ΒΙΒΛΙΟ "Θηλυκές οι θηλιές του κόσμου", ΑΝΕΜΟΣ Εκδοτική, 2012
Ξάγρυπνη
σε στάση εμβρυική.
Το παράθυρο με το στόμα ανοιχτό
καταβροχθίζει ανάσες
που σκορπίζονται στο άπειρο της συνείδησης.
Πιάνομαι με χέρια αδύναμα
απ' το πρώτο κλαδί.
Σπάει το βάρος της εικόνας
σε φύλλα φθινοπώρου.
Τεμαχίζομαι.
Πέφτω σ' ένα παλιό στρώμα πάχνης
ξεχασμένο θαρρείς από τα ίχνη.
Πιο κρύο από το κορμί...τίποτε...
Περπατώ πάντα ξυπόλητη
σε χιόνι ημερών.
Στους παγετώνες που απολίθωσαν αγάπες
σε φορμόλη χρονικής προστασίας.
Άφθαρτο δοχείο εποχών,
μέσα σου βαλσαμώνομαι.
Τόση θερμότητα συναισθήματος
ακινητοποιημένη στην ψύξη του χρόνου.
Και μιλάς για όνειρα!
Δεν κοιμάμαι πια, σου λέω.
Έχω κάτι αιώνες να κλείσω μάτι.
Μου κλείνουν το μάτι περιπαιχτικά
κάτι πιτσιρίκια
που ερωτοτροπούν στο παρκάκι
κάτω απ' τ' αδηφάγο μου παράθυρο..
Το αμνιακό υγρό με πνίγει.
Τόσο πηχτό
που δε χωρά να κυλήσει
από τη σχισμή του παραθύρου.
Χαράζω μία λέξη στον εύπλαστο τοίχο μου
με νύχια βρεφικής Αθωότητας:
"Κοιμάμαι"
Ίσως το πιστέψουν τα όνειρα
κι επιστρέψουν.
36 σχόλια:
Κοιμήσου τώρα, έχουμε καιρό, εδώ είναι το νησί των λωτοφάγων...
Τα όνειρα για να έρθουν σε μας πρέπει να τα πιστεύουμε. Και δεν χρειάζεται απαραίτητα να κοιμηθούμε για να έρθουν να μας βρουν. Μας ξετρυπώνουν και στο πιο έντονο φως της μέρας κι ας έχουμε τα μάτια ορθάνοιχτα και στερεωμένα με οδοντογλυφίδες!
Ακίνδυνα φιλιά :-)
Θα επιστρέψουν, τα όνειρα πάντα επιστρέφουν όταν πιστέψουν οτι τα πιστεύουμε, αγρυπνη συνείδηση επιζητούν, όχι καθεύδουσα...
[Και ναι, η οφειλόμενη απάντηση, είναι πως είσαι διάφανα προστατευτική, με τους πάντες...]
κοιμήσου απαλά
και πριν ακόμα
το αμνιακό υγρό
πνίξει την τελευταία ανάσα
αέρας θα στολίσει
τον ύπνο σου
βελούδινα όνειρα
για να κοιμούνται τα παιδιά
να ξημερώνουν οι μεγάλοι!
βελούδινα όνειρα!!!!
Κάκια μου.
Έχω διαβάσει πολλά και πολύ καλά ποιήματα εδώ μέσα. Τούτο όμως για κάποιο λόγο με συντάραξε. Ίσως το αίσθημα της απόλυτης μοναξιάς που αποπνέει, ίσως κάποιο αδιόρατο στοιχείο αναμονής και ελπίδας, δοσμένα με απόλυτα μοναδικό τρόπο το κάνουν από κείνα που θέλεις να φυλάξεις στον κόρφο σου.
Παρόλο που σου ρίχνω χρόνια υποκλίνομαι στην πνευματική σου ωριμότητα.
Μα ακομα κι αν ποτε δεν επιστρεψουν η λεξη εκεινη, ανεξητιλη, θα θυμιζει πως καποτε βρισκονταν εδω...
Την καλησπερα μου
Ενα πνευμα
Τοση θερμοτητα συναισθηματος ακινητοποιημενη στη Ψυξη του Χρονου....τελικα υπαρχουν λεξεις που αν ειπωθουν με τη σωστη σειρα και στο σωστο χρονο μας δινουν νοημα σε ολα οσα αισθανομαστε.
Ομως η ελπιδα που εμπεριεχει η λεξη ΙΣΩΣ αρκει για να κανει τα Ονειρα να επιστρεψουν?
Δεν ξερω ακομα Κακια μου,παρ'ολα αυτα θα την κρατησω βαθια μεσα μου γιατι δεν μπορω να κανω και αλλιως..
ΥΠΕΡΟΧΟ το συναισθηματικο ταξιδι που μου χαρισες.Σε ευχαριστω πραγματικα!!
ματια μου η σταση αυτη πολλες φορες σιμαινει και αλλα πραγματα που δεν θελω να σκεφτομαι...
Ποιος άγγελος θα επισκεφθεί
τον ορίζοντα τον άδειο της ζωής μου
παραμύθια Θέ μου να μου πει
και συ αλήθεια στα μάτια φως μαζί μου
Στα άστρα στις σκιές του ουρανού
στα σεντόνια που παίρνω αγκαλιά μου
πουθενά εσύ και γω παντού
σ΄ αποζητώ σαν συνήθεια πια δικιά μου
Ποιο όνειρο θα με θυμηθεί
να φωτίσει ένα μέρος της καρδιάς μου
ξαφνικά να σπάσει τη σιωπή
και το σκοτάδι αυτό της μοναξιάς μου
Στα δίχτυα του μέσα να πιαστεί
στο βυθό ν αδειάσει ο εαυτός μου
κι η μορφή σου να ‘ρχεται εκεί
να ανασταίνει το σώμα το δικό μου....
Bd
εχοντας χορεψει με τον αγεννητο εαυτό μου, δε νιωθω ρίγος στη βοή του θανατου των Ονειρων...
μονο σκιάζομαι όταν βασανιστηκά πνίγονται οι εμβρυικές ανάσες των εφιαλτών, που κι αν πιτσιρίκια ακόμη, πρόλαβαν να ωριμάσουν για να στρεψουν το μαχαίρι καλά στην πληγη...
παντα η θέα ενός παιδιού που υποφερει συγκλονίζει, ακομη κι αν είναι το παιδί ενός δαίμονα..
ποιος να ξεχωρίσει τα άγια χαμόγελα από τις φωτιές?....
Λάμπουν και τα δύο...
Περίτεχνα εφόδιασε ο Θεός το χέρι των σατανικών προεκτάσεων που στροβιλίζουν παραλληλο σύμπαν φλεγόμενων πλανητών εντός μας, καθως παλεύουμε να βγούμε από το αμνιακό μας υγρό και να ξεχυθούμε ολόκληροι στην άπνοια μιας νέας ανατολής.....
Ξερεις πόσα τετοια αδηφαγα παραθυρα θρεφει ο Κόσμος?...
καθε πρωί ΔΕΝ ατενίζουν ανατολές...
μα...τις καταβροχθίζουν πριν προλάβουμε να αδραξουμε ελπίδες από το νέο φως....
που μαλλον παλιό είναι....
χιλιετηρίδων...
κι εμείς ακομη λουζόμαστε σαν νεογέννητοι Αγγελοι μπρος στα παιχνίδια δαιμόνων.....
Ψιθύρισμα προς εαυτό:
"Αγγελικό μου προσωπάκι
πως να αρνηθώ το φθονερό σου χαμόγελο,
όταν το μίγμα σου ηλεκτρίζει τους Νευρώνες μου
και με ενηληκιώνει
παρά τις αρνήσεις των Ονειρων
να με συνοδευσουν?... "
Εκπαίδευση σκληρής αυτο-πλήρωσης από τη στιγμή που το ωάριο έβγαλε ματακια και "είδε" το συν και το πλην της Υπαρξης...
ολα εγω...
ολα εσυ...
ολα μεσα μας....
το Ονειρο που λειπει...
κι ο Εφιάλτης που καραδοκει!...
φιλι....ονειρο ήτανε?.. εφιάλτης?..πες μου..πες μου....και αν ναι... ποιο το όνομά του?...
ίσως ~k.a.k.i.a.p~ για μενα... για σενα Bd..........
Christina
μάθε μα να είμαι διάφανα προστατευτική με τον Εαυτό μου!....
θελω να προβάλω την συμβουλή μου στο Ιδιωτικό μου Επιπεδο...
να πεσει στο πηγαδι των ευχών μου η εκπλήρωση και γυμνή από ανασφάλειες να με αγγίξω ξανα πρωτογνωρίζοντας το βλεμμα μου, πίσω από σκιές...
μονο μεσα από καθαρό φως..
εκεινο των Ονειρων που επιστρέφοντας φερουν την αθωα μας παιδικότητα....
καποτε Σ'αγαπούσα αληθινα..
γιατι σ'αγαπούσα σαν παιδί...
μετα με ξύπνησαν οι Υποψίες κι ενηλικιώθηκα...
μάθε με να είμαι διάφανα προστατευτική με την Αγαπη!....
φιλι....διάφανα επίμονο στην καθαρότητα...
Δέσποινα
χορό στήνει το Φεγγάρι στο σεντόνι της Αρρώστιας μου!...
εγω με ιλιγγιώδη πυρετό....
δεν ξέρω ακομη αν θα καταφερω να γεννηθώ..
να αναγεννηθω...
οι μήτρες των Ονείρων δεν γεννούν παιδιά δαιμόνων.....
σεληνιάστηκα στο ίχνος της κατακοκκινης Πανσελήνου που πρόδωσε το παρακτιο φιλί στον Τιμωρό Θεό....
Ντύθηκα η Ένοχος..
παντα είχα μαθει να αναλαμβάνω εγω τις ευθύνες..
Πες ότι φταιω..
οτι ήμουν μικρή...λίγη...και δε γεμισα πλήρως την κοιλιά που με συνελλαβε....
η Δίδυμη μορφή μου επικράτησε..
δεν μπορεσα ποτέ να γεννηθώ..
μια φωνή μου μόνο κάποιες φορές ξεγλιστρά από το χερι της Σιαμαίας μου δίδυμης που με αντικαταστησε την τελευταία στιγμή...
εγω δε μιλω..
η φωνή μου μόνο γραφει..
χαραζει στον άδειο ευπλαστο τοιχο..
"Κοιμαμαι"
πείτε στα Ονειρα να επιστρεψουν και θα τους επιτρεψω να με παρουν μαζί τους...
δε θα βρισω άγρια αυτη τη φορά τη Μοιρα μου..
θα συμφιλιωθω..
πειτε στα Όνειρα να επιστρεψουν...
Θελω να γεννηθω!....
{Ευχομαι να μην το διαβασει η μαμακα μου αυτο!!!!.....χικ..... }
φιλι....αγεννητο ακομη!!!!
Χριστόφορε...
θα πω αυτο που επανηλλειμένα αναφερω στο Νημερτή....
Δε γραφω εγω..
το κείμενο με επιλέγει..
"η Αρρώστια μου" ψαχνει την ίασή της και τελεί πειραματικές μιξεις φαρμακων με συνδυασμούς λεξεων...
Το φαρμακείο της γειτονιάς των Ονειρων το διέρρηξα...
κατι ποσότητες Ελπίδας και Διορατικότητας με βοήθησαν...
καποια απομεινάρια Χαμόγελου το ίδιο..
μα..νιωθω τα συμπτωματα ήταν πιο έντονα απ'όσο υπολογισα και η κομπογιανίτικη μαεστρία του χεριού μου δε φτάνει να κατευνάσει την αντανακλαση της Άγριας Σελήνης στην Αγεννητη Μορφή μου......
μα...
δεν παυω να προσπαθω....
εγω ο ασθενεις ... εγω κι ο θεράπον....
ΜΕΣΑ μας κρύβουμε τα απαραιτητα για να επιτευχθεί η Ποθητη Ισορροπία...
θα βρω το μυστικό συνδυασμο..
που θα μου παει...
τα φιλιά μου.....με υπερδοσολογία θετικής ενεργειας....
Πνευμα..
ποιος μοιραζεται παρελθούσες συγκινήσεις με το μελλον που απειλεί τον Άγιο Ύπνο μας?...
οι αιωνες ξαγρυπνιας συρρικνώθηκαν μεσα στο μελλον που δεν ήρθε ακομη....
εγιναν λεκτική προφητεία και ανήσυχα φωλιάζω περιμενοντας επιπονη γεννα να με βγαλει απ' το πνιγμό μου...
Το ρουχο της ετοιμοτητας φοράω εδω και αιωνες...
μα δε βρεθηκε ακομη το χερι που θα ηρεμησει...θα συγχρονίσει τους σπασμούς και τις οδύνες της Μητρας των Ονειρων....
εφιαλτικά περνούν οι στιγμές της απόγνωσης...
και το παρελθόν ούτε σαν αναμνηση παρηγορεί τους κόμπους του Ομφάλειου λώρου γύρω από το λαιμό και τη μέση μου....
θελω αερα, καθε που πνιγομαι...
κι ένα Μελλον να χωρεσει την Τρελα μου...
μονο αυτα..
για να γεννηθω...ξανα....και ξανα...
και ξανα....
φιλι....πνευμα....αορατο μα με γευση ονειρου!!!.... δικο σου....
Κατερίνα..
κι εγω πιάστηκα στο πλοίο του Ίσως...
η μοναδική καμπίνα που βρηκα ελευθερη να με δεχτεί λερωμενη από αιμα...ιδρωτα..αγωνία...αστατο αναστεναγμό ήταν η καμπίνα των "Επίδοξων Ποιητών"..
ειδα χερια κομμενα....
ματια τυφλα να "κοιτουν" εντος...
ειδα χείλη φιμωμένα να μουρμουρίζουν ενα συνεχες
"μμμμμμ μμμμμμμμ μμμμμμμ μμμμμμ μμμμμ μμμμμμμμ μμμμμμ μμμμμμ μμμμμμμμμμμ"
με βαθυ νόημα που δεν κατανόησα...
ειδα φτερα στις πλατες κομμενα....
είδα νευρωνες του Νου ξεπλυμενους από Συναισθηματικές Αδυναμίες ...
καρδιές να αιμορραγούν....
και στο απόλυτο σκοταδι ένα λεπτο πριν την Αιωνια χαραυγη της Ελπίδας.....
ακουσα το Ιερό Ποίημα.....συγκερασμό απόγνωσης να ψελλίζεται αναπηρο κι ομως σαν αγγίζει Ουρανο να συναρμολογείται σε Θεϊκό Υμνο προς την Ολοκληρωση.....
εκει αναφώνησα: "ΕΔΩ ανηκω...πουθενα αλλού"....
Υποκλιθηκα στους συνδαιτημόνες της Αυγης και καλοσόρισα το Νεο Μέλλον ότι κι αν φερει....
τωρα εμαθα να είμαι ετοιμη για ΟΛΑ...
με το στίχο όπλο στο χερι μου....
Τα φιλιά μου.... από την προκυμαία του πλοίου που ακομη με ταξιδευει...του "Ισως"
Μαγε...
τα όνειρα τεμπέλικες οπτασίες...
δεν κανουν πρωτες κινησεις προσεγγισης...
θελουν παρακάλι....ικεσία..κυνηγητο για να μας προσεγγίσουν...
Δε χαλανε τη ζαχαρένια τους για να γαληνεύσουν δυο ματακια που κλαίνε...
Τα όνειρα είναι σκληρα....
Αναφωνούν:
"εεεε..παψε να κλαις!...διαταρρασσεις τους υμνους των Αγγελων!...τι?.. δε σταματας?... στα Δαιμόνια....γρηγορα.. μολις υποβιβάστηκες παρασιτικό ον!.."
και έτσι βρεθηκα ξανα μεσα στο αμνιακό υγρό μου....
αστατα τοποθετημενη..
λογω ηλικίας η σταση η εμβρυική δε με χωρα....
βολεύομαι αδεξια...
τα όνειρα βρηκαν την γαλήνη τους με την απουσία μου, τόσους αιώνες...
γλιτωσαν από τον απόηχο του ποιητικού κλαυθμού ....
μα...
ο Κόσμος από την καμπίνα των "Επιδοξων Ποιητών" φανταζει Υγειής μεσα στην αναπηρία του, γιατι δεν υιοθετεί την Ψευτικη Πολυτελεια των ψευδωνύμων.... των δανεικων σωματων....των ωραιποιημενων κουστουμιων....
εκει στην απολυτη πληγη...
η Αληθεια αιμορραγούσα γραφει Ύμνους στη Ζωή,
που φθαρτή ξερει να εξυμνεί τη Χρονικη Διάρκεια των Γεγονότων....
οσο μικρή κι αν είναι...
πεπερασμενα τα όριά μου...
το ξερω πια....
τα παραθυρο δεν ανοιγει άλλο...
μα θα έρθει η μερα να το σπρωξω με όλη μου τη δυναμη...
θα χυθει το πυχτό αμνιακό υγρό..
και ελευθερη από εφιάλτες θα αναπνεύσω..
Εκεινη η ΑΝΑΣΑ η πρωτογενής, αξιζει να την περιμενεις χιλιες ζωες....
κι εγω πεισμωνω...
σαν αγοροκόριτσο
που θελει να σκαρφαλώσει πιο ψηλα από τ'αγορια
που κοιτουν αγερωχα τον Εφιάλτη στα ματια και ορειβατούν να τον κατακτήσουν!....
Ηρωικό Παραστημα..
σαν αιχμηρό φιλί του Ερωτα...
που ξερει θα βρει κεντρική φλεβα να σπάσει...κι ομως επιχειρείται με όποιο τίμημα....
φιλια... ανταρσία στη φιλήσυχη πνοή των τεμπελικων ονειρων....
"Κοιμάμαι... Ίσως το πιστέψουν τα όνειρα και επιστρέψουν..."
Ο ύπνος φέρνει όνειρα αρκεί να είναι ελαφρύς γιατί ο λήθαργος φέρνει εφιάλτες... Είναι όμορφο να "κοιμόμαστε" και να ονειρευόμαστε γιατί αυτό είναι μια κάποια λύτρωση από την σκληρή πολλές φορές πραγματικότητά μας!
Δεν έχω λόγια!! Πραγματικά υπέροχο!!!
κοιμάσαι γιατί ελπίζεις να βρεθείς στο όνειρο, κοιμάσαι κι οι στίχοι σε αφουγκράζονται κι επαναστατούν...
κοιμήσου ποιήτρια
το όνειρο θα ρθει
πετάει ψηλά.
βυθίσου γερά
σε παμπάλαιο νερό
με ήχους νέους.
οι στίχοι αυτοί
σα κουρνιασμένο παιδί
χρόνου ανάσα.
ο έρωτας τίμημα
στο ποίημα δε χωρά
το περιέχει.
ξυπόλητη πια
σε μονοπάτι κρυφό
η αγάπη φάνει.
πολλά φιλάκια ποιήτρια των συναισθημάτων :))))
μικρή Μεγάλη
μείνε μικρή, θα σε λατρεψουν τα όνειρα....
μην ενηλικιώσεις τις Αναγκες σου... θα σε επισκεφτούν οι εφιάλτες...
Καλωσήρθες....
χαρη στην παρουσία σου φορεσα το Όνειρο να μη σε τρομάξω...
γλυκό φιλί σου χαμογελαει ήδη.....
Ονειρεματα
αυτο μου φτανει να συμπληρωσει την πειραματική μου δοσολογία για το Φαρμακο των Φαρμακων..
τη δική μου τετραφαρμακο...
"ο έρωτας τίμημα
στο ποίημα δε χωρά
το περιέχει."
με γεμισες Ονειρεματα........
Αφηνω φιλιά αιωρησης στο Ονειρο...
Το επιδιώκω και το προσπαθώ και ελπίζω να το πετύχω γιατί η παιδικότητα είναι αυτή που μας οδηγεί στα όνειρα και στη ζωή.
Καλώς σε βρήκα! Σου εύχομαι να μη χάσεις την έμπνευσή σου!
Θα γίνω στίχος
στο μαξιλάρι σου
αρκεί μην ξεχαστείς
κράτησε ανοιχτή
τη πόρτα των ονείρων
και τον ουράνιο
ομφαλό των μουσών
Πολύ όμορφο Κάκια μου
Καληνύχτα με ολόχρυσα όνειρα
"Και μιλάς για Όνειρα!!!..
Δεν κοιμάμαι πια, σου λέω....
Έχω κάτι αιώνες να κλείσω μάτι.."
Και το όνειρο έχω ζωή...
Κάκια, είσαι εξαιρετική!!!
Φιλιά!
ονειρευομενη μπαινω νυχοπατωντας στην πραγματικοτητα σου ποιητρια μου...
Καρδούλα μου..
Σου το εύχομαι..
Μέσα σε μια μαγεία ερώτα εύχομαι όλα τα όνειρα να έρθουν μέσα σου σαν αεράκι και να σου τινάξουν την σκέψη …..
Και εσύ θα αντικρίζεις τα ματιά του και θα χάνεσαι μέσα του ….
Θα κυλάς στο αίμα του σαν σταγόνα που καίγετε κάθε λεπτό ….
Σε έναν κύκλο αιώνιο εσύ και αυτός
Φιλία Μάγισσα
Ίσως το πιστέψουν
ψυχή μου,
ίσως ....
Σε φιλώ μάτια μου
Τουλάχιστον έτσι γεννιέται η ερωμένη του ποιητή. Εκείνη η ασθένεια που ευλογημένη είναι.
μην ξαναπείς τη λέξη "τρελή" ή "άρρωστη"
τη λέξη "ποίηση" όμως μπορεί να την λες όσες φορές θέλεις εσύ.
ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ
μικρή Μεγάλη
τα πιο μεγαλα επιτεύγματα ξεκίνησαν από μία παιδική προσπάθεια γεματη πίστη...
αυτο φτανει...
πίστεψέ με....
Τα φιλιά μου..... ευχες για όνειρα....
ποιώ-ελένη
ερχονται εποχές κλειστού κύκλου επισκέψεων...
τότε που οι εξωτερικοί αντιπερισπασμοί χαρας είναι ουτοπίες...
τοτε που κλείνεσαι αβίαστα στο ..."καβούκι" σου και αφουγκράζεσαι τον χτύπο της καρδιάς σου μονο..
τοτε είναι που χρειάζεσαι έναν στίχο στο μαξιλάρι σου....
Σε ευχαριστω για το πολύτιμο δώρο.....
τα φιλιά μου...... στιχομυθίες ονειρου....
Ποιήτρια.....
μαζευω κομματια παζλ..
από την καθε ποιητική ανασα σου
και χτίζω το κάστρο που θα φιλοξενήσει τα όνειρα και τους εφιάλτες μου..
Αν ο Θεός μου ζητήσει το όνομα του Αρχιτεκτονα θα καταδείξω το δικό σου....
φιλι.. υπογραφη στο συμβόλαιο....
Vennis Mak
Η πραγματικότητά μου εχει μία ιδιοτροπία...
στα ποιήματα μεταλλάσσεται..
γινεται το Όνειρο που ονειρεύονται τα όνειρα ή ο εφιάλτης που φοβούνται...
μεζί της ενηλικιώνομαι ή παλλινδρομώ και ξαναγίνομαι παιδί.....
φιλια..... μαγικες πραγματικοτητες ποιητικών προσεγγισεων...
Γιώργο
φορεσα τα καλά μου σήμερα...
σημερα αν το Όνειρο δεν ξεγελαστεί να έρθει στα λημερια μου,
θα παω εγω σ'αυτο...
φιλια..... τραγουδια που δεν ακουστηκαν ακομη...
Δημήτρη
χορεύουν γύρω μου φωτιές...
μα..
όχι για μαγική ιεροτελεστία..
αλλα..
για να με κάψουν ολόκληρη..
Ωρες ώρες απορω πως επιβιώνω...
Αορατες φωτιες... οι πιο επικίνδυνες...
Εμαθα κατι που εκανες Εσύ για Μενα.....
και δημόσια σ'ευχαριστω πολύ....
Τα φιλιά μου....μαγική επιβίωση μεσα στη σληρότητα μιας αλληγορίας....
Πριγκίπισσα
Για αυτό το ΙΣΩΣ γραφονται ποιήματα...
σαν ικεσίες ή προσευχες στα άυλα
που γύρω μας τριγυρίζουν
και στελνουν ευχες στην ουρα προτεραιότητας του Παραδεισου!....
τα φιλιά μου..... σκορπισμενα στον άνεμο...με την ευχή να σε φτασουν....
Γουίκα....
πολλά γεννιούνται ετσι....
οι παραξενιες..
οι ιδιοτροπίες...
οι εκτροχιασμοί....
οι ασυναρτησίες πολλες φορες μας δείχνουν αλληγορικά αυτό που μας φωναζει η πραγματικότητα και δε νοούμε να το καταλαβουμε...
Οι πιο σαφείς λύσεις ερχονται μεσα στον πιο βαθυ ύπνο.....
ακομη κι αν ο εφιάλτης είναι λαβυριμθικό αδιέξοδο....
Τα φιλιά μου.... αγκαλιάσματα από σταγόνες σαν το... Κάτι που Κυλάει....
Πριγκίπισσα....
ξερω τι είμαι.....
ξερω ότι δεν είμαι ποιήτρια....
ξερω ότι παιζω ασυναρτητα.....
αυτο με τρελαινει εμενα...
Η δική μου "ερωμενη"= ασθενεια είναι αυτη η μυθοπλασία που ανοιγει γαλαξιες στο βυθό του Νου και επιτρεπει οσες βουτιές θελω να κανω....
Δεν υπαρχει λογοκρισία...
Δεν υπαρχει ανταγωνισμος, γιατι δεν έχει νόημα.....
Ειμαι εγω στον καθρεφτη των λεξεων που χορευουν σαν μεθυσμενες με παραισθησιογόνα από αναθυμιάσεις γύρω από την αόρατη φωτιά μιας παραξενης μύησης στο Παρ-Άλογο.....
Αν ήταν να διαλέξω θα διάλεγα το Μαύρο Άλογο....
χωρις να ξερω, νιωθω δημιουργει πιο υπεροχες απεικονίσεις και συνδυάζεται αψογα με το κοκκινο που κατεξοχήν είναι το χρωμα μου.....
Μην σε ενοχλούν οι λεξεις...
τα τριαντάφυλλα κι άλλο όνομα να είχαν παλι το ίδιο όμορφα θα μυριζαν...
μα.....
και οι τσουκνίδες άλλο όνομα να είχαν παλι θα ετσουζαν στο αγγιγμα..
το ίδιο και οι Άγγελοι ή οι Δαίμονες....
κι εγω νιωθω ο κάθε ανθρωπος κρύβει μεσα του και τα Δυο...
Τα φιλιά μου...... δισυπόστατα μα πολύ αληθινα......
Δημοσίευση σχολίου