ΒΙΒΛΙΟ "Θηλυκές οι θηλιές του κόσμου", ΑΝΕΜΟΣ Εκδοτική, 2012Δίψασα για εκείνο το ψήγμα
που γεννά ιδρώτα
στ’ απολιθώματα της σκέψης.
Κάποιοι το φυλάκισαν
σε μιας σπηλιάς την τοιχογραφία
μ’ όνομα να το συνοδεύει ιερογλυφικό.
Να γλείφει υγρασία από το βράχο,
να φυτρώνει τη ρίζα του
πάνω στο κάρβουνο που το δημιούργησε.
Κρύβει φωτιά το σχέδιο
κρύβει και υγρασία,
μα όσα επιβίωσαν της λήθης,
τ’ απογύμνωσε με αναλύσεις
ο αρχαιολόγος ερευνητής σ’ ένα βαρύ βιβλίο.
Γι’ αυτό πρέπει να καις τη σπηλιά
πριν την εγκαταλείψεις.
Γιατί τα ψήγματα, τα ίχνη και τα στίγματα
δεν τ’ αγγίζουν όλοι με μεταμορφωτική μαγεία ερμηνείας.
Κάποιοι με αποστειρωμένα γάντια
τ’ απογυμνώνουν από το παραμύθι τους.
Βάζω φωτιά
καίω το ποίημα.
Υδατογράφημα καπνού στον τοίχο της Ψυχής μου.
Μόνο οι ανειδίκευτοι ερασιτέχνες
που ακόμη γοητεύονται, θα το αναγνώσουν.
Οι ερευνητές θα βρουν τον τοίχο μου
άδειο… απολίτιστο… ανέκφραστο… κενό…
43 σχόλια:
καλη μου ΚΑΚΙΑ που ζεις ? στο μεσαιωνα ? τοτε εκαιγαν μαγους και μαγισες ..αν διαβασεις καλα τους παπυρους που εχεις κρυμενους στο χρονοντουλαπο σου θα δεις οτι οτι και να κανεις η μαγεια δεν φευγει.. συμβολη ποτε μην καψεις ενα ποιημα αν μπορεις διορθωσε το ..τα φιλια μου ετσι απλα ..
Ασύλληπτης ομορφιάς και ασύλητης μοίρας. Πως σου γεννήθηκε η ιδέα;
Ο τοίχος μπορεί να είναι άδειος γι τους ερευνητές αλλά εμείς ο λαός τα έχει χαράξει στην ψυχή του όσα εκεί ζωγράφισες. Κάκια
συμβουλη ηθελα να πω και κατι ακομα μια και ηρθα ποτε μην αφηνεις μια κουβεντα στη μεση κοιτα την ωρα που εγραφα ειναι σχεδον μεσανυχτα δεν μπορει το ρολοι σου δειχνει λαθος ....ποτε γητευτρα...
Δεν φαντάζεσαι πόσο με άγγιξες σήμερα...
Δεν το φαντάζεσαι καθόλου
Τι κι αν βάλεις φωτιά;
Από τις στάχτες θα νιώσω..
Θα αιστανθώ την καρδιά σου
πως χτυπούσε με την πρώτη σπίθα!..
Κι ύστερα θα γείρω δίπλα
να κοιμηθώ
να ονειρευτώ
το ... Ποίημα!..
Σε φιλώ, ποιήτρια!!!
Δεν είμαι ερευνήτρια και δεν βλέπω κενό τον τοίχο σου. Αντίθετα γεμάτος από τις τοιχογραφίες της καρδιάς σου φαίνεται...
Σε απογύμνωσαν, ερωτικό παιχνίδι έγινες και χάθηκες, ένα με το βράχο της σπηλιάς.
Κάηκε η σπηλιά, εσύ όμως βγήκες αλώβητη και δυνατή, γεννήθηκες ξανά μέσα από τα αποκαήδια.
OI ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ Η ΨΥΧΗ ΔΕΝ ΑΦΗΝΟΥΝ ΙΧΝΗ ,ΣΤΟΧΕΙΑ ΤΩΝ ΑΟΡΑΤΩΝ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΜΑΛΙΣΤΑ ΟΤΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΨΗΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΟΥΝ ΙΔΡΩΤΑ ΣΤΑ ΑΠΟΛΙΘΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΠΟΥ ΦΥΛΑΚΙΖΟΝΤΑΙ ΣΕ ΣΠΗΛΙΑ ,ΤΟΤΕ ΜΟΝΟ ΦΩΤΙΑ ΠΑΝΤΟΥ ΦΩΤΙΑ.
Μικρός ερασιτέχνης,με την άκρη των δακτύλων ψιλαφίζω κι αγγίζω ,ματώνοντας ,κείνα τα στίγματα...
Πάνω στο βράχο ίσα που φαίνονται τα ίχνη τους ...
Δεν θέλω να σβήσουν ,δεν θέλω να χαθούν ...
Μαρτυρούν το πέρασμα των αγριμιών... που γλυφαν το νερό απ τις χαράδρες..που βρήκαν το δρόμο για την έξοδο.. όταν αχτίδες ήλιου ξέφευγαν απ το κενό...
Δεν πρέπει να σβήσουν τα ίχνη ...δεν πρέπει ...είναι το πέρασμα!!
Να βρίσκω το δρόμο....να βρίσκουμε τον δρόμο για την καρδιά σου !!!
Μ' έναν πυρπολητή εαυτό μέσα σου βρίσκεις τον τρόπο να κάνεις ποιημα το αόρατο και να ζωγραφίσεις με έντονα χρώματα το ορατό..
Την καλημέρα μου!
Κάκια Παυλίδου
απίστευτη, ατείρευτη ποιήτρια!!!!!!!!
αστείρευτη, γαμώτο. Δεν μπορώ να σε συναγωνιστώ σε ταχύτητα δακτυλογράφισης, κανείς δεν μπορεί, χάνω γράμματα.
Μάγε,
η φωτιά δεν λειτουργεί καταστροφικά εδω... λειτουργεί σαν μασκοφόρος στη Μαγεία ... την προφυλάσσει από την απογύμνωση, το ερευνητικό ψηλάφισμα των αδιάκριτων ματιων που θελουν μόνο να διεισδύσουν στη μεθοδικότητα που οδηγεί στο Θαύμα και στο Μυστήριο, χωρίς να αφήνουν Εαυτό να σαγηνευτεί από το ανεξήγητο...
Τετοια βλεμματα τα απαιχθανομαι...
εκει βαζω φωτια...
Απλώνω καπνού επίστρωμα στις λέξεις μου και δε θελω μεταφρασεις και ερμηνείες...
μου στερούν το λίγο μυστηριο που διαθετω...
φιλια... καμμενα..
Χριστόφορε,
σου οφειλω απολογία....
εχω καιρό να στείλω σήματα καπνού στον Διάδρομο της Αφοσιωμένης Ανατροπής...
Μου λειπει η ηρεμία και θελω απόλυτη συγκεντρωση για να αφησω τη σκεψη μου να συμπληρώσει το αρχικό σου σεναριο...
Όσο για τη σπηλιά μου, προασπίζω το μυστηριο κατω από το στρωμα καπνού.... αρωματικού καπνού... εκεινου που λιβανίζει από το βωμό των μαγισσων....
Μαγε,
ποτέ δεν ολοκληρωνονται οι συζητησεις...
Παντα μενουν στη μεση..
γινεται παυση..
ξανασυνεχίζουν από εκει που έμειναν
ή από νέο σημείο εκκίνησης...
αρκει οι ομιλιτες να συνεχίζουν να βρισκουν ενδιαφερον... μαγεια.. και μυστηριο ο ένας στον άλλο...
Σε καλυψα?
Μαρια,
δεν το φανταζομαι όντως..
ασε με όμως να προσπαθησω να μπω μέσα στη συγκινησή σου και να νιωσω λίγο ρίγος... σαν εκεινο που σε οδηγεί να αυτοσχεδιάζεις πανω στον καμβα των Υπεροχων Εικονων που φτιαχνεις με ψηγματα φαντασίας...
ασε με...
τα φιλια μου.. συγκινησεις..
Ευαγγελία,
μαζί σου ονειρεύομαι αυτο που κάηκε πίσω από απόπειρες διάσωσης...
αυτο που δεν το αναγνωσε κανεις...
αυτο που ακροβατεί αναμεσα στο φως και στην πληγη...
και καθε φορα πίνω νάμα, νιωθοντας ότι πρωτη φορα δοκιμαζω νερό στα δικά σου ποιήματα...
Σε φιλω... με κομμενες ανασες...
Γλυκιά μου Αλήθεια,
αυτη είναι η ομορφιά του παιχνιδιού της Ζωής.... να μπαιενις βαθια στο επικεντρο της φωτιας ... να καις ό,τι σε χαρακτηρίζει... να διατηρείς αλωβητη τη μαγεια.... και να μένουν μόνο τα ουσιώδη που σε προσδιορίζουν πλήρως.... σαν όνομα ιερογλυφικό κατω από το σχημα του κορμιού που σε συνοδευει σε αυτη τη Ζωη....
Αόρατε,
ενα χερι αερινο μοιραζει φωτιες...
απλωνει φλογες λεκτικού προσαναματος και οι συνειδήσεις φλεγονται υπο το φως μιας Σελήνης που γεννα ΜΑγεια στο τοπίο των αναρτησεων...
Ερχεσαι αορατα και φερνεις μυστηριο...
δημιουργωντας αορατη εξαρτηση... {ξερω ότι το ξερεις...}
Δεσποινα,
οι εαστες της τεχνης δε χανουν ποτέ το δρομο...
εσύ έφτασες...
κι εγω ήρθα....
το μονοπατι δεν τελειωνει όμως..
φτασαμε στον πρωτο ίσως σταθμο..
και ο δρομος είναι μακρυς..
πίνω μια γουλια κρασί από της καρδιας το απόσταγμα...παιρνω δύναμη και συνεχίζω..
πιασε το χερι μου...
Στρατη,
μη νομίζεις ότι δεν κλέβω ιδεες... τοπία... από τις χαραμαδες των ποιηματων σου...
μη νομίζεις ότι είμαι άγιο κοριτσακι...
βαδιζω δρομο χιλιοπατημενο... απλα αφηνω λίγο δικό μου απόσταγμα εκει που ίδρωσαν οι προηγουμενοι...
Σε φιλω...
Ionn,
Εκπαιδευομαι για Προεδρος, σου το είπα????
Στις επόμενες εκλογες του Σωματειου θα με βρεις αντιπαλο.. γι'αυτο σε θελω μονιμα σε εγρηγορση...
Δε θα σου χαριστω.. κι οπως βλεπεις οι απαιτησεις μου μονο αυξανονται..
Φιλια..παντα προεδρικα..
Γι’ αυτό πρέπει να καις τη σπηλιά
πριν την εγκαταλείψεις…
Τίποτα πιο ... φιλεύσπλαχνο, απ'αυτό. Απολύτως τίποτα.
Κάκια μου τις καλημέρες μου.
ΣΥΜΦΩΝΩ ΟΤΙ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΞΕΡΩ,ΑΦΟΥ ΤΕΣΣΑΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΖΗΣΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΣΟΥ ,ΦΥΣΙΚΟΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΥΗΘΗΚΑ ΣΤΑ ΑΟΡΑΤΑ .
Είναι μια ψυχική ταυτοποίηση διαθέσεων. Ερευνητική διαχωριστική ματιά. Είναι θετική η εσωτερική οργάνωση, μένει περισσότερος χώρος για ζωτική ανάσα. Σα το συρτάρι που το τακτο-ποιείς και κερδίζεις χώρο για περισσότερες συμπάθειες :)
Καλό απόγευμα.
meggie,
προστατεύω... διαφυλασσω... προνοώ...
όπως ο καλλιτεχνης απέναντι στο αποτελεσμα μιας φτωχης έμπνευσης, που για κεινον είναι Μεγαλειο..
Σε φιλω γλυκα..
Αορατε, μια περιοχη από μόνη της δεν μυει.... υποτασσεται σαν άψυχο χωμα στα έμψυχα ενστικτα των κατοικων της...
Ξερεις πολύ καλά ότι η μύηση είναι πιο βαθια διαδικασία από ένα περασμα τεσσαρων χρονων από μερη όπου φιλοξενουν μυστηρια...
Πρεπει να ανακαλύψεις τη σπηλια και να ψηλαφίσεις τη γραμμή που ο καπνος χαραξε στο κορμί του βραχου, καθως το βουνό αναστεναζει υιοθετωντας εμψυχες συνηθειες μαγικής ανταποκρισης στο αγγιγμα του ερασιτεχνη επισκεπτη.....
ετσι απλα...
Κωνσταντινε,
κερδισα τη δύσκολη συμπάθειά σου!...
λαφυρο?..
επαθλο?...
την διαφυλαξα τυπωμενη στον τοιχο της αρχαιας σπηλιας μου, που με ζωώδη ένστικτα ξαγρυπνα διαβαζοντας ξανα και ξανα τα ιερογλυφικά που αφησαν στους τοιχους της όσοι περασαν...ενας είσαι κι εσυ....
Ενα ευχαριστω είναι λίγο...
EYXAΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ,ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΑ ΝΟΗΜΑ .ΜΟΥ ΔΙΝΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΖΗΤΩ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ.ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΒΡΑΔΥ.
Είμαι ανειδίκεευτη ερασιτέχνισσα : )
Φιλιά πολλά!Κάψ΄τα όλα!!Καληνύχτες!
Αόρατε,
είναι αμαρτία να έχεις να πεις κατι καλό και να το κρατάς δεμενο στον ενδοιασμό...
είναι αμαρτία γενικά να έχεις να πεις κατι και να μην παιρνεις την αποφαση, γιατί φοβασαι τις συνεπειες - όποιες κι αν είναι αυτες...
Γενικα, όταν θα έρχεται θα σου λεω τις αληθειες μου και μόνο....
ακομη κι αν κάποιες φορές δεν έχουν περιτύλιγμα όμορφα λόγια..
Τοτε θα με αντεχεις?..
θα με ευχαριστεις?..
θα μου σφιξεις το χερι?...
Θελω να πεις ΝΑΙ... και υποσχομαι να παλεψω για εκεινη την εξαϋλωση που μου ανηκει στη σφαίρα της φαντασίας... ωστε να προσεγγίσω την ιδιοσυγκρασία σου...
φιλια... αμετρητα...
Πιτσιρικι μου,
ηρθες τόσο γρηγορα.. μα προλαβες κι έφερες κύματα υδατινης φωτιας για να καψω ότι έμεινε ορατό στα περίεργα μάτια...
Μαζί σου καιω και τα άυλα που χρίζουν ιδιαίτερης μεταχείρισης λόγω της πολύτιμης συλλεκτικης αξιας τους....
Φιλακια κυματακια στην παραλια σου.....
Καλημέρα,
Είσαι σπάνιο πλάσμα.
Παραξενε,
σε διαβαζω και δεν αφηνω τιποτε που θεωρω πολύτιμο να ξεφύγει της αντίληψής μου και του σχολιασμού μου...
Ερχομαι..
ισως μερικες φορες αορατα..
αλλα παντα ένα σημαδι αφηνω για ιχνηλασιες...
τα καλυτερα δεν γραφτηκαν ακομη...
να το θυμασαι...
Μεταφραζομενο σημαινει
"περιμενω τις καλυτερες αναρτησεις σου!..."
φιλια.... σηματα καπνού..
ΕΜΑΘΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΝΑ ΖΗΤΑΩ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΩ ΑΞΙΕΣ ,ΟΠΟΥ ΑΥΤΕΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΙΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ,ΕΤΣΙ ΕΜΕΙΝΑ ΨΗΛΑ ΑΟΡΑΤΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΤΗΝ ΣΚΛΗΡΗ ΚΑΙ ΑΝΕΛΕΗΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ , ΠΟΥ ΔΙΑΡΚΩΣ ΕΙΔΩΛΑ ΚΑΤΑΡΡΕΟΥΝ,ΩΣ ΧΑΡΤΙΝΗ ΠΥΡΓΟΙ,ΔΙΟΤΙ ΠΑΡΕΒΛΕΨΑΝ ΒΑΣΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΤΙΜΕΣ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ . ΕΙΝΑΙ Η ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ , ΝΑ ΑΝΤΕΧΩ ,ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΠΟΙΟΝ ,ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΣΗΜΑΝΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΣΦΙΓΓΩ ΤΟ ΧΕΡΙ.ΟΛΑ ΔΕΚΤΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΕΛΕΟΣ.
Αόρατε,
διακρίνω ταυτοσημες πορείες...
εφαπτομενικες καμπύλες στο κυκλικο σχημα της αναζητησης...
Αναρωτιεμαι...
Μηπως είμαι κι εγω, σε καποιο βαθμο, αόρατη και δεν το έχω συνειδητοποιήσει?..
Μηπως με έκαψε κι εμενα η φωτια που εβαλα στην σπηλια μου, πριν την εγκαταλειψω
και δεν το καταλαβα ότι με διακρίνουν μόνο τα ματια του ερασιτεχνη που αορατα περιηγείται στο χωρο των Τρελων Σεναριων της Ζωης???...
Μηπως???
εν εξελίξει αναμενω επιβεβαιωσεις απτων τεκμηριων....
0I ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ , Η ΣΥΜΠΙΕΣΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ,Η ΑΠΟΛΑΥΣΑΣΗ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΟΥΜΕΝΩΝ ΑΠΟΛΑΒΗΣ ΚΑΘΕ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ Η ΕΣΤΩ ΟΛΙΓΗ ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΗ , ΜΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ ΠΟΥ ΣΕ ΑΝΕΒΑΖΟΥΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ,ΤΟΤΕ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ,ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΜΙΑ ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΗ ΓΑΛΗΝΗ ,ΗΔΗ ΤΟΤΕ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ ΣΙΓΑ -ΣΙΓΑ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΟΡΑΤΟΤΗΤΟΣ ΠΟΛΥ ΨΗΛΑ ΣΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ.ΤΙΠΟΤΕ ΠΛΕΟΝ ΔΕΝ ΣΕ ΚΟΥΡΑ ΖΕΙ ΣΩΜΑΤΟΨΥΧΙΚΑ,ΜΟΝΟ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ,ΔΙΟΤΙ ΒΛΕΠΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΣΑΙ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΟΙΟ ΠΟΛΛΑ.
Αόρατε,
εγω δεν επιδιώκω αορατότητα στο ύψος των αστεριων... την θελω επίγεια να αγγίζει χωμα και θαλασσα... να ξερει να προσαρμόζεται στο γύψινο εμβατήριο της καθημερινότητας και εκει να επιφερει Μαγεία....
Δε θελω μαγεια Αστρικής Απομονωσης... θελω επίγεια μαγεία που επιφερει Αστρική Χρυσόσκονη στα ανακατωμενα μαλλια μου...
-ωραια συζητηση!.... περι ορατων και αορατων.... μ' αρεσει!...-
Κι εγώ θέλω επίσης στιγμές εντοπισμένες στον επίγειο χωρόχρονο... Μαγεία για μένα είναι ό,τι ασαφώς και αοράτως συνεπάγεται από σαφείς και ορατές, γήινες ενδείξεις.
Καλό σου βράδυ!
ΠΟΤΕ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΑΟΡΑΤΟΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΖΩΝΤΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΙΓΝΥΟΝΤΑΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ, ΠΟΥ ΥΠΟΚΕΙΝΤΑΙ ΣΤΗ ΦΘΟΡΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ. ΟΣΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑΝ ΜΟΝΟ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥΣ ΕΦΘΕΙΡΑΝ,ΦΕΡΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΨΥΧΙΣΜΟ ΤΟΥΣ,ΠΡΟ ΔΕΙΝΩΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΧΑΣΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥΣ.ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΥΠΗΡΞΕ ΑΟΡΑΤΟΤΗΤΑ, ΣΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΗΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ,ΠΟΥ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΕΞΑΦΑΝΗΣΑΝ ΕΝΑ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΠΛΟΙΟ ,ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΧΡΟΝΟ.ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΖΩ ΔΕΝ ΕΝΝΟΩ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΚΤΑΣΗΣ ,ΠΟΥ ΟΡΑΜΑΤΙΚΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙΣ ,ΒΛΕΠΕΙΣ ΑΚΟΥΣ. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗΣ ΜΟΡΦΗΣ,ΔΗΛΑΔΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ,ΠΟΥ ΕΚΕΙ ΜΕ ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΥΣΗ ΕΞΑΫΛΟΥΤΑΙ.
melv@ki,
μεσα σε μία φράση εχεις επιστημονικά συμπεριλαβει το σμαράγδι που ψαχνει ο Αλχημιστής...
Τι πλασμα είσαι?..
θεϊκο?...
επίγειο?..
ή αιωρεισαι αναμεσα στην υλη καιστην ενεργεια?....στη φθορα και στην αφθαρσία??...
με προβληματισες...
Αόρατε,
το χθες καταγραφει πολλες περιπτωσεις, αλλα εμεις στερουμαστε εμπειρίας...
Δεν καταπιανομαι με θρησκευτικες προεκτασεις του θεματος,απλά τονίζω την υπερδύναμη του Νου, της Πίστης στη θεληση και στην ικανοτητα του ατομου και με βαση αυτα τα θεμελια, θεωρω ότι ο καθενας μπορεί να ξεπερασει τη θνητότητα όντας γήινος, ωστε ν'αγγιξει αλχημιστικα τη μαγεία που κρυφτηκε στα στρωματα της γης, της γηινης θνητοτητας, της ψυχης του ερευνητικού πνευματος, που δε χανει την ερασιτεχνεια του....
Κρυβοντας μεσα μας τον ερασιτεχνη Μαγο, που δεν ικανοποιείται και μονιμα αναζητα Αληθειες και Ουσιες μεσα από πειραματικες διαδικασίες, εχουμε πολλες πιθανοτητες να αγγίξουμε την Μαγεια επίγειου Παραδεισου που αγιοποιεί την Προσπαθεια... το Αποτελεσμα... και καθε μεσο που χρησιμοποιουμε προς αυτη την κατευθυνση με Υψηλες Προσδοκιες και Αθωες παντα προθεσεις...
Η Μαγεια είναι ιδιορυθμη μορφη ενεργειας...
Φανερωνεται μονο σε όσους κατορθωσουν να διατηρησουν την παιδική αθωοτητα μεσα στην ενηλικη σοφια και εμπειρία...
Δυσκολη συγκυρια???...
μα... γι'αυτο ειμαστε εδω..
για τα δυσκολα..
στα ευκολα, όλοι χρίζονται Μαγοι!......
Σε φιλω..αορατα, μα ουσιαστικα..
Άφησε τα να ζήσουν. Τα στίγματα, τα ίχνη και τα ψήγματα είναι από χώμα φτιαγμένα, όλα κομμάτια δικά μας. Εκείνα ζουν στο δικό τους χωροχρόνο μα εμείς έχουμε ήδη προχωρήσει πιο πέρα..
Σκούρα Βαθια Νερα,
είναι που εμεις κρύβουμεμέσα μας την κατάδυση...
και ο βυθός μας αναιρεί την άνωση στην επιφάνεια της εύκολης προσεγγισης...
Σβήνουμε ίχνη συνειδητά... αφήνοντας μόνο υπονοιες για τους μυημενους...
Σε φιλω γλυκά..
Δημοσίευση σχολίου