ΒΙΒΛΙΟ "Θηλυκές οι θηλιές του κόσμου", ΑΝΕΜΟΣ Εκδοτική, 2012
Σου το 'χα πει:
"Μην επενδύεις στους ανθρώπους..."
Ανισοδυναμική ζυγαριά η σκέψη τους...
Μια σβούρα η πυξίδα της καρδιάς τους...
Μία άστατη μετεωρολογία στα τροπικά τους συναισθήματα,
να μην ξέρεις πότε να ντυθείς τα καλοκαιρινά σου...
και το βήμα τους ακροβατεί
στης αντίφασης το γκρεμό,
χωρίς να πέφτει,
να γλιτώσουν οι όρκοι από κινδύνους προδοσίας...
Ψάχνω απεγνωσμένα στις μετοχές του χρηματιστηρίου της ζωής...
Δεν ξέρω...
Ίσως...
Ας επενδύσουμε στους ποιητές...
δεν είναι άνθρωποι..
είναι πνευματομορφές....
Χάρτινα ζωντανεύουν πουλιά,
πλέγματα κεντούν, δίχτυα θανάτου.
Ζωής εμπόδια κλαδεύουν με ρίμα.
Δρόμους ξελύνουν σε σταυροδρόμια Διλήμματος.
Ράβουν φτερά σε γκρεμισμένες πλάτες.
Αλλάζουν τις συντεταγμένες του συμπαντικού διαδρόμου
προς το ονειροδρόμιο της ευτυχίας...
Μπουμπούκια ανθίζουν σε νεκροταφεία ονείρων
κι ανασταίνουν το φως σε μάτια τυφλά...
Πως να μας προδώσουν,
όταν με τόση ειλικρινή ευαισθησία
αυτοκτονούν με στίχο,
πριν προδώσουν την τρυφερότητα της πένας τους?...
"Μην επενδύεις στους ανθρώπους..."
Ανισοδυναμική ζυγαριά η σκέψη τους...
Μια σβούρα η πυξίδα της καρδιάς τους...
Μία άστατη μετεωρολογία στα τροπικά τους συναισθήματα,
να μην ξέρεις πότε να ντυθείς τα καλοκαιρινά σου...
και το βήμα τους ακροβατεί
στης αντίφασης το γκρεμό,
χωρίς να πέφτει,
να γλιτώσουν οι όρκοι από κινδύνους προδοσίας...
Ψάχνω απεγνωσμένα στις μετοχές του χρηματιστηρίου της ζωής...
Δεν ξέρω...
Ίσως...
Ας επενδύσουμε στους ποιητές...
δεν είναι άνθρωποι..
είναι πνευματομορφές....
Χάρτινα ζωντανεύουν πουλιά,
πλέγματα κεντούν, δίχτυα θανάτου.
Ζωής εμπόδια κλαδεύουν με ρίμα.
Δρόμους ξελύνουν σε σταυροδρόμια Διλήμματος.
Ράβουν φτερά σε γκρεμισμένες πλάτες.
Αλλάζουν τις συντεταγμένες του συμπαντικού διαδρόμου
προς το ονειροδρόμιο της ευτυχίας...
Μπουμπούκια ανθίζουν σε νεκροταφεία ονείρων
κι ανασταίνουν το φως σε μάτια τυφλά...
Πως να μας προδώσουν,
όταν με τόση ειλικρινή ευαισθησία
αυτοκτονούν με στίχο,
πριν προδώσουν την τρυφερότητα της πένας τους?...
47 σχόλια:
Υπάρχουν «επενδύσεις» που στην αρχή αποδίδουν και μετά σε ρίχνουν έξω και «επενδύσεις» που στην αρχή είναι μηδενικές και μετά σου δίνουν τόσα πολλά που μπορούν να σου εξασφαλίσουν ολόκληρη την ζωή σου, καλό είναι πριν επενδύεις να «παρακολουθείς» για λίγο την επένδυση. Την καλησπέρα μου και καλές «επενδύσεις».
Μα για τους ανθρώπους αυτοκτονούν και οι ποιητές με τους στίχους τους, ακόμα μπορούν και να σταυρωθούν γι'αυτούς, προκειμένου να σώσουν την ψυχή τους!
---
Ποιήτριά μου, πώς θα υπήρχες εσύ,αν δεν σε βασάνιζα εγώ και πως θα ζούσα εγώ χωρίς την ρομφαία της πέννας σου?
Ας επενδύσουμε τον άνθρωπο
με της ποίησης το εσώτερο υλικό
το εύπλαστο
το αδιαπέραστο στο κενό
Ας τον κάνουμε πιο όμορφο
πιο ελκυστικό...
Again my compliments, your blog is beautiful.
Joop
Μ' αρέσει να επενδύω στον άνθρωπο κι ας με απογοητεύει...αυτή δεν είναι η γοητεία της ζωής; Η πτώση και η ανάσταση των συναισθημάτων;
Για τους ποιητές ένα έχω να πω...όσους γνώρισα με μάγεψαν. Κάποιους, κάποιες τους λάτρεψα σαν ανθρώπους, σα φίλους
...
τα φιλιά μου :)))
...στης ευαισθησίας και μόνο τη Θέα
αυτοκτονούν τα σκοτάδια
και Ξημερώνει Φως,
που με χλωροφύλλη ραντίζει
Φυλλωσιές Ονειροδρόμιου.
Που αλλού ν’ αλιεύσω με δίχτυα Τρυφερότητας;
Που αλλού Τρυφερότητα να συλλέξω;
Έχω έναν πόλεμο ανοικτό
με τον ίδιο μου τον εαυτό
έχω κάποιες τάσεις διαφυγής
σοβαρά δε θέλω να με δεις
δεν υπάρχει τρόπος να σωθώ
απ' τους κόμπους όλους θα λυθώ
θα φύγω
έχω τα σημάδια του καιρού
και τη συνταγή ενός γιατρού
η ζωή να έχει αλλαγές
κι όχι μόνιμες επιλογές
παίζω με φωτιές από παιδί
και τις κλειδαριές χωρίς κλειδί
ανοίγω
Μην πλησιάζεις
ακόμα πιο κοντά
στην αγκαλιά σου
ανήκω προσωρινά
τίποτα δεν με κρατάει
και πουθενά
εμένα
μην πλησιάζεις
κοντά μου θα χαθώ
άνεμος ήταν
η μοίρα να γεννηθώ
δεν με κρατάει αγάπη καμιά
τις αλυσίδες τις σπάει η καρδιά
για να φύγει ξανά
Βιάστηκα τόσο να επενδύσω
Πάνω στο πρώτο μας λεπτό
Πρόλαβα εγώ να σ' αγαπήσω
Μέχρι και πόνο να αισθανθώ
Πρόλαβα εγώ να σ' αγαπήσω
Μέχρι και πόνο να αισθανθώ
Δείξε μου πώς να σ' αποκτήσω
Κάνε το δύσκολο απλό
Κάθε ωραίο όταν λείπεις
Σε μένα φαίνεται φτηνό
Είσαι ένα κόσμημα της λύπης
Που μοιάζει να' ναι αληθινό
Είσαι ένα κόσμημα της λύπης
Που μοιάζει να' ναι αληθινό
Όμως σε μένα δεν ανήκεις
Και σου ανήκω τώρα εγώ
μόνο να μην είναι 'επώνυμοι', ψωνισμένοι και δήθεν... αυτούς τους πετάω εις τον κάλαθον... επίσης να μην είναι 'πολυβραβευμένοι' και 'κυκλωματάκηδες'... αυτούς τους ρίπτω εις τον κρημνόν... επίσης να μην την έχουν δει 'όντα ανώτερα, υπερφυή και ουρανόδρομα'... αυτούς στη γέεννα του Πυρός...
έμεινε και κανείς;
εκεί να 'επενδύσω' ψυχή αστρόφωτη... εκεί ναι...
Διαφωνω....για πρωτη φορα ισως μαζι σου......ανθρωποι ειναι κι οι ποιητες Κάκια μου....και πάνω σε ανθρωπους θα επενδυσουμε...δεν εχουμε που αλλου...
http://www.youtube.com/watch?v=Y5F3tIYEVdo&playnext=1&list=PL87360D959056259D&index=42
ASSOS
με ξέρεις..
ακόμη κι όταν μιλάω για επενδύσεις, το μυαλό μου παρασκηνιακά σκηνοθετεί ένα τοπίο Τυχερού Παιχνιδιού που εμπεριέχει πολύ ρίσκο....
Μήπως έτσι δεν είναι η Ίδια η Ζωή?...
Αμέτρητα φιλιά...όλα επένδυση στον ASSO σου...
Καρυ-Δάκι μου
την αλληλοεξάρτηση τη νιώθω...
μέσα από τις λέξεις θέλησα να αποτυπώσω την απεικόνιση της Ποιητικής Ευαισθησίας...
Οι Ποιητές δεν είναι Άνθρωποι...
είναι Ανθρώπινοι...
ζεστοί....
πονάνε....
πεθαίνουν...
ανασταίνονται...
βασανίζονται...
αυτο-βασανίζονται...
στερεύουν και ξαναγεμίζουν την Πηγή τους....
εξελίσσονται...
ταξιδεύουν παντού...
εισχωρούν στο απαγορευμένο...
εκθειάζουν τη λεπτομέρεια....
εξυψώνουν το Λάθος...
βρισκουν το Ύψιστο Νόημα...
Τους ανθρώπους τους φοβάμαι όταν χάνουν τις Ευαισθησίες τους...
κρύβουν Φόνο, Έγκλημα, Προδοσία στα ύποτπα χερια τους....
οι Ποιητές Ποτέ!...
γι'αυτο επενδύω όλη μου τη συναισθηματική περιουσία στον Ανθρωπινο Ποιητή....που αλαφροΐσκιωτος μοιάζει με ΠνευματοΜορφή που κινείται αθορυβα ανάμεσά μας...
Σε φιλω...με ευαισθησίες αθανατες...
Christina
ακόμη κι αν είναι σε "κώμα" χρειαζόμαστε ενυπόγραφη Δήλωση συναίνεσης Για να επενδύσουμε τον Ανθρωπο...
Δηλαδή, πρέπει να θέλει, μάτια μου...
Φοβάμαι τη Σκληρότητα των Ανθρωπων..
κανιβαλιστικά τρώνε τις σάρκες τους,
ξεπουλάνε το βιος τους,
αρνούνται τα παιδιά τους,
αρνούνται Εαυτό με δόλιες προθέσεις...
ο Ποιητής είναι Σκληρός μονο όταν απεικονίζει Αλήθειες,
δεν ρέπει σε κανιβαλισμούς...
δεν ξεπουλά το Είναι του...
Φοβάμαι τον Σημερινό Άνθρωπο...
μοιάζει ρομποτική μορφή μιας Απάτης...
Εγω επενδύω στον ποιητή που αγγίζει την Πραγματικότητα με το Γαντι το Ιατρικό και θεραπεύει τις Πληγές της....
Δεν είναι Άνθρωπος ο Ποιητής....
Είναι Ανθρώπινος...
ενω σήμερα ο Άνθρωπος ξέχασε να είναι Ανθρώπινος....
Σε φιλω....ανθρώπινα και ταπεινά....σχεδόν ποιητικά...
Joop Zand
Σε ευχαριστώ μέσα από την Καρδιά μου...
Ο δρόμος για το μικρό τσαντίρι μου είναι χωματόδρομος,
α χαίρομαι που τον διασχίζεις συχνά για να με βρεις.
Σε φιλώ....πάντα με ποιητική διάθεση...
Λενάκι μου
σε ευχαριστώ για τον πολύτιμο Σύνδεσμο...
Επενδύω στην επιστροφή των Όμορφων Συναισθημάτων, που μας γεννά καθετί Αισθαντικό και Αληθινό...
Ανταποκρίνομαι στο κάλεσμα της Ποιητικής Συμπόρευσης,
γιατί ποιητής απλά σημαίνει Ευαίσθητος...
δε χρειάζεται να γραφεις για να θεωρήσαι Ποιητής..
Χρειάζεται να Κοιτας τον Κόσμο με Βλέμμα Ευαισθησίας...
μονο αυτο...
σ'αυτο το βλεμμα κρύβονται οι λέξεις των Αόρατων Ποιημάτων...
Σε φιλω....με αόρατες ευαισθησίες που ερμηνεύουν τη Ζωή αλλιως....
vagnes
το μόνο που αναρωτιέμαι είναι:
Οι Ποιητές γεννιούνται ή γίνονται?....
Από Άνθρωπος πώς μετασχηματίζεται κάποιος σε...Ποιητή?....
Ποια είναι η καταλυτική ουσία Ζωής που αντιδρά με το Υπάρχον και δημιουργεί την....Εξελιξη των Ειδων?...
Ο Ποιητής είναι η Εξελιξη του Ανθρώπου ή ο Πρόγονός του?...
Απάντησέ μου......σε παρακαλώ....
βγαλε με από το ασφυκτικό μου σκοτάδι...
Φιλιά...ικεσίες ποιητικών λυγμών...
Μάγε
η μοίρα κάνει τον Άνθρωπο Ποιητή?...
οι καιροί τον μετουσιώνουν?...
οι δυσκολίες, οι απώλειες και οι στερήσεις των ωθούν για να ΜΗΝ αποτρελαθεί να απαρνηθεί τις ΕκΛογικεύσιες και να δει Σουρρεαλιστικά τον Κόσμο,
μπερδεύοντας μέσα στην μελαγχολική του αισιοδοξία τα νοήματα με τις εικόνες?...
Ο Ποιητής χρειάζεται εκείνη την Τρελή Ερωμενη του, τη μανιοκατάθλιψη, για να δόσει γροθιά στο μαχαίρι της Ρίμας και να ταρακουνήσει τη Ζωή με συγκλονιστικε αναγνώσεις?.....
πες μου Μάγε.....
το μικρό κοριτσάκι αυτιστικά κινείται μέσα σε περιορικά ερωτήματα,
που μουτζουρώνουν το λευκό χαρι του Μυαλού του...
πες μου....
φιλι.......που κρέμεται από την Αναγκη μου.....
Μάγε...
θυμάσαι?...
Ο επενδυτής ανήκει στην Επένδυσή του...
Η Επένδυση ανήκει στον Επενδυτή της...
και θυμήσου κι αυτό:
Ο ισοβίτης στο κελί του εκτίει την ισόβια ποινή του μέσα στην καταχνιά και στην υγρασία...
Ο δεσμοφύλακας που τον φυλά, είναι κι εκείνος δέσμιος των Καθηκόντων του..
Ισοβίτης κι ο Δεσμοφύλακας του Ισοβίτη...
Ο ένας μέσα στον άλλο....
στη χαρά, στη λύπη και στη στέρηση...
αμοιβαιότητα..
σαν Αλυσίδα Ύπαρξης...
Ισοβίτης.....με δεσμά που δεν ξεκλειδώνονται με ποιητικά κλειδιά...
Σε φιλω.....από τα υπογεια όπου εκτίω την ισόβια ποινή μου...
Νημερτή
ΕΜΕΙΝΕ....
κοιμάται κάτω από το Άγαλμα του Αγνωστου Στρατιώτη...
αστεγος από Γη, πλούσιος από Ουρανό...
με φτερά στη γκρεμισμένη του Πλάτη...
με μπουμπούκια ανθισμένα στο νεκροταφείο των Ονείρων του.....
με γυμνή αφή ψηλαφιστά ν'αγγίζει την Ουσία της Ζωης.....
ανώνυμα..
μα με στίγμα το αίμα του....
που όταν γίνει μελάνι στην Πέννα,
τότε αποκτά το Επωνυμο της Ανθρωπότητας....
Μεγαλείο προσφοράς...
εκείνος ο ΈΝΑΣ, να έχει γίνει ΟΛΟΙ μαζί....
και να συνεχίζει ανώνυμα να γραφει...
να σκουντά τον Ανεμο να παρει μακριά τη δυσοσμία...
ΝΑΙ...σ'αυτον τον Ζητιάνο επενδύω ΟΛΗ μου την περιουσία...
ΧΑΘΗΚΑΝ ολοι Νημερτή....
ΜΟΝΟ αυτος ο ανώνυμος ρακενδυτος ζητιάνος έμεινε...
μα, εμένα μου φτάνει....
φιλια.....νομίσματα συναισθημάτων στην παλάμη σου.....
Ρικάκι μου
μέσα από την ποιητική αντιπαράθεση Ανθρώπου-Ποιητή, ήθελα να υπερτονίσω την Απόλυτη και Αληθινή Ανθρώπινη Φύση του Ποιητή....
Επιμένω σ'αυτο που είπα παραπανω:
Ο Ποιητής ΔΕΝ είναι Άνθρωπος..
είναι Ανθρώπινος...
ο σημερινός Άνθρωπος είναι σκληρός, ατομικιστής, αδιάφορος ή εμμονικός προς τον πλούτο, το συμφέρον και το κέρδος...
Ο Ποιητής παραμένει καθουσίαν Ανθρωπος Ανθρώπινος...
Αυτό ήθελα να τονισω...
Σ'αυτην την Απολυτη Ανθρωπιά ήθελα να Επενδύσω
και όχι στο καμένο χαρτί των κανιβάλων που τρωνε και ξεπουλάνε τις σάρκες...
Κάποιοι γεννήθηκαν Άνθρωποι κι έγιναν Απάνθρωποι....
Κάποιοι γεννήθηκαν Άνθρωποι κι έγιναν Ποιητές...
σε φιλώ ανθρώπινα...ποιητικά....... απολαμβάνοντας περισσότερο τις όμορφες διαφωνίες, παρά τις συμφωνίες μας.....
Ανώνυμε
παραθέτω αυτό που είπα στη Ρίκη κλείνοντας το σχόλιό μου
Κάποιοι γεννήθηκαν Άνθρωποι κι έγιναν Απάνθρωποι....
Κάποιοι γεννήθηκαν Άνθρωποι κι έγιναν Ποιητές...
κι εμείς είμαστε ΧιονΆνθρωποι..
πόσο δίκιο έχεις....
μα...
στο χιονι σου που λιώνει επενδύω την Ζεστη μου..
γιατί σαν λιώσεις και ποτίσεις το Έδαφος ΜΟΝΟ τότε θ'ανθισουν τα Λουλούδια της Άνοιξης που ερχεται φορτωμένη!!...
Σου έλεγα έχεις σπασμένα τα φτερά
Και μην πετάς πολύ ψηλά θα τσακιστείς
Και μου ‘λεγες καλά καλά
Σου έλεγα μη δίνεσαι μη σκορπίζεσαι
Κοίταξε λίγο και τον εαυτό σου
Και μου ‘λεγες καλά καλά
Ταξίδευες γινόσουν νύχτα λίγο λίγο
Σου έλεγα χανόμαστε χανόμαστε
Δεν το καταλαβαίνεις
Κι εσύ μου έλεγες καλά καλά
Γιατί εσύ δεν ήσουν άνθρωπος
Γιατί εσύ ήσουν χιονάνθρωπος
Που λίγο λίγο έλιωνες
εγώ σε ζέσταινα κι εσύ μου έλιωνες (2)
Σου έλεγα απ την καλή σου την καρδιά
Ζεις για τους άλλους μονάχα και εσύ δεν ζεις
Και μου λεγες καλά καλά
Σου έλεγα μην νοιάζεσαι μη μοιράζεσαι
κράτα και κάτι για τον εαυτό σου
Και μου λεγες καλά καλά
Γιατί εσύ δεν ήσουν άνθρωπος...
Αμέτρητα Φιλιά....χιονάκια ελπίδας....
αγαπημενη μου αποψε θα κοιμησω το δεσμοφυλακα για ενα λεπτο και θα παρω το κοριτσακι απο το κελι του θα πεταξω το κλειδι εκει που δεν θα μπορει κανεις να το βρει...
"Μην επενδύεις στους Ανθρώπους..."
Πόση αλήθεια κρύβει αυτη η φράση!
Καλή μας χρονιά πεφταστέρι....
Φιλί με τον μαγικό απόηχο τις μουσικής σου που με ταξιδεύει...
πάντα!
Εγώ πάλι δεν το σκεφτωμαι σαν επένδυση
Τα δίνω όλα και χαλαλι της
Στην αγάπη δεν περιμένεις ανταλλάγματα
Δίνεις απλόχερα και ότι βγει ….
Αλλά πρέπει να προσέχεις που δίνεις
Διαφορετικά κάηκες !
Φιλία χωρίς ανταλλάγματα μάγισσα του ερώτα !
μου λείπει εκείνος ο άνθρωπος-επένδυση... «γη και ύδωρ» θα έδινα… για ν' ακουμπήσω σ’ αυτόν την ψυχή μου... η ιδιότητα αδιάφορη… το είδεσθε επίσης…
Μάγε
επενδύω στο Παγωμένο Δευτερόλεπτο του Χρόνου.....
Τυφλός Επισκέπτης Παραμονεύει στις Μοναξιές των Ονείρων...
Κλέβει τον Μελλοθάνατο και τον Οδηγεί στην Αιωνιότητα της Ευδαιμονίας...
Φόρεσα τα καλά μου...
περιμένω...
φιλί.....παγωμένο του Χρόνου δευτερόλεπτο συνωμοσίας...
Βούλα..
αλήθεια δεν κρύβει, μάτια μου....
κρύβει πίκρα.....
Η Αλήθεια είναι αυτό που είπε η Ρίκη:
Δεν έχουμε πού αλλού να επενδύσουμε..ΜΟΝΟ στον Άνθρωπο...
μα επιμένω να τον αναζητώ πιο Ανθρώπινο απ' ότι είναι....
Τα φιλιά μου....πεφταστέρια χορευτικής φιγούρας που πραγματοποιούν τις Ευχές σου.....
Δημήτρη
δεν βλέπω σαν Επένδυση τον Έρωτα...
εκείνος είναι αντάρτης τζογαδόρος....
Μπαίνει σαν Πανσέληνος σε Νύχτες α-Φέγγαρες...
Ποντάρει τους Παραδείσους του για Ένα φιλί πάνω στο 2 που γίνεται 1....
Η Αγάπη είναι επένδυση......
εκεί δυστυχώς πονάει πολύ η Προδοσία...
Του Έρωτα η προδοσία ενεργοποιεί τις Άμυνες και Εκρήγνυσαι διεκδικώντας Λύτρωση...
Στην Αγάπη η θλίψη μιας Προδοσίας οδηγεί σε μελαγχολία, κι αυτό είναι πολύ επικίνδυνο....
ΘΥΜΑΣΑΙ???
Από ΑΓΑΠΗ μπορεί και να πεθάνω...
Από ΕΡΩΤΑ μπορεί και να σκοτώσω!!!
τα φιλιά μου....επενδύσεις στο Όνομά σου....
ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ
Μάτια μου όμορφα....
σε έναν παρελθόντα Χρόνο
που οι Ψυχές μας είχαν άλλο "όνομα"
είχες Ζητήσει "Γη και Υδωρ"...
το πήρες...
τωρα περιμένω την ...Επένδυσή σου
στο Εύφορο Έδαφος που σου αφιέρωσα!....
φιλί..... που αιώνια καίγεται.....σαν Λύχνος Ποιημάτων.....
REFLECTION XAIΡΕΤΩ ΣΕ.....
Διαβασα και τα σχολια των παιδιων που σε επισκεπτονται...
Ξεχωρισα ΤΟΝ ΑΦΟΡΙΣΜΟ ΣΟΥ:
Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ!!!
"Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ"
Γι αυτο και ζει..."ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ" ...
ΜΑΚΡΙΑ...και επιστρεφει μονο...
ΕΝΘΥΜΟΥΜΕΝΟΣ!!!...Κακια μου.
Να ετσι:
http://www.youtube.com/watch?v=YAzeXGLke-E
ευχαριστιες
Ποιητής δημιούργησε ποιητή καθ’ ομοίωσιν,
Έρωτας ποιητή χόρτασε Παράδεισο,
χορτασμένος ποιητής
αναζήτησε περισσότερη τέρψη στην ύλη,
στη μάταιη αυτή αναζήτηση
ξεχώρισαν οι Σοφοί και οι Άλλοι,
οι Άλλοι παραμένουν δέσμιοι στης ύλης τα κελιά,
οι Σοφοί επιστρέφουν στην Αρχή,
στο δρόμο της επιστροφής
μοιραία συναντούν τον Ποιητή
κι εγκαθίστανται μόνιμα στην Ποίηση,
Πρόγονοι ή η εξέλιξη;
Απέχθεια απ’ την εξέλιξη κι επιστροφή στην προγονική Ρίζα
iamaticus
μα από τον παρελθόντα χρόνο που επιστρέφει
παραδόξως κρατά μελλοντικές προφητείες καρποφόρων επενδύσεων σε Αξίες και Ιδανικά....
Είναι ο Εξόριστος που μετασχηματίζει σε Πατρίδα την Εξορία του..
Τι πιο μεγαλειώδες απ'αυτο?...
ασύνορη η πατρίδα..
και ακομη και ο Βράχος της Εξορίας μπορεί να ανθίσει πανω στην Ποιητική του Ευαισθησία....
Σε ευχαρισω για την παρουσία σου..
σαν φάρμακο από το Ιατρείο της Φύσης του Ανθρώπινου Ανθρώπου!!
Σε φιλώ.....αθεράπευτα....
Muchísimas gracias por tus comentarios! te dejo un beso :)
vagnes
αναγνωρίζω μία Σύγκλιση Χρονικών Προορισμών στις χούφτες του Ποιητή...
Εκεί το παρελθόν ανταμώνει το μέλλον στο Σταυροδρόμι του παρόντος..
Έθεσες τη Μαγική Θηλιά στο Λαιμό της Ιστορίας:
Να επιστρέφει στην Αρχή...
Ξεκινώ χωρίς να υποψιάζομαι τίποτε...
προχωρώ μαθαίνοντας...
συλλαβίζοντας Γνώση και Διαισθησης Εμπειρίες... οργώνοντας συναίσθημα και εξοικειώνομαι με τη φθορά και το θανατο....
προχωρώ....
στα μισά νιώθω σίγουρος για μένα....
ξεθαρρεύω...
στο επόμενο Βήμα με περιμένει η ανατροπή στη Στροφή του Στίχου...
το τραγούδι ακούγεται αντεστραμμένο...
συνεχίζω να προχωρώ μπροστά μα...νιωθω επιστρέφω...
κι όμως..
οντως επιστρέφω...
στην Αρχή μου..
Ο Κύκλος οφείλει να κλείσει οπως άρχισε...
Ανίδεος...
ανυποψίαστος...
πιο φτωχός από πριν κι όμως πιο πλούσιος συνάμα.....
Δε λέγομαι Άνθρωπος...
Λέγομαι Ποιητής....
εχω μέσα μου Ανθρωπιά προς τη Φύση, το ΣυνΆνθρωπο, προς το ΟΛΟ....
Σε φιλώ....με λαχτάρα που ρουφά κάθε σου παρέμβαση, όπως ο καμβάς το ρευστό Χρώμα...
Dejemonos sorprender
δε φταίω εγώ..
φταίνε τα λουλούδια που ανθίζουν!...
φταίει η Άνοιξη που τραγουδά
και ο Ποιητής που βλέπει κάθε λεπτομέρεια με διάθεση Δημιουργίας...
Σε φιλώ.....με λουλούδια στα χέρια...
Ψυχή μου..
Οι άνθρωποι είναι η πιο 'σίγουρη' επένδυση..
Όχι της ματαιοδοξίας μας..
Αλλά αυτής της ερμαφρόδυτης (σημασία στο Υ παρακαλώ..) ροπής μας στο ανεπαίσθητο..
Εκεί που Δύουμε.. εκεί σιγά και διακριτικά απεργάζεται το κρυφό θαύμα της Ανατολής μας..
Την Αγάπη μου.. Αφροδύτη μου ιασμένη..
reflection mou...
diavasa to poihma.. xana.. kai xana..
erwteutika ola auta pou egrapses...
oi poihtes ontos den einai anthropoi.. oi poihtes einai anthropinoi...
ma... den mporei o kathenas na ependusei stous poihtes...
oi poihtes ependuoun ston diko tous kosmo...
dinoun olo tous to einai....
ta3ideuoun.. kai xanontai s auton...
dn einai eukolh i ependush stous poihtes....
einai idiorithmoi.. einai aprosarmostoi sthn sunitheia... einai magikoi... einai oneiropoloi...
ependueis... xoris na 3ereis ti tha sou ferei to aurio...
mia ependush pou isws.. xathei gia panta... mesa sto melani pou diarreei tis fleves tou poihth...
epikindinh h sinanastrofh mazi tous...
oi poihtes... mas paraplanoun wste na ta3idepsoume s enan kosmo xameno sto shmeio pou to mualo k i kardia enonontai...
k isos auto to shmeio na min to vreis pote...
k etsi tha ependuseis... kai tha xatheis...
i eilikrineia tous... isos einai i pio ripsokindini pagida...
den exoume mathei na zoume makria apo tin asfaleia tis pragmatikothtas..
kai i ependush stous poihtes.. apetei ta3idi sto agnosto...
kai tora rotaw...
a3izei ena ta3idi astatheias...
talaiporias... a3izei na xatheis sthn ilikrineia enos poihth...na afiseis to vlemma tou na se ta3idepsei...na ta doseis ola.. kai na mhn 3ereis an tha pareis...na pligotheis...
giti isos................sthn stagona mias stigmhs.... mporei na xeis thn eukairia na geuteis ta musthria tis kardias enos oneiroparmenou, aoratou poihth?
3erw..apanthses NAI.......
to ta3idi arxizei loipon..
ependuse s enan poihth...
den sou iposxomai tipota..
mhn elpiseis se tipota..
3ereis oti isos xatheis meca sto ta3idi..
mporeis na giriseis pisw...
panta tha mporeis...
mhn to kaneis omos....
giati tin mageia tou aprovleptou tha xaseis....
ena ta3idi dixos elpides.. dixos stoxo.. mono ependish....
....... auto omos... to kanei... 3exwristo......................<3
ifaki reflekt
μην επενδύεις στους ανθρώπους...δύσκολο, ίσως κι απραγματοποίητο...όλοι μας, στη ζωή μας ψάχνουμε το στήριγμά μας γύρω μας, στους ανθρώπους, άνθρωποι κι εμείς,κανείς δεν πορεύεται μόνος...απλά δεν είναι όλοι τους ανθρώπινοι, δεν έχουν ευαισθησίες, δεν έχουν μάθει να δίνουν για να πάρουν, παρά μόνο να παίρνουν...
η ποίηση είναι ουσία ζωής, αποτύπωση ζωής και ψυχής σε λέξεις και ρίμες... εσωτερική φωνή που με τη μαγικής της δύναμη ελευθερώνεται η ψυχή, από τα γήινα δεσμά της και παίρνει τα αέρινα φτερά του νου... και οι ποιητές μια χούφτα μικρούτσικοι ήλιοι πεταμένοι στα σκοτάδια της ψυχής, που θροΐζουν με έξαρση τα μυστικά του σύμπαντος...
πολλά φιλάκια ποιήτρια της αντανάκλασης συναισθημάτων με τις πολλές ευαισθησίες
Κι όμως...
κάποιοι πάντα επενδύουν ατελέσφορα κι ας ξεπαγιάζουν φορώντας ακόμη τα καλοκαιρινά τους στο γύρισμα του βοριά...
Σημειώνω το τραγούδι της Zehava Ben που τόσο συχνά ακούς. Υπέροχο...
Γιώργο
έμμεσα κι εγώ προασπίζομαι την Επένδυση στον Ανθρωπο, με όλη τη σημασία της λέξης...
Ο Ποιητής είναι προέκταση και εμβάθυνση του Ανθρώπου....
Επενδύοντας στον Ποιητή, επενδύουμε στον Απόλυτο Άνθρωπο...
σε εκείνον που δεν αποποιήθηκε τη Φύση του για να ρομποτοποιηθεί και να αυτοματοποιήσει τα Συμφέροντά του, όποια κι αν είναι αυτά..
Σε φιλώ....με ευαισθησίες που εκθειάζουν το Ανεπαίσθητο της Λεπτομέρειας της Ζωής που γίνεται Ποίημα...
Κληρονομάκι μμμμμμμμμμμμμου....
μωρό μμμμμμμμμμμμου....
Εχω επενδύσει μάτια μου...
στο Ποίημα που κρύβεις μέσα σου...
Αντανάκλαση της Αντανάκλασης...
Φως στο φως μου...
Μαγικό να επισημαίνεις:
to ta3idi arxizei loipon..
ependuse s enan poihth...
den sou iposxomai tipota..
mhn elpiseis se tipota..
3ereis oti isos xatheis meca sto ta3idi..
δεν επενδύω στην Ασφάλεια, καρδιά μου....
Εγώ αλεξιπτωτιστής του Παρόντος είμαι..
τις ανασες μου επενδύω...
και οι Ανάσες είναι Άνεμος που άλλοτε φυσάει προς τη μία κι άλλοτε προς την άλλη κατεύθυνση...
Αποποιούμαι την Στημένη Ασφάλεια των Ανθρώπων...
Ερωτεύομαι τον Ορίζοντα των Ποιητών στο Βάθος των Ποιημάτων..
Όλες οι επενδύσεις είναι δύσκολες, μάτια μου... Το ξέρεις...
μα....επιμένουμε παντα να στηρίζουμε τις Επιλογές μας..
να πιστεύουμε πως θα καρποφορήσουν..
να ελπίζουμε στο ότι η Σταγόνα θα γίνει Θάλασσα...
κι αν δεν έχει συμβεί ακόμα....
θα γραφτεί το Ποίημα που θα αποζημιώσει την τόση Επιμονή..
Για εκείνον τον Ποιητή παλεύεις....
κάνεις καταθέσεις σε Ουσία, και περιμένεις...
δεν ξέρεις το πότε..
ούτε το πού..
Στην κατάλληλη στιγμή η δικαιοσύνη της Ζωής ανταμείβει τους Τολμηρούς...
Γιατί ΑΝ υπαρχει Θεός μάτια μου...είναι ο Θεός των Τολμηρών...
Αγόρασε μετοχές Ποιητικής Επένδυσης...
Εγω θα σε φέρνω εδώ..
θα σε προσκαλώ..
θα σε βγάζω από την πραγματικότητα που οι άλλοι θέλουν να βολεύεσαι..
θα σε σκουντάω...
θα σε ακολουθώ..
θα έπομαι του βήματός σου...
θα σε ενοχλώ με στιχάκια επίδοξης Ευτυχίας....
και εύχομαι να σε πείσω να επενδύσεις στην Ποίηση, όπως εγώ έμαθα να επενδύω στις λέξεις....
μα...
να θυμάσαι..
απ'όλα τα Ποιήματα που διάβασα, ΕΣΥ είσαι το πιο Υπέροχο....
κι εκεί επενδύει η Ζωή το Μέλλον της..
Σε λατρευω, με συλλαβές βρεφικού ΧαμόΓελου....
Σε φιλώ...από κοντά..πολύ κοντά....και αθροίζομαι με τη Θετική σου Ενέργεια..
Ονειρέματα
θα χρησιμοποιήσω μία φράση που είπε το Ifaki ...
Δεν μπορεί ο καθένας να επενδύσει στους Ποιητές...
Οι ποιητές επενδύουν στο δικό τους Κόσμο.
Πρέπει να ξεφύγουμε από την Άκαμπτη πραγματικότητα για να επενδύσουμε στην Τρυφερή Ευαισθησία της Ποιητικής Πέννας...
Σε φιλώ....με αντανακλάσεις ποιητικής ευτυχίας.....σαν κέρδη επενδύσεων Καρδιάς...
Δήμητρα
κι εγώ σ'αυτούς ανήκω...
και ο Ποιητής μάλλον επενδύει στον Άνθρωπο με όλα του τα ελαττώματα, απλά τον ξεριζώνει από την Άκαμπτη Πραγματικότητα και τον τοποθετεί στο δικό του Τοπίο με θέα το Στίχο που ευέλικτα επιβιώνει στρέφοντας προς τη μελαγχολική Αισιοδοξία το Βλέμμα της Έμπνευσης....
Όσο για τα ακούσματά μου....
στη Ζωή μου Μένω μόνιμα εκεί που ανθίζουν οι Συγκινήσεις μου...
Σε φιλώ...με νότες που επενδύουν στις Συγκινήσεις....
Αγαπημένη μου reflections!!
H Ποίηση είναι ο τρόπος που επικοινωνούν οι ψυχές μεταξύ τους...
η γλώσσα τους...
Και ο ποητής μας ταξιδεύει στον κόσμο της ψυχής του...ταξίδι μαγικό...
Υπέροχη και η μουσική σου επένδυση...
Σε γλυκοφιλώ!!
mar9659
Θα αναφέρω αυτό που έγραψα παραπάνω
Ποιητής δεν είναι μόνο αυτός που Γράφει.... είναι αυτός που "βλέπει" τον κόσμο με Ευαισθησία και Ποιητική ματιά...
Μέσα από την Ελεύθερη Μετάφραση των Αισθαντικών, η Ζωή ολόκληρη Μία Επένδυση στην Μαγεία!...
Σε φιλώ ....επενδύοντας πολλά στο φιλί που ήδη κρατάς....
Παντα ημουν θετικος ανθρωπος...Πιστευα οτι ολοι ειναι καλοι μεχρι να μου αποδειξουν το αντιθετο...Κατεληξα λοιπον να συνχωρω τα παντα και τους παντες και να γεμιζω την ζωη μου απο φτωχους ανθρωπους σε αισθηματα και συναισθηματα ..Δεν επενδυω στους ανθρωπους πλεον ....επενδυω μονο σε εμενα γιατι ξερω οτι μονο εγω ειμαι αυτην που δεν θα με "απογοητευσω"..ομορφη νυχτα ευχομαι..."ε"
Δημοσίευση σχολίου