ΒΙΒΛΙΟ "Θηλυκές οι θηλιές του κόσμου", ΑΝΕΜΟΣ Εκδοτική, 2012
Κι ανταμώσαμε παράξενα
σε ένα τεθλασμένο παρόν,
που έσπασε τα προσχήματα...
Δε φταίμε εμείς,
πίστεψέ με,
φταίει ο άνεμος του χρόνου,
που σταματά την κούνια μου
πάντα πάνω από το σημείο
που καρφίτσωσες τις συντεταγμένες σου...
Αν κλείσεις τα μάτια
πάλι θα σκαρφιστεί ο χρόνος ιδέες
να εισχωρήσει το αναπόφευκτο
κάτω απ' τα βλέφαρα.....
και στην επόμενη στροφή του Διαλόγου
πάλι μαζί μου θα μονολογείς,
γιατί κι όταν μόνος είσαι
εκείνο το ανέμισμα της κόκκινης φούστας μου
που κρέμεται από την συμπαντική μου κούνια,
παίζει με τις σκιές
στους τοίχους όπου κλείνεις τον εαυτό σου....
Τάρα σπρώξε την κούνια μου....
Ο χρονικός άνεμος σταμάτησε....
Πρέπει να φύγω....
μα...
με κρατάνε σφιχτά τα μάτια σου
και πως ν' αναπνεύσω αντίθετα από τη Μοίρα μας;
22 σχόλια:
Μην προσπαθείς καν να αναπνεύσεις αντίθετα από τη μοίρα σας.
Γι αυτό είσαι φτιαγμένη για να στέκεσαι εκεί μαζί του, να μιλάτε και η φωνές σας ενωμένες να καλύπτουν καθεμιά άλλη... έτσι, ώσπου η μοίρα να αποφασίσει το αντίθετο...
Λένε φτιάχνουμε τη μοίρα μας, πήγαινε όμως μια φορά κόντρα στην επαναστατική σου φύση καλή μου, για χάρη μου, και επαναπαύσου σε κείνη τη μοίρα που σας θέλει μαζί...
Αν κλείσεις τα ματια
πάλι θα σκαρφιστεί ο Χρόνος Ιδέες
να εισχωρήσει το Αναπόφευκτο
κάτω απ'τα βλέφαρα....
Δεν του ξεφεύγεις με τιποτα Κακια μου...μα με τίποτα λέμε;;;;
Τα φιλια μου απο το καλοκαιρινο Ηράκλειο
Και βγαλε σε παρακαλω την επαληθευση
εκείνη η κόκκινη φούστα είναι φταίχτης
που σκάλωσε στο χρόνο
σκαρφάλωσαν τα μάτια μου στο άνεμο του
να σ απελευθερώσω
μα παρασύρθηκα σ ανεμοστρόβιλο
αμφιταλάντωσης συναισθημάτων
κι ξέφρενης ανταλλαγής αναπνοών...
...απολογούμαι για την ηθελημένη αποτυχία απελευθέρωσης
μετέωρη κίνηση κούνιας εξαγνιστική, αίσθηση ελευθερίας καθώς ανεβαίνεις προς τον ουρανό και σιγουριάς καθώς ξανακατεβαίνεις προς τη γη... μεγάλες, απότομες μεταβολές κίνησης,ευδιαθεσία και χαλάρωση... άνθινο σχοινί, άνθινο στεφάνι, σύμβολα ζωής ανθισμένης σα λουλούδι...λίκνισμα όλο και πιο δυνατά, διασχίζοντας τον αέρα, όλο και ψηλότερα, εναλλαγή αγωνίας, φόβου, χαράς, ευχαρίστησης,ευεξίας...υπόσχεση κοινής συμπόρευσης όπως και η αμοιβαία αλληλοβοήθεια για διατήρηση της κούνιας το ρυθμικό λίκνισμα...
πολλά φιλάκια ποιήτρια των συναισθημάτων με το άνθινο στεφάνι :))))
Όταν ήμουνα παιδί
Μου έλεγαν για ένα ληστή
που έχει δάχτυλα καρφιά
κι έχει πύρινη ματιά
Κούνια, κούνια μπέλα
Και βράδυ και πρωί
Κοιμόμουν
Γιατί φοβόμουν το ληστή
Και περνούσε ο καιρός
Κι η γιαγιά μου η καλή
Μου έδινε μια συμβουλή,
Να ‘μαι ήσυχο παιδί
Κούνια, κούνια μπέλα
Και βράδυ και πρωί
Κοιμόμουν
Γιατί φοβόμουν το ληστή
Όταν πήγαινα σχολειό
Να γίνω ήθελα Θεός
Να γίνω Μέγας Στρατηγός
Να κάψω το ληστή, σαν κεραυνός
Κούνια, κούνια μπέλα
Και βράδυ και πρωί
Κοιμόμουν
Γιατί φοβόμουν το ληστή
Βάρδια πια στις μηχανές
Κι είναι δουλειά ότι κι αν λες
Συνέχεια ν’ αλλάζω αφεντικά
Γιατί με «ρίχνουν» στον παρά
Κούνια που με κούναγε
Και βράδυ και πρωί,
Μα έπαψα
να κοιμάμαι σαν παιδί
"Δε φταίμε εμείς,
πίστεψέ με,
φταίει ο άνεμος του Χρόνου,
που σταματά την κούνια μου
πάντα πάνω από το σημείο
που καρφίτσωσες τις συντεταγμένες σου."
εκεί μου δώθηκε η χάρη
για να ζήσω το μυστικό όνειρο
της άλικης χλωρίδας σου
Συνεπαίρνεις Κάκια μου
Είναι αναπόφευκτο. Σε οποιαδήποτε στροφή ή ταλάντωση εκείνο "το ανέμισμα της κόκκινης φούστας σου" μοιάζει με την Μοίρα μοιάζει με την μοίρα σου μοιάζει με τα μάτια του. Και να θέλεις να φύγεις τα δεσμά είναι ακατάλυτα, και ο αέρας λιγοστός η και ανύπαρκτος.
Υ.Γ Ενώνω κι εγώ την φωνή μου στην παράκληση της Ρίκας για την αφαίρεση της λεκτικής επαλήθευσης. Δεν καταλαβαίνω ποιο ρομπότ θα καθίσει να γράψει σχόλιο σε μια ποιήτρια. Ευχαριστώ
Η συμπαντική κούνια είναι ένα προσωπικό (με την έννοια ότι ο καθένας αντιλαμβάνεται και βιώνει την κίνησή του ανάλογα με τις δικές του προσλάμβάνουσες) εκκρεμές.. Ως εκκρεμές μοιραία ακολουθεί μία πορεία φθίνουσα με ένα τέρμα αναπόφευκτο..
Ποιο είναι αυτό; Κάποιο..
Τύχη ή Ειμαρμένη..;
Θεία Πρόνοια ή Ανθρώπινη βούληση..;
Φυσική Έλξη (Έρωτας) 'η απλως.. Νόμος της Βαρύτητας..;
Προσωπικό είπαμε..
Εσύ το ονοματίζεις..
Γλυκιά μου Αληθεια...
πολλές φορές επιχείρησα αντίσταση κατα της Συμπαντικής Αρχης που ορίζει τη Μοίρα των Ανθρωπων..
Παλι η τομή έγινε στο βαθος του Χρόνου, όπου οι ευθείες ανταμώνουνε ακομη κι αν εξαρχής θεωρούνταν παραλληλες...
τα φιλιά μου.. ταλαντωσεις στη συμπαντική μου κούνια....
Ρικακι
βγηκε η χαζούλα επαλήθευση που ενοχλούσε και τη Νερένια....
Δεν του ξεφεύγουμε μάτια μου.....
πες μου έψαξες ίχνη του θεού?..
ιχνηλατήθηκε μήπως στην καλοκαιρινή Κρήτη???
αν όχι.....
ίσως με την αιώρησή μου αγγίξω φτερα αγγέλων...
αν συμβεί θα φερω πούπουλα για Θεϊκό Τεκμήριο!!!!..
τα φιλιά μου...... παιδικά παιχνίδια στο Διαγαλαξιακό μας Λουνα Παρκ......
vagnes
καποιες απόπειρες είναι εξαρχης καταδικασμένες και η προτροπή της πραγματοποίησης για να καταγραφη η προσπάθεια γοητεύει το Συμπαν που ονειροπαρμένο συνωμοτεί για να ταυτιστει το μεγιστο της Αιωρησης με το Σημείο που καρφιτσωθηκαν οι Συμπληρωματικές συντεταγμενες....
Ακομη και στο Διαγαλαξιακό χωρο, τα συναισθηματα πανε ζευγαρακια...δυο δυο...
τα φιλιά μου... αποχρωσεις ηθελημενα αφημενες στον Ηλιο.....
Ονειρέματα
μέσα σε Όλα,
αρκεί ν'ανθισει η Καρδιά...
με το φυσημα του Ανεμου αναμεσα στα πέταλά της δημιουτγούνται εκεινα τα ρεύματα Αερα που πηγαινουν την Συμπαντική μας Κούνια όλο και πιο ψηλα...
στο Απέραντο...
εκει που παιζουν Όλα όσα ενω τα βιωνουμε, δύσκολα τα ορίζουμε.....
τα φιλιά μου.... αναρριχόμενα στα σχοινιά της Κουνιας...
Μάγε
με τέτοια νανουρίσματα ενηλικιώθηκαν οι Ιππότες των παραμυθιων....
εγιναν Αγγελοι στρατηλάτες στη Πρωτη Γραμμή Υπεράσπισης του Συναισθηματος...
Κυνηγησαν το ληστη που εκμαυλίζει το Όμορφο...
Διασφάλισαν την Ισορροπία της Φυσης....
και μετα ήρθε στον κόσμο η Γυναικα....
και ξεκινησαν οι Πόλεμοι,
μεσα στα πεδία μαχης ως και στις Παιδικές χαρες του Συμπαντος.....
Τα φιλιά μου... ανατροπές στα σχεδια του Θεού...
Ελένη μου
χαραματα ακομη...
και στο πρώτο ξύπνημα το φως μας....
εχουμε τοσο δρομο μπροστα..
και το πιο ευχαριστο είναι πως θα τον διανύσουμε ως το Τελος χερι χερι...
σε ευχαριστω μεσα από την καρδιά μου για την πολυτιμη συντροφιά στο κατευόδιο της Ιδεας!!!..
Τα φιλιά μου..... σαγηνης αλληλοσυμπληρώματα.....
Χριστόφορε
πραγματοποιήθηκε η επιθυμία σας από το τζινι της καρδιάς μου...
Η κούνια ακολούθησε τη Μοίρα που της εγραψε ο στίχος και η λεκτική επαλήθευση εξαφανίστηκε ως δια μαγείας....
τα φιλιά μου.... κρατήσεις στο ξενοδοχείο που συνδυάζει βουνό και θαλασσα.....
εκείνο το ανέμισμα της κόκκινης φούστας μου!!!! Περιγράφεις μια από της ποιο αισθησιακές εικόνες για τον αντρικό πληθυσμό,όπου και αυτά που καλύπτονται και αυτά που αποκαλύπτονται δίνουν αφορφή για να αρχίσει το ερωτικό παιχνίδι.Από τα μάτια στο σώμα και μετά στη ψυχή.
Κρατάω και τη λέξη Μοίρα και περιμένω τη ποιητική απάντηση!!!
Γιώργο
δε δεχομαι τη φθορά της κίνησης, την απόσβεσή της...
Νιώθω ότι εδω η εσωτερική ενεργεια που πηγάζει από ανανεώσιμες πηγες, συντηρεί την Κουνια - το Προσωπικό Εκκρεμές - στα υψηλά επίπεδα που κυνηγούσαμε από παιδιά...
Δεν αρνούμαι πως όλη αυτή η διαδικασία είναι πολύ ψυχοφθόρα.... θελει ατσάλινες αντοχες... όσο αυτξανει η ταχυτητα τα χερια ματωνουν καθως κρατουν τα συρματόσχοινα που ώρες ωρες το σώμα τα βιωνει σαν ηλεκτροφόρα και ακούει εκείνο το σπινθήρα της ρευματορροής να τρελαινει την καρδια....
Είναι στιγμες που η κουνια, από όνειρο μετουσιώνεται σε εφιάλτη..
μα ..
εκει..
στα δύσκολα γίνεται η Μεγαλη Εκπαίδευση...
Αντεχω ακομα μάτια μου, τραγουδαει ο βασιλης....
και οι Led Zeppelin μας δείχνουν το δρομο προς τον Παραδεισο... που ξερεις κι αυτος είναι προσωπικό Βιωμα....
όσο περισσοτερεςε Κολασεις περασεις, τοσο πιο πιθανό είναι ν'αγγιξεις τον Υψιστο Παραδεισο που σου Αναλογεί...
Η προσπαθεια διαμορφωνει τη Μεγιστη ταλαντωση του καθενος...
κι εγω κοπιαζω πολύ ν'αγγιξω εκεινο το Ανω Όριο της Δικής μου Ταλαντωσης....
τρομαζω καθε βραδυ τα όνειρά μου..
μα δεν το βαζω κατω...
ουτε εγω..
ουτε αυτα..
τα φιλιά μου...... αμετρητα Ευχαριστω για το υπεροχο κίνητρο που μου εδωσες....
Κένταυρε
όλα στον κόσμο είναι πλαισιωμένα από Έρωτα...
Όταν τα ματια κοιτουν τη Μοίρα του Ήλιου και στη σκιά αυτού του Γιγαντα μία γυναικεία φιγούρα να ταλαντώνει το Εκκρεμες της, τοτε αβίαστα γεννιέται Ποιητική Ορμή στο εσωψυχο που παρακολουθεί την κινηση...
Οι σκιες παιζουν με τα τειχη της Μοναξιας...
Η μοναξια παιρνει χρωμα...
Ερωτευεται κι αυτή την Ενεργεια που κάνει κύκλους και αναμεσα στο Ελαχιστο και στο Μεγιστο δημιουργει συγκινησεις....
Ο Θεός υποκλίθηκε στην Ευα που κάθισε στη Συμπαντική κουνια αναμεσα στον Παραδεισο και στον Αδη......
γι'αυτο ακομη φυσουν οι αερηδες..
γι'αυτο ανασαινουν οι Αγγελοι...
για να ολοκληρωθεί η καμπύλη τροχιά της Γυναικείας αιωρησης!!!
Γι'αυτο φτιάχτηκε ο Κόσμος, ματια μου...
Τα φιλιά μου.... συμπαντικες ταλαντωσεις...
Τον λιβανίζαμε τον έρωτα
να αγιάσει
λες κι ήταν άγριο σκυλί
κι όλο το χαϊδεύαμε
τ’ ανήμερο θηρίο
Κι όλο τσιμπολογούσαμε
τα ψίχουλα
που 'πεφταν απ' το τραπέζι του
σαν ζητιάνοι
σαν τρομαγμένοι
Κι άλλοι έχωναν
τα δόντια τους στην σάρκα του
κι έκοβαν κομμάτια ολόκληρα
κι έτρωγαν άπληστα
με στόματα χέρια και πόδια έτρωγαν
με χέρια πόδια και στόματα χόρευαν
με όλο το σώμα τους και το μυαλό μεθούσαν΄
με όλη την σκέψη τους έφευγαν
μ’ όλο τον πόνο τους γυρνούσαν΄
με όλη την γεύση τους ξόδευαν την μοίρα
Τον λιβανίζαμε τον αιμοβόρο
και του χαρίζαμε τραγούδια χαρωπά
κι εκείνος όλο αλάφρωνε
κι όλο ψηλά δεν σήκωνε
το καρφωμένο σώμα.
"Υπάρχουν πολλοί τρόποι να φτάσουμε ως το τέρμα τής διαδρομής. Ίσως το πόσα θα κερδίσουμε να μετριέται με το πόσα θα θυσιάσουμε, πόσα απ' τα όπλα μας θα τα περάσουμε για εχθρούς, πόσους εχθρούς θα τους περάσουμε για όπλα, πόσο θ' αντέξουμε ν' ακολουθήσουμε το μονοπάτι τής ψυχής μας. Σ' αυτό τον κόσμο υπάρχει μόνο μια Εδέμ: τα όνειρα στο κέντρο τής καρδιάς. Κι όταν παλεύουμε γι αυτά, είναι σαν να τα έχουμε ήδη κατακτήσει"
Κωνσταντίνε
όλο αποφασιστικός έρχεσαι
και στην πορεια του σχολιου
ξυπνάς την αναποφασιστικότητά μου και διχαζομαι αναμεσα σε πολυδιλήματα που σαν γρίφοι ξεπηδουν πισω από τους συνδυασμούς των λεξεων..
Φιλιά....αιωρησεις στο εκκρεμές της καρδιάς μου.......
Bd
Με ορίζεις Νικήτρια της Μαχης που μόλις ξεκινησα...
Δεν προδικάζω τ'αποτελεσματα μα δυσκολεύομαινα διαφωνήσω...
Όντως στην Αιώνια αυτή Μαχη της διεκδίκησης της Εκπλήρωσης των Ονείρων, βγαινεις Νικητής με το που αποφασίζεις να εισέλθεις στο πεδίο των συγκρούσεων με τη Μοιρα..
Δυσκολος Αντίπαλος, ξέρεις..
εχει μαθει να κάνει παντα το δικό της!..
μα.....
που θα παει?..
θα δικαιωθούν καποια στιγμή τα Ποιήματα...
Τα φιλιά μου..... νικηφοροι αγωνες ζωης....
Δημοσίευση σχολίου