Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.

Η ευθύνη..

~Η ευθύνη~
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Κίνητρο, που αδράχνεται μέσα από το σωρό του Μεγάλου Τίποτε,
από το ... χέρι που γράφει.

Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2016

Δευτέρα


Photo of Dani Olivier. I found it here:
http://www.boredpanda.com/woman-portraits-light-stripes-patterns-shadow-photography-dani-olivier/


Δευτέρα σήμερα και το δευτεριάτικο κουστούμι στ' άπλυτα. Τί θα φορέσεις για την αποψινή σου απόπειρα; Βράδιασε ήδη και ακόμη γυμνή περιφέρεται η ζωή σου στους διαδρόμους των αποφάσεων. Κι αν πεθάνεις γυμνή, ποιος άραγε θα θυμάται τη γεωγραφία της ζωής σου για να ταυτοποιήσει το θάνατό σου με σένα; 

Μάλλον δεν είναι καλή μέρα για τελεσίδικες αποφάσεις η Δευτέρα. Χωρά ολόκληρη σε ένα κορμί ατελούς ποιήματος που αμφιλεγόμενο ταλαντεύεται πάντα ανάμεσα στο συμβολισμό και στην κυριολεξία, μεταμορφώνοντας τα κουστούμια του σε γεγονότα ζωής που μία μαζεύουν στο πλύσιμο και μία ξεχειλώνουν φορεμένα!


Κι ο Θάνατος, ένα κουμπί κι αυτός στο φόρεμα της Ζωής σου, απαραίτητο για να εφαρμόσει το ύφασμα θεϊκά πάνω στο  Υπάρχω αυτής της Δευτέρας.







Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2016

2.500 χρόνια συνύπαρξης με τον Άνθρωπο




Την φωτογραφία του γεράκου (Θεού) δανείστηκα από εδω: 
http://antonis-bultadakis.blogspot.gr/2016/10/blog-post_25.html



Βιβλίο "Δύσκολη Υιοθεσία", Εκδόσεις λεξίτυπον, 2018

Στο στριφογύρισμα του χρόνου
στην πλατεία με τις φυτεμένες εμπειρίες
συνάντησα τον γεράκο
καμπουριαστό να σηκώνει στην πλάτη
τα εγκλήματα της ιστορίας
μη μπορώντας να ανατρέψει το αποτέλεσμα
της ελεύθερης βούλησης του ανθρώπου.

Ο μεγάλος πατέρας
συρρικνωμένος στο ρυτιδιασμένο προφίλ του
φτωχός από θαύματα
κάθισε δίπλα στην αγωνία μου
και προσπάθησε να υπερασπιστεί τον κάθε αμαρτωλό
που στην εκπνοή του χρόνου ζωής του
πρόλαβε και μετανόησε.

Δε μου έφτανε η μετάνοια.
Άνοιξα την τσάντα μου.
Του έδειξα μία φωτογραφία που κλαίει
μία παιδική ζωγραφιά που τρέχει  να ξεφύγει
μία πεινασμένη παιδική κούκλα που τρώει τον εαυτό της.
Του διηγήθηκα ζωές παιδιών
απ' όπου λείπει ο θεός
και κυριαρχεί η ελεύθερη βούληση του ανθρώπου.
Του έδειξα τα παρτέρια της πλατείας
με τ' ακρωτηριασμένα παιδικά σώματα και τις ψυχές
που μεγαλώνουν μα δύσκολα ανθίζουν.

Την ώρα που ήταν να γύρει στην αγκαλιά μου
συντετριμμένος μπρος στα κομμένα λουλούδια
ακούστηκε η σειρήνα ενός ασθενοφόρου
μισθωμένου από το Ίδρυμα Εγκλεισμού Ηλικιωμένων
που πάσχουν από άρνηση αποδοχής της αλήθειας.

Δεν πρόλαβε να ρίξει ούτε ένα δάκρυ
να ποτίσει τις ρίζες των κακοποιημένων.
Φορτωμένος την καμπούρα του
ανέβηκε στο ασθενοφόρο
δέχθηκε την ενδοφλέβια ουσία λήθης
και άρχισε να ξεχνά
τα 2.500 χρόνια συνύπαρξής του με τον Άνθρωπο.










Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2016

Η πρόσκληση





Και πάλι δεν είμαι εγώ. Και πάλι φορώ το πουκάμισο με τα τεράστια μανίκια και τεντώνω τα χέρια να βγουν τα δάχτυλα από τις άκρες, να φτάσουν το μαχαίρι ή το μολύβι, να χαράξουν σύνθημα ελευθερίας ή βοήθειας προς τους περαστικούς... αυτούς τους απελπισμένους ναυαγούς που σεργιανίζουν τα πνιγμένα κορμιά τους στα πεζοδρόμια της μαύρης θάλασσας των αγνοουμένων της Ζωής.

Κοιτάζω το εκκρεμές που στέκεται ακίνητο στο μέγιστο της ταλάντωσής του κρατώντας βαθιά αναπνοή στα χείλη του χρόνου που παγώνει σ' αυτόν τον χειμώνα των ναρκωμένων ανθρώπων. Σ' αυτό το νεκρό δευτερόλεπτο κατανοώ πως δεν μπορεί να με σώσει κανείς. Όλοι οι νεκροί χοροπηδούν πάνω στα πλακάκια με τα σκορπισμένα κόλλυβα και λαχανιάζουν να προλάβουν τις προθεσμίες για να εξοικονομήσουν λίγο χρόνο να ζήσουν την αγωνία του θανάτου τους. Πολυτέλεια να βιώνεις την αγωνία του θανάτου. Σημαίνει πως έχεις χρόνο Ελεύθερο. Σημαίνει πως η Ψυχή σου πετά Ελεύθερη πάνω από το χλωμό φεγγάρι που κείτεται νεκρό στο φέρετρο του ουρανού χιλιετίες τώρα.

Κοιτάζω από το παράθυρο με τα κάγκελα. Στα τρύπια μάτια υπάρχουν κρεμασμένα post it που υπενθυμίζουν το πεπερασμένο της ζωής. Τα ξυπνητήρια και οι καμπάνες προειδοποιούν για κάτι Μεγάλο που έρχεται. Δώστε μου  κι εμένα μία πρόσκληση στο χέρι. Μην μ' αφήνετε έξω από τη γιορτή. Τεντώνω τα χέρια  να βγουν από τα πελώρια μανίκια αυτού του λευκού πουκάμισου. Δεν μου έμεινε άλλο μπόι. Το έριξα όλο στην παιδική μου ηλικία. Τώρα μόνο συρρικνώνομαι και μου πλέουν τα ρούχα, καθώς το κορμί μου χάνεται στα ρεύματα της θάλασσας αυτής της στείρας πόλης και η Ψυχή μου βυθίζεται στον ωκεανό της αναζήτησης.

Σας παρακαλώ πάρτε εσείς το ψαλίδι που στέκει με το στόμα ανοιχτό και δεν τολμά να  κόψει το νήμα, και κόψτε μου το παραπανίσιο ύφασμα που κρύβει το διψασμένο μου δέρμα. Δώστε μου μία ευκαιρία  να απλώσω το γυμνό μου χέρι προς τον καθρέφτη και να με σώσω. Και χαρίστε μου μία πρόσκληση για τη γιορτή, την κηδεία, την επέτειο, τα εγκαίνια αυτού του Σήμερα, που μόλις συνειδητοποίησε πως έπεσε στα χέρια των ανθρώπων.. αποφάσισε να αυτοκτονήσει.





Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2016

Ημιτελής διαδρομή





Ο δρόμος προς τον Παράδεισο θέλει να έχεις Διασταυρώσεις μέσα σου 
και να αξιοποιείς όλες τις κατευθύνσεις προς την προσέγγιση της Αλήθειας 
που δεν είναι άλλη από .................... (συμπληρώστε ελεύθερα!)







Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2016

Bob Dylan



Σ' ένα μέλλοντα χρόνο επανεκκίνησης
του δομημένου σεναρίου διακρίσεων
οι διανοούμενοι λησμόνησαν
πώς χορεύεται η χαραυγή,
μόνο μνημόνευαν
το ουρλιαχτό του θανάτου
που αντηχούσε στα βράχια της μοναξιάς
με επαναλαμβανόμενες απειλές
κατά της ονειροπόλησης.

Οι μελλοθάνατοι
άρπαξαν τα βραβεία λογοτεχνίας
από τα χέρια της ζωής
ακυρώνοντας τα κριτήρια απονομής
κι αιτήθηκαν ποτέ ξανά μην αποκλίνει
προς τον άνθρωπο ο Θεός,
διαχωρίζοντας με σαφήνεια την διανόηση
απ' τ' Όνειρο.











Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2016

Truth




Το παιχνίδι δεν είναι
να κερδηθεί ο εξωτερικός χρόνος
μα να απειρωθεί ο εσωτερικός παλμός
και να συμφιλιωθεί
με την Αλήθεια του ο Εαυτός.










Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2016

Τεχνοτροπία




Είναι εκείνος ο παράξενος βηματισμός του ανθρώπου που ζει τη ζωή του σαν κάθε μέρα να είναι το κεφάλαιο ενός βιβλίου που, ακόμη κι αν δεν διαβαστεί ποτέ, τουλάχιστον θα υπάρχει κάποιος που θα το έχει......... ΖΗΣΕΙ!