλητά
που σε λυχνάρι κρύφτηκαν μ' ασήμι και χρυσάφι
λυχνάρι εφτάφωτο, παλιό, κρυμμένο μυστικό
κι ας το γυρεύανε θεοί, αρχόντοι και ζωγράφοι
κι ανάμεσα το ψάχνανε σε γη και ουρανό.
Πήραν στα χέρια τους σταυρούς, δρεπάνια και σφυριά
οι ιππότες της κρεμάλας να κάνουνε εκστρατεία.
Φτάσαν σε πόλεις και χωριά κι έχουν μπροστάρη το φονιά
που ξύνει το μολύβι του να γράψει ιστορία
όπως βολεύει τη μηχανή για να φυτεύει
μνήμη μικρή και θολερή κι αφηρημένη
αφού και τ' άλογο με λογική τα λόγια του μπερδεύει
κι η μοίρα που δε μίλαγε, την έχουν μιλημένη.
Μα το λυχνάρι είναι μακριά από καιρούς και τόπους
κι όσα για το αύριο φυλάει είν' πεθυμιές βουβές
σε κάθε νύχτας προσευχές από θεούς κι ανθρώπους
που βάστηξαν τ' αβάσταχτα απ' όλες τις μεριές.
Κι εγώ ρωτώ το φύσημα του ανέμου
μήπως πριν απ' το φονιά προλάβω και σε βρω.
Μα αν είσαι νους, θυμήσου με· στόμα είσαι Μίλησέ μου!
Κι αν είσαι μέσα στην καρδιά, άκου με να σου πω.
Λυχνάρι μου κρυμμένο, βουβή μου πεθυμιά
φέρε όλα τα δάκρυα και πνίξε το φονιά
και γίνε το χαλί μου σε ουράνιους χορούς
να πάμε τραγούδια σε κόσμους απόσκερους.
Λυχνάρι μου, σε γύρεψα στις θάλασσες, στις χώρες
και διάβαζα για σένα για μια και χίλιες νύχτες,
πέταξα σ' ουρανούς και κούρδισα τις ώρες
μήπως σε βρώ μια ώρα αρχύτερα απ' τους θύτες.
Έψαχνα να σε δω στις αγορές και στα παζάρια
πίσω από υφάσματα, μπακίρια και μαλάματα,
μα του έμπορα με γέλαγαν τα πλανερά τροπάρια,
λόγια παχιά - είν' ακριβά τα θάματα!
Μα αρκεί που θα τα φανταστώ και γίνονται αλήθεια
μ' ένα λυχνάρι μαγικό να ανεβώ, μου φτάνει,
στα σύννεφα να περπατώ - τι λατρευτή συνήθεια!
Κι οι δυο μας να ψαρεύουμε τα δάκρυα πυροφάνι
να πνίξουν Δύση, Ανατολή, Βορρά και Νότο
και πρώτο-πρώτο το φονιά που έχει στόμα και μιλιά
και αυτά που κάνει όπου περνά στοιχειώνουν κάθε τόπο·
μα εσύ είσαι απλό σα "γεια χαρά",
μ' άκουσες που σου τραγουδώ και ήρθες σαν ανάσα
τώρα που στήνονται γιορτές για σένα και για τις ευχές
που κουβαλάς μαζί σου και σβήνεις τ' άστρα
πνοή χαλάστρα, γκρεμίζεις κάστρα, πνίγεις φωνές
σκίζεις τους χάρτες που χώρισαν πελάγη από στεριές
και χτίσαν τείχη ανάμεσα σ' ευχή και τύχη.
Φτιάχνεις αντίδοτο , καμώνεις μια αλυσίδα από καρδιές
γίνεσαι χαλί, πάνω σου ο κόσμος να πατήσει.
vagnes
σμιλέψαμε με Στρατηγική τον Τρόπο μας..
και στήνουμε παγίδες στον Εαυτό μας...
για να μάθει να απεγκλωβίζεται απ'τις Πιέσεις..
να μάθει να Διεκδικεί Ελευθερίες
και να μάθει να πληρωνει με το Νόμισμα της Καρδιάς τα Πολύτιμα που λαχτάρησε...
Τα φιλιά μου..... νομίσματα Καρδιάς....
Καρυ-δάκι μου
η Καρδιά ποτέ δεν ξεχνά τις γεωγραφικές συντεταγμένων των Ταξιδιών όπου αγαπησε και αγαπήθηκε πολύ.....
Τα Πολύτιμά μου σου τα χαρίζω,
αρκεί να μην τείνεις το χέρι σου,
μα την Καρδιά σου..
Τα φιλιά μου...... ονείρου εμπορεύματα....
Γλυκιά μου Αλήθεια
τοσο καιρό που είμαστε εδω
στου Ονείρου τις Πατρίδες
στα στενά των ονειρο-πωλήσεων
στις Αγορές όπου χαρίζουμε και μας χαρίζουν
νομίζω έχουμε αγγίξει ήδη ο ένας την Καρδιά του άλλου....
Ίσως ο ενδοιασμός σου να οφείλεται στην Αλλαγή του Ρόλου μου..
Ναι....ομολογώ ότι σαν.. Μικροπωλητής Ονείρων κι εγω με αντιμετωπίζω αλλιως....
μα.....
η Καρδιά ποτέ δεν ξεγελιέται και παντα ξέρει να Εκτιμά τις Αξιες....
Σου χαρίζω λοιπόν τις Πολύτιμες Τρεις Ευχές μου....
με την πρωτη να μείνουν εσαει ευάλωτες οι καρδιές στα τρυφερά αγγίγματα των Ονειρων...
Τα φιλιά μου.... τρυφερά αγγίγματα Ονειρων...
Μη μου τείνεις το χέρι σου...
Πρόταξε την καρδιά σου...
Εκείνη ξέρει τις Τιμές στα Ονειρο-κάματα..
στεκομαι εδω
γιατι μου ταιριαζει τουτη δω η αληθεια σου...
ας κρατουν σπαθι..
εγω θα αντιταξω την καρδια μου
φιλω σε Κορη της καρδιας!!!
Μαγε
όσες εξιστορήσεις κι αν γραψει η Καρδια
παντα Ανολοκληρωσεις θα βιωνει
γιατι στο Βαθος της Επιγνωσης
η Επιθυμία Γιγαντωνεται..
κλωνοποιείται...
αναπαραγεται...
πολλαπλασιαζεται ακανόνιστα...
και όσα "σκονακια" Συμπαντικά κι αν εισπνεύσει ο Στιχος
παντα διψασμενος θα θελει κι άλλα ΠΟλυτιμα Ενθυμια από τα Ονειρο-κάματα
όπου Ιδρωνει τις ωρες της Υπερωρίας του....
τα φιλιά μου... ανολοκληρωσεις γιατι.... Όλο και ζηταμε περισσοτερα... όλο!!!!!
Λέξεις...
Σπασμένες εικόνες...
Αναμνήσεις
Λυχνάρι
Δαχτυλίδια..
Αερικά και ανεμοσκορπίσματα ...
Στέκω εκεί..
στην αυτονομία μιας αλλόθρησκης Αγοράς,
που εξαργυρώσεις δέχεται Συγκινήσεων...
Μη μου τείνεις το χέρι σου...
Πρόταξε την καρδιά σου...
Εκείνη ξέρει τις Τιμές στα Ονειρο-κάματα....
Χαμογελάω με την ορμή σου και αναρωτιέμαι
Πως μπορείς να αναχαιτίσεις ένα χείμαρρο αλήθεια;
Καλησπέρα στην Μαγεμένη Ανατολή..
Οδηγίες προς Ναυτιλομένους:
Το τζίνι καλείστε να το ποθήσετε έως τρεις φορές..
Σε περιπτώσεις υπερβολής καθίσταται άχρηστο..
Την (συνετή) αγάπη μας..
Καλυψώ
τριαντάφυλλα πληγές πουλάνε τα χέρια μου στις Καρδιάς την Ανάγκη.....
το άρωμα απαράμιλλο....
αν δεν είσαι έτοιμη και πλησιάσεις Τυχαία
μία δέσμευση θα κατατρεχει τη Συνείδησή σου!....
Δεξιότεχνα Κόλπα του Μικροπωλητή της Καρδιάς μου...
εκεινου του ενστίκτου που χαίρεται να δημιουργεί εξαρτήσεις αναμεσα στον πομπό και στον δέκτη του Συναισθηματος...
Τα φιλιά μου......δεξιότεχνα κόλπα παιδικής καρδιας...
Βούλα
πως μπορεί η Φύση μας να προσομοιώνεται το Θεϊκό Στοιχείο?...
μα...
είμαστε Θεοί....
κάπου έγραψα ότι η Φυση δεν κανει λάθη..
ΔΗμιουργεί μονο Θεούς...
Το Αιώνιο Λαθος μας είναι πως ψάχνουμε αυτούς τους Θεούς Εκτός μας, ενώ κατοικούν Μέσα μας...
φ...............
όπως
Φαντασία
Φυγή
Φυγόκεντρος
Φιλί
Φουρτούνα
Φαντάσματα Μνήμης
Φως
Φύσημα
Φλαμένγκο........
Τα φιλιά μου....... φύσημα Αληθειας μου....
Γιώργο
εκπαιδεύω την Αγαπη μου να ξεχειλίσει από τη Σύνεσή της...
να αναζωπυρωσει πολλάκις τη Φωτιά που φαινομενικά έπαψε να καίει
και να ειδοποιήσει περίτεχνα τον Ενδιαφερόμενο να είναι έτοιμος..
ετοιμος Όχι για να αποφύγει τις Φλόγες...
μα... όταν έρθει η στιγμή της Πυρκαγιας να καεί...Όμορφα...
Φιλί...φλόγα....
Το Τζίνι μου ήδη το πόθησα ... εις τη νιοστή...
και ακόμη επιτυγχάνει ανεμοσκορπίσματα Μαγείας στα Άδυτα της Ψυχής μου.....
στάσου εκεί... στις εικόνες τις σπασμένες... στου έρωτα τις αναμνήσεις... με το βλέμμα ενός αερικού... στάσου εκεί... στην καρδιά μου που προέταξα...
φιλί ακριβώς!
ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ
κι όμως δε βολεύεται η καρδιά με σπασμένα κομμάτια αναμνήσεων..
Βολεύεται μόνο συνοδευτικά με το Μαγικό Λυχναρι να μπορει να ευχηθεί Αναγεννήσεις και Δημιουργίες του Ερωτικού Συμπαντος από την Αρχη..
και ξερεις...
αν η Καρδιά βολευτεί Υπαρξιακά με έναν Ήλιο...
δε ζηλεύει... δε ζητά.... δε χορταίνει φως μέσα από άλλους Ήλιους άλλων Γαλαξιων....
Ετσι, στέκομαι Αιωνες Ασυγχρόνιστους ΕΔΩ
στο σημείο των δικών μου συντεταγμένων
να περιμένω η Καρδιά που αυτοφωτα ακτινοβολεί να μου τείνει το χερι της που τρεμει...
και να ξεπουλήσω όλες της Αληθειες μου στο παζαρι του Ερωτα...
αυτο αναμένω...
αναμενη κάθε βραδυ...
σαν άστρο μετέωρης προσμονής...
φιλι.....συγκινησιακή εξαργύρωση από καρδιάς σε καρδιά...
στο τελευταιο μου βιντεο εβαλα την αναρτηση σου....αν νομιζεις οτι δεν πρει πες μου να την βγαλω...ευχαριστω πεφταστερι!
Βούλα....
Αφιερωμένο....
http://www.youtube.com/watch?v=79O55_Ji8KY
απάντησα ήδη......
Δημοσίευση σχολίου