Ποιητής είναι αυτός
που ακόμη κι αν δεν έχει διδαχτεί Μητρική Γλώσσα
μπροστά στο θαύμα μιας Άνοιξης
δύναται να απαγγείλει Ποίημα
σε μία Γλώσσα στιγμιαίας Επινόησης!
Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.
Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.
60 σχόλια:
Καλησπέρα Κάκια. Ακριβώς έτσι είναι. Συμφωνώ μαζί σου.
Ο ποιητής είναι τρόπος, δεν είναι δήλωση. :-)
Υπέροχο απόγευμα να έχουμε!!
Δηλαδή όλοι μας?
σε διαβαζω και συλαβιζω λεξεις λογια ατακτα εριμενα...
Ωραίο ακούγεται αλλά μάλλον είναι ουτοπικό και ανεδαφικό..
Δεν γνωρίζω καμία ποίηση που να γράφτηκε με άναρθρες κραυγές..
τύπου "ντούμπου ντουμπου ζα ντούμπου ζίτσου..".. για όσους θυμούνται ένα παλιό τραγούδι..
θέλει πολύ μεγάλο μακροβούτι ο λόγος..
το κεφάλι μέσα στο νερό..
χαιρετώ σε!
Ακριβώς Κάκια. Ακριβώς! Γιατί το ποίημα μπορεί να είναι μια κίνηση του χεριού, ένα χαμόγελο, ένα δάκρυ,μια στάση του κορμιού, μια χορευτική στροφή, μια απορία, ένα βλέμμα ερωτικό...όλα εκείνα που πηγάζουν αμόλυντα την πηγή της πηγής μας.Θαυμάσιος ο "ορισμός" σου!
ακομα και με τις κινησεις χεριών... σωματων... ψυχων...
της δικής μας γλώσσας...
διαβαζα μια μερα... στο φεις.... εναν ποιητη... ενα ποιημα του... και ωω.. ευθυς αμεσως επεσαν πανω του αλλοι ποιηταδες... με γνωση λεγαν περισσοτερη απ εκεινου... και έκριναν έκριναν.. την αγνοια τους εν τελει..
και λυπηθηκα πολυ..
ποιος μπορει να δωσει την εννοια του ποιητη?..
τι ειναι ποιηση?..
ποιοι κανονες θα ορισουν?... ποιος νους θα ορισει τον ορισμο?..
η ψυχη....
ο κοσμος του ελεγαν...
η ψυχη θα πω.. ας μην εχω ιδεα...
γιατι και ΕΓΩ ειμαι μερος του κοσμου....
καλη συνεχεια με φιλια που αν δεν βρουν συνεχεια ψαχνουν....μεχρι να βρουν...
Όταν στο χώρο σου βρεθώ η γλώσσα στιγμιαίας επινόησης δεν είναι λεκτική μα στην επιφάνεια του δέρματός μου μια ανατριχίλα νιώθω!
Πες μου τι είναι αυτό;
Κι από επινοήσεις το κορίτσι μας, άλλο τίποτα !
Εγώ κάθομαι κάτω από το σχόλιο του φίλου μου Χριστόφορου.
Αδύναμος να σηκώσω το βάρος απάντησης.
Κλέβω το τραγούδι για να με συντροφέψει ετούτη τη νύχτα,
κι αποχωρώ για να αναρτήσω
κάτι προβληματισμούς
για το κάλλος
που με κυρίευσαν απόψε.
Θέμα που σε αφορά ;)
Και μη παριστάνεις την αθώα :)
Ένα ποίημα που κανένας και τίποτα δεν μπορεί να το σταματήσει να συμβεί, ή να ειπωθεί.
Γι αυτό αγαπώ τους ποιητές:-)
καθόλου δεν θα διαφωνήσω μαζί σου, Κάκια μου! θα συμπληρώσω μόνο, πως ποιητής είναι εκείνος που δεν γράφει μόνο για την άνοιξη. κυρίως, την επινοεί!
Δεν δύναται απλά,
έχει απόλυτη ανάγκη,
υποθέτω ...
σε φιλώ μάτια μου
ΣΟΥ ΚΑΙ Α =ΣΑ
ΓΟΥ ΚΑΙ Α=ΓΑ
Πρόσθεσε κι'ενα Πω! να το κάνεις
Σ'ΑΓΑΠΩ!
Το ιστολόγιό σου πολύ ψαγμένο δε φανταζόμουν ότι υπάρχουν τέτοια άτομα ,σκέψεις ...
να παραθέσω ταπεινά μια άλλη εκδοχή της ποίησης
Τα μάτια λένε τόσα πολλά λόγια όταν είναι σιωπηλά ... πάντα μου άρεσε να τα ''ακούω'' γιατί είναι τόσο ποιητικά ... Τα ποιήματα τους ποτέ δε γράφονται στο χαρτί αλλά διαβάζονται σαν να είναι κάθε φορά πρώτη φορά...
χμμμ! :)
ΔΗΜΗΤΡΑ
Κάποτε θα έλεγα είναι οι Αισθήσεις που με την Ευαισθησία του Ατόμου συνθέτουν Ποίημα..
Τώρα σκέφτομαι πως η Ποίηση Υπάρχει μέσα στον Ποιητή...
ακόμη κι αν Αυτός μεγάλωνε σε περιβάλλον α-Πολίτιστης Εκπαίδευσης, με εικονοΓράμματα και παραστάσεις Εκρήξεων στα Μάτια..
η Ποίηση σταλάζει από τα Μάτια...
είναι ο Χορός πάνω σε άναρθρες μελωδίες Εσωτερικότητας...
Δεν είναι ξόδεμα χιλιοειπωμενων Λέξεων στον Ανεμο των Αναγνώσεων...
ΑΥΤΟ το ξόδεμα γίνεται για να ΚΑΛΥΦΘΕΙ η Αναγκη του Ποιητη για Ανταπόκριση!!!
η ΊΔΙΑ η ΠΟΙΗΣΗ είναι Συμπαντικός Χορός και στις Λέξεις τις Ανθρώπινες ελάχιστα Χωρά!!!
Σε φιλω γλυκά..
Gyro
Όχι, μάτια μου...
Δεν είμαστε ΟΛΟΙ ικανοί να απαγγείλουμε άναρθρο Ποίημα..
να χορέψουμε στη Μουσική του Κόσμου-δίχως νότες-
πάνω στα βαγόνια των τρένων που φεύγουν,
μέσα στο λυγμό μιας Κοπέλας που λυγίζει,
παρέα με την κουρτίνα που ανεμίζει αποχαιρετισμούς στα πουλιά...
Ο Ποιητής δύναται να απαγγείλει Ποίημα
ενεργειακής Ροής Συναισθήματος
μπρος στο Θαυμα της Ζωής,
καθως ο Ίδιος αν και Τυφλός
εχει εκπαιδευμένη Ψυχή και "βλέπει" την Αόρατη Πλευρά των Πραγμάτων...
ο Ποιητής συνδιαλέγεται με τη Φύση...
και σ'αυτόν τον Υπαρξιακό Διάλογο
πες μου
πόσο απαραίτητα είναι τα 24... 26... γραμματα... ποιας γλώσσας ... ποιου πολιτισμού?..
Σε φιλω ..
Μάγε
ΕΔΩ στον Κυβερνοχώρο ΟΤΙ φαίνεται είναι η μονοδιάστατη ΠΡΟΒΟΛΗ της ΠΟΙΗΣΗΣ που ο καθενας κρύβει μέσα του..
ΑΝ δε μ'ακουσεις να μουρμουρίζω εναν Ρυθμό Ευτυχίας με χείλη κλειστά...
ΑΝ δε με δείς να υγραίνω το φως με τη συγκίνηση των ματιών μπρος σε κείνη την μαγική Μαργαρίτα που ραγίζει την Άσφαλτο....
ΑΝ δεν βιώσεις την εμπειρία της Αφής που δεν αφήνει σημάδι Ποίησης σε κανένα Χαρτί,
μα χαράζει το Σημάδι της Κατευθείαν στην Ψυχή που Θυμάται τη Συγκίνηση του "Βελούδινου" απτού στίχου...
ΑΝ δεν ΖΗΣΕΙΣ την καθημερινότητα του ΠΟΙΗΤΗ...
πως λες ότι τον ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ?...
τιποτε δε διαβαζεις, μάτια μου..
ΟΛΑ εδω είναι προβολές της Σκέψης..
τα ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ της ΠΟΙΗΣΗΣ
δε γραφονται:
είναι ο κλαυθμός δίπλα σ'ενα αγαπημενο πρόσωπο που Εφυγε Νωρίς...{παντα οι Αγαπημενοι όταν φεύγουν είναι Νωρίς!..}..
είναι η Εκτίναξη στη Λίμπιντο όταν ακίνητος Χορεύεις δίπλα σε έναν Ανθρωπο που λαχταρά η Ψυχή σου...
είναι η Εκρηξη της Ευτυχίας όταν βρίσκεσαι στο θαύμα μιας Δημιουργίας....
οι ΛΕΞΕΙΣ εκ των πραγματων είναι δομημένες να είναι πεπερασμενες και ΔΕΝ ακολουθούν στο έπακρο την Κλιμάκωση του Συναισθήματος...
Οσο εκπαιδευμένοι κι αν είμαστε στο Λόγο, η ΠΟΙΗΣΗ είναι Συναίσθημα που χορεύει,
όχι Φιλολογικός Εντυπωσιασμός της περιγραφής ΑΥΤΟΥ του Χορού..
ο ΙΔΙΟΣ Ο ΧΟΡΟΣ
με ή χωρις περιγραφή
ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΗΣΗ...
Σε φιλω.... ποιητικά... δηλαδή... χορεύοντας πανω στο Συναισθημα!....
Στρατή
Στα μακροβούτια των ΕΣΩΚαταδύσεων καταργείται η ΟΠΟΙΑ επαφή με τον ΕΞΩ κόσμο...
ξεχνάς να γραφεις, να συλλαβίζεις, να μιλάς.....
ξαναμπαίνεις στο Πρώτο Σχολείο των Θαυμάτων, το αμνιακό Υγρό της Μητρικής Σπηλιάς, όπως είχε αναφερει κάποια στιγμή ο Χριστόφορος...
ΕΚΕΙ με υδάτινο Χορό
Μεγαλουργείς Ποιήματα Νεοσύστατης Ζωής πανω στα Υγρά τοιχώματα της Μητέρας....
ο Ανθρωπος Γεννιεται Ποιητής
δε γίνεται..
η ΠΟΙΗΣΗ δε διδάσκεται
αρα είναι εκτός εμβέλειας Γλωσσικών Φαινομένων..
η ΠΟΙΗΣΗ στα Σχολεία, στα Πανεπιστήμια κατακρεουργείται
γιατί καποιοι το παίζουν Αλχημιστές και ψάχνουν τη Φιλοσοφική Λίθο που κρύβουν οι Στίχοι..
ΔΕΝ ΥΠΟΨΙΑΣΤΗΚΕ κανείς
πως ΤΟΣΑ και ΤΟΣΑ γραπτά κείμενα
είναι ΑΠΛΩΣ προβολές του ΕΣΩκοσμου της Υγρής Βουτιάς στο Βαθύ Πηγάδι της Αρχαίας Εμπειρίας ΖΩΗΣ...
η ΙΔΙΑ η Ποίηση
είναι ΠΥΡΗΝΑΣ σε σχάση
εντός του Ποιητή
που εν αγνοία του βιώνει πυρηνικές εκρήξεις
όταν οι Αισθήσεις του αγγίξουν μικρά ή μεγάλα θαύματα ΖΩΗΣ..
Υπηρέτριες είναι οι Λέξεις...
Εργαλεία..
μα δε συνθέτουν Αληθινή Ποίηση..
μονο αντανακλάσεις -Reflections- του Μεγαλείου της ΥΠΑΡΞΗΣ..
Η Γλωσσα υπάρχει ΜΟΝΟ για να γίνει κατανοητός ο ΠΟΙΗΤΗΣ, που γραφει για να διαβαστει..
μα.... η ΠΟΙΗΣΗ ποτέ δεν επέλεξε αυτόβουλα τις αποκρυπτογραφήσεις της..
ΕΚΕΙΝΗ αρκείται άναρθρα,
με κλαυθμό,
γέλιο τρανταχτό ενός Ζορμπά,
με ουρλιαχτά ΑνθρωποΛύκων,
να συνωμοτεί με το Σύμπαν και τη Φυση
και να κρατά ΚΛΕΙΔΩΜΕΝΑ τα μεγάλα Μυστικά της ΡΙΜΑΣ που δε χωρά στις Ανθρωπινες Λέξεις..
Ποιητης μπορεί να είναι ενας Μεγαλωμένος εκτός Πολιτισμού
που αφηγείται με κίνηση Χορού το Βίωμα μιας συνταρακτικής Εμπειρίας μπρος σε ένα μαγευτικό Ηλιοβασίλεμα...
Σε φιλω γλυκά.....
Τόσο ωραία το διατύπωσες που κάμφθηκαν οι αντιστάσεις μου..
Έμπλεξες μέσα και Χριστόφορο, αμνιακό υγρό κλπ..κλπ…
Που το επανεξετάζω..
Αλλά είμαι προσηλωμένος στις ψηφίδες αυτές, τους δομικούς λίθους που πάνω τους πατάει η ποίηση, η κάθε ποίηση..
Δυστυχώς ή ευτυχώς το οξυγόνο της ποίησης είναι οι λέξεις..
Και πρέπει κάποιος να τις διδαχτεί..
Μας αρέσει ή όχι..
Δεν ξέρω αγράμματους ποιητές.
Αντίθετα, ξέρω τους ξέρω για ανθρώπους που ψάχνουν..
Δεν έχεις αφήσει παραθυράκι ανοιχτό να χωρέσει το ο,τιδήποτε..όλες οι πλευρές, όλες οι πληγές καλύφτηκαν..
Εμπειρία ηλιοβασιλέματος ..χρώμα ,άρωμα ζωής.. ένα Θαύμα ..Ενα κοίταγμα της ματιάς σου αρκεί...
Ενα αποτύπωμα ..δαχτυλο δάχτυλο ..δάκρυ δάκρυ και βρήκες την κρυμμένη Ουσία ..Τι άλλο να πω ...
Φιλί γλυκό !!
Χριστόφορε
η Πηγη της Πηγής μας είναι απλά ο Πυρήνας της Ύπαρξης...
Από εκεί αναδύεται η Ομορφιά που διακρίνει ο Ποιητής...
και άμεσα συνδέεται με το Κριτήριο της Αξιολόγησης Όλων γύρω μας...
Ο Πλάτωνας θεωρούσε πως οι Ιδέες ενυπήρχαν πριν οι Αισθήσεις αφήσουν αποτύπωμα του Κόσμου μέσα μας...
Ο Αριστοτέλης υποστήριξε πως οι Αισθήσεις γεννούν τις Ιδέες των Πραγματων... τα Ιδανικά τους...
Εγώ Νιώθω πως ΜΠΟΡΕΙ να υπάρξει ένας κουφάλαλος ΠΟΙΗΤΗΣ
που δεν έχει ακουσει ΠΟΤΕ ουτε μία λέξη
που δεν έχει συλλαβίσει ΠΟΤΕ ούτε μία λέξη
κι ΟΜΩΣ δύναται να "απαγγείλει" με τα Χείλη της Ψυχής
ΠΟΙΗΜΑ μπρος στο θαύμα που μπορεί να ΔΕΙ ενσωματώνοντας ΟΛΕΣ του της αισθήσεις στην όραση και στην αφή...
Η ΠΟΙΗΣΗ είναι ο τροπος που πάλλεται η Καρδιά αλληλεπιδρώντας με το Φυσικό και Συναισθηματικό Περιβάλλον...
εκεί που πραγματικά ΛΟΓΙΑ δε χωρούν...
ΑΝ οι αναγνώστες ήταν μυημένοι να διαβαζουν τ'ΑΟΡΑΤΑ...
τότε το ΠΟΙΗΜΑ δε θα χρειαζόταν να φορέσει το Μανδύα.... το Χιτώνα της Γραφής...
Κάθε πρωί με Βλέμμα αιχμηρής αψίδας Απορρόφησης της Ομορφιάς του Κόσμου
σμιλεύω ΠΟΙΗΜΑ στον άνεμο, στο σύννεφο, στον ανατέλοντα Ορίζοντα..
ΔΕ θα το Διαβασει ΚΑΝΕΙΣ...
μα...
αυτό ΔΕΝ ΑΝΑΙΡΕΙ το ΠΟΙΗΜΑ....
τα ΠΟΙΗΜΑΤΑ δεν υφίστανται ΜΟΝΟ όταν αποτυπωνονται με παιχνιδίσματα Λεξεων,
κι όταν διαβαζονται από τους σπουδαγμενους Αναγνώστες....
ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ υφίστανται μόλις το ΒΙΩΜΑ της Συγκίνησης σμιλεύσει στο Κύτταρο όλη την ΟΜΟΡΦΙΑ του Συναισθήματος...
και ΑΥΤΟΣ που κατορθώνει κάθε στιγμιότυπο Ζωής να το απαθανατίσει στη ΜΝΗΜΗ των ΚΥΤΤΑΡΩΝ του... ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΗΤΗΣ...
Σε φιλω γλυκά..
Όχι που να πάρει.
Μόλις είπες ότι δεν είμαστε όλοι μας ικανοί για ποίηση?
Μπορεί να έχεις δίκιο.
Τουλάχιστον έχουν όλοι το δικαίωμα σε αυτή?
Όσοι έχουν καρδιά και την δουλεύουν δηλαδή την προσφέρουν είναι ικανοί να "απαγγείλουν" ποίηση ποικιλοτρόπως και όχι απαραίτητα με τις λέξεις.
Και γω που πάντα ελπιζα ότι όλοι είναι.
@άθεος
μήπως ξέχασες κανένα παντζούρι ανοικτό? (πλάκα κάνω φυσικά)
σ'αγαπώ
Δεν υπάρχει Ορισμός...
Εγώ παιδεύομαι να σχεδιάσω μέσα μου κάποιες συνιστώσες του ΔΙΑΝΥΣΜΑΤΟΣ της ΠΟΙΗΣΗΣ...
Δεν είμαι δογματική, ούτε κι απόλυτη..
Οτι αναφερω ΕΔΩ στο τσαντήρι είναι καθαρά δικές μου απόψεις και σέβομαι Οτιδήποτε Ειπωθεί από άλλη Οπτική του Θέματος...
Ομως, ως το Τελος με επιχειρήματα θα υποστηρίζω το απόσταγμα της Δικής μου Σκέψης...
Γιατί, ομολογώ, πως αρκετά από όσα εχω αναφέρει δεν είναι Σκέψεις της Στιγμής...
μα προέκυψαν από μακροσκελείς συζητήσεις με Ανθρώπους που αγαπώ...
σαν Απόσταγμα Σκέψης...
τα δούλεψα μέσα μου και κατέληξα συνεπαγωγικά στο Συμπέρασμα που σας παρουσιάζω και το θέτω πάλι υπό συζήτηση..
Εξάλλου, ο Χώρος της Συγγραφής και της Επινόησης είναι τόσο Ρευστός που ΔΕΝ επιδέχεται ΜΟΝΟ μία ερμηνεία...
τα φιλιά μου....ψαρακια στο Ποτάμι της Επινόησης...
Άθεε
είναι καθαρά Σύγκρουση μικροΠλανητών Συγκίνησης που συγχρονίστηκαν στιγμιαία κατα τον Ενστικτώδη Συλλαβισμό της Ιδέας...
κι όμως από ΕΣΩδυνάμεις μετάφρασης δημιουργήθηκαν Επαναστατικές τροχιές
και οι δονήσεις, προαναγγέλοντας Εκτροχιασμό, άρχισαν να εκρρίνουν Σμίγμα Υγρής Αντιλογίας πάνω στη Γλώσσα...
Ενας χορός παράξενης Αντίθεσης καθηλώνει το Νου
που συνεπαρμένος συνΑρμονίζεται με τις μικροΣυγκρούσεις κόβοντας τις Συνδέσεις των Νευρώνων
και σταματώντας την παροχή ΗλεκτροΣκεπτοΡοής στο Κορμί, το οποίο παραδίνεται μόνο στις Αισθήσεις που εικονογραφικά μεταφέρουν οι Λέξεις του Ποιηματος στον Αναγνώστη...
ΑΝ κάποια στιγμή εκπαιδευτείς να διαβαζεις τ'ΑΟΡΑΤΑ
κι εγω εκπαιδευτώ να τα αποτυπώνω στο ΚΥΤΤΑΡΟ της Υπαρξης
οι συγκρούσεις θα αυξήσουν την Ισχύ τους και η Ενεργεια που θα εκλύεται θα δύναται να δημιουρεγήσει ΝΕΑ συμπαντα Εντός μας....
ΤΟΤΕ η ΠΟΙΗΣΗ θα αγγιξει ξανά τη Βαρύτητα το Πρωτου ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ της Δημιουργίας του ΚΟΣΜΟΥ...
σαν big bank που ζωντανεύει την Μνημη του Αριστοκράτη Θεού που μας μύησε στο Μυστικό του Ποιείν!!!
Φιλάκι... γλυκό...
ChristinaΚΙ μου
ο ΧΩΡΟΣ εδω είναι ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ...
πειραματιζόμαστε αν και γνωρίζουμε πως παίζουμε με Εύφλεκτα Υλικά Νόησης!!!..
ή θα χαρακτηριστούμε ΥΠΕΡφλύαροι και Παράτολμα Ριψοκίνδυνοι επηρεάζοντας Αρνητικά την Εφηβική Σκέψη που θα τύχει να μας αναγνώσει,
ή θα ΑΓΙΟΠΟΙΗΘΟΥΜΕ {αν και είμαστε Άθεοι Αμαρτωλοί}, μέσα στον Ασύνορο Ναό της Ποίησης!!!...
Ψάχνουμε λοιπόν τον ΠΟΙΗΤΗ
που ξέρει να μεγενθύνει το Ανεπαίσθητο
και ταπεινός προς τον Εαυτό του ΘεοΠοιεί το Αόρατο που κρύβει σε μορφή Ενέργειας στα άδυτα του Είναι του...
Φιλάκι... επινόησης ...
Κωνσταντίνε
Είναι ο ΠΟΙΗΤΗΣ ο ΩραιοΠοιός του Κόσμου?...
Είναι Αυτός που ΚατΕχει το άγγιγμα του Μίδα
και διαχέει Πολυτέλειας Αφή λειαίνοντας τις επιφάνειες και τις Ψυχές του Κόσμου?..
Είναι Αυτός που από βρεφάκι νιαούριζε Τραγούδια αντί για κλάμα μονότονου εκνευρισμού?..
Το βρεφάκι ΔΕ μιλά ακομη, ε?..
καλά τα λέω?..
και τους φοβικούς φράχτες ΔΕΝ τους ρίχνουν οι Λέξεις και οι Συλλαβές..
απλά ΑΥΤΕΣ περιγραφουν τις Νίκες της Ποιησης επί του Ρεαλισμού...
οι Φραχτες πέφτουν τη Στιγμή που η Ιδεα Συλλαμβάνεται ως ΣχηματοΜορφή ΥδατοΓράμματος Ευαισθησίας και τρυπά τη σκληρότητα του Κόσμου..
Σε φιλώ .....
Καλό και δημιουργικό μήνα σου εύχομαι Κάκια μου!! :)
Margo μου
και το ΠΟΙΗΜΑ ερχεται σαν ΕΠΟΧΗ
που δεν μπορεί να τη σταματήσει η Νοσταλγία μας...
Στο Ενδιάμεσο της Ανασας
στο ανοιγοκλείσιμο των ματιων
στο μεταιχμια της κίνησης από το δίλημμα ως την Αποφαση
γεννιεται το ΠΟΙΗΜΑ...
πιο γρήγορα από την γραφη της Λέξης...
αφού
οταν η Ιδεα νεογεννητη χαμογελασει
τρεχεις να αποτυπώσεις με σχήμα Ανθρωπινο την Γαλαξιακή της Ευαισθησία...
κι εκείνη η Θεϊκή Μορφή
κάθεται ακίνητη
εκτιμώντας την Ταραχή σου και την προσπάθεια να την Φωτογραφίσεις
ωστε αρτιο να βγει το Ποίημα
και όσοι το διαβασουν να σε χαρακτηρίσουν ΠΟΙΗΤΗ....
μα...
η ίδια η Ιδεα μάς κάνει ΠΟΙΗΤΕΣ μάτια μου....
οχι η επιλογή των Λεξεων αποτυπωσης.....
ΕΠΟΧΗ το ΠΟΙΗΜΑ...
που αφήνει ΕΠΟΧΗ!....
αβιαστα ερχεται...
μονο του τελείται
κι εμεις απλά επιλέγουμε τις Θνητές μας λέξεις
για να το Φωτογραφίσoυμε!!!!
Σε φιλω ΟΛΟγλυκα...
Βίκυ μου
ΒΙΩΜΑ κι ΕΠΙΝΟΗΣΗ
αυτό είναι ΠΟΙΗΣΗ
και ο ΠΟΙΗΤΗΣ είναι Εκείνος που με δίχως φωνή συλλαβίζει με τα μάτια το Δάκρυ του Υγρού Συναισθήματος
που δονείται και εκρήγνυται
ακόμη κι αν το Κόσμος πάψει ν'ακουει
να βλέπει
να ψηλαφεί γράμματα...
η ΠΟΙΗΣΗ ενΥπαρχει έξω από το βεληνεκές της Θνητής μας Γλώσσας..
είναι Θεόσταλτη Συλλαβή
Χορός Συμπαντικής Ανάφλεξης....
το Πρωτο ΠΟΙΗΜΑ είχε έναν διαρκή ή στιγμιαίο ήχο:
ΑΥΤΟ της Πρωτης Εκρηξης που Εποιησε το ΣΥΜΠΑΝ
και Αρχισαν ΟΛΑ να χορεύουν αεναα γύρω από τον ΠΥΡΗΝΑ της Δημιουργίας...
με ΣΚΟΠΟ ...
με σκοπο??????......
ποιος ο ΣΚΟΠΟΣ των Πραγματων.... μάτια μου?...
Ίσως ν'αφησουμε Ίχνος...
για ποιον?....
όταν ΟΛΑ είναι ΕΝΑ?....
ΠΟΙΟΣ ο ΣΚΟΠΟΣ της ΠΟΙΗΣΗΣ τελικά?...
μα....
ΠΟΙΗΣΗ=ΖΩΗ {πρωτοπλαστο ποιημα η ΖΩΗ!!!!}
οπότε μπαίνουμε στο χωραφι των Φιλοσοφων:
ΠΟΙΟ το ΝΟΗΜΑ και ο ΣΚΟΠΟΣ της ΖΩΗΣ, κύριοι Στοχαστες της Επίγειας Προεκτατικής Σκέψης????
Ένα κοριτσάκι από συντεταγμένες αμυδρής Ορατότητας
στελνει ΣΗΜΑ Αναγνωριστικής ΕΣΩψηλάφισης......
Ψαχνω...
Ρωτω....
και πληρωνω με τον ΠΑΛΜΟ της καρδιάς μου τις Απαντήσεις....
ΦΙΛΙ.... καταΚόκκινης βιωματικής ΠΟΙΗΣΗΣ .....
Κάκια μου, να έχεις έναν γλυκό Σεπτέμβρη μετουσιωμένο σε ποίηση...
Φιλάκια...
°º
°º✿
º° ✿♥
Olá, amiga!
"A poesia é a música da alma, e, sobretudo, de almas grandes e sentimentais." (Voltaire)
Bom fim de semana!
Beijinhos.
Brasil
°º
°º✿
º° ✿♥
Ναι αυτό είναι ... πράγματι! :)))
Δεν μπορούμε όλοι να νοιώθουμε τον ορισμό τι ακριβώς σημαίνει
Ποίηση…
Αυτό είναι βαθιά στην καμιά φόρα άγνωστη ψύχη μας….
Φιλιά και καλό μήνα!!!
Αυτός είναι ο Ποιητής, Ποιήτριά μου!
Αυτός που ρέει ο νους του στα όλα κι η ψυχή του δε φυλακίζεται στις λέξεις και στις γλώσσες..
Φιλώ Σε!
Πριγκίπισσα
η Ανάγκη είναι ΑΝΑΣΑ Ζωής...
ΑΥΤΗΝ ακολουθεί το βρεφάκι και αλλάζει Επίπεδο Ζωής από την Εμβρυακή στην Ανεξάρτητη Φύση του Ανθρώπου..
και ΑΥΤΗΝ ακολουθεί ο ΠΟΙΗΤΗΣ
και αλλάζει τον τρόπο που "βλεπει" τον Κόσμο
κοιτωντας με την Ψυχή κι όχι με τον Ορθολογιστή ΝΟΥ...
Η Λογική της ΨΥΧΗΣ,
που εναρμονίζεται πλήρως με τις Πρωταρχικές ΑΝΑΓΚΕΣ της Υπαρξης,
μού ταιριάζει καλύτερα από την Λογική του Σύγχρονου ΝΟΥ,
που βαφτίζει Ποίηση όλα τα Γλωσσικά Πυροτεχνήματα που περιγραφικά αποτυπώνουν τον Κόσμο..
η ΠΟΙΗΣΗ δεν είναι παιχνίδι με τις Λεξεις
αλλα χρησιμοποιεί τις Λεξεις ως θνητά εργαλεία του ΠΟΙΗΤΗ που εμπειρώνεται τα Βαθιά Νοήματα της ΖΩΗΣ σε κάθε στιγμιότυπο του Χρόνου!...
Σε φιλω.... ποιητικά....
ΚαρυΔάκι μου
Το είδα to "Σ'αγαπώ" γραμμένο σε μία λευκή σελίδα...
Θυμωσα..
εσκισα τη Σελίδα...
Παει το ΠΟΙΗΜΑ?.....
Παει το ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ?.....
ΟΧΙ, καρδιά μου....
το ΠΟΙΗΜΑ είναι το ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ
που εΥπαρχει μεσα στην Καρδια σου
και ποτίζει το αίμα σου με ΧΡΩΜΟσώματα ευαισθησίας,
ΟΣΑ βιβλία κι αν κάψουν οι Βέβηλοι των Βιβλιοθηκών της Αλεξάνδρειας...
Το ΠΟΙΗΜΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ανεξάρτητο των ΑΠΟΤΥΠΩΣΕΩΝ..
παντα θα Υπαρχει
σπόρος φυτεμένος στην Καρδιά και στη Μνήμη όπου αποθηκεύονται οι Συγκινήσεις..
ΟΣΟ πιο έντονα Χορεψεις με Ενστικτώδη Συλλαβισμό τον Βηματισμό του ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ,
τόσο πιο Ισχυρά αποτυπωνεται στο ΥΠΟσυνείδητό σου το Σημάδι του..
Σε φιλω... με ΦΙΛΙ που ακομη κι αν δεν το λάβεις ποτέ, εκείνο θα ΕΧΕΙ χαραχτεί σχηματικά στη Μνήμη μου σαν ΠΟΙΗΜΑ Ανάγκης για ΕΠαφή...
Κουζουλός69
Νιώθω σκιαγράφησες την Αναγκη των Ερωτευμένων να συνθέσουν ΠΟΙΗΣΗ με Αισθησεις που υποκλίνονται στον Ενστικτώδη Συλλαβισμό..
Οι μυημένοι στην αισθαντικότητα δύνανται να αφουγκραστούν τις Ρίμες της Φύσης..
να ερωτευτούν όπως η Φωτιά τον Άνεμο..
όπως η Ξηρασία τη Βροχή...
όπως η Θάλασσα τα Ταξίδια..
Εκεί στον Πυρήνα της Δονησης το Ποιημα αναφλέγεται...
αν είσαι Μύστης των Γλωσσικών Φαινομένων
θα καταξιωθείς στην Λογοτεχνική Ποίηση...
όπως το πρωτοπλαστο ΠΟΙΗΜΑ φανερώνεται στον Μυημένο στην Αισθαντικότητα της ΖΩΗΣ....
Σ'εκεινον που ΖΕΙ με κάθε του Κύτταρο τον Ερωτα, τον Πόνο, την Χαρά, Κάθε επίγειο Δρώμενο
εξυψώνοντάς το συγκινησιακά ως το Τελευταίο Στρώμα του Ουρανού,
εκει όπου κάποτε οι Ανθρωποι τοποθετησαν τους Θεούς τους...
Σε φιλω γλυκά.. μεκαλωσορίσματα στο Τσαντήρι των πειραματισμων μου..
Δημήτρη
Αν ερωτευτείς με μάτια κλειστά
Αν νιώσεις δονήσεις απο ενα μακρινό Υπερπέραν που κατοικεί... Μέσα σου...
Αν συγχρονιστείς με τη σύγκρουση δύο πλανητών που σε σμίκρυνση είναι δύο Αντιφατικά Σκεπτόνια στο Νου σου...
Αν γίνεις η προέκταση της Ανάγκης της Φύσης για Διαιώνιση, για Ωραιοποίηση του Κοσμου, για Πειραματισμό στο πεδίο της Ζωης..
τότε θα ΓΙΝΕΙΣ εσύ το ΠΟΙΗΜΑ
και θα συλλαβιστείς με δίχως λεξεις...
μονο με ΦΙΛΙ...
ΦΙΛΙ.... δικό σου...που σε συλλαβιζει!!!!
'Ίδιο ανατρίχιασμα νερού'
Τάκης Βαρβιτσιώτης..
Αυτό Κάκια είναι ποίηση!
Όταν το διάβασα καρφώθηκε ανεξίτηλα στο μυαλό μου..
αλλά πίστεψέ με - είναι λέξεις..
και πάντα η ποίηση ΛΕΞΕΙΣ θα είναι..
και μάλιστα όσο πιο μαστορικές τόσο πιο πολύ θα μας διεγείρουν..
δες τα έργα των μεγάλων ποιητών..έίναι ένα σύμπαν ΄που αν δεν υπήρχαν οι λέξεις δεν θα μπορούσε να εκφραστεί..
ωραία είναι η φανασμαγορία του τίποτα που ευαγγελίζεσαι...αλλά δεν είναι έτσι..
καλό βράδυ!
Και
όπως σου είπα..
"Οι κακοί ποιητές τρέφονται από την παργματικότητα- οι μέτριοι από τα αισθήματα- και οι μεγάλοι από το τίποτα που το μετουσιώνουν και το κάνουν μέγιστο κάτι.."
Ελύτης
Αγαπητή Κάκια
Πάνε λίγες μέρες που διάβηκα το κατώφλι του τσαντιριού σου , το τόσο λαμπερό κατά τα άλλα σε αντίφαση με το χαρακτηρισμό του.
Παρατηρώ σιωπηρός όλα τα δρώμενα μέσα σε αυτό και έχω απορήσει...δυσκολεύομαι να αρθρώσω σωστά και ελεύθερα το λόγο μου όπως ο μαθητής μουσικού οργάνου που καλείται να παίξει μουσική μπροστά στο δασκαλό του .
Να σε ευχαριστήσω για τα τόσο ξεχωριστά σχόλια σου για τη δική μου κατάθεση στον πειραματισμό σου . Με έχει πραγματικά εκπλήξει η διαίσθησή σου για την αισθαντικότητα μου ως προς τις Ρίμες της φύσης … Πράγματι ζω και εργάζομαι μέσα σε αυτή από πραγματικό σεβασμό και αγάπη αυτού που κάνω . Αν και τεχνοκράτης (γεωπόνος) προσπαθώ να περάσω , όσο μπορώ και όσο γνωρίζω , την αισθαντικότητα αυτή της φύσης στους ανθρώπους του οποίους συνεργάζομαι , και να τους καταστήσω περισσότερο γεωργούς και όχι παραγωγούς .
Μύστης των γλωσσικών φαινομένων , δεν είμαι αφού δεν το έχω διδαχθεί συστηματικά . Αφήνομαι όμως στα πρωτόπλαστα ένστικτα που κυριαρχούν πολλές φορές μέσα μας να με οδηγήσουν με εμπιστοσύνη σε δρόμους και μονοπάτια απάτητα .Έτσι καταλήγω στο δικό σου συμπέρασμα ότι Η ΠΟΙΗΣΗ είναι ο τρόπος που πάλλεται η Καρδιά αλληλεπιδρώντας με το Φυσικό και Συναισθηματικό Περιβάλλον...
συμφωνώντας μια και το βιώνω όποτε η καρδιά αφήνεται ελεύθερη να χτυπά εκτός ρυθμού .
Ανταποδίδω το καλωσορισμά σου με πολλά γλυκά φιλιά
Χάρης
Η πιο μεγάλη ποίηση είναι εκείνη που γεννά η φύση, όχι το στόμα, και τη διαβάζει η ψυχή, όχι τα μάτια...!
Υπέροχος συλλογισμός!!
χαμένη βρέθηκα,
περιπλανιέμαι στα στενά σου
για μένα όλος ο κόσμος μοιάζει
ετούτο το στενό
φωτίζει τα σκοτάδια μου
με διδάσκει πνοή
Μ'αρέσει ο τρόπος σκέψης σου!!!
εκει θα την αφησω τη νυχτα μου εκει εκει κι εσυ εδω!!!
Υπεροχε Στρατή,
παραθετω το σχόλιο που άφησα στο Χώρο σου....
γιατί μαγικά με άγγιξε η απεικόνιση αυτη!!!
Το ΠΟΙΗΜΑ είναι το ΚΟΡΜΙ
οι λέξεις το Ρούχο το σχεδιασμένο από μυημένο σχεδιαστή Ρίμας που σαν Ραφή εφαρμόζει και τονίζει τις Γοητευτικές του λεπτομέρειες...
μα...
το ΠΟΙΗΜΑ είναι το ΚΟΡΜΙ...
που και δίχως το Ρούχο
Υπάρχει γοητευτικά Γυμνό
και κινείται σε Διαδρόμους ΥπερΣυμπαντικής Δημιουργίας
μεχρι
ενας Ανθρώπινος ΝΟΥΣ να το "συλλάβει"
και να το εγκλωβίσει στις θνητές λέξεις...
ΦΙΛΙ................. ρούχο κατακόκκινο....για στίχο που συλλαβίζεται με ρυθμό ΖΩΗΣ...
Τσιγγουνάκο...
τι ειπες?...
Προσεξε γιατι τυχαινει φορες που οι Οιρανοί είναι ανοιχτοί και οι Ευχές άμεσα πραγματοποιούνται:
να μας βρει καλά στην Μπλοκογειτονιά?..
ΜΙΣΗ ΕΥΧΗ!!!..
διότι ΔΕΝ εμπεριέχει το να είμαστε καλά και στη ΖΩΗ!!!
Επανόρθωσε γρήγορα...
Ας είμαστε αφειδείς στις ΕΥΧΕΣ συμπεριλαμβάνονται ΟΛΑ τα πεδία Δράσεις μας, ΚΑΙ πανω απ'όλα ΤΗ ΖΩΗ!!!....
Όταν αρρώστησα....
και για 6 μήνες είχα πάρει άδεια από το σχολείο,
το ΝΕΤ ήταν μία Υπεροχη Συντροφιά για να "ΖΩ" όντας καλά,
σε μια "Αλλη Διάσταση" ποιητικής προσεγγισης των Πραγματων...
Μου φάνταζε μαγικό!!!
Να είμαι τοσο αρρωστη,
κι όμως ΕΔΩ μεσα να φαινομαι τοσο Υγιής!!!
Ευτυχώς αποκαταστάθηκε και στη ΖΩΗ η Υγεία μου και .... είμαι ακόμη ΕΔΩ...
να τυραννάω Κόσμο και να... τυραννιέμαι κι ΕΓΩ!!!
χι χι χικ....
ΦΙΛΑΚΙ........ απεραντο!!!
Δέσποινα
δε γραφουμε για να φορέσουμε στην ΨΥΧΗ μας ένα όμορφο, εντυπωσιακό ρούχο και Απαστράπουσα να παρεβρεθεί στον Χωρό των Επισήμων Αναγνωστών!!!
ΓΡΑΦΟΥΜΕ για να σκάψουμε με την πένα στο Βάθος της ΓΗΣ μας
και να εντοπίσουμε τον Πυρήνα μας που κοχλάζει από Ενεργειακό Παλμό..
Η ΜΟΝΗ ευχή που νιώθω χρειάζεται να συνοδεύει ΑΥΤΕΣ τις ανασκαφές είναι:
ΝΑ αντέξουμε πραγματικά τη ΔΟΝΗΣΗ που θα προκληθεί,
ΟΤΑΝ η ρωγμή θα επιτρέψει τις Σεισμικές Εκρήξεις της ΨΥΧΗΣ
να βγουν στην Επιφάνεια του Εαυτού μας.....
να δω ΕΚΕΙΝΗ τη στιγμή ΠΟΙΑ λέξη θα ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ την αποτύπωση του ΠΡΩΤΟΥ αληθινού ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ...
μήπως η Ιερή λέξη:
ΜΑΝΑ
ΜΑΝΟΥΛΑ
ΜΑΜΑ????
ΦΙΛΙ..... γεωτρησης από τα Μύχια του Εαυτού μου!!
Gyro
Μπαίνω στην πρόκληση να αναρτήσω ΕΔΩ το σχόλιο που ΜΟΛΙΣ σου άφησα, μα περιμένει τον Ελεγχο των Σχολίων......
Μόλις το αναρτήσεις θα το "κλέψω", ως είθισται!!!
χικ...
ΔΗΜΗΤΡΑ
Ο Μήνας ξενίκησε μαζί με την επιστροφή στο Σχολείο...
Πως να μην είμαι στο ΖΕΝΙΘ της Ευδιαθεσίας μου, όταν η μεταγγιση θετικής ενεργειας από τον ιερό Χώρο του Σχολείου ξεκίνησε ΠΡΙΝ καν επιστρέψουν τα μαγικά παιδιά μου στα θρανια?....
Σκεψου ΤΙ θα συμβεί μόλις υποδεχτούμε τους Μαθητες!!!
κι ας είναι δύσκολη η Χρονιά που ξεκινησε...
κι ας έχει ένα σωρό Υλικες Ελλείψεις....
ΕΧΟΥΜΕ Καρδιά Γεμάτη ΠΟΙΗΣΗ...
Π-ληροφορική
Π-οίηση
και τα δύο μαθήματα ξεικινούν από Π...
Κλήρωση Καρδιάς...
με νωθεία στο χαρτάκι που θα τραβηχτεί!!!
ΠΟΙΗΣΗ...
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ:
Φέτος σας ανακοινώνω πως ΟΛΟΙ οι μαθητες του 2ου Γυμνασίου Γιαννιτσών ΔΕ θα διδαχτούν Πληροφορική,
λόγω ελλείψεων στα βιβλία και λογω της οικονομίας στην κατανάλωση Ηλεκτρικού Ρεύματος,
και θα διδαχτούν ΠΟΙΗΣΗ,
σε υπαιθρια μαθηματα Δωρεαν φωτός από τον ΗΛΙΟ...
και θα ζεσταθούμε με την Εγρήγορση της Καρδιάς να ΖΗΣΕΙ κάθε μαγική Λεπτομερεια
που συνθέτει το ΜΕΓΑ ΠΟΙΗΜΑ:
τη ΖΩΗ!!!!
Φιλάκι... ποιησης που Βιωνεται!!
Αλατάκι μου
νοθεύω τα κοκκάκια Αλατιού με Ζάχαρη...
και η γευση ΖΩΗΣ που προκύπτει
μόνη της "γραφει" Ποίηση πάνω στους γευσιγνωστικους Αδενες μου,
με επιφωνήματα Απόλαυσης του Γευματος της ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΗΣ Γεύσης Εμπειριών ΖΩΗΣ...
Εκεί που περιμενω γλύκα
ερχεται ενα κύμα αλμύρας...
Εκεί που ετοιμάζομαι να κολυμπήσω στα βαθιά μιας αλμυρής Θαλασσας Αισθήσεων,
με κατακλίζει μία Γλυκιά Γεύση Δικαίωσης!!!
και αυτος ο ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΜΟΣ μεσα μου συνθετει μουσικές και ποιηση μιας διαλέκτου που μόνο ο ΕΣΩθεός μου κατανοεί....
ΦΙΛΑΚΙ... κοκκάκι μπερδεμενο... γλύκας κι αλμύρας μαζί!!!
Μερικές φορές με τη λάμψη στο βλέμμα με τις αντανακλάσεις της στις λίμνες των ματιών,
μαζί με τη καμπύλη του στόματος και το τρεμούλιασμα των χειλιών,
μαζί με την ένταση στα ζυγωματικά και τον παλμό που σχεδόν ακούγεται στους κροτάφους,
και με το ανεπαίσθητο ρυτίδιασμα που διαπερνάει το καφτό μέτωπο....
μπορεί το πρόσωπο από μόνο του να δώσει ένα «ποίημα», φτιαγμένο με την τη πιο ατόφια αλήθεια που δίνει η αμεσότητα της στιγμής...
Φιλί γλυκό!
Gyro
Τζανουμ
πόσο χέρομε που δεν ανίκο σε καμία κατιγορία...
ουτε συγγραφέον
ούτε αναγνοστόν...
τσιγγάνικα περιφέρομε
νομάς από εδό κι από εκί
και πσάχνο να ... ΜΕ ΒΡΟ...
καπου ταφτίζομε με κάτι που διαβαζο...μένο λίγο παραπανο...
επιτα η φίσι μου με διόχνι..
πιιτές...
μμμμμμμμμ...
τελικα μίπος τους πσάχνουμε σε λάθος μερος?..
μίπος περασαν από εδό κι έφιγαν για να μετικίσουν στη γι της επαγγελίας εκί έκσο στι Ζοί?
για α ποτίσουν με έμα τη σάρκα και με ενεργια τον Νου?..
μίπος?....
ΜΠΟΡΙ πιιτές να μιν ίμαστε μα.....
ιμαστε μια ΜΟΝΑΔΙΚΗ παρέα τρελόν πιραματιστόν του Εαυτού μας!!!!
ΦΙΛΑΚΙ.... τσιγγάνικο......
Magia da Inês
Εχουν ειπωθεί κατα καιρούς πολλές εκδοχές για το τι είναι τελικά η Ποιηση...
Συμφωνώ πως ξεφεύγει της όμορφης Ρητορίας...
και προεκτατικά ο ΣΠΟΡΟΣ της Ιδέας της απλώνει τις Ρίζες του σαν Βίωμα στο Εδαφος της Ψυχής....
Είναι χορός εναρμονισμένος με την Ευαισθησία των Αισθήσεων και των Παρ-Αισθήσεων...
Κάποιες μεταΦυσικές εμπειρίες Οραματων Ζωης δε χωρούν εκ των πραγματων στα λόγια...
Σε φιλω γλυκά..
ΟΔΟΙΠΟΡE
χαίρομαι που το Ταξίδι σου σε έφερε και πάλι στα μέρη μου...
Με βρήκες να παίζω πάλι με τις Λέξεις..
μα ...
όταν το Θέμα αφορά την Ουσία των Νοημάτων της Ποίησης που πραγματεύεται ΖΩΗ,
τότε σοβαρεύω...
φοράω τα καλά μου - την ΓΥΜΝΙΑ της Υπαρξης-
και κατευνάζω τις Φλυαρίες για να εστιάσω τις Αναπνοές μου στο Συμπαντικό Αεράκι που πνέει είτε εμείς Γεννηθούμε, είτε κληρονομήσουμε Μητρική Γλώσσα, είτε μάθουμε να τη χειριζόμαστε άριστα, είτε ΟΧΙ.....
η ΠΟΙΗΣΗ ενΥπαρχει Εξω από μας...
απλά ο ΠΟΙΗΤΗΣ είναι ΑΥΤΟΣ που δύναται να κοινωνήσει το ΜΕΓΑ ΜΥΣΤΗΡΙΟ
και έπειτα, φιλΈσπλαχνος καθώς είναι,
χρησιμοποιεί τη Θνητή γλώσσα
για να μας χαρίσει απλόχερα
μία γουλιά Κοινωνίας Θεϊκών Μυστηρίων που τελούνται ΕΝΤΟΣ του,
καθως ΑΥΤΟΣ αλληλεπιδρά με τον Κοσμο, το Συμπαν, το ΟΛΟΝ...
σε φιλω γλυκά..
Bitch
Ακριβώς ΑΥΤΗ η Αδυναμία μάς προϊδεάζει πως η ΠΟΙΗΣΗ είναι κάτι πιο βαθυ από μία συστοιχία λέξεων με όμορφη Απόδοση και αλληλουχία...
Είναι ο Κομπος στο Λαιμό
όταν φράσσεται η δίοδος Αναπνοών
καθώς ο Πυρήνας της Ιδέας φλέγεται
και ΚΑΤΑΚΑΙΕΙ κάθε λεκτικό Ρούχο που παλευεις να του Φορεσεις...
Καιγεσαι ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ
καθως οι λεξεις είναι μικρές
κάθε που θελεις Γιγάντων Παλμό να απεικονίσεις
με Ανθρώπινο Λεξιλόγιο...
Τότε ένα ΕΠΙΦΩΝΗΜΑ μπορεί να ακουστεί με διαχρονικά επαναλαμβανόμενο Αντίλαλο ως τα Πέρατα του Συμπαντος
και να χαράξει στη Μνήμη του Κοσμου
ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ πέρασμα από το μικρό φραγμα του ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΟΥ σου ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ.....
αυτη η ΤΡΙΒΗ από τη Φιλοξενεία Αφθαρτης ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ
μέσα στο φθαρτό Ανθρωπινο Κορμί
είναι το ΠΟΙΗΜΑ...
ΦΙΛΙ.... παλμός ατελεύτητος...
Πυρφόρα μου
ΕΣΥ ξέρεις
ΕΣΥ που γραφεις ΠΟΙΗΣΗ με το ΚΟΚΚΙΝΟ μιας ρευστής ΤΟΛΜΗΣ,
και με μια ΑΝΑΣΑ φλεγόμενης Επανάστασης,
που καταΚαίει τα Λαβαρα
γιατί στη θεση τους ΑνΥψώνεις την Καρδιά
και δίνεις στο ΠΟΙΗΜΑ της ΖΩΗΣ
δανεικό τον Παλμό σου...
ΑΥΤΗ Η ΔΩΡΕΑ δε χωρά στις ΛΕΞΕΙΣ...
πίστεψέ με...
ΦΙΛΙ... ανεξήτηλο κι Άφθαρτο!!!!!
ΟΤΙ χρωστάω θα το καταθέσω από καρδιάς....
Μία Γλυκιά καληνύχτα σε Όλους...
http://stixo-mythia.blogspot.com/2010/10/blog-post_2724.html
Με όλη μου την Αγάπη!
Δημοσίευση σχολίου