Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.

Η ευθύνη..

~Η ευθύνη~
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Κίνητρο, που αδράχνεται μέσα από το σωρό του Μεγάλου Τίποτε,
από το ... χέρι που γράφει.

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012

Μοιραία


Συγνώμη που κάθισα δίπλα σας χωρίς να ρωτήσω. Δεν είναι όλες οι θέσεις πιασμένες. Αντιθέτως, εδώ και χρόνια όλες άδειες είναι. Η μεταμεσονύχτια διαδρομή διασχίζεται από μοναχικούς οδηγούς και τα βαγόνια της μαζικής μεταφοράς μένουν άδεια. Είστε ίσως η τελευταία μου ευκαιρία για επαφή.

Φόρεσα την διαχυτικότητά μου και απόψε αποφάσισα να είμαι μοιραία. Πρόσθεσα ατίθασες αφέλειες Σκέψης στα μαλλιά μου. Φόρεσα έναν Σταυρό στο καλοκαιρινό ντεκολτέ, με σκαλισμένη πάνω του την διαΣταυρωμένη Ζωή μου με το σύγχρονο Θάνατο της παθητικής απραξίας. Είχα και μία αλυσίδα με δελφίνια στο αριστερό πόδι, πριν συναντήσω τον Ελεγκτή, που θεώρησε επικίνδυνη την προτροπή της για Ελευθερία κι έτσι κατασχέθηκε μαζί με άλλους Οιωνούς Ανεξαρτησίας.

Πως μια αλυσίδα μπορεί να θυμίζει Ελευθερία, ακόμη δεν το κατάλαβα! Ακόμη και τα δελφίνια αιχμάλωτα ήταν των κρίκων της! Αυθαίρετες ερμηνείες των Ανθρώπων. Συμβιβάστηκα. Απείλησε να με κατεβάσει από την αμαξοστοιχία. Πάντα, μόλις υπονοήσουμε διάθεση μη συνεργασίας, μία απειλή έρχεται να μας επαναφέρει στην Τάξη, Δόξα τω Θεώ! Ξέρετε διαφορετικά πόσες φορές θα είχα χάσει την βραδινή ταχεία?... Δε θα είχα γνωρίσει κι εσάς.

Απλωθείτε! Μην σας περιορίζω. Εξάλλου έχω μάθει να δίνω χώρο στους συγκάτοικους της Μοναξιάς μου. Απλωθείτε. Και πάνω μου. Όπως βολεύεστε. Εγώ θα συρρικνωθώ στις πιο ενδόμυχες σκέψεις μου, που δεν κάνουν αντίλαλο πια. Κάποτε ήταν εκκωφαντικές και δυσαρεστούσαν τον κόσμο. Τώρα, μετά από χρόνια εκπαίδευσης, έμαθα να είμαι αρεστή! Σας αρέσω ε? Πείτε ναι! Η επιβεβαίωση είναι ο κρίκος της αλυσίδας που μας ενώνει. Εσείς θα ενισχύεται το Εγώ μου κι εγώ το Δικό σας. Κι αν γνωρίσουμε κι άλλους στη διαδρομή που θα θελήσουν να καθίσουν δίπλα μας, θα παρουσιάσουμε Ωραιοποιημένο ο Ένας τον Αλλο στους επισκέπτες! Εξάλλου, εμείς θα έχουμε αναπτύξει ισχυρό δεσμό, μέσα από τόσες συζητήσεις κι αγγίγματα. Έτσι δένονται οι άνθρωποι ε? Ξέχασα πια. Σας είπα, εδώ και χρόνια είναι άδειες όλες οι θέσεις σ'αυτήν την βραδινή ταχεία.

Γιατί βραδινή? Λένε πως στο σκοτάδι δένονται πιο γρήγορα οι άνθρωποι και πλέον δεν έχουμε πολύ χρόνο. Αν κλείσω τα μάτια το σκοτάδι βαθαίνει και μπορεί ακόμη πιο γρήγορα να συνευρεθούν οι Ψυχές μας. Τελευταία φορά που βρέθηκα σε ακαδημαϊκή συζήτηση για την ύπαρξη ή όχι της Ψυχής, οι γνώμες ακόμη διχάζονταν. Αν είστε από αυτούς που δεν πιστεύουν στην Ψυχή, θα προσαρμοστώ στα "πιστεύω" σας. Θα συνευρεθούμε σαρκικά, χωρίς προεκτάσεις. Δε θα αντισταθώ με περιττές αναλύσεις. Η κοινωνία μετέτρεψε σε αυτοτελή κόμικς τις Ζωές των Ανθρώπων. Πρέπει να προλάβουμε να γράψουμε το δικό μας κόμικ πριν φτάσει το τρένο στην επόμενη στάση Ζωής. Ας γράψουμε το "Τέλος" μας κι έπειτα δε θα σας επιβαρύνω με απαιτήσεις. θα κατεβείτε από τη Ζωή μου και θα κατεβώ από τη Δική σας. Είμαι ολιγαρκής κι έχω μάθει να βιώνω πολιτισμένους αποχωρισμούς.

Απόψε όπως θα είμαι Μοιραία, όπως δεν υπήρξα ποτέ. Δε μας βλέπει κανείς και δε θα χαλάσει η εικόνα μου το πρωί που ο κόσμος θα κατακλύσει τους δρόμους. Οπότε, ας μην τσαλακωθούμε πολύ για να μη δώσουμε στόχο ... μα περισσότερο γιατί αν τσαλακωθούμε ίσως αγαπηθούμε μέσα από τις πτυχές μας και δε θα μπορέσω να ενεργοποιήσω τον πολιτισμένο αποχωρισμό μου, κι εσείς δεν θα καταφέρετε να κατεβείτε εύκολα από τη Ζωή μου.

Δεν είπατε τίποτε. Ούτε μία ανάσα να ανεμίσουν οι αφέλειες στα μαλλιά μου και το ύφασμα που ντύνει την Αλήθεια μου. Λοιπόν?

-Δεν πιστεύω στις Ψυχές. Ούτε στα Σώματα. Δεν ξέρω με τι θα χορτάσεις την Πείνα μου. Μοιάζεις πιο άδεια από τις Θέσεις, κι όλος ο χώρος που καταλαμβάνεις είναι μία αναξιοποίητη πληροφορία που δε θα αναζητηθεί ποτέ. Τσαλακωμένη σε βρήκα, όσο κι οι καταβολές σου. Φτηνό ομοίωμα Κούκλας σε Βιτρίνα, κι Εγώ δεν έχω κέρματα να εξαγοράσω την Ελευθερία σου. Ούτε στιγμιαία.
Μοιραία, λοιπόν, οι ταχείες μας χωρίζουν εδώ. Πολιτισμένα.





Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

~η Ταμίας~




Στην ως τώρα θητεία της
η Ταμίας αυστηρά συνεπής
στα μηδενικά των επιταγών,
στις υπογραφές των αναλήψεων,
στις αυξομειώσεις των επιτοκίων.


Ο Κύριος είχε ανοίξει λογαριασμό
χρόνια πριν.

Σήμερα εμφανίστηκε ετοιμοθάνατος μπροστά στον κισσέ της:

-Ανάληψη Υπολοίπου Ζωής; ρώτησε η Ταμίας.

-Όχι... Κατάθεση της Καρδιάς μου, τόλμησε ο Κύριος...




Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

...απο-Καλύπτομαι στη Margo...




Το πιο τρομαγμένο παιδί
είναι ο Ενήλικας...


Με ξέρετε. Το καλύτερό μου παιχνίδι είναι το Ντόμινο Κινήτρων, μα αυτή τη φορά δεν ξέρω πώς συνέβη το ΚΛΙΚ και ακολουθώ την παρόρμηση της Margo, που με ξεΚλείδωσε...
Κλείδωσα τον "τρόμο" της Αλήθειας μου και απλώθηκα ιμπεριαλιστικά μέσα στις απαντήσεις...




1. Η πρώτη σκέψη στο ξύπνημα της μέρας
"Τι όμορφη που είναι η Ζωή!", ότι καιρό κι αν κάνει Μέσα μου ή Έξω...

2. Θέλησες ποτέ να κρυφτείς από κάτι;
Όχι. Ποτέ δε χρησιμοποίησα φίλτρο αποκοπής συνιστωσών Εαυτού για να κρύψω Προθέσεις και Συναίσθημα. Πάντα ήμουν πιο άμεση και αποκαλυπτική, απ' όσο απαιτεί η διακριτική συμπεριφορά...

3. Τι κάνεις όταν χάσεις τον δρόμο για εκεί που ξεκίνησες να πας;
Απολαμβάνω τον ΑΠΟπροσανατολισμό και την ψιλιάζομαι πως Τελικά μάλλον ήταν να πάω για ΕΚΕΙ όπου ...χάθηκα... παρά για εκεί όπου είχα ξεκινήσει να ...Πάω!!!


4. Πως μετράς την ευτυχία;
Με ΑΝΑΣΕΣ Ζωής.... Ακόμη και το παίδεμα στη Ζωή είναι Ευτυχία....
Αν περάσεις μπόρες, Φιλοσοφείς τη ΖΩΗ στην κάθε πολύτιμη Λεπτομέρειά της...
Και μαθαίνεις να εκτιμάς και το ανεπαίσθητο και το {φαινομενικό} Εμπόδιο στο γήινο μονοπάτι της Εξέλιξής μας....


5. Αν έπρεπε να αυτοπροσδιοριστείς με τρεις λέξεις ποιες θα ήταν αυτές;
Υπερ-ΑΙΣΙΟ-δοξη
Παρ-ΟΡΜΗ-τική
Εμ-ΜΟΝΗ-κή



6. Πριν, τώρα, μετά, πιο επιλέγεις και γιατί;
Το πριν και το μετά είναι Ουτοπίες...
Επιλέγω πάντα το Αυστηρό ΠΑΡΟΝ...
κι Εκείνο ξερω επιλέγει Εμένα στον αυστηρό Ενεστώτα μου γιατί είναι ο πιο ... ζουμερός Εαυτός που διαθέτω... Το παρελθόν μου είναι συγκίνηση Αναμνήσεων και το Μέλλον μου Αέρας Προσδοκίας....
Το μόνο που έχει αίμα να κυλά στις Φλέβες του Χρόνου είναι το ΑΜΕΣΟ ΠΑΡΟΝ μας...



7.Τι θα σ’ έκανε να το ακολουθήσεις ως την άκρη του κόσμου;
Ο Έρωτας...

8. Πόσο συχνά χαμογελάς τα τελευταία δύο χρόνια;
Κάθε κλάσμα του Δευτερολέπτου!!!... χωρις Υπερβολή Ποίησης!!!!!...
;-))))))))))))))))))))))


9. Η λέξη "κρίση" τι σημαίνει για σένα;
Κρίση ταυτότητας, η οποία μολύνει τις Αποφάσεις μου, που πάντα ταλαντεύονται διχάζοντας την Σταθερότητα του .. Εαυτού μου!.....
Η Οικονομική Κρίση απλά για μένα σημαινει Νηστεία στον Υπερκαταναλωτισμό όπου είχαμε εθιστεί επικίνδυνα...
Ακόμη κι αυτήν την ερμηνεύω μέσα από τα οφέλη που προκαλεί στη Ζωή μου...
{Θυμάσαι το κείμενο "Πόσο μμμμμμμμ'αρεσει αυτή η Φτώχεια!!!"..... ήταν χιουμοριστικό, μα ΕΤΣΙ ειμαι στη ΖΩΗ μου, όσο κι αν φαντάζει ΤρεΛό.....


10. Μία αγαπημένη σου λέξη..
AMOIBAIOTHTA

11. Η τελευταία σκέψη στο τέλος της μέρας.
Ίδια με την Πρώτη:
"Τι όμορφη που είναι η ΖΩΗ!!!"...


-----

Σ' ευχαριστω Καλλιτεχνική μου Margo...

Φανερώθηκα οσο μου το επέτρεψαν οι Ερωτήσεις...
Το απόλαυσα, περισσότερο απ' όσο μου το επέτρεψαν οι ..Απαντήσεις...

και προ{σ}καλώ στο παιχνίδι όποιον έχει Διάθεση Εξωτερίκευσης....

Οι Ερωτησεις κλεμμενες από τη Margo, εφόσον σε μένα βρήκαν Στόχο Καρδιάς!.....





Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012

~Εξετάσεις~





Σκυφτός
γράφω
εξετάζομαι
στο κέντρο μιας υπερυψωμένης προβλήτας
κάτω από ένα υπερφυσικό ρολόι
καθυστέρησης
ή παράτασης
για να εντείνεται η αγωνία μου.

Στα όνειρά μου πάντα επιστρέφω...
...στα θρανία...
-πάλι αδιάβαστος-
...στην τάξη...
-πάλι αργοπορημένος-
...στη Ζωή...
-πάντα απών-

Κάποιος τραβά την κόλλα,
πριν ολοκληρώσω τις απαντήσεις...

Τραβά την προσοχή μου,
μόλις συγκεντρωθώ στη λύση του προβλήματος...

Τραβά, κάτω από τα πόδια μου, τη Ζωή
ίσα που επιλέγω ΠΩΣ να τη ζήσω...