Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.

Η ευθύνη..

~Η ευθύνη~
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Κίνητρο, που αδράχνεται μέσα από το σωρό του Μεγάλου Τίποτε,
από το ... χέρι που γράφει.

Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2018

Θα μεγαλώσεις και θα σού περάσει



Το βράδυ ξυπνά το φάντασμα της μάνας
μού σκαλίζει τα μπαλκόνια
βγάζει τα  παράσιτα από τα φυτά που δεν έχω,
φυτεύει νέες ρίζες,
κλαδεύει τα δεντράκια,
χαϊδεύει τους κάκτους,
πετάνε κλαδιά με άνθη οι αρμοί στα πλακάκια.

Μετά στολίζει το δέντρο
που αρνούμαι να στήσω στο σαλόνι μου,
ζεσταίνει Χριστούς με τα λόγια της
και ανάβει τα λαμπάκια με αγγίγματα.

Προχωρά στην κουζίνα
ζυμώνει, πλάθει, ψήνει
μοσχομυρίζει ο κόσμος Μαμά.

Κι εγώ υπνοβατώ
μες τον βαθύ μου ύπνο.
Σκοντάφτω στο δέντρο
τρέχει με πιάνει,
με πιάνουν τα κλάματα
δεν πιάνει πια το "Θα μεγαλώσεις και θα σού περάσει".

Στο φωτάκι του αναμμένου φούρνου
ροδίζει το πρόσωπό μου
τα ξυπόλητα πόδια
κι όλες οι πληγές.
Σκύβει με κοιτά.

Ανοίγει την αγκαλιά στους 200o C
λιώνουν τα χιόνια
γίνονται ζάχαρη οι νιφάδες
μελώνω κι αρχίζει να πιάνει και πάλι το
"Θα μεγαλώσεις και θα σου περάσει"
και σχεδόν πιστεύω πως είναι Χριστούγεννα
Εγώ
που το κόκκινο μού θυμίζει αίμα και χημειοθεραπεία,
που συστήνομαι ασυγκίνητη στον καθρέφτη
και στον εαυτό μου.







Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2018

Κάτι έχει το παιδί..







-Κάτι έχει το παιδί. Κλείνεται ώρες στο δωμάτιό του και κάθε που βγαίνει έχει διαφορετική όψη, σαν η διάθεσή του να αλλάζει σ ένα φάσμα έντονα θετικών κι αρνητικών συναισθημάτων. Τα μάτια του μοιάζουν να βλέπουν "πράγματα" που δεν υπάρχουν. Τρομάζω σαν εστιάζει πάνω μου, λες και θέλει να με αναλύσει στα στοιχεία μου, να με διαπεράσει, να με αποκωδικοποιήσει... και ώρες ώρες υπνωτισμένο, θαρρείς βγήκε από έναν άλλο κόσμο, έρχεται στην κουζίνα για ένα ποτήρι νερό και επιστρέφει να κλειδωθεί πάλι στον κόσμο του.
Και, το πιο ανησυχητικό: δεν έχει ούτε υπολογιστή, ούτε κινητό στο δωμάτιο!....

-Συμβαίνει κάτι Πολύ Επικίνδυνο!.. Το παιδί άρχισε να διαβάΖει βιβλία!......





Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2018

Μη ανιχνεύσιμη




Σωπαίνω
κρύβομαι
ρίχνω σκοινί μέσα μου
τραβώ στο εσωτερικό τις αγέλες
μαζεύω τα σμήνη
συμμαζεύομαι
εξαφανίζομαι
σβήνει σταδιακά το περίγραμμά μου
τα χέρια
τα πόδια
ο θώρακας
τελευταία τα μαλλιά
το σχήμα των ματιών
η σκιά μου
το περίγραμμα της σκέψης μου
σβήνει κι ο αντίλαλος
χάνεται το ίχνος μου.

Δεν πεθαίνω
παύω να υπάρχω ορατή κι ανιχνεύσιμη από συσκευές κι ανθρώπους.
Αφήνω γι' αντιπερισπασμό
χρησιμοποιημένα αντικείμενα που μου μοιάζουν.
Αθόρυβη κούκλα παιδική
που μεγάλωσε χωρίς αντιρρήσεις
έπιασε δουλειά
απέκτησε αριθμούς μητρώου
φιλικά χαμόγελα
βιομηχανικά ρούχα
κι ένα προφίλ θελκτικό στο κοινό
και παίζει το παιχνίδι σας
στη δελεαστική πλατφόρμα
με τους συναθροιζόμενους πόντους
από τα ψώνια σε επιλεγμένα καταστήματα
με τα μπόνους εργασιακής υπερωρίας
με τα views και τις reactions
στο κάθε αχ που θα καταγράψει η κάμερα.

Εγώ δεν έχω πάρει τίποτα μαζί μου.
Όσα μού διδάξατε
όσα με εκπαιδεύσατε ν' αποκτήσω
εξυπηρετούν το παιχνίδι σας.
Τίποτε πολύτιμο..
Εκτός
από το χάρτη που σχεδίασε ένας Τρελός
μιας μυθικής πολιτείας
που την επισκέπτεται από τα παιδικά του χρόνια
και αποδεικνύει με τεκμήρια
πως ο κόσμος δεν είναι μόνο αυτός που γνωρίΖουμε
κι ο αληθινός Εαυτός είναι όλα εκείνα που δεν έχουν σημασία
Εδώ στον κόσμο σας.




Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2018

Snowsteps




Μέσα στον κάθε χειμώνα
υπάρχει ένας άνθρωπος
που σαρκαστικά κινείται
κόντρα στο χιονιά
φορώντας κοντομάνικα,
σαν πιτσιρίκι
που αγνοεί την Μάνα
που φωνάζει "Θα κρυώσεις",
και εκπαιδεύει το δέρμα του
στη σκληρότητα των καιρών
και τον Νου του στους γρίφους Επιβίωσης,
έχοντας μέσα του την υποψία
πως κάτω από το τόσο αόρατο χιόνι
που σκεπάζει τη Ζωή
κρύβεται μία Γυναίκα
που μεταγγίζει τρυφερότητα
στο Αγρίμι.