Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.

Η ευθύνη..

~Η ευθύνη~
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Κίνητρο, που αδράχνεται μέσα από το σωρό του Μεγάλου Τίποτε,
από το ... χέρι που γράφει.

Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2012

ΑΝΘΡΩΠΟΥγεννα



Πρώτη αποτύπωση 23 Δεκεμβρίου 2011. Δεν άλλαξα ούτε κόμμα. Με ρωτάς αν πιστεύω. Πιστεύω στον Άνθρωπο και ακόμη περιμένω να γεννηθεί.


***

Πνιγμένη ατμόσφαιρα τόσης ευφορίας..
βαθιά φωταψία σε μάτια Νεκρά...
Όμορφες Βιτρίνες και πουλιέμαι
αγοράζομαι, ξετυλίγομαι Δώρο κι Αντι-Δωρο Ζωής...
Χέρια τρεμάμενα
κι ο Φτωχός που δεν πιστεύει στην τύχη του
με λίγα ψίχουλα Νομίσματος
αγοράζει Καρδιές και Θωπεία...

Νανούρισέ με, σαν αν είχα αιώνες ξάγρυπνη
περιμενοντας Εκεινον τον Χριστό
που με απαρνήθηκε πριν ο Πέτρος απαρνηθεί τρεις...

Χρειάζομαι Αλήθεια.
Κρυμμένη στη Βασιλόπιτα, το φλουρί μου..
Κόβω με ακονισμένη Υποψία
και πριν σκοντάψει η Κόψη στο Νόμισμα
Ολισθαίνει στο Χρηματιστήριο της ΖΩΗΣ
η τιμή της Αληθειας μου...
πού να επενδυσει η Τύχη?...

Πληγώνομαι...
Χιονίζει δάκρυα κρυσταλωμένα,
μελομακαρωμένα σιρόπια μιας δήθεν Ευαισθησίας...
ΚΛΑΙΩ να με ΔΕΙ...
ο Χριστός?...
ο Ανθρωπος?...
ο Εαυτός μου?...
ΕΣΥ?...

Απολογισμός...
Τόσα ΧΡΙΣΤΟΥγεννα να γεννιέται ο Χριστός
να βαδίζει Παραβολές και Ύμνους
να Σταυρώνεται να Ανασταίνεται ξανα...
κι ο Ανθρωπος πουθενά να χειροκροτήσει με ΨΥΧΗ
το Μέγα Σενάριο της Σωτηρίας....

Κουραστηκα...
Απαγορεύονται τα γελια...
Σβήνω τα λαμπάκια της Αγωνίας μου 
αν θα πουληθω και φετος ή Όχι!...
Κατεβαινω από την Βιτρίνα, το Σανίδι, το Καλάμι μου...

Σκάρτη Πρωταγωνίστρια μιας Κάλπικης Λίρας
που ζει ένα Deja vu Δραχμής...

Απογυμνώνομαι...
Μένω αστεΓΗ, διπλα σ'ενα Δέντρο Ανθρώπινης Ρίζας...
ΜΗΝ καλαντίσεις
Αν δεν έχεις σκοπό να το στολίσεις με την ΨΥΧΗ σου!!!!

Ζητείται Ανθρωπος για τα Φετινα ΑΝΘΡΩΠΟΥγεννα....

ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ?......