Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.

Η ευθύνη..

~Η ευθύνη~
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Κίνητρο, που αδράχνεται μέσα από το σωρό του Μεγάλου Τίποτε,
από το ... χέρι που γράφει.

Κυριακή 12 Ιουνίου 2011

~ΜΗ μ' αγγίζεις!~




Μέρες τώρα το Παιδί κρατά στην αγκαλιά του το Ποίημα...
με λυγμούς να το παρηγορήσει...
του κλέψανε οι Αναλυτές
τον Μανδύα του Μυστηρίου του...

κι εκείνο Γυμνό,
δεν ξέρει ΤΙ να προστατέψει
από τα περίεργα Βλέμματα των Περαστικών...

-Κρύψε με.... πρόλαβε να ψελλίσει...

Το παιδί άπλωσε το ΕΙΝΑΙ του...

μα ...

ΠΟΥ να χωρέσει ολόκληρο το Ποίημα?.....

οι Όρκοι της αγάπης ειναι Ποίηση...
δεν αναλύονται σε συνιστώσες...

οι Προκηρύξεις των Εξεγέρσεων είναι Ποίηση Επανάστασης...
δεν Ζυγίζεται το Βάρος τους...
Δεν αναλύεται η Πρόθεση και το Βάθος της Δύναμης που περιέχουν....
μόνο Βιώνονται..

όπως και τα ερωτικά γράμματα...

Υπάρχει μεγάλη Ταύτιση ανάμεσα στις Επαναστατικές Προκηρύξεις και στα Ερωτικά Γράμματα...

και τα δύο θελουν ΠΑΘΟΣ....
και τα δυο ΔΕΝ αναλύονται..
και τα ΔΥΟ μονο Βιώνονται...


μόνο ενας Επαναστάτης μπορεί να Ερωτευτεί με όλο του το ΕΙΝΑΙ...
γιατί μόνο αυτός μπορεί να πεθάνει για ένα Ιδανικό....
και να γράφει εσαεί συνθήματα ΠΟΙΗΣΗΣ με το Αίμα του στους τοίχους του Κόσμου...

πες μου

ΠΟΙΟΣ Κριτικός Τέχνης
θα ζυγισει την ΑΞΙΑ αυτου του στίχου????
που με γράφιτι αίματος και ιδρώτα κοσμεί το Βράχο του Μοναχικού Ταξιδιώτη?...



ΠΟΙΟΣ?..
ποιος μπορεί να αναρριχηθεί στην Κορυφαία στιγμή του ΝΙΡΒΑΝΑ του Καλλιτέχνη
για να ΔΕΙ όσα ΕΙΔΕ εκείνος
και να αναλύσει προθέσεις και στόχους
πεπλεγμένους με την Ιδιοσυγκρασία και τη Συναισθηματική Φορτιση του Ποιητή???


ΚΑΝΕΙΣ..

μπρος στον ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ
βγάζουν τα γυαλιά
πετάνε τις ψεύτικες πένες
και σκίζουν τα πτυχία και τις δημοσιευσεις σε περιοδικά ποίησης....

όλοι
λίγοι...
αφανείς
αδρανείς
άσκοποι
ανούσιοι
αδιάφοροι
μεταφραστές απλοί
των ΧΑΡΑΓΜΕΝΩΝ Νοημάτων
πανω στο Δερμα του Πολεμιστή....


Όπλο το ΠΟΙΗΜΑ
ενος ΡΙΤΣΟΥ, ενός ΤΣΑΒΕΛΑ, ενός ΚΑΒΒΑΔΙΑ
που ξεσηκώνει ΠΛΗΘΗ
{οχι μάζες...οχι όχλους}

ΠΛΗΘΗ από ατομικές Συνειδήσεις Ζωντανές ακόμα...

ΕΚΕΙ
ποιος θα τολμήσει να ρωτησει
ΤΙ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΠΕΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ???
...
κανεις!!!!...
απολυτως...
εξατμίζονται οι Ειδήμονες...

Μενει ΜΟΝΟ ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ..
αυτος ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ...
που γραφει ΑΚΡΙΒΩΣ ότι Βιώνει στους ΕΣΩπολέμους του...


Το παιδί κρατά στην αγκαλιά του το Ποίημα..

Όπλο... Λουλούδι...

-Μύρισέ με... αλλά μη με κόψεις!, ψιθύρισε το Ποίημα...

-Υπόσχομαι, είπε το Παιδί....

και έντυσε το Ποίημα με τον ΔΙΚΟ του Μανδύα Κρυπτογραφημένης Μαγείας...