Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.

Η ευθύνη..

~Η ευθύνη~
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Κίνητρο, που αδράχνεται μέσα από το σωρό του Μεγάλου Τίποτε,
από το ... χέρι που γράφει.

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

Να θυμηθώ....






ΒΙΒΛΙΟ "Θηλυκές οι θηλιές του κόσμου", ΑΝΕΜΟΣ Εκδοτική, 2012

Να θυμηθώ να ξεμπλέξω από τα μαλλιά
τη σκόνη της Ιλιγγιώδους ταχύτητας,
πριν εμφανιστώ στην επίσημη πρεμιέρα του Δειλινού...

Να θυμηθώ να προσπεράσω τη φθορά μου
από την τόση χρήση Εαυτού
πριν πέσω για Ύπνο δίπλα στα ακριβά μου Όνειρα...

Να θυμηθώ να ντυθώ ξανά τη Νιότη μου,
που φρέσκια πάντα μοσχομυρίζει Ερωτα,
πριν ξανοιχτώ στους ωκεανούς του Νοήματος...

Έμαθα Τυφλά να πορεύομαι στους Εφιάλτες και στα Όνειρα
και η Μνήμη μου άπραγη ξεθώριασε
και ημιδιάφανη αρμενίζει στο Μεταιχμιο
αναμεσα στο Χθες και στο Τωρα μου...

κι εγώ παντα τρεχω...
ασυγκράτητα...
σχεδόν με αυτοκτονικό ελιγμό στην πρωτη απότομη στροφή του Ποιήματος...

και όλο Ξεχνάω να Θυμηθώ όσα σημείωσα στο Ημερολόγιο της Νύχτας μου,
αφηρημένη μπρος σ'ένα λουλούδι
που ψιθυρίζει Παράξενη Ποίηση μπλεγμένη με Άρωμα Μέθης...





27 σχόλια:

Joop Zand είπε...

It's a wonderful composition....very nice work .

Greetings, Joop

Ο ΜΑΓΟΣ! είπε...

στ οημρολογιο εβαλα ενα σημαδι μα δεν χρειαζεται να μου υπενθυμιζει τιποτα .το οργανικο μου ρολοι παλι χτυπησε σημερα οπως καθε ωρα καθε λεπτο καθε δευτερολεπτο τι λεει εσυ ξερεις καλυτερα τσιγγανα εισαι ...

Christina είπε...

Άρωμα μέθης διαρκώς
Τις τελευταίες όμως μέρες σε μεγαλύτερη δόση θαρρώ...

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Αυτό να το βάλεις στα καταταγμένα ΣΑΝ ΠΟΙΗΜΑΤΑ δημιουργηματά σου..
Το αξίζει!

~reflection~ είπε...

Joop Zand

οι ταχύτητές μου εκτροχιασμένες
ακινητοποίησαν όλο τον όγκο της επιτάχυνσής τους
μπρος στα πέταλα της ευαισθησίας
ενός φλύαρου λουλουδιού....

η ΦΥΣΗ πιο φλύαρη από μας
κι ας δίχως λέξεις εξιστορεί
τα όσα παραμύθια μας είχε Ταξει εξαρχής.....

χάνομαι στο μουρμουρητό του Κόσμου....

και αφήνω τη Ροή ν' ανθίσει μεσα μου... πανω μου........
να με τυλίξει
καθως αποκοιμιεμαι αγκαλιά
με τα πιο ακριβά μου Όνειρα....

Σε φιλω....

~reflection~ είπε...

Μάγε

κάποιες τσιγγάνες διαβάζουν τη Μοίρα στο Xέρι....
εγω την διαβάζω στα....πέταλα της Καρδιάς.....

και από την Υποσχόμενη Εξιστόρηση των Μελλουμενων
ξέφυγαν κάποιοι στίχοι συνθέτοντας τραγούδι Αφιερωσης...

http://www.youtube.com/watch?v=cMkG8nevh70


Σε φιλώ...

~reflection~ είπε...

Christina

Καλοκαίρι?...

φαίνεται?...

Πήρε παράταση η Άνοιξή μου....

προηγούμαι του Εαυτού μου στις Στροφές των Ποιημάτων....

η Αντανάκλαση έγινε αρχέτυπο και το Εγώ έπεται.....

ο Στίχος, όνομα σε προσφώνηση Οικείας Χροιάς Φωνής...

και εγώ απλά τοποθετώ τα λουλούδια στο Βάζο μου....

τόσο απλά...
με περίσσεια ευαισθησία..
τόση όση αναζητά η Δίψα των Συλλαβών καθώς και της Συλλαβισμένης Ανάγνωσης...

Σε φιλω...

Ανώνυμος είπε...

Από τα ΠΟΛΥ καλά σου !!

Φαντάζομαι τι "αίσχη" γράφεις στο ημερολόγια της νύχτας σου και θέλεις μετά να τα ξεχνάς !!
Ακόλαστη κορασίδα !!
Χαχαχαχα

(παρεπιπτόντως τώρα το σκέφθηκα... σε παγκόσμια αποκλειστικότητα... περίεργη λέξει το "ακόλαστη". Είναι υποτίθεται για μία γυναίκα "φτου κακά". Αλλά και το "κολασμένη" χωρίς το στερητικό "α" μπροστά... φτου κακά είναι !! )

Άρα κάνε δουλειά, δεν σε έβρισα ! (Χαχαχα. Δε θα γινόταν έτσι κι αλλιώς)

~reflection~ είπε...

Στρατή

άλλαξε η Εντός μου Ταξινόμηση...
Όλο το Στράτευμα της Ανοιξιάτικης Πομπής μου
έκανε μεταβολή και επαναπροσδιόρισε τη Θέση του.....

Τελικά, ναι...
ήταν λάθος οι αρχικές συντεταγμένες.....
Ευτυχώς παρενέβεις έγκαιρα...
διότι σε πιθανή κατάσταση εκπομπής SOS
δύσκολα θα εντόπιζα το Στίγμα των Ναυαγών Στίχων μου στο Ιλιγγιώδες τους Ταξίδι.....


Σε φιλώ......

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

παντα υπέρχοχη η γραφή σου!!!!!Αργησα πολυ να περασω απο το σπιτικο σου αλλα ειχα εξεταστική.Δεν ξεχνω ομως ποτε τους φιλους.Να εισαι καλα.

MeLoDy είπε...

http://youtu.be/uKBphuyECKU
Mαγική και πληγωμένη…
Φωτεινή, δίχως φόβο μένει μόνη.
Mια ΠΡΙΓΚIΠΙΣΣΑ που δεν γέλασε ποτέ.
Aπλά χαιρετά την νέα μέρα.
Mια ΒΑΣΙΛΙΣΣA που δεν άγγιξα ποτέ,
ούτε όταν κοιμάται…
Ω, ΣEΛΗΝΗ μου!
Kάνε θαύματα να φανούν για χάρη μου.
Aπό την ήβη της αυτοκαταστροφής σου,
πάντα θα OΝΕΙΡΕΥOΜΑΙ ΤΟ ΦΩΣ ΣΟΥ.

"g"

~reflection~ είπε...

GiP

ξεχνάνε οι επιταχύνσεις μου τη στατική εικόνα των αναμνήσεων...

αυτό είναι όλο...

η Φαντασία ποτέ δεν τελεί αίσχη...

μόνο Επιθυμίες χρωματισμένες με μουσική Εσωτερικής Ανάγκης....

Υπάρχει αμαρτωλή Μουσική?...
Υπάρχουν κολασμένες ή α-Κόλαστες Νότες?...


τοτε υπαρχει και κολασμένη Ψυχή...

μα...
νιωθω πως η ΜΟΥΣΙΚΗ μόνο εξυψωνει και ξεκλειδώνει την Πύλη προς την Ανάβαση...

κι ας είναι ανάβαση Γολγοθά,
όταν δε συνοδεύεται από απτό άγγιγμα Εκπλήρωσης
και περιορίζεται στις λαχανιασμενες Λαχταρες για ....ΟΛΑ....


ΦΙΛΙ.... γλυκιάς καληνύχτας...

~reflection~ είπε...

Τσιιγουνακο μου

ΟΛΟΙ μας ΚΑΘΕ μέρα έχουμε Εξεταστική....

Αλίμονο σε όσους Νιώθουν πως τελείωσαν τις ... σπουδες τους και επαναπαύονται στον καναπέ μιας μέτριας ζωής με δίχως καταβολή Προσπάθειας να αγγίξουν το Μεγιστο του Εαυτού τους μπρος στην ΑΥΤΟαξιολογηση τους Αυστηρού ΕΓΩ....


Τα φιλιά μου..... αριστεία σε κάθε σου Προσπάθεια...

vagnes είπε...

just you...
http://www.youtube.com/watch?v=9r2pEdc1_lI

~reflection~ είπε...

MeLoDy

Όταν μία Γυναίκα μιλά με Χορό
ο Στίχος ερωτεύεται τη Σιωπή
ο Ήχος βαδίζει γυμνός πάνω στο Βήμα της
ο Ύπνος στρώνει τη Φαντασία του Ονείρου
κόκκινο Χαλί στον ελιγμό της...

Όταν μία Γυναίκα χορεύει
Γινεται Εκεινη το Λουλούδι
που ψιθυρίζει Παράξενη Ποίηση μπλεγμένη με Άρωμα Μέθης
ΚΑΙ μπροστα του αφαιρείται ο .....Ποιητής!!!!!




Σε φιλω... χορεύοντας με την Ψυχή μου...

kariatida62 είπε...

Απο τα πολυ καλά σου που λέει και ο Τζιπάκος!
Ασε που το κατάλαβα! ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!
Πάλι αίσχη ονειρεύεται ο φίλος μας!
Ε κάνε και συ μια "αισχρή" ανάρτηση για πάρτη του να ησυχάσουμε...χαχαχαχα!

Ανώνυμος είπε...

Γδύθηκες το βάρος των μεγάλων εννοιών και της υπερβολής των λέξεων...
Αυτή σου την απλότητα αγαπάω. Αυτή.
Μέσα στους στίχους σου σήμερα με πέταξες, για να χαθώ...κι απ' την αρχή,
να σ' αγαπήσω...

Ο ΜΑΓΟΣ! είπε...

μαδαω ενα ενα τα πεταλα ...μ αγαπαει δεν μ αγαπαει? μ αγαπας δεν μ αγαπας μ αγαπας??????

Wicca είπε...

Σου αφήνω κάτι κόκκινο που θα κλέψει τη σκέψη σου.
http://www.youtube.com/watch?v=HnbMYzdjuBs

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=NvR60Wg9R7Q

~reflection~ είπε...

vagnes

Όταν η Χροιά της Φωνής αποκτα τη Μελωδία που έλειπε από τη συγχορδία της Ψυχής σου,
τότε μπλέκουν παράξενα οι Τροχιές της Σκέψης,
και από την πολύβοη λεωφόρο των Εξελίξεων επιλέγεις το περιθώριο,
όπου ένα λουλούδι μικρής λεπτομέρειας Ζωής
σου κλέβει ΟΛΗ την εστίαση...

σαν ιδιαζόντως να έχει κλείσει μέσα του ΟΛΟ το ΦΩΣ, το ΧΡΩΜΑ, το ΑΡΩΜΑ, το ΣΥΜΠΑΝ, την ΕΜΠΝΕΥΣΗ, την ΠΟΙΗΣΗ, τη ΖΩΗ......

και εσύ ΜΕΓΑΣ παρατηρητής
με ανάσα κομμενη απλά χάνεσαι
από τον τρισδιάστατο βιαστικό Κόσμο
στη μικρογραφία ενός Λουλουδιού....

just YOU and THE FLOWER....

Σε φιλω...

~reflection~ είπε...

ΚαρυΔάκι μου

δυστυχώς ή Ευτυχώς ο καθενας μας μπορεί να γράφειμόνο για τους ΕΣΩπαραδείσους και τους ΕΣΩθανατους του....

πως να προσομοιώσω τις προσδοκίες ΑΛΛΟΥ πάνω στην Ιδιωτική μου σκακιέρα?...

εκεί μπορώ να μεταλλάξω σε λουλούδια τα πιόνια μου,
χωρίς να με λογοκρίνει κανενας Διαιτητής Αγώνων...

Στήνω Παιχνίδια και Παρτίδες με κανόνες Ατομικής μου Ευθύνης...

κάνω τις Ζαβολιές που μου αναλογούν...

αποκλείω τη Μνήμη μου από το σκηνικό της Κοριτσίστικης Τρέλας μου...

κι έπειτα ντύνομαι ένα Άρωμα και περιφέρομαι σε σοΚάκια στιχομυθίας με ένα ανεξήγητο Χαμόγελο Ήττας και Νίκης μαζί....

Πιο μεγάλο αίσχος από το να περιφρονήσεις την ΥΛΗ και να εστιάσεις έστω και στη διάρκεια μιας Αναρτησης στον Ιδεατό ΚΟΣΜΟ της Φαντασίας σου ΔΕΝ υπαρχει!!!...

ειδικά στην περίοδο που διανύουμε της Παρακμης της Χωρας μας...

τι πιο αισχρό από μερους μου την ώρα που η ΕΛΛΑΔΑ κατακερματίζεται, Εγω να αφαιρούμαι κρατώντας ένα Λουλουδάκι στα χέρια
και ταξιδεύοντας στην Υγρή Σκιά Φεγγαριού που προκαλεί Παλιρροιες Αρωματος!!!...

πες μου...
τι πιο αισχρό!!!




Σε φιλω...

to alataki είπε...

Ναι, να θυμηθείς, να θυμηθείς Εσένα...
Οι θαυμαστές σου λέξεις μου θύμισαν πολλά κι εμένα.
Φιλάκια...

Εκείνος είπε...

Γκάζια στις στροφές των ποιημάτων! Στην προκειμένη περίπτωση βέβαια διόλου απότομες. Ομαλές, ήσυχες, σχεδόν σα νανούρισμα που θα μας οδηγήσει στα Όνειρα.

Υ.Γ. Καμιά φορά και στους Εφιάλτες. Δίπλα δίπλα δεν πάνε αυτά;

Την καλησπέρα μου!

~reflection~ είπε...

ευαγγελια

Όταν μία Γυναίκα συγχρονίζεται με μία ΄άλλη Γυναίκα
το Θαύμα των Ποιημάτων γεφυρώνει με Εκπλήρωση
τη Σύλληψη της Ιδέας και το Βίωμά της....

Δε θα πω λέξη παραπάνω...
μην και ταράξω τον Όμορφο Συγχρονισμό μας....


Σε φιλω...

~reflection~ είπε...

Μάγε

εχω καρδιά μικρού Παιδιού....

ΑΓΑΠΑΩ παθιασμένα ΟΛΟ τον ΚΟΣΜΟ....
πιο πολύ τους Μάγους των Παραμυθιών...

Κάποτε αγαπούσα και τους Θεομπαίχτες...

μα....
ο Θεός ζήλεψε και με ζήτησε κατ' αποκλειστικότητα να Λατρευω μόνο εκείνον...

ΑΚΟΜΗ δεν του έκανα το Χατίρι και τον Αμφισβητώ Θανάσιμα...

κι εκείνος μου κρατά.....Κακία!!!!!


ΦΙΛΙ.....γλυκιάς καληνύχτας..

~reflection~ είπε...

Γουΐκα

Μενω εδω
με δίχως ύφασμα Επίγειας Επένδυσης
και δεν μπορω να συνεχίσω να γραφω
παραμόνο
χορεύω
και συλλαβιζω με ΧΟΡΟ
το ίδιο το Ποίημα
την ίδια την Εκπληξη του μικρου κοριτσιού
που σαν μπουμπούκι κάποτε άνθισε στην παλαμη του Ποιήματος...

Τόση τρυφερότητα
πάνω σε ένα παρασκήνιο μαθηματικής Ισορροπίας κάποιων λεει αριθμών Fibonacci....

ΡοδοΠέταλα η καρδιά μου...

απόψε να ΘΥΜΗΘΩ να την ποτίσω με Υγρασίες Ονείρου!!!


ΦΙΛΙ..... μαγεμένο...μαγικό.... εκμαυλισμένο....και ταυτόχρονα τόσο αθώο....