Ορμώμενη από μία παρατήρηση της Υπέροχης Christina
Παλεύω με τις υπερΥψωμένες στο αμέτρητο Υπερβολές μου...
δεν μπορώ να συγκρατήσω το αχ...
και μάλλον βγαίνει σαν κραυγή, ακόμη κι όταν ψιθυρίζεται...
δε φοβάμαι πια τον αντίλαλο...
συνήθισα στα υψηλά decibel μου...
Δύσκολη Προσαρμογή,
γιατί ο Διάδρομος ήταν γεμάτος Σιγή...
κι ομως αποδέχθηκα όλα μου τα φωνήεντα..
και όρισα την Ποίηση Μέσα μου
με συγχρονισμό πάνω στον Παλμό μου......
Ποιητής δεν είναι αυτός που γράφει Ποίηση....
Ποιητής είναι αυτός που βιώνει Ποίηση...
ΑΥΤΟΣ που γράφοντας τη λέξη ΦΛΟΓΑ, σηκώνεται από το γραφείο του με εγκαύματα στο χέρι....
ΑΥΤΟΣ είναι Ποιητής....
Ευτύχημα ΣΗΜΕΡΑ να φύγουμε με εγκαύματα, που προκλήθηκαν από τη χάρτινη φωτιά..
Ευτύχημα οι Αντανακλάσεις να γίνουν Φιγούρες δίδυμης Ύπαρξης,
μόνο και μόνο γιατί η Ποιητική Υπερβολή μας τους έδωσε Πνοή...
και στο πεδίο ΑΥΤΗΣ της βιωματικής Ποίησης,
ΝΑΙ υπάρχουν και αγράμματοι κι αμόρφωτοι ποιητές..... όπως τα τσιγγανάκια!.....
ΦΙΛΙ ποιητικό..... που μόνο Βιώνεται μέσα από μία Υπερβολή Ανάγνωσης...
58 σχόλια:
Είχες δεν είχες, την έκανες πάλι...
Ξανά συγκίνηση η κυρία...
Α ρε ρομά
Ναι , η υπερβολή σου, οτι γνήσια, οτι αληθής,
Πνοή Ζωής!
"Παλεύω με τις υπερΥψωμένες στο αμέτρητο Υπερβολές μου...
δεν μπορώ να συγκρατήσω το αχ..."
Μη λες τέτοια, μη λες τέτοια ... διάβασες πώς αντιμετωπίζονται όσοι βγάζουν το αχ...απο μέσα τους!
Με εντυπωσίασε το παρακάτω και οι επεξηγήσεις του:
"Ποιητής είναι αυτός που βιώνει Ποίηση..."
Φιλιά-καλημέρες!
Η ποίηση είναι ένας καθρέφτης που κάνει όμορφο αυτό που είναι παραμορφωμένο...Ένας ποιητής όμως μπορεί να μεταμόρφωση τα πάντα..
καλημέρες :)
λατρεμένοι οι αγράμματοι και αμόρφωτοι ποιητές ..
έτσι, από μία προδιάθεση στο "α" ..
από κει που ξεκινάνε όλοι και όλα
:)
Καλημέρα!!!
Ένα χαμόγελο για σένα θα φυλάξω...
Μου αρέσει να ονειρεύομαι μέσα από την Ποίηση ...
Ποιητής δεν αυτός που ξέρει να κάνει ρίμες Ποιητής είναι αυτός που καίγεται από τη Φλόγα της Καρδιάς,
και της Αγάπης προς τους άλλους!!
Ποίηση είναι κάτι μοναδικό για τον καθένα μας!
Ποίηση είναι εγκαύματα και θραύσματα μέσα από λέξεις που απεικονίζουν τον Μέσα Κόσμο Μας που φλέγεται!!!
Ψάχνοντας σημεία εξωτερίκευσης!
Ποίηση είναι να γίνομαι Εγώ , Εσύ
κι Εσύ , Εγώ!
Ποίηση είναι τα συναισθήματα που ντύνονται με όλα τα Πέπλα της Αλήθειας του κόσμου της αγάπης προς όλα τα αντικείμενα και τους ζωντανούς οργανισμούς!
Καλημέρα με Υπερβολική Ποίηση
Σε όλους!
Πόσο σύμφωνη με βρίσκεις..
Έτσι τολμώ μερικές φορές να πω τον εαυτό μου μουσικό ,οχι γιατί έμαθα να παίζω αλλά γι αυτό που βιώνω ακούγοντας.....
Μια τσουρουφλισμένη καλημέρα σου αφήνω μ'ένα φιλί φλογίτσα ...
Η δύναμη της υπερβολής ε;
Κάπως έτσι ίσως...
Θέλω να ξαπλώσω ανέγγιχτη μέσα σε ένα κείμενό μου. Να κρυφτώ πίσω από τις λέξεις. Να αναρτήσω το κείμενο στο ιστολόγιο μόνο για σένα και να το διαβάσεις. Να σε ενθουσιάσει τόσο, ώστε να το αποθηκεύσεις στον υπολογιστή σου. Να αποφασίσεις να το τυπώσεις για να το διαβάσεις καλύτερα. Κι εκείνη τη στιγμή που θα κρατάς την τυπωμένη σελίδα μέσα στα χέρια σου, να φανερωθώ πίσω από τις λέξεις. Να γίνω εγώ. Να με κρατάς μέσα στα χέρια σου, μέσα στην αγκαλιά σου, και να σε πνίξω στα φιλιά.
ΟΛΑ ΥΠΕΡ-ΒΟΛΙΚΑ ΛΟΙΠΟΝ! Η ΓΡΑΦΗ, Η ΑΝΑΓΝΩΣΗ, ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ! ΑΝ ΚΑΙ ΤΟ-ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠ ΟΣΟ ΜΑΣ ΕΥΝΟΕΙ-ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΜΕ ΕΠΙΤΥΧΙΑ! ΙΔΙΩΣ ΣΕ ΟΣΟΥΣ, ΕΙΝΑΙ ΜΑΘΗΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ!
ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΥΠΕΡ-ΒΟΛΙΚΟΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΟΙ;
ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΥΠΕΡ-ΒΟΛΙΚΟΙ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΦΑΙΝΟΜΑΣΤΕ ΨΕΥΤΙΚΟΙ;
ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΜΕ, ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΥΠΕΡ-ΒΟΛΙΚΟΙ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΦΑΙΝΟΜΑΣΤΕ ΕΞΩΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ;
ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ;;;
(ΠΑΡΑΠΟΝΑΚΙ)... ΑΧ!..... ;)
ΦΙΛΑΚΙΑ ΓΛΥΚΑ, ΤΟΣΟ ΟΛΟΓΛΥΚΑ, ΠΟΥ ΑΓΓΙΖΟΥΝ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΒΟΛΗΣ!!!
http://www.youtube.com/watch?v=r2XkfBWSmcs
Κάκια μου, καλησπέρα
Η ποίηση δεν είναι ένα ελευθέρωμα της συγκίνησης, αλλά απόδραση από τη συγκίνηση. Δεν είναι έκφραση της προσωπικότητας, αλλά απόδραση από την προσωπικότητα.
Όπως έλεγε και ο Thomas Stearns Eliot!!
Καλό απόγευμα!!
Χριστίνα μου
Η Ποιητική Γοητεία είναι κάτι που ενυπάρχει Εντος μας..
αν ενεργοποιηθεί μπορείς να ΓΟΗΤΕΥΕΣΑΙ με το απλο θρόισμα..
με το κύμα που σκάει δισεκατομμύρια φορες με τον ίδιο τρόπο στο βράχο..
με το δίχτυ που φωτογραφίζεις..
με ΚΑΘΕΤΙ..
Στην λεπτομέρεια της ΖΩΗΣ ενΥπαρχει ΠΟΛΛΗ υπερβολική ΟΜΟΡΦΙΑ...
μα... Ποίηση δεν είναι μόνο η επι-Νοητική αποτύπωση..
απαιτεί να τοποθετήσεις τον Άδειο Εαυτό σου μέσα στο Συμπαγές Τοπίο που δημιούργησες
και να βιώσεις τις δύσκολες επιβιώσεις όταν τα αγαθά λιγοστεύουν, όπως οι πεπερασμένες λέξεις αποτύπωσης ...
Σε ευχαριστώ για το "τσιμπημα"..
Σωκρατική Μέθοδος που λατρευω...
και παντα με Γοητεύει όσο κι αν πονάει!..
ΦΙΛΙ....
ΚαρυΔάκι μου
δεν ειπα επουδενί ότι είμαι Ποιήτρια..
δεν υπαινίχθηκα ποτέ κατι τέτοιο....
εγω απλά ανέπτυξα το αχ μου...
μα....
Ποιηση είναι η ανάπτυξη του Επιφωνήματος, ειπε κάποιος..
δεν ξέρω...
εγω ξέρω πως κάθε φορά που γραφω ένα κείμενο, ένα σχόλιο, ένα κάτι ... κάπου.... φεύγω από τον καμβά που με φιλοξενεί Ιδρωμένη... με ταχυπαλμίες...
Αυτό με κατέτρεχε από έφηβη...
πριν καν αρχίσω να σκαλίζω το Εντός των Λέξεων και το Κάτω από το Υπέδαφος των σημείων στίξης...
εκείνη η ακατάπαυστη αιμορραγική ροή Σκέψης μού έφερε το Μολύβι - ουτε καν πενα δεν ήταν - στο χέρι....
Σίγουρα υπάρχουν πολλές ακομη παραμετροι..
και σιγουρα ΔΕΝ ΟΡΙΖΕΤΑΙ η ΠΟΙΗΣΗ και ο ΠΟΙΗΤΗΣ..
μα ΠΟΙΗΤΗΣ είναι αυτός που ΓΡΑΦΕΙ γιατι "αυτο" είναι θεμα Ζωης Θανατου..
Καποια στιγμή τριγυρνούσα σε ένα forum και είχε τεθεί τόπικ με τίτλο "ο Θάνατός σου"...
Είχα γραψει:
Ο Θάνατος μου είναι η απουσία κινήτρων, η εξάλειψη τρόπων έκφρασης, ο αφανισμός χρωματικών αποχρώσεων συναισθηματικής ροής πάνω στον καμβά, η κατάργηση ελευθερίας έκφρασης και η απόλυτη Νεκρική Σιγή στους νευρώνες του Νου...
{το τελευταίο ελλοχεύει τον κίνδυνο να αγγίζει τον απόλυτο ορισμό του Νιρβάνα της Ζενικής Υπερύψωσης του Ατόμου προς το Αστρικό του Σώμα...
μοιάζει με απόλυτη Γαλήνη...
και ίσως να είναι το επομενο Βήμα από την Αλήθεια της Ποίησης των Κοάν..}
Πόσο μικροί είμαστε???... αναλογίζομαι
και προσκηνώ τον Σωκράτη
που ενώ Δεν ήξερε τίποτε, ήταν - με βάση το Μαντείο - ο εξυπνότερος άνθρωπος στην Αρχαία Αθήνα μας του Φιλοσοφικού Αναβρασμού της Χρυσής Εποχής της....
τα φιλιά μου.... υπερΒολές με στόχο που επιτεύχθη ήδη!!!
Dark13Sun
Ο ποιητής βιώνει πνιγμό στο πυχτό Σκοτάδι...
τυφλώνεται, όπως είπε ο Nephilim, στο Φως...
κι όμως μέσα στις Ποιητικές Ζωές του αποκτά την Εμπειρία του ναυαγού...του πνιγμένου...του ανεστημένου....του τυφλού.....
και πάντα ανασταίνεται για να Ξαναβιώσει Θανατους...
γιατι παντα η κατακλίδα μία λαιμητόμος που τον περιμένει χαμογελώντας στο στόμιο όπου εκείνος θα τοποθετήσει την Ψυχή του...
Φιλί..... βίωμα...
Δύσκολη Προσαρμογή !!!
ΣΤΕΛΝΩ ΤΑ ΦΙΛΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ, ΧΑΘΗΚΑ ΓΙΑΤΙ ΕΧΩ ΚΑΤΙ ΚΑΖΙΚΙΑ ΤΩΡΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ.
κι ομως τιποτα δεν ειναι υπερβολικο ολα εινα απλα γιατι πηγαζουν απο τα βαθη της καρδιας σου και στην καρδια δε νχωραει υπερβολη....
ΚΑΛΉ ΜΟΥ ΚΆΚΙΑ...ΠΕΡΑΣΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΠΕΡΑΝΤΗ, ΓΕΜΑΤΗ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ, ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ!!!!!!!!!!!! :))))))))))
Πριγκίπισσα
ποιος είναι ο Διανοούμενος τελικά?...
Ποιος κατεχει τα μυστικά της Ποίησης?..
θα μείνω στη Διαχρονική Διαπίστωση πως ο μεγαλύτερος Φιλόσοφος όλων και ο πιο ευαίσθητος Ποιητης είναι .... το ΠΑΙΔΙ....
το παιδί που ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΕΙ και ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΕΤΑΙ με απόλυτη Ευπιστία, όπως ανέφερε ο Dark13Sun ...
το παιδί που εκπλήσσεται με την κάθε Λεπτομέρεια Ζωής...
που πετά το παιχνίδι και παίζει με ... το κουτί!!!...
το παιδί πέταξε το Περιεχόμενο και άρχισε να παίζει με το ΟΛΟ που φιλοξενεί τα ΠΑΝΤΑ....
εκει τι να πω?..
οριζεται το ΠΑΙΔΙ?...
ο μεγαλύτερος Ποιητής είναι ΑΥΤΟΣ που βιωνει το ΠΟΙΗΜΑ,
όπως το ΠΑΙΔΙ βιωνει το Παραμύθι με το οποίο η μαμα το αποκοιμίζει....
και το Παιδί συμπληρώνει τη Συνέχεια του παραμυθιού σε μία Δεύτερη Ζωή μέσα στον πιο Βαθύ του Ύπνο...
και το πρωί ξυπνά με τα σημάδια από το παιχνίδι στην Παραμυθική Αλανα ακόμη νωπά στο Κορμί και στην Ψυχή του....
Τα φιλιά μου....σημάδια από το παιχνίδι στην Ποιητική Αλανα των Παιδιών....
η υπερβολή μας βαστά ζωντανούς
μας αναβαπτίζει στο ποτάμι της έμπνευσης και της δημιουργίας
φιλί αποστολικό
Still trying to understand...
still trying to find inside what we call poetry...
could I have it?...
could I?
Ποιητής είναι αυτός που βιώνει Ποίηση...
ΑΥΤΟΣ που γράφοντας τη λέξη ΦΛΟΓΑ, σηκώνεται από το γραφείο του με εγκαύματα στο χέρι....
προσκύνημα!
και φιλί!
Ποίηση είναι να μυρίζεις
με την φαντασία σου
το άρωμά της
και να χαμογελάς.
Καληνύχτα.
*
"Τίτλος ιδιοκτησίας"
Δεν υπάρχει σχέδιο πόλεως στον έρωτα καλή μου
όπου γυρεύει ο καθένας χτίζει τη ζωή του'
συχνά αναγείρουν οι σύντροφοί σου
μες την αυλή σου τα ερείπιά τους.
Εξαργυρώνει η λαχτάρα τον πολεοδόμο
κι ο πόθος αρέσκεται στην κρυφή αμοιβή του'
για αυτό θα γκρεμίζεις τους φράχτες σου η ίδια,
και θα μαζεύεις απ΄τους ανέμους
τα σκορπισμένα σου θεμέλια.
Ως να χαρίσεις και τον τελευταίο
τίτλο ιδιοκτησίας σου'
Θα σχεδιάζεις τον επόμενο δαίδαλό σου'
Δεν έσωσε η Αριάδνη τον Θησέα καλή μου,
έπιασε φιλίες με τον Μινώταυρο
για αυτό ξανάδε το φως του ήλιου.
Να καούμε από την Ποίηση...
Και να ανασταινόμαστε για Χάρη Της...
Την Αγάπη μου στις Φλόγες σου κοινωνώ...
H ποίηση είναι συνειδητή αυταπάτη.
Η ποίηση είναι φυγή από τη πραγματικότητα που σε πληγώνει.
H ποίηση είναι προνόμιο για λίγους.
Αν θέλεις βάζεις και ερωτηματικό και απαντάς.
Έρχομαι συχνά εδώ, μου αρέσει πολύ ο χώρος σου, μα παραμένω σιωπηλή – βλέπω πολύ κόσμο (δικαίως), με πιάνουν τα αγοραφοβικά μου, προσπερνάω νυχοπατώντας και απομακρύνομαι το ίδιο σιωπηλά όπως ήρθα..
Σήμερα με πήρε μέσα του το τσιγγάνικο τραγούδι και σαν λίγο-λίγο
να μ’ απελευθέρωνε, καθώς
έμενα να ξανακούσω όλους τους ήχους – τους μπλε, τους κόκκινους, τους μικρούς, τους κεφαλαίους...
Τα «υψηλά decibel» σου βγάζουν φλογερή αρμονία!
Καλώς σε βρίσκω..
ΜοναδικήΤριανταφυλλιά
Δεν ξέρω κατα πόσο η Ποίηση είναι γέφυρα του Ενός με τον Άλλο..
νιώθω είναι χάσμα ανάμεσα σε μένα και στον Εαυτό μου
και καλούμαι να πέσω ή να κάνω πίσω...
Επιλέγω να πέσω....
Η Ποίηση εμπεριέχει σημάδια πολέμου...
Πόλεμος σε πρώτο μέτωπο με Μένα..
και σε ένα πιο Υψηλό Επίπεδο Διαλογισμού όταν το Εγω θα έχει εξανεμιστεί...
Πόλεμος με την πλάνη του Κόσμου όπως αυτή προβάλεται στον Γυμνό και Άδειο Κάτοπτρο του Εαυτού μου..
Η Ποίηση είναι Σύμπλεγμα δύσκολου Βιώματος και δεν γινόμαστε Ποιητές μεσα από τις εύστοχες αποτυπώσεις,
αλλά από το βάθος της Χαρακιάς που η κάθε Διατύπωση της Ιδεας αφήνει πανω μας....
τα φιλιά μου....σημαδια βαθιά...
ξωτικό
η Θεωρία των Ιδεών του Πλάτωνα χώριζε τον Κόσμο σε 2 {Ιερό Δύο...} συνιστώσες:
1. Κόσμος των Αισθήσεων
2. Κόσμος των Ιδεών
ο πρώτος απόλυτα υποκειμενικός και φθαρτός
ο δεύτερος αιώνιος και αμετάβλητος
Πάνω σ'αυτο το Πρότυπο Ανάλυσης ο Πλάτωνας τοποθέτησε και τον Άνθρωπο και εξήγησε με δικό του τεκμήριο την Αθανασία της Ψυχής..
Τολμώ να τοποθετήσω στο Ίδιο Κάτοπτρο και την Ποίηση...
Είναι η Ποίηση της Σύλληψης της Ιδέας
και η Ποίηση του Βιώματος...
η Πληρότητα και η Ολοκλήρωση του Ποιησή επέρχεται με το Πάντρεμα των δύο συνιστωσών...
και πάντα οι αντιδιαμετρικές Συνιστώσες όταν αθροιζονται Διανυσματικά φερουν Αποτελεσμα ΜΗΔΕΝ...
Το Ιερό ΜΗΔΕΝ, της Γαλήνης που ανεφερα η οποία πατά πάνω στον Ζενικό Βουδισμό και μέσα στο Απόλυτο Τίποτε κρύβει τα ΠΑΝΤΑ με τα οποία παίζει ο Ποιητής, που αναζωπυρώνει την Παιδικότητά του μπρος στο Μυστήριο της Ζωής και του Θανάτου...
τα οποία βιώνει εξίσου Άφοβα όπως αντιμετωπίζει και το Είδωλο του Εαυτού του στον καθρεφτη του Χρόνου..
η Ποίηση είναι ο Καταλύτης για να γίνει πιο γρήγορα το Μέταλλο καθαρό Χρυσάφι, και ο μαθητής Αλχημιστής που κοινωνεί του Κόσμου την Καθαρή Αλήθεια.....
Σε φιλω γλυκά..
Γουίκα
Ποιος μπορεί να οσμυστεί ΤΙ κρύβει στην πιο βαθιά του Σκέψη ο Ποιητής?...
Στην επομενη αναρτηση θα θιχτεί το Θέμα...
Το είχα τάξει στον Νημερτή..
Κάθε μικρό, παιδικό κείμενο είναι Δείγμα Εσωτερικής Ποίησης του συγγραφέα του...
είναι δείγμα της εσωτερικής του Μουσικής....
Όσο βιωνεις τον Παλμό του Στίχου, διεκδικείς Στέμμα Ποιητικού Θρόνου!!!
Μπορει να μη γινεις Βασιλιας... αλλα Πρίγκιπας... ή Δον.... με έναν Τίτλο Τιμής στιγμιαίας Εμπνευσης που καθηλωσε τον Αναγνώστη...
Στο σημείο αυτό επανέρχομαι
{ο Μικρός Πρίγκιπας το είχε συνήθειο... και είναι Ευτυχημα που το εχω ακομη κι εγω..το ΝΑ ΕΠΑΝΕΡΧΟΜΑΙ σε παλιά μου ερωτήματα που δεν απαντήθηκαν πλήρως - Δηλωνει Παιδικότητα!!!...}
επανερχομαι λοιπόν στο Ερωτημα:
μεσα από την Υπερβολή του Βιωματος της Ποιησης
ο ΝΟΥΣ μπορει να διαχωρίσει τη Συγκινηση που γεννά η Ποιητική Ιδεα και η Εμπειρία της,
από εκείνη τη Συγκινηση που γεννά το Ρεαλιστικό Δρωμενο?.....
Νομιζω πως ΠΟΙΗΤΗΣ είναι αυτος που εχει τόσο Εκπαιδευμενο ΝΟΥ που ΔΕΝ μπορεί να διαχωρίσει τις Δυο Συγκινήσεις και Γεφυρώνει ΑΠΟΛΥΤΑ τις ΔΥΟ συνιστωσες του Κοσμου, όπως τις όρισε ο Πλατωνας...
Μαγική Γουίκα... αμετρητα φιλια... ξαπλωμενα στο κειμενο που διαβαζεις.... ετοιμα να αναδυθούν από το πύρινο συντριβάνι της Φλόγας της Ανάγνωσης.... γιατι οσμυζομαι ότι ΠΑΝΤΑ συλλαβίζεις με Πάθος τις Αληθειες....
*Ο θάνατος μου είναι η απουσία κινήτρων, η εξάλειψη τρόπων έκφρασης, ο αφανισμός χρωματικών αποχρώσεων συναισθηματικής ροής πάνω στον καμβά, η κατάργηση ελευθερίας έκφρασης και η απόλυτη Νεκρική Σιγή στους νευρώνες του Νου..*
Ηφαίστιο της ερήμου DANAKIL στην Αιθιοπία ΕΙΣΑΙ!
Ανοικτή πρόσκληση σου κρατώ, για να ζήσεις το όνειρο!
Ψάξε:Η έρημος DANAKIL στην Αιθιοπία
εκεί θα σε συναντήσω!
filos ton Maasai
Mε...ξέκανες βρε Κάκια !!!!!
Βίωσα ....έναν ψιλοπανικό ομολογώ !!!
φιλί για όνειρα γλυκά !!!
ΑΝΙΡΕΤΑΚ
Όλα αυτα συμβαίνουν ΜΟΝΟ όταν ο Ποιητής Βιωνει την ΥπερΒολή του...
όταν τον δεις με τα σημάδια από τη μάχη με τα Τέρατα του Φόβου και της Ανάγκης του,
τότε δεν μπορείς παρά να αναιρέσεις το Ψεύτικο και το Υποκριτικό στοιχείο από το Ιδίωμα του Στίχου...
Θυμάσαι?...
δε θυμάσαι γιατι πρόσφατα συναντηθηκαμε..
μα στο Παρελθόν το είχα αναφερει:
Η ΕΡΩΜΕΝΗ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ
Έχω εκθειάσει την ανάγκη να αγγίξουμε την πτώση και την πληγή μας. Από το μεγιστο της συναισθηματικής καμπύλης παντα ρεπω προς την ολίσθηση, μονη μου.. πριν με σπρώξει η απωλεια ή η έλλειψη...
Είναι το πρόβλημα που ο καθενας κουβαλα που πιάνει το χερι μας και γραφει..
Λεει ο φλεγματικός καλλιτέχνης...
-Με κατατρεχει μία μανιοκατάθλιψη....μία νιώθω απαθής και μία λιώνω σα μάγμα έκθετο σε λάβα ηφαιστείου!
Απαντά ο καρδιακός φίλος που τον συμπονεί ...
-Υπαρχει τρόπος να απαλλαγείς...
Αποκρίνεται ο καλλιτέχνης..
-Μα, δε θελω να απαλλαγώ... Η μανιοκατάθλιψή μου είμαι εγω... εκείνη ζωγραφίζει στον καμβά μου τις σουρεαλιστικές μου εικόνες και με γλιτώνει ραβοντας φτερα στην πλατη μου καθε που πεφτω...πεφτω...πεφτω από το στίχο.... Αν την χάσω, τι θα μου μεινει??... αδειοι στίχοι.... κλειστα παραθυρα... ΟΧΙ!... κατηγορηματικά ΟΧΙ.... αρνούμαι να απαλλαγώ από την ασθένειά μου..... Εγω και η ασθένεια είμαστε ένα... και ο στίχος το σεντόνι που κάνουμε έρωτα...... αργα τις Νύχτες........
Σε φιλω......βιωνοντας το ρίγος του Ερωτα του Ποιητή με το αχ του...
Ανώνυμε
Βρήκα ένα απόσπασμα...
Take the word butterfly. To use this word it is not necessary to make the voice weigh less than an ounce or equip it with small dusty wings. It is not necessary to invent a sunny day or a field of daffodils. It is not necessary to be in love, or to be in love with butterflies. The word butterfly is not a real butterfly. There is the word and there is the butterfly. If you confuse these two items people have the right to laugh at you. Do not make so much of the word. Are you trying to suggest that you love butterflies more perfectly than anyone else, or really understand their nature? The word butterfly is merely data. It is not an opportunity for you to hover, soar, befriend flowers, symbolize beauty and frailty, or in any way impersonate a butterfly. Do not act out words. Never act out words. Never try to leave the floor when you talk about flying. Never close your eyes and jerk your head to one side when you talk about death. Do not fix your burning eyes on me when you speak about love. If you want to impress me when you speak about love put your hand in your pocket or under your dress and play with yourself. If ambition and the hunger for applause have driven you to speak about love you should learn how to do it without disgracing yourself or the material.
Προσεγγίζει τη Θεωρία των Ιδεών του Πλάτωνα...
είναι η Λεξη (ΙΔΕΑ)
είναι και η Πεταλούδα (ΒΙΩΜΑ)..
ο Ποιητής αγγίζει τη Λέξη μέσα από φτερουγίσματα...
Μεταγγίζει ΖΩΗ στη Λέξη...
και βιώνει τη μεταμόρφωση βγάζοντας από το κουκούλι το Πλάσμα ... τη Ζωή.... τον Παλμό... ακομη κι αν ο ανυποψίαστος Αναγνώστης διαβαζει μια Νεκρή Λέξη ακουμπησμενη σε ένα χαρτί ή καρφιτσωμενη σε μια οθόνη..
ΑΡΑ
δεν μετρά μόνο ΠΩΣ θα γραφτεί η ΠΟΙΗΣΗ.... {μεσω βιωματικής εμπειρία του Ποιητή...}
μα ...
και ΠΩΣ θα αναγνωστεί το Ποίημα...
ΠΟΙΗΤΗΣ είναι αυτος που γραφει Βιωνοντας
μα..
και Διαβαζει Βιωνοντας το Δρωμενο της Πραγματωσης της Ιδεας κάποιου άλλου Ποιητή...
ΤΑ φιλιά μου...πεταλούδες αναστημενες στο ΠΟΙΗΜΑ..
ΔΗΜΗΤΡΑ
αυτες τις μέρες που η Σκεψη μου συνοδεύει την τρεχουσα αναρτηση, με τριγυρίζει το εξής ερωτημα:
Εμεις επιλέγουμε τη ΠΟΙΗΣΗ?...
ή εκείνη επιλέγει εμας?...
Το έχω υποστηρίξει πολλές φορές πως τα ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ....
επιλέγουν το Χερι από το οποίο θα γραφούν, με βάση την εσωτερική διεργασία του τρυγου των Ιδεων από το Αμπέλι της Σκέψης...
Βρίσκει ευφορο έδαφος και απλώνει τις Ρίζες του...
και αναρωτιέμαι πανω σ'αυτη μου την πεποίηθηση:
ΤΕΛΙΚΑ εμείς επιλέγουμε την ΠΟΙΗΣΗ ή εκεινη Εμας?.....
σε αντιστοιχια...
και επιμενω στις αντιστοιχίες, γιατί όλα ειναι ΕΝΑ... ΟΛΑ είναι Απεικονίσεις του ΙΔΙΟΥ πραγματος...
κατ' αντιστοιχία λοιπόν ρωτω:
Εμεις Επιλεγουμε τη ΖΩΗ
ή εκείνη ΕΜΑΣ?.....
Τείνω το Χερι....
Ζητώ βοήθεια...
και ένα θρόισμα οιωνού να γεμίσει το Νου με μία εστω Υπονοια Απαντησης...
Φιλί....... κλεμμενο ερωτηματικό από τον Ανεμο της Διαχρονικότητας...
ASSOS
Δύσκολη Ζωή...
η γιαγιά μου έλεγε:
"Ευτυχισμένος είναι αυτός που ξέρει και υποψιάζεται ΛΙΓΑ"..
Ναι, λίγα ξέρουμε.. ελάχιστα, με βάση τον Μέντορα Σωκράτη..
μα....
δεν ησυχάζουμε, βρε παιδί μου...
-Σώπασε Κοριτσάκι... τι τα θέλεις κι όλο ρωτας?.... Δεν υπάρχουν Αναντήσεις... Βολέψου εδω.. στο γυμνό τσιμεντοποιημένο πάρκο της οικοδομήσιμης Ζωής μας... Βολέψου!!!...
Κι εκείνο κάθεται και σκάβει με τη Σκέψη..
και ξαφνου!!!!
ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΑΛΙ ΟΝΕΙΡΟ:
η ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ.... αυτή η τρυφερή ΥΠΑΡΞΗ... καταφερε ΞΑΝΑ να σπάσει το τσιμεντο και να βγει στο ΦΩΣ....
Θαύμα?..
οχι ματια μου..
απλα.... ΠΟΙΗΣΗ!!!
Σε φιλώ γλυκά.....
Μάγε...
κι όμως όντως η Καρδιά με Υπερβολή αγαπά...
με Υπερβολή πονά...
καθε Πράξη με εκλογικεύσεις και αναλύσεις του Νου, αποκτά τις πραγματικές της Διαστάσεις στο πεδίο της Ζωής..
μόλις παρεμβάλλεται η Καρδιά με τη Συναισθηματική της Νοημοσύνη, τότε ξεκινά η Ποίηση....
τότε το αίμα αλλάζει Ιξώδες...
οι Δρόμοι περπατούνται αλλιώς, κι ας είναι ίδιο το Βήμα
{ας το πούμε καταχρηστικά ΛΕΞΗ}...
και ο Προβληματισμός αποκτά μία Υπερ-ΒΟΛΗ που βρίσκει απευθείας Κέντρο Ύπαρξης....
Όταν μεσα σου πολλαπλασιάζεις τα Είδωλα του Κόσμου με προβολές σε μεταμορφωτικούς καθρεφτες Ποιητικής Ερμηνείας και ΖΕΙΣ τοποθετημένος στο απροσδιόριστο Κέντρο μιας Παραφρασης του Κόσμου,
τότε η Μονη σου Συντροφιά ειναι η ΠΟΙΗΣΗ....
και σαν άλλος Ελύτης απαιτείς:
-Φέρτε μου τον Θεό,. θα συνεννοηθώ αμέσως. . Με τους ανθρώπους. είναι το δύσκολο.
και ο Θεός έρχεται, γιατι ΤΟΤΕ ήδη βρίσκεται μέσα σου Σάρκινος και Πνευματώδης ταυτόχρονα..
Σε φιλω γλυκά...
ΑΝΙΡΕΤΑΚ
Όσες κι αν αφήσουμε θα 'ναι λίγες μπρος στην Ανανεώσιμη Αναγκη Επικοινωνίας....
Τα φιλιά μου ήδη διασχίζουν την Λεκτική τους Γέφυρα και σε φτάνουν, ακόμη κι αν είναι ωρα Κοινής Ησυχίας τώρα...
Εκείνα αθόρυβα.... αέρινα σε αγγίζουν μέσα στο πιο γλυκό Όνειρο του Μεσημεριού.....
...έτσι κι αλλιώς όλα είναι μόνο έννοιες...
Για μένα είσαι ποιήτρια... τα λόγια σου με κάνουν να σκεφτώ, να αισθανθώ, να θελήσω να νιώσω... για κάποιον άλλον αυτά που γράφεις μπορεί να είναι μόνο λόγια και λέξεις στη σειρά χωρίς νόημα...
Καλό σαββατοκύριακο "τσιγγάνα" μου"...
tsiggana olon ton kardion
Ελένη μου
η Γυναίκα γεννήθηκε ντυμμένη την Υπερβολή ....
ο Άντρας πάντα ορθολογιστής κατευνάζει τον Άνεμο,
εκΛογικεύει το Συναίσθημα,
τιθασεύει το Άγριο Άλογο της Φαντασίας στα μέτρα της δικής του Ικανότητας Έφιππης Μάχης με την Επιθυμία...
Θελει να εχει τον Έλεγχο..
η Γυναίκα αφηνεται...
ΥπερΒάλλει.... Εαυτό... και Συναίσθημα...
δημιουργεί μία Ομίχλη Ωραιοποίησης και Γιγάντωσης των Πάντων....
εκει Ποιει προεκτάσεις ΖΩΗΣ..
γραφει Ποιηση, διχως να χρησιμοποιεί Λέξεις...
μόνο με πράξεις εμπενυσμενες από τα παιδικά της παραμυθια...
Η Αιωνια Αλικη στη Χωρα των θαυμάτων, ΖΕΙ σαν να ειναι ένας αμπελώνας Μέθης ο Κόσμος...
ο Άντρας με βιοποριστικό ταπεραμέντο ενός διαπραγματευτή Εμπόρου φτιάχνει κρασί...
η Γυναίκα μεθά μόνο που το μυρίζει...
και όταν ο Ερωτας ενώσει τον Αντρα και τη Γυναίκα...
τότε Εκεινη του Μεταγγίζει το Ιδιωμα της Βιωματικής Ποιησης...
και ο Άντρας γίνεται Ποιητής...
αρχιζει να θυμάται τα παιδικά παραμύθια...
να τα συνεχίζει στον βραδινό του Ύπνο μεσα στην Απεραντη Αγκαλιά της..
και η Ζωή ενας Στίχος που μόλις άρχισε να γραφεται
με αόρατο μελάνι.....
μεσα από κινήσεις που αφήνουν Σημαδια στο Κορμί και στην Καρδιά...
και αν η Πίστη πιέσει λίγο πιο βαθιά την πένα της,
τα σημάδια χαρασσονται ανεξήτηλα και στην Αιώνια Ψυχή....
Φιλί..... ΙερΑποστολικό....
Υπέροχε Νημερτή...
είμαστε απλοί παρατηρητές του Χορού της Πεμπτουσίας....
Οφείλουμε να παραμείνουμε Σιωπηλοί, ίσα που αναπνέουμε μην διαταράξουμε την Εντροπία της Ανεμικής Μελωδίας της Ιδέας...
γιατι έπειτα... πώς θα πραγματωθούν τα Βήματα που της πρέπουν στη μετάβασή της από το Ιδεατό στο Υπαρκτό?...
Κλαίω κάθε βράδυ
για όλα αυτά τα άδικα σχολικά μου χρόνια
που έφυγαν μάταια και οι "δάσκαλοι" απογύμνωναν μπροστά μου το Ποίημα....
χωρίς να μου διδάξουν ουτε καν την υπόνοια της Ουσίας των Πραγματων!!!..
Τις λέξεις Ποίηση και Φιλοσοφία τις συναναστράφηκα πρώτη φορά,
όταν ήδη ήταν αργά να φιλοσοφήσω και να δημιουργήσω σαν...Παιδί!...
και οι πιο μεγάλοι Δημιουργοί, ξέρεις, νιώθουν Δέος μπρος στο Λιτό, Αυθόρμητο και Βιωματικό αποτύπωμα του Παιδιού ....
Όμως, εξακολουθώ να κάνω αξιοπρεπείς νιώθω προσπάθειες να κρατήσω ζωντανό μέσα στο παιχνίδι του το Κοριτσάκι μέσα μου..
Σε φιλώ..
αγαπημενο τσιγκανακι!!!
Ο άπειρος συγγραφέας πόσες φορές πρέπει να γράψει μία λέξη για να μάθει να τη βιώνει;
ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΩ ΜΕ ΚΑΤΙ, ΟΧΙ ΔΙΚΟ ΜΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΛΥ Κ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ;ΔΕ ΘΥΜΑΜΑΙ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΤΟ ΧΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ, ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑΓΚΙΜΠ ΜΑΧΦΟΥΖ,
"Η ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΗ ΤΕΧΝΗ: ΔΕΝ ΑΦΗΝΕΙ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΨΗΛΟΦΡΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΣΚΟΠΟΥ ΤΗΣ, ΑΛΛΑ ΑΜΦΙΒΑΛΛΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΡΟΛΗΨΙΑ ΤΗΣ"
ΦΙΛΙ........:)
Κωνσταντίνε
Η Ποιήση ξεχειλίζει...
δε χωρά σε συλλαβές...
Ο ποιητής αγγίζει "αλλιως" τα αντικείμενα..
διαφερει όχι από το σημάδι του στο χαρτί..
μα..
από τα δαχτυλικά του αποτυπώματα.....
Κινούμαι με απόγνωση στα Δικά του μονοπάτια..
Ρωτω τους συνδαιτημονες του Μεγάλου Δείπνου:
-Ο Ποιητής γεννιέται ή γίνεται?....
-Το κίνητρο "κάνει" τον Ποιητή ή Ποιητής είναι ΑΥΤΟΣ που ΠΑΝΤΟΥ βρίσκει κίνητρα?.....
μου επιστρέφεται βουβός ο αντίλαλος των Ερωτήσεων από την παντομίμα της Σκιάς μου, που καρδιοχτυπά πιο πολύ από Μένα...
και πάνω στο Βλέμμα των Περαστικών χτίζω κι εγώ Μονόπολη Ερειπίων μήπως και προσελκύσω τον Ελεύθερο Ποιητή με την άστεγη πατρίδα μου...
Σε τί έχει έφεση ο Ποιητής?...
στο αμετάβλητο?...
στο μεταβλητό?...
Πόσο ά-Φθαρτος είναι ο ίδιος?..
Όταν έχει πιεί τόση Στάχτη και έχει κατοικήσει σε τόσους Θανάτους κι όμως ακόμη τριγυρνά
έξω από τα Τυφλά μας Παράθυρα
και κάνει καντάδες στη Ζωή μας που κοιμάται?..
τάχα ήσυχοι κοιμόμαστε τα βράδια...
τάχα...
πόσο όμορφα μάθαμε να υποκρινόμαστε τους Αθώους!!!...
ο Ποιητής είναι ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ..
δαγκώνει το μήλο, τη στιγμή που εμείς ακόμη προσεχόμαστε για Συγχώρεση του Προπατορικού μας Αμαρτήματος...
εχω τόσα να πω....
μα...........
περασε η ώρα...
παω να νανουρίσω την Ήσυχη και Κουρασμένη Ζωή μου,
και να περιμενω τον ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΟΙΗΤΗ να περασει εξω από τα τυφλα μου παραθυρα να κάνει καντάδα στην Ζωή μου.....
αν η ΖΩΗ μου τον Ερωτευτεί... ίσως ξυπνήσει από το Λήθαργό της....
ίσως πέσει να καεί στις Φλόγες των Στίχων....
ΦΙΛΙ....... ποίησης Ζωής.....
{να θυμάσαι: Ποιητής είναι ΑΥΤΟΣ που αγγίζει αλλιως τα αντικείμενα.... οχι αυτος που τα περιγραφει και απογυμνώνει τις κρυφες τους Ιδιότητες..... Είναι αυτος που σεβεται τη Μαγεία των Πραγματων και την διαιωνίζει....}
Γιώργο
η Ζωή μου ξημερώθηκε, όπως ακριβώς κοιμήθηκε...
Ένα Όνειρο πήγε να ταράξει τα νερά, μα η πρωινή μου εκΛογίκευση διέλυσε τη μαγεία του!...
Νιώθω ότι μερικά πράγματα δεν χωράνε σε αναλύσεις....
Νιώθω ότι ο Ποιητής ενστικτωδώς μπορεί να "διαβασει" με κάθε Αίσθηση το απότερο Νόημα των Όσων Υποννοουνται.....
Οι ορισμοί που ψάχνουμε δεν είναι γραμμένοι στα κατάστιχα της Γης...
όποιος κατορθώσει να αιωρηθεί ως το Απέραντο, βιώνοντας τη μεταβαση...
και έπειτα ακολουθώντας τον Εσωτερικό Βηματισμό του Δάντη στην Εξωτερικευμένη Κόλασή του..
ίσως σε κάποιο βράχο Ημερολογιακής Αποτύπωσης να υπάρχει σκαλισμένο ποιος τελικά είναι ο Ποιητής..
αν οντως αναγεννιεται από τους θανατους του
ή αν είναι τόσο ριψοκίνδυνο να τους Βιωνει εξολοκλήρου
γιατι μένει ανάπηρος στο Τέλος μιας Διαδρομής Κορυφώσεων..
γιατι μην ξεχνάμε πως μιλάμε για ΑΝΘΡΩΠΟ-ΠΟΙΗΤΗ....
όχι για μία Στρατιά Εξιδανικευμένων Αγγέλων που μας έκαναν τη Χάρη να μοιραστούν τον ίδιο Κόσμο με μάς..
τελικά ο Ποιητής γεννιεται?...
γίνεται?...
είναι Αυτούσιος Ανθρωπος?
ή φέρει κάποιο γονίδιο Θεού μέσα του?..
ΟΤΙ κι αν είναι....
ΜΗ ΜΟΥ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΖΕΤΑΙ....
ξαπλώνει κάτω από τον Ίσκιο του Σύμπαντος...
δίχως να κοιμάται ποτέ...
ο Ποιητής είναι παντα σε αναμονή..
Κι ας μην ξέρει ΤΙ περιμένει....
και με το βλέμμα, με την πένα, με το δάχτυλο που φέρει το Έγκαυμα ΔΕΙΧΝΕΙ το θαυμα...
ο Ποιητής εντοπίζει το ΘΑΥΜΑ και στρέφει την Προσοχή μας πάνω του..
ΔΕΝ το απογυμνώνει από τη Μαγεία του και ΔΕΝ επιτρεπει να το απογυμνώσει ΚΑΝΕΙΣ.....
το αγγιζει και του επιτρεπει ΕΚΕΙΝΟ να παραμείνα ανΕγγιχτο ΘΑΥΜΑ ΖΩΗΣ, να αποπνέει ΔΕΟΣ και ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ...
Σε φιλω ... με δροσιά πρωινή....
Κένταυρε
ότι ΔΕ φαινεται σημαίνει πως ΔΕΝ υπάρχει?..
ο Πλωτίνος είχε προεκτείνει τη Θεωρία το Πλάτωνα...και κατελειξε να υποστηρίζει ΠΩΣ για να υπάρξει ΚΑΤΙ, αρκεί να ΝΟΗΘΕΙ!!..
εκεί πάνω έχτισαν οι Χριστιανοί το Δόγμα τους...
Σκέψου...
τόση πλάνη?.... και με δίχως ποιητική πρόθεση?..
Όχι.... ο Ποιητής, έτσι όπως τον ταυτίσαμε με το Παιδί, ΖΕΙ παράλληλα σε Κόσμους Φαντασίας... όχι Πλάνης..
η Πλάνη είναι εξαπάτηση ενστίκτων..
η Φαντασία είναι προέκταση ενστίκτων.....
ο ΠΟΙΗΤΗΣ μπορει να σκάψει τη Λέξη ΒΟΥΝΟ, να βρει την ΠΗΓΗ και να πιει ΝΕΡΟ....
Εφόσον από την πρόθεση δημιουργήθηκε ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ {ξεδίψασε προσωρινά έστω τη δίψα του...]
δεν μπορεί να μιλάμε για Πλάνη!!!
αρα μιλάμε για Φαντασία...
και προέκταση ΖΩΗΣ..
Φιλί... με ψηγματα Πρωινής Φαντασίας..
nameliart
Απολαμβάνω το ίδιο Υπέροχα το Διακριτικό αθόρυβο Βήμα,
και το θορυβώδες που είναι ραμμένο στο δικό μου Βηματισμό...
Εγω μόλις έρθω, κάποιες Ίνες Ηχογραφημένης Σκέψης ζητούν αποτύπωση..
Στο χώρο μου όμως, ειναι μαγικό να νιώθω αόρατο Βήμα Ανάγνωσης...
κρύβει μυστήριο Σκέψης...
Εσωτερική Επεξεργασία που καλούμαι στις ώρες της Σιωπής μου να σκιαγραφήσω....
{όχι να αναλύσω ... ΕΠΙΜΕΝΩ....
η όποια ΠΟΙΗΣΗ - ακομη και το τσιγγανικο παιχνίδισμα με τα ΕσωΦωνήεντά μου.....
προκαλεί Ποιητική Σκέψη...
που ΔΕΝ αναλύεται...
μονο βιωνεται....
είτε αθορυβα, είτε θορυβωδώς....}
Σε καλωσορίζω με την Αφιερωση του Τραγουδιού που ακούγεται σε Σένα ειδικά...
τα φιλιά μου...... σημεία στίξης παιδικής Ποίησης...
θαυμαστικά ή αποσιωπητικά...
ΜΟΝΟ αυτα χρησιμοποιούν τα παιδιά..
θαυμάζουν
ή αποκοιμιούνται με την Τελευταία Ανάσα να αφήνει Υπόσχεση που ψυθιρίζει:
"ΕΧΩ ΚΙ ΑΛΛΑ ΝΑ ΠΩ... αυριο ΠΑΛΙ.."
ΖΩ!μέσα στο πωλήβουο κενό των λέξεών μου...
ΑΝΑΠΝΕΩ! γράμματα και του μυαλού μου εικόνες μυστήριας μουσικής...
ΝΙΩΘΩ! τη φλόγα για την οποία μιλάς...γιατί,
μέσα της,
καίγομαι...
filos ton Maasai
Μπήκα στον πειρασμό. Έψαξα και βρήκα με τίτλο: "Μία Κόλαση πάνω στη Γη", αναφορές στην έρημο Ερημος Danakil...
να σου πω ένα μυστικό?...
μμμμμμμμμμμε Γοήτευσε!!!!...
Λέω να μείνω!....
Δείγμα Φυσιολατρικής Ποίησης μόνο με Λέξειςκαι Εικόνες,
που σαν το Δάχτυλο του Ποιητή καταδεικνύουν το ...Θαύμα!....
Η έρημος Danakil στην Αιθιοπία, είναι ένα από αυτά τα μέρη, γεμάτη τοξικά αέρια, ενεργά ηφαίστεια, θειούχες λίμνες και υψηλές θερμοκρασίες που κάνουν αυτό το μέρος μια κόλαση πάνω στη Γη!
Παρόλο που αποτελεί ένα από τα πιο αφιλόξενα μέρη του κόσμου, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι ευχαρίστως θα πλήρωναν για μια περιοδεία δύο εβδομάδων...
Πιθανότατα αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι μερικοί άνθρωποι νιώθουν μεγάλη έλξη για τα ασυνήθιστα τοπία ή την αίσθηση ότι βρίσκονται σε άλλο πλανήτη και αυτή ακριβώς την αίσθηση παίρνετε σε αυτό το απόκοσμο περιβάλλον.
Όλοι θα συμφωνήσουν ότι η ομορφιά του τοπίου είναι μαγευτική, ωστόσο οι τολμηροί που θα θελήσουν να επισκεφθούν την έρημο θα πρέπει να είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν σκληρές συνθήκες.
και η Πηγή της Παράθεσης:
ΕΡΗΜΟΣ Danakil
Σε φιλω..
ραντεβού στα πιο εκρηξιοΓόνα Μέρη του ΝΟΥ.....
ξωτικό
ΕΓΩ?....
ξέκανα ένα Ξωτικό??..
μη το πείς στον Μάγο!...
δε θα μου μιλά για τα επόμενα 432,25 χρόνια που απαιτεί η Φύση των Παραμυθιών για να ΞΑΝΑ-δημιουργήσει ένα ΟΛΟϊδιο Ξωτικό....
και τα αυθεντικά Καθρεφτίσματα της Ύπαρξης συμβαίνουν ΜΟΝΟ μεσα στα Ποιηματα ή στα Παραμύθια....
Φιλια...... θρυψαλα κατόπτρου.... να κοιταχτείς ... και να σε έχω δίπλα μου σε άπειρα Είδωλα Σκέψης!....
Ευ αγωνίζεσθαι
Υπεύθυνο είναι το υποθαλάσιο ΚΛΙΚ......
εκείνο που κινεί ΙδεοΣκέψεις ορμώμενες από μία μικρή Αφορμή που γεννιέται στο ΝΟΥ του Ενός
και με μαγικό τρόπο αναπαράγεται στο ΝΟΥ ή στην ΚΑΡΔΙΑ του Αλλου...
Για να συμβεί το Υπέροχο που περιγράφεις, οφείλει να τελεστεί Πρωτίστως Συγχρονισμός..
Δεν ευδοκημεί σε όλες τις ταλαντώσεις....
με Μας, να που συνέβη....
και ξέρεις... κάποια "πράγματα" αρκεί να συμβούν μία Φορά για να κρατήσουν για Πάντα.....
Σε φιλω με πρωινα χαμόγελα καλοκαιριού....
Ανώνυμε
οι Τσιγγάνες είναι απλά ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ....
δεν ξέρω αν είναι όλων των Καρδιών....
Στο πρώτο μου σχόλιο αυτής της Ανάρτησης απευθύνθηκα στη Χριστίνα λέγοντας:
"Σε ευχαριστώ για το "τσιμπημα"..
Σωκρατική Μέθοδος που λατρευω...
και παντα με Γοητεύει όσο κι αν πονάει!.."
Αυτό επιδιώκω ΚΙ ΕΓΩ..
εγω η μικρή...
το κοΚΚακι άμμου....
χα χα χα
να σας μπώ στο μάτι...
να φυσήξει άνεμος Ατόφιας Ποίησης....
να με διαβασεις...
να ΜΗΝ μπορεις να με βγαλεις...
ούτε καν ενεργοποιώντας τους δακρυγόνους αδενες σου!!!
Δεν ξέρω ΑΝ στοχεύω περισσότερο στην Καρδιά ή στο ΝΟΥ....
ευτυχώς οι Βουδιστές μου έλυσαν το Δίλημμα και ταυτοποίησαν εννοιολογικά και τα ΔΥΟ σε ΕΝΑ...
κι σιγά σιγά Κινητρο Σκέψης,
Σκέψη
και Αποτέλεσμα Βιωματος
θα εχουν γινει ΕΝΑ...
ΟΠΩΣ ακριβως ξεκινησαν... στην Απαρχή του Κόσμου
Τα φιλιά μου....... τσιμπήματα Καλοκαιριού που ενοχλητικά ΔΕΝ σε αφήνουν σε.... Ηρεμία!!!!
Μάγε
Ε
Υ
Χ
Α
Ρ
Ι
Σ
Τ
Ω
....
να μην επιτρέψεις να ξανασυμβεί απώλεια του -α-....
εδω δεν είναι στερητικό..
είναι ~α~
Ανάσας
.
.
.
.
μη μου το στερείς...
ΦΙΛΙ......
Φόβος.....
Ασκοπη Επανάληψη...
όσες...
ακομη και Άπειρες {!}φορές, πάλι δε θα μάθει να Βιώνει την Ποίηση μέσα από χάρτινες Επαναλήψεις....
Ο εκκολαπτόμενος Ποιητής
{αν θεωρήσουμε εν τέλη πως ΠΟΙΗΤΗΣ γίνεσαι και δε ΓΕΝΝΙΕΣΑΙ απαραιτήτως!...}
οφείλει να ακολουθήσει το Βήμα του Καζαντζάκη...
Ο Καζαντζάκης την περίοδο που ερωτεύτηκε της Μοιραία του Ιρλανδέζα κλείστηκε σε μία καλύβα να γραψει....
ο Ερωτας είχε Υπερβεί τις Δυνάμεις Ανταπόκρισής του, τον αιφνιδίασε και του προκάλεσε....αναφυλαξία!!!
δεν τον...μεταμόρφωσε...
τον παραμόρφωσε...
Κλείστηκε λοιπόν στην καλύβα κι εγραφε.... εγραφε.... ξάπλωσε την Ιρλανδέζα του στο Χαρτί....
την Λευτέρωσε από την Μολυνση ...
την Καθ-Αγίασε...
και μαζί της Λυτρώθηκε κι Αυτός....
όμως...
συνέχισε να γραφει....
με Δίχως απτό Κίνητρο....
συνεχισε με αναφορες ορμώμενες από Ιδεατό Τοπίο Στοχασμων....
Ενα πρωί σκιάχτηκε με το εγχείρημά του...
Στράφηκε στην ΨΥΧΗ του και της είπε:
-Πως να σε χορτάσω με χαρτί και μελάνι, όταν ΕΣΥ πεινάς για ΣΑΡΚΑ και διψάς για ΑΙΜΑ?..
παρατησε τις στίβες χαρτιού....
και βγήκε να ΖΗΣΕΙ....
να ΒΙΩΣΕΙ την ΠΟΙΗΣΗ..
γιατι ο Καζαντζάκης αγγιξε ΑΛΛΙΩΣ τα "αντικείμενα".... έμψυχα και άψυχα....
και μετά ....
στο διάκενο ανάμεσα στις ΑΝΑΣΕΣ ΒΙΩΜΑΤΟΣ εγραφε υποδεικνύοντας ΤΟ ΘΑΥΜΑ...
ΟΧΙ, απογυμνώνοντάς το από τη μαγεία του...
ΜΟΝΟ καταδεικνύοντάς του...
μας δίδαξε τον ΤΡΟΠΟ να το ανακαλύψουμε και να το θαυμάσουμε.....
ΑΥΤΟ θα πει ΠΟΙΗΤΗΣ....
Τα φιλιά μου.... πεινασμένα για ΣΑΡΚΑ, διψασμένα για ΑΙΜΑ....
ΑΝΙΡΕΤΑΚ
Πρόσφατα επισκέφτηκα το Χωρο του Στρατή, όπου φιλοξενεί μερικά από τα κείμενά μου...
Στο κείμενο που φορά τον Τίτλο "ΓΥΝΑΙΚΑ", σχολίασα:
"Γυναίκα και η Ποίηση...."
Τόσο καιρό εδώ, εκΘειάζοντας τη θηλυκότητα, με αντιστοιχίες αλληγορίας ΕκΘειάζω την Ποιηση που Γεννά ΖΩΗ... Διαιωνίζει το ΘΑΥΜΑ.... αναβλύζει ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ... πηγάζει ΠΡΩΤΕΣ ΥΛΕΣ επιβίωσης σε καιρούς δύσκολους.......
Υπεροχη η Παραθεσή σου...
μαζεύω τους Θησαυρούς στο σεντούκι της Καρδιάς μου....
Και με την αφορμή ΑΥΤΟΥ του Σχολίου μου
να ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ ΔΗΜΟΣΙΑ τον ΣΤΡΑΤΗ,
για το κομμάτι ουρανού που μου παραχώρησε
να απλωθούν οι αυτοσχέδιες Αιωρήσεις μου .....
Σε φιλώ..
ευαγγελια
Υπέροχο Κορίτσι, με προκαλείς να πω ΜΟΝΟ αυτο:
ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΣΟΥ.....
και μετά θα σου πω τα ΥΠΟΛΟΙΠΑ.....
ΦΙΛΙ... σημάδι ....
Σε προσκαλώ στο χώρο μου...να έρθεις...είναι τα σημάδια μου απλωμένα...μυρίζουν υγρασία κι όνειρο που έγινε εφιάλτης...
Αλλού είμαι...μεταξύ του κόσμου αυτού κι ενός άλλου...
Αγαπάω, πονάω, κλαίω...με τον ίδιο τρόπο που πεθαίνω.
Ελα!
ΓΛΥΚΙΑ μου ΑΛΗΘΕΙΑ
εσενα ξέχασα μάτια μου?...
Ευχομαι να μην ειναι οιωνός το ότι δεν απάντησα στην ΑΛΗΘΕΙΑ...
μα...
πόση Αλήθεια κρύβουν τα Ποιήματα?..
ρεαλιστική αλήθεια...
σουρρεαλιστική αληθεια...
Υπαρξιακή αλήθεια...
όλοι μας ακόμη αναζητούμε το ΦΩΣ υπό τη Σκιά του Ερωτα προς τη ΖΩΗ....
γι' αυτο γραφουμε..
στην ουσία ΟΛΑ εξΥμνούν τη ΖΩΗ...
και καθΑγιάζουν τον ΤΡΟΠΟ με τον οποίο Επιβιώνει...
Σε φιλώ γλυκά.... με αμέτρητα ποιητικά ερωτηματικά αναπάντητα ακόμη!....
ευαγγελια
Είμαι σε περίοδο τρελού Λαχανιάσματος..
με την πρώτη ευκαιρία θα έρθω...
{ως το βράδυ, ελπίζω..}
μα...
ΔΕΝ είσαι ΣΚΙΑ για μένα..
κάθε συναναστροφή ειναι ΦΩΣ για να πάμε στο παρακάτω του Εαυτού μας...
το Καλύτερο στιγμιότυπό μας που δεν το αγγίξαμε ακόμη..
Σε φιλω....
Δημοσίευση σχολίου