...στο Μίσχο του Ποιήματος...

Περιπλανιέμαι στο μαγικό τοπίο του S6M9S


Λουλούδι μου σε κόψανε,
μα ερπετού ιδιότητα επιβίωσης σε πότισα
και όταν κόβεσαι
διπλασιάζεσαι
και με δυο καρδιές
σπόρους παλμούς
φυτεύεις σε πλαγιές δυσπρόσιτου αγγίγματος
κι ας δωρεάν κι ελεύθερα
χαρίζεις τις αυτοκτονίες σου,
όταν στο ζητά το ΠρωτοΣέλιδο της Τυφλής Τυπογραφίας των Ενστίκτων
για να πουλήσει τις Δέκα Εντολές του ανατυπωμένες
χρόνια τώρα
με μελάνι πολυχρησιμοποιημένο
κι ας κανείς πια δεν υποτάσσεται
στην Εφαρμογή τους...
μα είναι τόσο ευχάριστο το best seller
των Θεϊκών Διαλόγων,
που προσεχώς θα "παίξει" στις Οθόνες του Μυαλού μας
με πρωταγωνιστή σε κάθε Ρόλο
την μεταμόρφωση του Ποιητικού μας Ελιγμού...


Λουλούδι μου σε κόψανε,
μα σαν ερπετό διπλασιάζεσαι
και όμορφα έρπεις πάνω στο μίσχο του Ποιήματος
για να θυμίσεις
πως έρχεται ο καιρός που οι αλληγορίες
αλλάζουν Θέση Μεταφρασμένων Νοημάτων....

η Κόλαση μυρίζει Εύα
και ο Θεός αλλάζει το δέρμα του
για να προσαρμοστεί στη Νέα Εποχή των Πραγμάτων!!

~Ενστικτώδης Συλλαβισμός~

Ποιητής είναι αυτός
που ακόμη κι αν δεν έχει διδαχτεί Μητρική Γλώσσα
μπροστά στο θαύμα μιας Άνοιξης
δύναται να απαγγείλει Ποίημα
σε μία Γλώσσα στιγμιαίας Επινόησης!

ΈξΟδος ΚινδύΝου

Σε σχήμα Ελευθερίας
εφαπτομενικά ξαπλώθηκα
και επόμενη Μνήμη
ένας Λευκός Διάδρομος
να σκίζει το Γαλάζιο τ' Ουρα-Νού...

Τραυματίστηκα στη Σύλληψη της πρώτης Ιδέας..
Πληγωμένο πουλί..
Πιάστηκα στα δίχτυα του κυνηγού Χρόνου
και σε αυτοκρατορικό κλουβί
Φυλακισμένη θεράπευα τις ΕΞΩπληγές μου,
ανοίγοντας άλλες στο ΕσώΨυχο...

Ώσπου το σχήμα της Ελευθερίας μου άλλαξε..
πήρε ο Φόβος το διαβήτη
και σχεδίαζε ολοένα πιο μικρούς ομόΚεντρους Κύκλους Επιβίωσης.

Τα τοιχώματα πνιγμένα σε αναστεναγμό Φυγής.
Καμία ακρόαση.
Απουσίας αναπάντεχο Κενό
κι αυτό σε αποπνικτική Συρρίκνωση.

Μικροί οι Κύκλοι μου,
τετραγωνίστηκαν σε Κουκίδας Σχήμα
και οι Τοίχοι πέφτουν πάνω μου...

Έξ-Οδος Κινδύ-ΝΟΥ μηδενικής Πιθανότητας
και οι Πληγές μου Λίμνες Φοβισμένου Αίματος..

Ώσπου στένεψε τόσο ο Χώρος
κι ο επίΓειος Εαυτός,
που στο τελευταίο ανοιγοκλείσιμο των ματιών
σε αντανάκλαση εικόνας στον Τοίχο
είδα τη Ρωγμή μου...

Ολόκληρη χώρεσα στην Πύλη του Νου
-Έξ-Οδος Κινδύ-ΝΟΥ μου-
και χάθηκα σε μια αδέσμευτη Ελευθερία
στην Άβυσσο που Μέσα μου Φιλοξενούσα...
κι ο Χώρος απλώθηκε από Έξω προς τα Μέσα
αναιρώντας το Κλουβί
τον Εαυτό
το Φόβο
και τη Συρρίκνωση...

......................ΡαΚβήΛ......................

Κοιτώ ψηλά
μαλώνω
Ποιος έβαλε λόγια στο στόμα του Θεού
και Εκείνος μιλά Ανθρώπινα?...

κάτι αποκάλυψε χθες..
μικρά μυστικά...
θύμωσα...
Μη μου εκμυστηρεύεις μικρές Διαστάσεις Φωτός...
Πες μου μεγάλα Μυστικά
να γίνω συνένοχη Μαζί σου του Σύμπαντος...

Μείνε ακόμη λίγο
δεν τελείωσα ακόμη την βραδινή μου Προσευχή...
Κάτι νύχτες κρατούν μια Ζωή... ή έστω μισή...
σ'αυτά τα σκοτάδια σε χρειάζομαι κι ας είσαι τόσο Ανθρώπινος Θεός..

Ντύσου Φύλακας Άγγελος απόψε
κι ας ψάχνω τον Κακό Λύκο
ακόμη και στις Προσευχές μου...

ΡαΚβήΛ...

Ρ ροή

α το μηδέν με κουπί για ν'αρχίσει η Πλωτή Προσευχή μας

Κ το καράβι που θα μας περάσει στην άλλη όχθη

β σημάδι απείρου σε Ορθοστατική Υπόταση πληγωμένης Ζωής - η άλλη Όχθη που μας περιμένει φτιάχνοντας Αλχημείες και Βάλσαμο από τα Δηλητήρια των Καιρών που μας φιλοξενούν...

η φωνήεν Αορίστου - όλο το παρελθόν μου εσώκλειστο στο Ίδρυμα της Ψυχής μου... Ανίατα Λάθη και βουβός πόνος... μικρό μου μυστικό που Ανθρώπινα το Μεγενθύνω για να σ'εντυπωσιάσω..

Λ υγρό σύμφωνο στην Όχθη του Απείρου μας.... ατελεύτητη η Προσευχή και πού να μείνει καιρός για την Εκπλήρωση?..


δε μας χωρά η ΜΙΑ Ζωή...

Μείνε ακόμη λίγο
δεν χαράζονται ευδιάκριτα οι Πλωτοί Δρόμοι
και οι Πυξίδες μου πάντα νοθεύονται από τον Ερωτα...

μα Εσύ Θεός είσαι
και απόψε
Φύλακας Λύκος μου
όπως σε Θέλω

Εγώ, η Προσευχή και το Τραγούδι που ακούγεται εμμονικά στο Εργο της Ζωής μου..

ΡαΚβήΛ...

Μείνε ακόμη μια Ζωή τουλάχιστον......

Οι πιο Όμορφες διαΚοπές...

Πάντα επιστρέφεις πιο πλούσιος,
Με τις βαλίτσες πιο γεμάτες
και τον Εαυτό σου παράξενα πιο βαρύ,
αν και πιο ανάλαφρο..

Πώς γίνεται αυτό?..

Πως αδειάζεις κι όμως γεμίζεις?...
Πώς κερδίζεις, όταν απαρνιέσαι κι απομακρύνεσαι?...

Οι πιο Όμορφες διαΚοπές,
τα πιο όμορφα ΚαλοΚαίρια,
είναι Μέσα μας...

σ'εκείνο το Νησί της Φαντασίας που δε γερνά ποτέ...
που πάντα μας περιμένει με αμιγή τα χρώματά του
και το κύμα δροσερό φιλί...

Όσα χρόνια κι αν Περάσουν...
σ'εκείνο το Νησί πάντα θ'ανταμώνουμε
Νέοι και Δροσεροί
σαν τον Πρώτο Έρωτα να περιμένουμε ακόμα...


Φιλάκι Επιστροφής,
άρα... πιο πλούσιο!!!

Μην αποΚοιμηθείς

ΒΙΒΛΙΟ "Θηλυκές οι θηλιές του κόσμου", ΑΝΕΜΟΣ Εκδοτική, 2012

Μην αποΚοιμηθείς...
εχω παραμυθιού ροή στην κοίτη των ματιών μου...
Μην σε πλανέψουν οι εξωτερικοί Ψίθυροι...
Συνεργοί κι αυτοί της Επίγειας Πλάνης..

Κάθισε στο περβάζι να συλλαβίσουμε ο ένας τον άλλο..
σε απόλυτη σιγή θα ξετυλίξουμε τ'αστέρια απ' την πανοπλία τους..
Οι στρατιώτες του Σύμπαντος δε θα φρουρούν πια τα Όνειρα..
θα τα ξυπνήσουμε κι αυτά...
συνδαιτομόνες στο Τραπέζι μας,
Αφηγητές της παράλληλης ζωής
που παρασκηνιακά ανασταίναμε κάθε Βράδυ...

Σήμερα, μην αποΚοιμηθείς..
θα ζήσουμε Όνειρο...
ο Ψίθυρος θα γίνει Αρωμα..
στο είπα και χθες..

θα σκάψουμε στους πόρους του δέρματος
να βρούμε από πού αναδύεται η Ομορφιά μας..

Σχηματικά διαλύομαι..
κι όσο σκορπίζω σε θέλω ξάγρυπνο..
γύρω στα χαράματα θα κληθείς να συλλέξεις τα κομμάτια μας..

Εσύ μπορείς..
ιχνηλατικά με βρήκες στο ΜΗΔΕΝ μου
ή στο Απειρο μιας Αβύσσου..

Αν αποκοιμηθώ, ξύπνησέ με..
κράτα με σε αγρυπνία προσευχής,
στο ΑΜΗΝ επάνω να ενωθούμε με το Φεγγάρι
που καίγεται στη σκοτεινή πλευρά του..
πάντα κρυφά..
πάντα μονο του...

Όλο το Βράδυ, θα ξετυλίγουμε το Σώμα από τα κουρέλια του πολιτισμού...

Όλη τη Νύχτα, θα ξετυλίγουμε την ανέμη της Ψυχής μας...

και ως το πρωί
Άλλοι θα έχουμε Υπάρξει,
αποκομμένοι από την Πλάνη του Θολού Καθρέφτη της Επιφάνειας..

θα εχουμε καθρεφτιστεί ο Ένας βαθιά μέσα στον Άλλο...

γι'αυτο και μόνο...

Μην αποΚοιμηθείς απόψε...
όσο κι αν οι πειρασμοί νανουρίσματα υφαίνουν με χροιά αποπλάνησης....


Μην αποΚοιμηθείς απόψε...
ας ανακαλύψουμε ΠΟΙΟΙ κρύβονται μέσα μας
και τόσο Αγαπιούνται μέσα στα ... Όνειρα!!!

.................σΚιά και ΆρωμΑ..............

ΒΙΒΛΙΟ "Θηλυκές οι θηλιές του κόσμου", ΑΝΕΜΟΣ Εκδοτική, 2012
............Μυστικό.............




........Να είσαι πάντα στη σΚιά
και το Άρωμα που θα αναδίδεις
ως Ύπαρξη
να Θέλγει περισσότερο
από το Φως
στο οποίο οι άλλοι
εκπαιδεύονται.........

~Φλύαρο Φως~

Ξημερωνοντας ενα πρωινό Όνειρο της άλλης μεριάς του Ύπνου μου δίπλα στις Ιερες γραφές του S6M9S


Φλύαρο Φως μου
μη μου στερείς τις μεταμεσονύχτιες Χαραυγές...
ο Νους σε μόνιμη Ανατολή
στραμμένος στο Εστιασμένο Φεγγάρι,
που εσώκλεισε στη σφαίρα του
κύκλους Φωτιάς
με συμπαγή πλέξη χειροποίητης Αλήθειας...

Πέρασαν Άγγελοι από εδω..
χθες..
με φτερά βρεγμένα...
σαν πεταλούδες βαριάς Σιωπής...

Νοθεύτηκαν με το Σκοτάδι
και βγαίνοντας από το τούνελ της Νύχτας
άλλαξαν όψη
τρομοκρατώντας τις προσευχές μου..

ΔισΥπόστατοι κι οι Αγγέλοι
και φοβάμαι..
είχα επενδύσει Φως σ'αυτους
και μου επεστρεψαν Σκοτάδι..

Γυρίζω σε Μένα..
Οικεία Φύση
και οι μεταλλάξεις της ρούχο που περιστασιακά
το έχω προβάρει στο δοκιμαστήριο της Νύχτας
με πειραματισμούς Εαυτού..

τι μου παει καλύτερα?..

και το Λευκό
και το Κατακόκκινο
και το Σκοτάδι..

μα πιο πολύ
εκείνο το Φλύαρο Φως
που ξημερώνει Χαραυγές Αναλαμπής
καταμεσίς της Νύχτας..

αφαίμαξη Φωτός..
η Πίεση των αγγείων αυξήθηκε πολύ
και η Νύχτα αιμορραγεί εγκυμονούσα Φεγγάρι Πανσέληνο
κι έναν Νου αυτόφωτο,
Ήλιο γάργαρης σιωπής
που αθόρυβα καίγεται..

Ανατείλαμε, μάτια μου?..
ή ακόμη?..
να ανοίξω τα μάτια να δω τον Ορίζοντα?



ΦΙΛΙ....ανατολής Ηλιου..

...Όλα ίδια.... παραδόξως!...

Με νανούρισμα Ονείρου από Το Όνειρο που είδα χθες βραδυ


Το Όνειρο το βραδινό μιμείται Ζωή...
δεν προφητεύει...

Κοίτα πιο καθαρά..
η ΑΥΓΗ χαράζει
και όλα είναι όπως ήταν τότε,
το Πρωτο Καλοκαίρι που κοιμηθήκαμε στην άμμο..
γυμνοί από πολιτισμό, υποκρισίες, αντικείμενα..

με μόνη συντροφιά τ'αστέρια, τα κοχύλια και τα βότσαλα...

και όλη η Αλήθεια μας χωρούσε στις ατέρμονες συζητήσεις μας συντροφιά με το κρασί..

τότε...
όπως και τώρα..

ΔΕΝ άλλαξε τίποτε..
απλά άλλαξες μεριά..

κοιμάσαι αλλιώς, μάτια μου, κι επηρεάστηκαν τα Όνειρα!!!

.....Θέση Εργασίας Γένους Θηλυκού!.....

Ο ψίθυρος του Θεού ακούστηκε καθώς μονολογούσε μπρος σε επεισόδια μιας πορείας ειρηνικών προθέσεων, Καταστροφικών αποτελεσμάτων, μιας μηδενικής επιρροής των πραγμάτων:

-Να σε είχα εδω απέναντι, να σε κοιτάξω κατάματα Εύα.. Αιτία του Κακού.. σαν Ανθος του Κακού.. να ήσουν εδω.. να σε δικάσω.. να σου αποδώσω τις ευθύνες αυτού του Κόσμου που καταρρέει... ΕΣΥ δίδαξες στον Ανθρωπο τι θα πει Πόλεμος, Καταστροφή, Απληστία, Παρανομία, Αναρχία και τωρα τι?.. τσιμεντένια Κόλαση χτισμένη πανω στις Κόκκινες Καρδιές που ΕΓΩ ρύθμισα να χτυπούν συγχρονισμένες με το Σύμπαν!.. κι εσύ?... εσύ προσΓείωσες την Πτήση των Αγγέλων σε μία ΓΗ φλεγόμενης επιθυμίας!.. και αντι για ΣΕΝΑ.. σταυρώθηκε ο Υιός μου!... ΕΥΑ... είσαι Ένοχη.. όσο κανείς άλλος..

αδιάλλειπτα σιγοψιθύριζε, μα με απίστευτη Γαλήνη, ο Θεός, ακόμη κι όταν απείγγειλε κατηγορίες στην Πρώτη Αμαρτήσασα..

και το Κορίτσι στριμωγμένο στην Διαδήλωση... η Σύγχρονη Εύα... που ετοιμάζεται αύριο να παρουσιαστεί για συνέντευξη σε μία Εταιρεία Αρωματοποιϊας...{ανθος του Κακού?.. ή το Άρωμα του Ρόδου?..} Τωρα δυναμικά εμπλέκεται με το πλήθος...
Κι αυτή μέσα της μονολογεί...

-Μία μέρα μάχημη λοιπόν.. η πορεία ήδη άρχισε.. η Ζωή μενει ίδια.. ο Κόσμος όλος το ίδιο... ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΔΩ ΤΕΛΙΚΑ?.... για ποιον φωναζω?... για μενα?.. για το παιδί?.. Οχι... παλι αυτοΕπιστροφή... παλι από μας για κείνους... ΤΑΧΑ πως αντιδραμε .. να εκτονωθεί λίγο η χύτρα της κοινωνικής καταπίεσης για να αποφευχθεί το μεγαλο ΜΠΑΜ... μα.. εκεινο μας χρειάζεται..ΦΕΥΓΩ από εδω..Κοιτάζω γύρω μου... ΟΛΑ μαύρα... γκρι... ΑΝΤΡΟκρατία... σε καθε πόστο... μια στυγνή εκμετάλλευση.... Η ΓΥΝΑΙΚΑ δεν είναι ετσι... ΑΝ μια ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΘΕΟΤΗΤΑ ειχε δημιουργησει τον κόσμο θα είχε εμφυσήσει το μητρικό της ενστικτό σε κάθε πλάσμα και το ποτάμι της ΖΩΗΣ θα είχε χαράξει άλλη πορεία...

Αχ... να υπηρχε "συνέντευξη" για να καταλάβεις θέση στο Στράτευμα των Αγγέλων... Θα γινόμουν Στρατιώτης!.. θα παλευα τόσο να μπω σ'αυτή τη διμοιρία!... θα ειχα ακονίσει τον Εαυτό μου... τα νύχια της Οργής μου.... τα φτερά της αισιοδοξίας μου.... και θα παρουσιαζόμουν για τη Θέση... και έπειτα... με Ιεραρχική αναρρίχηση θα... έφτανα να διεκδικήσω τη θέση του.. Θεού....

ΓΥΝΑΙΚΑ ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ...

μία μερα θέλω να προετοιμαστώ...
Μία μερα μπροστά στη Θάλασσα, με την Πανσέληνο να γράφει Ποιήματα στο νερό... Θάλασσα... Τόση Θηλυκή Ορμή... τόση Δύναμη συσσωρευμένη... τόσο μυστήριο κρυμμένο στο Βυθό της... ΓΥΝΑΙΚΑ μυρίζει... θάλασσα... κι ενας Ήλιος να έχει βουτήξει Ολόκληρος μέσα της.. Ήλιος Αρσενικός.. Βασιλιάς.. ίσως ένας Θεός αλληγορίας πνιγμένος μεσα στις ανταύγες της υγρής της αντανάκλασης....

Μαγεία... Ουσιαστικό - Θηλυκό....

Αύριο θα ντυθώ κι εγώ έτσι.... ΜΑΓΙΚΗ...
διεκδικώντας μια ΑΛΛΑΓΗ στα δρώμενα του Κόσμου... που δε βλέπω να Έρχεται αλλιώς!!!
-υπάρχει και το Ενδεχόμενο ο Θεός να ερωτευτεί την Εύα του!!!... λες?..

και πάλι ο Κόσμος Ολόκληρος κρεμάστηκε από μια κίνηση της Γυναίκας..
της Σύγχρονης Εύας, που ενσαρκωμένη ΖΕΙ μέσα σε κάθε Γυναίκα....