Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.

Η ευθύνη..

~Η ευθύνη~
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Κίνητρο, που αδράχνεται μέσα από το σωρό του Μεγάλου Τίποτε,
από το ... χέρι που γράφει.

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2018

αυτοπροστασία




Δε θα κρυώνω το χειμώνα, το υπόσχομαι. Θα κλείνω τα μάτια και θα εξημερώνω μέσα μου φωτιές. Θα τυλίγομαι στα σεντόνια των σκέψεων, όπως φάσκιωναν κάποτε τα μωρά... να ισιώσουν... ακίνητα ....με το ζόρι. Κι αν μένουν μερικές φορές έξω τα χέρια, θα γράφω ιστορίες στους τοίχους, να ζεσταθούν τα δάχτυλα και οι καρποί.... και θα παρατηρώ εκείνους τους άστεγους ζητιάνους που περιφέρονται μέσα μου να καίνε τη Ζωή μου για να με ζεστάνουν, όταν θα έχω ξεμείνει από ποιήματα.





Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2018

Ρωγμή




Συγχώρεσέ με
που δεν μπορώ παρά να είμαι διάφανη
με όλες τις εσωτερικές λεπτομέρειες
και σκέψεις
να κολλάνε στο τζάμι μου
και να σού ζητούν να τις σώσεις
απ' την αιχμαλωσία.

Και όσο με κοιτάς
στο γυάλινο σκοτάδι μου
καθρεφτίζω τους φόβους σου,
γίνομαι αποστροφή,
μέρος που σε διώχνει,
μα εσύ
βρίσκεις κάτι γνώριμο
και όλο πλησιάζεις
κι εγώ 
απέχω μόνο μία ρωγμή
από το να σ' αγγίξω αληθινά..

..μα είναι δύσκολο να πληγώσεις
τα εύθραυστα.
Σού γεννούν προστασία.

Μένει να φέρω 
στην επιφάνεια του υπαρξιακού μου ενυδρείου
το κοριτσάκι που πνίγεται,
ώστε να επιλέξεις τί θα προστατεύσεις
την γυάλινή μου διαφάνεια

ή εμένα?...







Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2018

Καταμέτρηση





Με το σώμα γυμνό
σε μία μπανιέρα που ξεχειλίζει απωθημένα
εκθέτει αφιλτράριστη την εικόνα της
σε μία οθόνη μόνιμα ανοιχτή
που άλλοτε καταγράφει οργασμούς,
άλλοτε λυγμούς
κι άλλοτε αϋπνίες νεκρής σιγής.

Απ' όλες τις πόζες της
η πιο δύσκολη 
αυτή με την πληγή ανοιχτή,
όπου οι θεατές σπεύδουν να τη σώσουν
κι αυτή μετρά θεάσεις.