Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.

Η ευθύνη..

~Η ευθύνη~
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Κίνητρο, που αδράχνεται μέσα από το σωρό του Μεγάλου Τίποτε,
από το ... χέρι που γράφει.

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

~Σκορπιοί και Θηλιές~





Η Έρημος κρύβει Σκορπιούς
ντυμέΝΟΥς με μαύρο μυστήριο
και βραδινό Ουρανό...

Αόρατοι στο Φως,
μα μόλις βραδιάσει
οι Σκιές τους αποκτούν Υπόσταση
και από τις γωνιές της Ερήμου
φυτρώνουν σπόροι Βήματα 
που ξετυλίγουν Δρόμους Συνάντησης με τη Θάλασσα...............

Η Θάλασσα κρύβει Θηλιές
ντυμένες με διαφάνεια υγρού στοιχείου
και υψηλή θερμοκρασία Φωτός...

Ανέγγιχτες με την Αφή,
μα μόλις η διαίσθηση ξημερώσει
η Υφή τους αποκτά Θηλυκότητας επιφάνεια
και από τις καμπύλες των κυμάτων 
φυτρώνουν σπόροι υδάτινα Βήματα
που ξετυλίγουν Υπόγεια Ρεύματα Συνάντησης με την Έρημο...........

η Έρημος κρύβει Σκορπιούς......................
και η Θάλασσα πλέον το Ξέρει....................................


Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012

~ΠρόΚληση~








Όσο θα παίΖεις μουσική
ΕΓΩ
θα Χορεύω…

Είτε λέγεσαι Θεός,
είτε Χρόνος,
είτε Έρωτας….

Και σε προκαλώ να δούμε
ΠΟΙΟΣ θα αντέξει
ως το … Τέλος!...





Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2012

~Εκείνοι~




Οι σπηλιές τους μυρίζουν από μακριά
υγρασία, ακινησία και αρρωστημένη εγκαρτέρηση.
Παραφυλάνε
το Φως, τον Αέρα και τη Σκέψη μου.
Μιλούν με συριγμούς καυτού θροΐσματος ενός λίβα
που καίει τις τρυφερότητες
και λοιδορούν με χειρονομίες τη Ζωή μου.

Εξαρτημένοι
κι όμως θρασύτατοι.
Δεν υφίστανται,
αν δεν ασχοληθώ μαζί τους.
Δεν ακούγονται,
αν δεν τρομάξω.

Μακριά τους.
Περιφέρομαι ανέμελα
στον προαύλιο χώρο της Ζωής.
Θρέφομαι με ψίχα σαρκοφάγων στιγμών
πετώντας τον χαρταετό μου
πάνω από τις κορυφές της κάθε Άνοιξης
και πέρα από τα χιόνια του κάθε Χειμώνα.
Ανέμελα.

Τις νύχτες όμως
τα σύνορα σβήνουν.
Οι πατρίδες μας μπλέκονται.
Ο στρατός τους εισβάλλει στον ύπνο μου
και σημαδεύει στον κρόταφο
όλα τα παιδιά που χωρά το παραμύθι μου.
Αιχμαλωτίζει την μικρή μου Ελένη,
που κάθεται και κλαίει
που γελάει αμήχανα,
που τρέμει,
που ψιθυρίζει
"Θα ξυπνήσω... Ξύπνησέ με... Μη με ξεχάσεις..."

Τα όνειρα συνωμοτικά
φαντάζουν ατελείωτα
και ο χρόνος τούς θρέφει
και γιγαντώνουν τις σκιές τους
πάνω από το πέταγμα του χαρταετού
που τυλίγεται στην ουρά του,
μπλέκεται στο χθες και στο τίποτα,
σκοντάφτει στον λίβα
και στις προσταγές των συριγμών τους.

Είναι τόσο κοντά,
Εκείνοι,
που ακόμη και η Σκιά τους  απλώνει τα χέρια
και ηδονικά εκμαυλίζει την ασφάλεια της Ζωής μου.

Μυρίζω το ρούχο τους
υγρασία, ακινησία και αρρωστημένη εγκαρτέρηση.

Έρχονται στο λαιμό μου οι Φωνές τους
και γλείφουν με πεινασμένους φθόγγους
την κομμένη μου ανάσα.

"Θα ξυπνήσω... Ξύπνησέ με... Μη με ξεχάσεις..."

Όταν Εγώ με ξεχνώ
Εκείνοι θεριεύουν.
Εξαρτημένοι
κι όμως θρασύτατοι,
οι Φόβοι μου......................................................


Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012

~Χρόνος ΤΕΛΟΣ~



Περάσαμε πάλι ξυστά
από τον Έρωτα,
χωρίς να τολμήσουμε
Άγγιγμα,
από την Πολιτική,
χωρίς να τολμήσουμε
Ανατροπή,
από τη Ζωή,
χωρίς να τολμήσουμε
Αλήθεια...

Τολμήσαμε όμως Ποίημα...

Τι τόλμη!...
ΣκοποΒολή στο Νου των υποψιασμένων,
όταν οι ανυποψίαστοι είχαν ανάγκη θεραπείας.

Είναι νόσος η Φτώχεια,
η Αμάθεια,
η Δειλία...

Τα φάρμακα εξαιρέθηκαν από τη Λίστα..
τα ξόρκια μου χαρακτηρίστηκαν κομπογιαννίτικα..

ΠεριθωριοΠΟΙΗΘΗΚΑ στο τετράδιο των Ποιημάτων
ενώ η ΖΩΗ, ορφανή από Μαχητές,
παλεύει να σώσει τον γόνιμο Σπόρο της Επόμενης Γενιάς..

Η παρούσα πάει, χάθηκε...
Χρόνος ΤΕΛΟΣ...
η ΖΩΗ καταδικάστηκε επιτυχώς...
ΜΗΝ αγωνιάται πιά...
Σκύψτε να θαφτεί η συνείδηση στο άγιο χώμα,
δίπλα στους Ήρωες...

Τι θα πει Ήρωας?..
Ξέχασα...
Ξεχνάω εύκολα...
Γι' αυτο με κατατρέχουν τα λάθη...

Φεύγω...
Είχα κι ένα ραντεβού στην πλατεία Ερωτευμένων...
Ξεχάστηκα εδώ...
Αν ο Ερωτευμένος μου δεν ξεχάστηκε κι αυτός
-το 'χουν οι ερωτευμένοι να λησμονούν τα καθημερινά-
ίσως συναντηθούμε
να γράψουμε Ποίημα, στους τοίχους
και Ζωή, μες στην αγκαλιά μας....

Αποκομμένοι από τον Κόσμο
ενταγμένοι στον Κόσμο των Reflections of Feelings...

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012

~Πόσο Χρόνο έχω ακόμη?~



Μέσα σε μία περίοδο Κρίσης, το πρώτο που πλήττεται είναι η Παιδεία. Η Παιδεία κρατά στο χέρι της το κλειδί των συνειδήσεων των Νέων Ανθρώπων.
Με την εξαθλίωση του εκπαιδευτικού, το τρομοκρατικό καθεστώς των απειλών για εφεδρείες κι απολύσεις , τις μειώσεις των κονδυλίων για τα λειτουργικά έξοδα και έξοδα συντήρησης των σχολικών μονάδων, απαξιώνουμε τον όρο Παιδεία, που απαιτεί επενδύσεις γιατί στα χέρια του κρατά το μέλλον του τόπου.

Όταν η εντολή είναι οι νέοι Άνθρωποι να είναι το επόμενο φτηνό εργατικό δυναμικό, τότε χάνεται η έννοια της επένδυσης στον Τομέα της Εκπαίδευσης, στο χώρο της μάθησης εισχωρούν χορηγοί  και γίνεται ένα εμπορεύσιμο προϊόν που κατευθύνει συνειδήσεις.
Το βιβλίο του Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού της Γ’ τάξης του Γυμνασίου στο δεύτερο κεφάλαιο καλεί τον εκπαιδευτικό να διδάξει στα παιδιά τους όρους: Εργασία, Ανεργία, Απασχόληση…

Όταν η Εργασία μπαίνει δίπλα στην Απασχόληση και η Γνώση δίπλα στην Πληροφόρηση, τότε αβίαστα και  ο εκπαιδευτικός θα εξισωθεί με το Εργαλείο των ισχυρών που προετοιμάζει Ρομποτοποιημένες Συνειδήσεις Ανθρώπων, και ο μαθητής θα γίνει το επόμενο Πιόνι στα χέρια των ισχυρών.
Αυτός ο μαθητής είναι το δικό μας Παιδί.  Είναι το Παιδί που θα στερηθεί την ΚΡΙΣΗ, όχι την οικονομική που θέλουν να του κληροδοτήσουν, μα την ΚΡΙΣΗ της ΣΚΕΨΗΣ, ώστε να βγει στο δρόμο και να διεκδικήσει ΕΡΓΑΣΙΑ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΖΩΗ…

Η Παιδεία σήμερα ακρωτηριάζεται μέσα στο κλίμα της οικονομικής ανέχειας. Όμως, πάντα υπάρχιε και η ΑΛΛΗ ΠΑΙΔΕΙΑ, εκείνη που διδάσκεται με αγώνες στους Δρόμους, με Πράξεις και ΑντίΔραση.
Τα χρονικά περιθώρια στενεύουν, το 3ο μνημόνιο είναι ήδη εδώ…. Καλούμαστε να ανοίξουμε τα βιβλία της ΖΩΗΣ μας για να γράψουμε Εμείς την Ιστορία. 



~Η Δημοκρατία των ΠΟΛΛΩΝ~




Τι πλάνη!
Πώς μπορούν να ζωγραφίσουν Δημοκρατία οι πολλοί,
όταν φέρουν κατευθυνόμενες συνειδήσεις?...


---------


Ανοίξαμε τις Πόρτες... 
Περιμένουμε επισκέπτη τον Εχθρό....
Δημοκρατία!!!!... 
ο ΤρεΛός πάει να κλείσει την Πόρτα...

ΚΛΕΙΣΤΕ τον Στο κλουβί του..... 
ΑΝ αγριέψει ο Επισκέπτης θα μας γκρεμίσει το Σπίτι... 
Να είστε ευγενικοί..... 
φιλόξενοι... 
Ερχονται οι Εχθροί, ντυμένοι επισκέπτες...

ΚΛΕΙΣΤΕ τον ΤΡΕΛΟ ΣΤΟ ΚΛΟΥΒΙ ΤΟΥ, 
μην και χαλασει τη Γιορτή της Φιλοξενίας.........

μην....



Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2012

~Ποτέ ξανά~



Η αφορμή δόθηκε στα χωρικά Ύδατα της Χριστίνας  http://photosdemenage.blogspot.gr/ , μα πιο πολύ μες στην πραγματικότητα της Ζωής...

-----
Η φιγούρα περνά
χάνεται
μα η Λέξη παραμένει εκεί
να θυμίΖΕΙ
πως και η ΑΛΗΘΕΙΑ
πρέπει να διδάσκεται με επαναλήψεις,
για τις γενιές που θα έρθουν με νιάτα
να ξαναπεράσουν
από τον ίδιο με μας δρόμο....
 --------------


Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

~Υπό την απειλή Όπλου~




Με αφορμή κάτι Χρεολύσια ενός Σκοπευτή, Μηχανικού, Δον Κιχώτη {που επέμενε να μην αναγραφεί το όνομά του} στο βωμό των Ποιημάτων....
------------------------------------------

Ακούγεται παιχνίδι... μα οι οφειλές έχουν καταδικαστική {α'}Διέξοδο την Εξόφληση. Πρακτική Εισπράξεων με πιστόλια / λειόκανα {επαναληπτικά ή αυτογεμή}. Έχουν επιλεγεί τα ΑΥΤογεμή, ακριβώς γιατί η Ποίηση είναι ΑΥΤΟβιογραφία Φαντασίας και ψάχναμε διακαώς κοινή Τομή στο χειρουργικό τραπέζι των διαπραγματεύσεων...


Στο πίσω κάθισμα κάτι χαρτιά, μυστηριωδώς ασύνδετα. Στη θήκη της πόρτας ένας φάκελος. Ημερομηνία ταχυδρομείου σχεδόν σβησμένη. Επτασφράγιστος χρόνια. Το αυτοκίνητο γεμάτο ενθύμια από παλιές Ζωές και Χρέη. Κάποτε απλώθηκες στο σεντόνι του Χρόνου, Ισχυρός και σχεδόν Παντοδύναμος με κυριαρχία στο Αδιόρατο... μα ο άνεμος ποτέ δεν υπογράφει συνθήκη μόνιμα ευνοϊκής πνοής.... Και οι Σιωπές κρύβουν πολλούς ανέμους κόντρα στη Σκέψη. Κάτω από τέτοιο καθεστώς αντιπαράθεσης, με τον Καιρό, χάθηκε το κλειδί. Βρέθηκε σε χέρια ξένα, κι ας μην είχαν γνώση πώς να το χρησιμοΠοιήσουν. Ο Χρόνος ποτέ δεν κρατά το στόμα του ερμητικά κλειστό. Δε θα είχαν νόημα όλα τα παιχνίδια που σκαρώνει η Ζωή. Κάποια στιγμή τα ηχητικά ντοκουμέντα της ηχογραφημένης απάντησης θα παρουσιαστούν δημόσια. 


Φώτα παρακαλώ.

Διακριτικά ακολουθούμε τα βήματα του Υπόπτου.


ΠροειδοΠΟΙΗΣΗ πρώτης καταγραφής: 

Κάποιος που σου μοιάΖει σε ψάχνει. Μαζεύει στοιχεία και ιχνηλατεί διαδρομές απ'όπου πέρασε το ΙδεοΓράφημά σου, είτε εν γνώσει σου, είτε εν αγνοία σου. Και πέρασε από Εδώ. Περνά ακόμα. Πλέον σαν να επιστρέφει στην παιδική του ηλικία - ναι, το ΙδεοΓράφημά σου- ζητώντας το ΑΥΤΟνόητο μιας αγκαλιάς. Προσποίηση και Σκόρ πρώτης Αλήθειας vs των ΥπερΒολών του Ψέματος. Υπερ-Βολή στο Στόχο, πρωτίστως του Νου. Σε ψάχνουν. Ακούγεται σαν επαναληπτικό σποτ σε ιδιωτικό ραδιόφωνο σε συχνότητα λήψης αποκλειστικής αφιέρωσης. "Δεν υπάρχουν αποκλειστικότητες", είπες. "Εκτός από τα ΧΡΕΗ", προσθέτω  καθυστερημένα... Σε ψάχνουν και συλλέγουν στοιχεία. Γέφυρα ανάμεσα στο Φως και στο Σκοτάδι.... τι άλλο?...  μα φυσικά εκκίνηση από Γ, όπως..... Γυναίκα. Αναφέρεται ευθαρσώς  η αλληγορία στα πρακτικά των πρώτων επισκέψεων στο Σκοτεινό Δάσος, όπου πρωτοσυναντήθηκαν το Φάντασμα και η Αόρατη Παρουσία. Σ' εκείνη την παλαιολιθική εποχή της Αθωότητας, κανείς ακόμη δεν είχε όπλο στην κατοχή του και δεν είχε καν παρακολουθήσει μαθήματα χρήσης του. Τότε, οι Στόχοι επιτυγχάνονταν με το Βλέμμα.... πιο επώδυνο από τη σφαίρα, πιο θανάσιμο από τον εξ επαφής πυροβολισμό, πιο εύστοχο από το λειόκανο που κρατάς.

Σημειώθηκαν με επιμέλεια οι εξωτερικές συνθήκες λήψης του πρώτου πλάνου αναζήτησης του Υπόπτου: 
Το Φεγγάρι σε Έκλειψη, εις αποζημίωση του κοινού αισθήματος για Δικαιοσύνη. Οι περαστικοί μειδιάζουν, σαν Φιγούρες που έχουν μόλις αποδράσει από το Καρέ μιας ταινίας "κινηματογραφικής ειρωνίας" ως προς την υποψία του θεατή. Προοικονομούν την εξέλιξη της υπόθεσης, μα τίποτε δεν υπογράφει η Μοίρα, πριν μπει η τελευταία  τελεία στο Κείμενο, στον Απολογισμό του Χρέους και στην Ομολογία που θα ακολουθήσει εν καιρώ.... Το πλακόστρωτο της πεζοδρομημένης διαδρομής δυσχεραίνει το κυνηγητό, γιατί η Γυναίκα πάντα εμφανίζεται  με ψηλοτάκουνες Εμμονές που σκοντάφτουν στα κενά ανάμεσα στους αρμούς. Η σκιά της πάντα γλιστρά πιο γρήγορα, μα πώς με Σκιά να κυνηγήσεις τόσο Σκοτάδι?... Θηλυκιά η Σκιά, γοητεύεται και απλά υποκύπτει προκαλώντας καθυστερήσεις στις επιδιωκόμενες αποπληρωμές του Χρέους....

Λάθος τακτική: 

Τόσο λάθος η, ευθυγραμμισμένη προς την αναμονή της, Κίνηση. Ανειδίκευτη σχεδόν, με προσόντα ανύπαρκτης εμπειρίας και τελείως ακατάλληλη για το Ρόλο. Όλα Λάθος και το μόνο που σώζει το τελικό άθροισμα είναι η Άρνηση της Άρνησης που ίσως οδηγήσει σε Κατάφαση. Τα τόσα Λάθη, που ίσως αλλάξουν το πρόσημο στη κάννη του όπλου.

Πόσες επιλογές υπάρχουν?...  Τα Χρέη έχουν πάντα το μείον. Η συστημένη επιστολή εφτασφράγιστη στο πίσω κάθισμα. Ριγμένη σε χρόνο ανύποπτο από μία αγύρτισσα που ικέτευε για Προσοχή, την ώρα που δεξιοτεχνικά έκλεβε Χρόνο...

Το θέμα είναι να μην γίνεις Στόχος. Να είσαι ο Τύπος που κρατά το όπλο και να μαντεύεις πού κρύβονται οι ελεύθεροι σκοπευτές που εκπροσωπούν την Τράπεζα που φιλοξενεί Λογαριασμούς στο όνομα της Θηλυκότητας....

Ενημέρωση ύψους του Χρέους: 

Δυστυχώς προς τον Οφειλέτη τον απολογισμό τον ανέλαβε η Ποίηση, που ως γνωστόν ΥπερΒάλλει και στρογγυλοΠΟΙΕΙ προς τα πάνω σε χιλιετίες τα ποσά.... και ΠροΕιδοΠοιούμε πως ό,τι Προστατευτικός εξοπλισμός ήδη υπάρχει (γυαλιά, ear muffs κ.α.) θα αποβεί αναποτελεσματικός, διότι τις Εισπράξεις θα αναλάβει η ΠΟΙΗΣΗ, που στοχεύει ΕΚΕΙ, όπου η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ πλέον είναι έννοια ανύπαρκτη....


Η Εξόφληση αναμένεται σε Νομίσματα ΠανΣελήνης Διαφάνειας και απαγορεύονται διακανονισμοί σε Σκοτεινές Γέφυρες απομονωμένων Δασών, διότι η Νύχτα, η Διαπραγμάτευση, η Γέφυρα, είναι Γυναίκες και εύκολα υποκύπτουν Υπό την απειλή Όπλου και ειδικά Βλέμματος από μάτια  Αυτογεμή.................................


------------------------------------ Ο Οφειλέτης:








Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

~Καμπύλες~



Τόσες καμπύλες...

κάτω από στις άκαμπτες ράγες του τρένου
πάνω στη διψασμένη επιφάνεια της Γης
γύρω από την ταξιδιωτική περιφέρεια της πόλης
μέσα στο ψυχόρμητο της Αυτόνομης Γυναίκας

και το μόνο Αρσενικό που έχω να τους γνωρίσω
είναι ο Χρόνος μου...