ΒΙΒΛΙΟ "Θηλυκές οι θηλιές του κόσμου", ΑΝΕΜΟΣ Εκδοτική, 2012
Το Αγόρι ήταν επαναστάτης, αντάρτης και ατίθασο...
Γνώρισε τον Ποιητή κι ερωτεύτηκε το Ποίημα. Θέλησε να μυηθεί στη Γραφή, μα η ανώριμη και απαίδευτη Σκέψη του τον πρόδωσε.
Γνώρισε τον Ζωγράφο κι ερωτεύτηκε τον Μεταμορφωτικό καμβά. Θέλησε να ζωγραφίσει, μα η άπειρη Ικανότητά του στις προσμείξεις αποχρώσεων τον πρόδωσε.
Γνώρισε τον Γλύπτη κι ερωτεύτηκε την τελειότητα του Αγάλματος. Θέλησε να σμιλεύσει, μα η εφηβική του αδεξιότητα πάνω στη λεπτομερή κίνηση τον πρόδωσε.
Το αγόρι ήταν ανυπόμονο. Πόθησε αυτοστιγμής να ρουφήξει Φως και Ιδέα... απογητεύτηκε... Ζήλεψε τον Καλλιτέχνη. Γέννησε μέσα του απομόνωση παράνομης Δράσης. Εγκλωβίστηκε στον απόηχο της αποτυχίας.
Παιδί... που ευκολα ενθουσιάζεται και θανάσιμα απογοητεύεται....Γέννησε παραβατικότητα.
Έγινε Κλέφτης Έργων Τέχνης...
Αυτοεκπαιδεύτηκε στη μαεστρία του Κλέφτη. Βελτιστοποιήθηκε με οδηγό το Φθόνο. Διεισδυτικά κι ανώνυμα... Υπόγεια και αθόρυβα... Ανεξιχνίαστα και αδιόρατα ολίσθαινε η Σκιά του μπρος στο Έργο...
Άχρονα.. με μελέτη σχεδιασμένη σε παγωμένο στιγμιότυπο μιας κομμένης ανάσας...ευλαβικά αποκαθήλωνε το Έργο από τον Ιερό Σταυρό της Λύτρωσης του Καλλιτέχνη!...
Η Ηδονή της παράνομης Κατοχής τον παρακινούσε να μεγαλώσει η Συλλογή με της Γνησιότητες... με τα αυθεντικά αποτυπώματα... και τα πανάκριβα μοτίβα πρωτόλειας Σκέψης του Καλλιτέχνη- κι ας εμπεριείχαν ψεγάδια Τελειότητας στο πλέγμα Ανθρώπινης και Καλλιτεχνικής Δυνατότητας....
Τις νύχτες άναβε μανουάλια... με προσευχές αμαρτωλού θαύμαζε τ' άριστουργήματα...
Ένας αυτόνομος Ιδιωτικός κόσμος μες στον κόσμο.... Η Ζωή που γεννιέται, σπαρταρά, υποφέρει, μαγεύεται κάτω από το χέρι του Καλλιτέχνη, τώρα του ανήκει...
Κλεμμένη Ζωή.. πιο πολύτιμη απ' τη χαρισμένη.....
Δίπλα σε Καθρέφτες παραποιημένων Ειδώλων ζωντάνευε τα θέματα των Έργων και συνομιλούσε αιώνες με τ' αγαλματινα Σώματα της εγκλωβισμένης κίνησης.... Του πρόσφεραν Επιβεβαίωση Αξίας.... τους χάριζε Μυστικά Φυλακισμένων Επιθυμιών....
...
Ώσπου εμφανίστηκε ο Ελεύθερος Καλλιτέχνης...
αυτός που δε φυλάκιζε τα Έργα του ...
που δεν αιχμαλώτιζε την Ιδέα με κατοχυρωμένα Συμβόλαια Γνησιότητας...
που Υπέγραφε τα Έργα του αόριστα με ένα Άλφα....
Πρώτο Α....
Απαρχή..
ίσως Ανιδιοτέλεια...
ίσως Αριστουργηματική Αφιέρωση Αγνής Αποτύπωσης βΑθιάς Ανάγκης......
Εκείνος καλλιτεχνούσε, γιατί δεν μπορούσε ν'ανασάνει έξω από το Έργο...
Χάριζε το Αποτύπωμα...
και πως να κλέψεις κάτι που χαρίζεται?...
Αναίρεσε τον ΑυτοΣκοπό του ο Κλέφτης. Ως τώρα έκλεβε ότι ΔΕΝ έπρεπε να απωλεσθεί!... ότι φυλασσόταν Ιερά για να μην υποπέσει σε κλοπή!!!
Ζούσε βιωματικά δύο Ηδονές:
μία της παραβίασης των Υψηλών Μέτρων Προστασίας
και μία της παράνομης κρυφής Κατοχής...
Έβαλε σκοπό να γνωρίσει τον Ελεύθερο Καλλιτέχνη.
Έψαξε το Εργαστήρι του.
Εκείνος δημιουργούσε στην Ύπαιθρο. Μ'ένα χιτώνα διάτρητο στο Φως της Αυθεντικότητας, που συγχρονίζεται με τη Φύση των Πραγματων.... Με ένα ραβδί στο χέρι, αντί για πένα ή πινέλο...
Με καμβά και λευκή σελίδα αποτύπωσης έναν Ορίζοντα μιας Φύσης μόνιμα Εγκυμονούσας...
Πως να κλέψεις τη Φύση?....
Το αγόρι ασκήτεψε μαζί του...
Ένιωσε πως όσα κατείχε στα Υπόγεια της Παρανομίας του δεν ήταν αυθεντικότητες... ήταν προσομοιώσεις Αλήθειας.. ήταν πρώτη φτωχή απομίμηση Ζωής.....
Είδε πίσω από τα Έργα...
είδε την Ανάγκη...
είδε το Θάνατο του Καλλιτέχνη και ένιωσε πως Έξω από το Θάνατο ο καλιτέχνης αδυνατεί να Ζήσει...
είδε την Απομόνωση και την πτώση του στο Βωμό της ολοκληρωτικής Αφιέρωσης στη Μεγάλη Ιδέα...
Ένιωσε ρίγος...
τώρα πια δεν είχε νόημα η Κλοπή!
τώρα λαχτάρησε ν'αποκτήσει την Πηγή...
το Κίνητρο...
τη γενεσιουργό Αιτία των Πάντων....
Δεν πόθησε Ξένες Αιτίες...
Κλείστηκε μέσα του...
Δολοφονήθηκε από τα κλοπιμαία του..
Ξαναγεννήθηκε...
Αγνός...
Αμόλυντος...
και το Κίνητρο του χαρίστηκε αυτόβουλα...
Τότε το Αγόρι άρχισε
να γράφει
να ζωγραφίζει
να σμιλεύει
πάνω
στο Φως
στον Άνεμο
στη Φλόγα...
και ο Κλέφτης έγινε Διάδοχος του Ελεύθερου Καλλιτέχνη.....
42 σχόλια:
Πόσα τα κίνητρα εδώ; Ένα ή πολλά;
Καλημέρα και καλό μήνα!
απλά υπέροχο!
συγκλονιστική η περιγραφή-μεταμόρφωση! σαν την ύψιστη τέχνη που χαρίζεται… και όπως είπες, ότι χαρίζεται πώς να κλαπεί;
YΠΕΡΟΧΟ!!! ΠΟΤΕ ΜΟΥ ΔΕΝ ΦΑΝΤΑΣΤΗΚΑ ΠΩς Η ΖΗΛΙΑ, Ο ΦΘΟΝΟΣ.ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΛΑΧΤΑΡΑ! ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΛΑΧΤΑΡΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΔΥΜΙΟΥΡΓΙΑ! ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΘΕΩΡΟΥΣΑ ΥΠΟΤΙΜΗΜΕΝΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ- ΠΟΙΗΜΑ, Μ ΕΚΑΝΕ Ν ΑΛΛΑΞΩ ΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΛΕΦΤΗ ΚΑΙ Ν ΠΑΨΩ ΝΑ ΤΟΝ ΘΕΩΡΩ, ΕΝΑΝ ΑΔΕΞΙΟ ΜΙΜΟ.
ΕΞΑΛΟΥ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ ΥΠΗΡΞΑ ΚΛΕΦΤΗΣ, ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΧΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ, ΟΤΑΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΤΟΤΕ ΑΡΧΙΣΑ ΚΙ ΕΓΩ ΝΑ ΣΜΙΛΕΥΩ ΝΑ ΖΩΓΡΑΦΙΖΩ ΝΑ ΓΡΑΦΩ, ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΩ, ΓΙΑΤΙ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΜΕΣΑ ΜΟΥ Η ΑΝΑΓΚΗ!ΟΜΩΣ ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΤΙ; ΟΠΩΣ ΕΚΛΕΨΑ, ΜΟΥ ΕΚΛΕΨΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΣΤΕΝΑΧΩΡΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΥΤΟ, ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΠΩς Κ ΕΚΕΙΝΟΙ, ΕΚΛΕΨΑΝ ΑΠΟ ΛΑΧΤΑΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΟΜΟΡΦΟ, ΟΠΩς ΚΙ ΕΓΩ, ΟΠΩς ΟΛΟΙ ΕΚΕΙΝΟΙ , ΠΟΥ ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ, ΝΑ ΤΗ ΝΙΩΣΟΥΝ, ΝΑ ΤΗΝ ΜΑΘΟΥΝ, ΝΑ ΤΗΝ ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΟΥΝ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΝΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΔΩΣΟΥΝ, ΝΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΜΕΣΑ ΑΠ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥΣ!
ΤΙ ΟΜΟΡΦΟ ΚΕΙΜΕΝΟ!ΝΙΩΘΩ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΚΛΕΦΤΗ, ΠΟΥ ΑΡΠΑΖΕΙ, ΕΠΕΙΔΗ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΑΘΕΙ, ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΣΕΙ!!!
ΦΙΛΙ! ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΑΠΟΓΕΥΜΑ!!! :)
πολύ εμπνευσμένο
Κακια μου από τα πιο δυνατά σου
πολλά φιλιά
Μπορείς να κλέψεις το όνειρο?
Γράφεις λες και κάτι να θέλεις να κλέψεις εσυ...
Κάτι ζητάς ..
Κατι αγαπάς ..
Μοναδική !
Εγώ με το αγόρι που μυήθηκε στην κλεφτουριά! χαχαχαχαχαχαχαχα!
Ωραίο κείμενο....
αγαπημενη μου δεν εχω τη δυναμη να πω τιποτα ..........................
Ευχής έργο να ήταν η μετάβαση - από το φλερτ της πλαστογραφίας, ως την ηδονή και τον οργασμό της αυθεντικότητας - τόσο εύκολη όπως στην ιστορία σου.
Νομίζω υπάρχει ένα κενό στην ιστορία σου, μπορείς πάντα να το γεμίσεις με φρέσκο θάνατο.
Καλό βράδυ.
"να ρέπει...
να έρπει...."
Ποιος απ'τους δυο ρεπει;
Ποιος απ'τους δυο ερπει;
Ποιος απ'τους δυο ρεπει κ ερπει ταυτοχρονα στο σκοταδι που τικτει το φως κ αντιστροφα;
Ποιος Κουκουτσακι;
http://www.youtube.com/watch?v=xHCy13ncsv4
Θα γίνω κλέφτης εκείνου του ελεύθερου καλλιτέχνη για να πάρω κάποτε τη θέση του, να γίνω κι εγώ σαν αυτόν, να μπορώ να γράψω... που νομίζω πως έχω ξεχάσει...
Χριστίνα μου
όσες μεταμορφωσεις κι αν υποστει το Κίνητρο, πάντα ένα είναι ...
ΕΝΑ αναλογεί στον καθένα μας...
Στην προηγούμενη αναρτηση το ανεφερα... το ανεπτυξα διεξοδικά:
Ο Κάθε Ταξιδιώτης στο Δάσος της Γραφής έχει μία ΠΗΓΗ που του ανήκει...
η κάθε ΠΗΓΗ έχει μόνο έναν Ταξιδιώτη να της Ανήκει...
Όσους καθρέφτες κι αν τοποθετήσω στο διάκοσμο του Νου μου
ΠΑΝΤΑ η Μία Κεντρική μου Ιδέα αναπαράγεται
και με πολλαπλάσια βελτίωσης
ψάχνει το καλύτερο στιγμιότυπο του Εαυτού της...
Κλέφτρα
Μαγδαληνή της μετανόησης
Ασκητής με δίχως φύλο.... μόνο Ψυχή..
και τελικά Ελεύθερος Καλλιτέχνης
σε ένα Άπειρο να φυτεύει Τριανταφυλλιές πάνω στο Χώμα, όπου ανθίζουν ακόμη και οι ά-Διάλλακτες και ασυμβίβαστες τροχιές των Εσω-Πλανητών μου....
Σε φιλώ... από ένα Συμπαν μεταμορφωσεων του ΕΝΟΣ και παντα ΙΔΙΟΥ κινητρου!...
Chris
Κάθε φορά που διαβάζουμε ένα κείμενο που μας γοητεύει σε κάποιο βαθμό,
στην πορεία της ανάγνωσης μεταμορφωνόμαστε κι εμείς στο Αγόρι που ξεκινά από την παιδική ανυπομονησία, πορεύεται προς την Λαχτάρα Μύησης στην Ιδέα του Κειμένου, στιγμιαία Κλέβει το Φως από τα μάτια του Συγγραφεά, ώσπου στην Κατακλίδα του Νοήματος έχει αναπτύξει δικά του ΦΤΕΡΑ και μπορεί να οργώσει ανεξάρτητα Ουρανούς Ιδιωτικής Επινόησης.....
Αυτή είναι η ΑΞΙΑ των κειμένων:
να χαρίζονται Ελέυθερα
και
να ράβουν ΦΤΕΡΑ στην πλάτη του Αναγνώστη για να συνεχιστεί το Ταξίδι πολύ πιο μακριά από την τελευταία τελεία της Ιστορίας....
Σε φιλώ γλυκά...
Βίκυ μου
ο Ήρωας είναι ένα Αγόρι... που στην εφηβική του ανώριμη παρόρμηση ακολουθεί Ορμές, με δίχως επεξεργασία Σκέψης και Υπομονή Αφομοίωσης της Διδαχής....
Είναι από εκείνα τα παραβατικά παιδιά που τους αναλογούν περισσότερα Λάθη, απ'ότι στα υπάκουα... που τιθασεύονται ακολουθώντας τους κανόνες του Μαθήματος...
Όμως, η Ζωή, σαν η Μέγιστη Δασκάλα, νιώθει πιο έντονη τη Λαχτάρα να ανταποκριθεί στην Πρόκληση να Διδάξει επιτυχώς σ'αυτό το Ατίθασο και Παράνομο Πλάσμα....
Του στήνει Πειραματικά Βιωματικά Εργαστήρια και ελέγχει τις Αντιδράσεις του...
και Μεγαλουργεί τη Στιγμή της Μοιραίας συνάντησης του Αγοριού με τον Μέντορα....
τότε προτρέπει τη Φύση να συνομωτήσει με το Δάσκαλο και να Διδάξει στο Αγόρι, όσα δεν κατάφεραν οι Εγκλωβισμένοι Καλλιτέχνες στο Όραμα της ΑυτοΠραμγατωσης....
Ο Ελεύθερος Καλλιτέχνης είχε ξεφύγει από αυτή την παγίδα της Τέχνης...
Δεν δημιουργούσε με ΑυτοΣκοπό...
Αλλά συνομωτικά προέκτεινε την Ομορφιά της Φύσης ... της Ζωής μέσα από το Ιερό του Χέρι και Έγραφε Ιστορία στους Βράχους, στο Νερό, στην Άμμο, στο Σύννεφο, στον Πάππυρο, στο Κερί, στη Στάχτη, Στη Φλόγα....
Αυτή η Άφθαρτη Ικανότητα του Καλλιτέχνη, να αφήνει Σημάδι Καλλιτεχνίας ΣΕ ΚΑΘΕΤΙ που αγγιζε, γοήτευσε το Ατιθασο Αγορι...
Ετσι γεννήθηκε μέσα του το Μικρόβιο της Μάθησης....
Γιατι για να εχει επιτυχές αποτέλεσμα η ΜΑΘΗΣΗ,
πρεπει ο Δάσκαλος να είναι έτοιμος να Διδάξει
και ο Μαθητής να είναι έτοιμος να Μάθει....
Ο δεύτερος είναι έτοιμος μόλις συειδητοποιήσει το Σκοπό που επιτελεί η Θεωρία πριν γίνει Πράξη, και η Πράξη όταν επιβεβαιώνει τη Θεωρία...
{αυτό αποτελει Αυτονομη Αναρτηση που την έταξα στον Μέντορα.....}
Τα φιλιά μου.......μαθητές στα πρωτα θρανία της Ελεύθερης και Δωρεάν Εκπαίδευσης...
ΝΑΡΙΤΕΚΑ
ο αδέξιος ερασιτέχνης Καλλιτέχνης στα πρώτα του Βήματα περνά το Στάδιο της Έμμεσης Κλοπής...
Γοητεύεται από τη Μεγαλουργία των ΕξΙδανικευμένων Καλλιτεχνών και με έναν Θαυμασμό,
που απλώνει το Χέρι συνειδητά ή ασυνείδητα,
Κλέβει λίγο άρωμα, λίγο χρώμα, σχηματικές μορφές του Έργου που τον καθήλωσε...
Όμως,
ο Χρόνος ζωής του Κλέφτη μέσα μας είναι πεπερασμένος....
Ο ερασιτέχνης που σέβεται τον Εαυτό του οφείλει να μεταβεί στο Επόμενο Στάδιο...
να ασκητέψει
δίπλα,
ή κινούμενος παραπλεύρως
με τις Ανασες ενός Μεγάλου Καλλιτέχνη
που αγγίζει την Ιδιοσυγκρασία του με Συγχρονισμένη Συγκίνηση που κλιμακωτά οξύνεται...
Ο Ερασιτέχνης χρωστά στον Εαυτό του την Ευκαιρία να σμιλέψει πάνω στο Εργο τη ΔΙΚΗ του Σφραγίδα πιστοποίησης....
Μιλούσα με έναν Υπέροχο Άνθρωπο {τον Μέντορα}
και αναφερθήκαμε σε Αξιόλογους Bloggers Ποιητές,
όπως τον Νημερτή, τον Στρατή, την Βίκυ, την Ελένη, τον Κωνσταντίνο, το Στιχάκι, τον Τάσο Κάρτα
και ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΑΞΙΟΛΟΓΟΥΣ Bloggers
και εστιάσαμε στην Ελεύθερη Προσφορά της Σκέψης τους μέσω των Αναρτήσεών τους....
Ανέφερα πως ΩΣ Γοητευμένη Ερασιτέχνης της Γραφής θα μπορούσα αβίαστα να "κλέψω" κάτι από την Ελένη {ποιω Ελένη} που κάθε φορά με Ταξιδεύει σε Επικούς Λαβυρίνθους ....
μα....
πες μου.....
πόσο θα μπορούσα να ενισχύσω, να προεκτείνω, να αφομοιώσω, να μεγαλουργήσω ΠΑΝΩ στην Ιδιοσυγκρασία της Μοναδικής Ελένης?....
Αβίαστα Κλέβω ΚΑΤΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟ από την Ελένη, τον Νημερτή,τον Στρατή, την Βίκυ, το Στιχάκι, τον Τασο Καρτα, τον Κωνσταντίνο και ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ διαβαζω....
{ειναι αδυνατο να τους αναφερω ΟΛΟΥΣ εδώ και ζητώ συγνώμη που αναγκαστικά κάνω αναφορά σε Μερικούς μόνο bloggers}
μα....
μεσα από την Κλεψιά του αρωματος, του σχήματος Αναπτύσσω τη ΔΙΚΗ μου ΣΦΡΑΓΙΔΑ...
ΕΚΕΙΝΗ, που μέσα σε κάθε κείμενο γραμμένο με "Τσιγγάνικη Γεύση Συγκίνησης"
που θυμίζει μείγμα Παιδικής και Ενήλικης Λαχτάρας για ΤΑΞΙΔΙ
φιλοξενεί ΕΜΕΝΑ μονοσήμαντα Ορισμένη!!!!
Τα φιλιά μου.... κλεμμένα κεράσια από το Δάσος που κάποια στιγμή θα φωτογραφίσει η Χριστίνα!..........
Κερνώντας σε αυτά τα ... κλεμμένα "φρούτα του καλοκαιριού" σε καλωσορίζω στο τσαντήρι μου......
Να ‘ταν τόσο απλά όσο γράφεις σ’ αυτήν την ιστορία,
Κάκια μου…
Πρόκειται για ζήλια και φθόνος…
Και δεν ιατρεύεται εύκολα !!
Καλό βραδάκι !!!
Και φιλάκι.......
ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ REFLECTION , ΠΩΣ Θ ΑΠΟΤΥΠΩΣΕΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΣΦΡΑΓΙΔΑ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ! ΓΙΑ ΥΤΟ ΚΑΙ ΕΙΠΑ ΠΩ ςΛΑΤΡΕΥΩ ΤΟΝ ΚΛΕΦΤΗ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΑΡΠΑΖΕΙ ΕΠΕΙΔΗ ΘΕΛΕΙ Ν ΜΑΘΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΣΕΙ! ΕΞΑΛΟΥ ΑΣ ΜΗ ΞΕΧΝΑΜΕ ΠΩΣ Ο ΚΑΘΕΙΣ ΜΠΟΡΕΙ Ν ΦΙΑΞΕΙ ΜΙΑ ΣΥΝΤΑΓΗ ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΥΛΙΚΑ, Κ ΟΜΩΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΓΕΥΣΗ ΑΡΩΜΑ ΧΡΩΜΑ! Η ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΑ ΚΑΙ Σ ΕΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΤΟΥ!
ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΛΟΣΩΡΙΖΕΙΣ ΣΤΟ ΤΣΑΝΤΗΡΙ ΣΟΥ! ΕΧΩ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΣΤΙΣ ΤΣΙΓΓΑΝΙΚΕΣ ΨΥΧΕΣ, ΕΩΣ ΛΑΤΡΕΙΑ, ΜΗ ΤΟ ΠΩ! ΠΟΥ ΤΟ 'ΠΑ! ΦΙΛΙ!
ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ, ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΛΕΝΕ ΚΑΚΙΑ. ΕΙΝΑΙ Τ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ, ΟΠΩΣ ΛΕΜΕ ΚΑΚΙΑ ΑΝΑΛΥΤΗ; Π.Χ.;
Ελένη μου
η Έμπνευση Νυχτερινή Ερωμένη των μεθυσμένων Κοριτσιών
άτακτη ....
προσποιείται πως κουρνιάζει στο σεντόνι τους,
μα αλητεύει στο ΥποΣυνείδητο και το Πρωί
στρώνει το Τραπέζι με το πιο νόστιμο πρωινό:
το απόσταγμα της Ερωτικής Αποπλάνησης της Σκέψης, έστω και μέσα από το Όνειρο.....
Τα φιλιά μου..... με μία Έμπνευση που καλεί τη Σκέψη σε Δείπνο με κυρίως menu εκείνο της Επόμενης Παιδικής Ιστορίας ....
Δημήτρης Μαχαίρας
Μη με ρωτάς...
κάθε βράδυ ήδη κλέβομαι και κλέβω από το παράθυρο της Νύχτας.....
Με κλέβει μία Σελήνη που πόθησε το Έργο της Καλλιτεχνικής μου Παιδικότητας πάνω στον καμβά του Πρώτου Έρωτα που έκανε το Όνειρο να ριγήσει......
Κλέβομαι από τους Ανέμους που ζήλεψαν την Ανάσα της Ορειβατικής μου Πορείας προς το μακρινό Φως στο μανουάλι του τελευταίου Γαλαξία ......
σκαρφαλώνω στην ΥδροΡΡοή του Παλατιού
για να κλέψω το Λυχνάρι των Ευχών του Καλλιτέχνη, πριν ο Ήλιος σημάνει Αποκάλυψη!!!
Κρύβομαι....
φανερώνομαι μόνο στις ατιθασες προθεσεις των Αντικειμένων που Άγγιξε ο Καλλιτέχνης.....
σε εκείνα τα μικρά πραγματάκια που ΘΕΛΟΥΝ.... απαιτούν..... ικετεύουν... εκλιπαρρούν..... να Κλαπούν από Χέρι Τσιγγάνικης Μαεστρίας!!!!
{ωχ.. σήμερα ήπια πολύυυυυυυυυυυ......}
η Νύχτα με Κλέβει.....
και εγω της Κλέβω Ιδιοτροπίες Μυστηρίου!!!
είναι που εκείνη ζήλεψε τη .... μεθη μου...
κι εγώ ζήλεψα το Νεογέννητο που κρατά στο στήθος της: τον ανώριμο ΕΡΩΤΑ.....
εκείνος είναι το Αγορι απόψε....
εκείνος θα γινει σε λίγο ΚΛΕΦΤΗΣ...
κι ως το ΠΡΩΙ..
μεσα στο αιώνιο Όνειρο,
θα μετουσιωθεί σε... Ελεύθερο Καλλιτεχνη.....
Τα φιλιά στρωμένα ροδοπέταλα για τους Υπνοβάτες της πιο γλυκιάς Νύχτας του καλοκαιριού..... της αποψινής...
Καρυ-Δάκι μου
η ροπή μας προς το Παράνομο μας ωθεί να Ερωτευτούμε τον Κλέφτη...
είναι που ζηλεύουμε την Ριψοκίνδυνη Ηδονή της Παράνομης Κατοχής και την Ικανοποίηση της Παραβίασης των Υψηλών Μέτρων Προστασίας...
Κάποιοι δεν έχουμε μάθει να "σπάμε" Κανόνες Συμβατικότητας...
Υπήρξαμε τα Υπάκουα Παιδιά...
και η Ζωή για να επιτύχει την ποθητή Ισορροπία της απαιτεί μία Κλίση του Επιπέδου προς την Αλητεία...
Γοητευτικός Αλήτης το Αγόρι...
με πρόθεση γεννημένη από την Επαναστατική και Ασυμβίβαστη Φύση του μπρος στην δοκιμασία της Αποτυχίας...
Απέτυχε εξαρχής να διδαχτεί όχι λόγω ανικανότητας.... μα λόγω ανΥπόμονη Ροής προς το Στόχο...
η Κατακτηση κάθε Στόχου προϋποθέτει Κλιμακωτή Προσεγγιση...
Βημα Βημα ανεβαίνουν οι Σκάλες του παραδείσου της όποιας Γνώσης..
όποιος Οραματίστηκε Άλματα ΥπερΑνθρωπινα σ'αυτο το πεδίο Δράσης απέτυχε οικτρά....
στις νεαρές ηλικίες η αποτυχία συχνά συνδέεται με την παραβατικότητα....
στις μεγαλύτερες με την παραίτηση...
ο Παραβατικός έχει την Ευκαιρία να ξαναμπεί Δυναμικά στο Παιχνίδι της Διεκδίκησης της Γνώσης....
ο παραιτημένος δύσκολα!...
Γι'αυτο ερωτευόμαστε το Αγόρι...
Είναι ο Αλητης που καταβάθος ήθελε το Σωστό Κίνητρο για να αναδείξει τον καλύτερο Εαυτό του...
και εμείς οι Γυναίκες έχουμε μία επιρρέπεια στους ΑΛΗΤΕΣ...
μας ξυπνούν το..."μητρικό" μας ένστικτό και Νιωθουμε πως ΕΜΕΙΣ κατεχουμε το ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΚΙΝΗΤΡΟ για να τους βοηθήσουμε να παρακάμψουν την όποια παραβατική συμπεριφορά και να αναδείξουν τον Καλύτερο Εαυτό τους!!!
Τι μεγαλύτερη τιμή για μία Γυναίκα να γίνει το ΚΙΝΗΤΡΟ που θα ωθήσει τον ΚΛΕΦΤΗ να γίνει ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ!!!!
Τα φιλιά μου.... γλυκό του κουταλιού.... σαν... καρυΔάκι!!!!
http://www.youtube.com/watch?v=4LxVh9WPiJI
μονο ομορφιες βρισκω εδω!
καλημερα!
Criativamente motivado.
Bom fim de semana!
Beijinhos.
Brasil
°º♫✿
°º✿
º° ✿✿♥ ♫° ·.
Μάγε μου
τόσο καιρό παραδίδουμε αμφότεροι Μαθήματα Ζενικής Ελευθερίας της Σκέψης....
Όλα είναι αντανακλάσεις του νού, στο επίπεδο της πραγματικότητας...
Τα Δυσκολα δεν ξεπερνιούνται με την τετριμμένη Νοοτροπία της καθημερινής Γραμμής Καθηκόντων...
Θελουν απομόνωση και ανιχνευση των συνισταμενων της Σκέψης πανω στην προβολή τους στον Καθρεφτη του Ενστίκτου......
Τα φιλιά μου..... να μεταφέρουν Νάμα από Πηγή αμόλυντης Ζωής,
εκεί όπου στο ανεπαίσθητο κύμα καθρεφτίζεται γυμνός ο πόνος μα και η ευτυχία που συνορεύει........
Κωνσταντίνε
πάντα δίνω ανανεώσιμα Ραντεβού με τις Χησιμοποιημένες Ιδέες μου....
Η περίοδος αυτής της συνεδρείας των Αστεριών είναι δύσκολη...
ο Κρόνος με πιέζει ασφυκτικά με δαχτυλίδια Υποχρεώσεων...
ο Άρης ανοίγει μέτωπα μάχης στο πιο Αρμονικά Ορισμένο Υποσύνολο του Σύμπαντος που με τριγυρίζει...
η Αφροδίτη φλερτάρει με τις γεωμετρίες της Τροχιάς ενός άστατου Κομμήτη και αποσυντονίζει τη Σκέψη μου..
μα.....
δεν ξεχνάω ποτέ τα ΡΑντεβού μου...
αδραχνω το Κίνητρο της Ιδέας, ακόμη κι αν είναι πρόχειρα διατυπωμένο και μ'αυτο παιδεύομαι τα Βράδια...
Κάποια στιγμή θα επιστρέψω στη Χώρα του με Όλο το Χρονικό μου Απόθεμα, να ολοκληρώσω ΟΛΑ αυτα που άφησα ΜΙΣΑ, στον ενθουσιασμό και στην Ορμή της Γραφής....
Κορίτσι κι εγω...
ανΥπόμονο...
σαν το Αγόρι....
κάποια στιγμή θα ωριμάσουν οι ΣΥνθήκες...
θα βιώσω φρεσκο Θανατο στο τραπέζι που στρώνω το Δείπνο με τον Εαυτό μου...
και θα ολοκληρωθώ επιτέλους
σαν Γυναίκα και σαν Ελεύθερος Καλλιτέχνης...
Τα φιλιά μου..... ερασιτεχνικά και πάντα πιεσμένα από τον Αλήτη ... Κλέφτη Χρόνο.... μα με Όλη τη γεύση που τους αναλογεί!!!!
nephilim....
είναι ΜΑΓΙΚΟ
ο ΙΔΙΟΣ στιχος θηλυκής ή αρσενικής Συστασης
ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ να ρέπει
και να έρπει
πανω στις Επιθυμίες...
Σε κάποια Πεδία Δράσης
δεν υπάρχει Ντροπή Υποβιβασμού της Τεχνοτροπίας...
ΟΤΑΝ θελει ο Στίχος περήφανα ΡΕΠΕΙ
και ΕΡΠΕΙ προς το ποθητο!!
φιλακι....ολογλυκο.....
Ανώνυμε
Στίχοι: Αυγή Κεφάλα & Μπάμπης Στόκας
Μουσική: Μπάμπης Στόκας & Τάκης Βούζας & Ανδρέας Τσέκος
Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ
Άγνωστοι φόβοι στο μυαλό σου πολεμούν,
με τις σκιές που θολά σε καλύπτουν κάθε βράδυ.
Ανυποψίαστοι περαστικοί γελούν μαζί σου,
μα τους ανέχεσαι παθητικά με τη σιωπή σου.
Μια συνουσία μυστική,
μια συνουσία μυστική της διαφθοράς,
χώροι στενοί μες στη μιζέρια,
δε νιώθεις τίποτα.
Πετάς τα ρούχα σου ψηλά,
γυμνός μες τη χαρά σου,
κρατάς τη λύπη σου μακριά,
δε νιώθεις τίποτα.
Τον Κύκλο των Χαμένων Ποιητών τον έχει διαβεί ο κάθε Τυφλός Ταξιδευτής...
τα Τόξα οργανωμένα σε στροφές που ξετυλίγονται από ΜΕΣΑ μας προς τα ΕΞΩ....
απότομες στροφές...
"κλειστές"..
με μία μόνο λωρίδα κυκλοφορίας..
και από δεξιά
και από αριστερά
Γκρεμός...
μην πέσεις από το Μονοπάτι σου..
δεν ξέρω πού οδηγούν αυτες οι άδοξες ΕσωΠτώσεις....
η Άβυσσος βαθιά μα δύσκολα αντέχει να φιλοξενεί αυτοκτονίες στη Μιζέρια των Επαναλήψεων..
η Μοιρα σε σέβεται ΑΝ διαβείς γρήγορα το Τόξο των Λαθών που ελεύθερα Χαρίζονται σε ΟΛΟΥΣ για να τυχουν στοιχειώδους Εμπειρίας...
και στο επομενο Σταδιο,
απαιτεί από ΣΕΝΑ να χαράξεις δικό σου μονοπάτι με ΑΤΟΜΙΚΑ Λάθη Δίκοπων Αποφάσεων....
ο Βαθμός της Επιλεγμένης Παραβατικότητας
θα κρίνει το Ύψος της Ψυχής στην κατασταση ΝΙΡΒΑΝΑ του Ελεύθερου Καλλιτέχνη που θα γίνεις.....
Με Συνουσίες Μυστικές
γράφτηκε η Ιστορία του Κόσμου...
με Συνουσίες Μυστικές οι Ποιητές ωριμάζουν μπρος στον Καθρέφτη της Εσωτερικής τους ΜΕταμόρφωσης.....
Συνουσίες με το Κινητρο
με την Πρόθεση
με την Πένα που αποτυπώνει με γραμματα καλλιτεχνικά
πρωτα στους Εσω-Τοιχους μας
και όταν αυτοί γεμίσουν
τότε στους Ομόκεντρους Κύκλους που μας περιβαλλουν..
και αν η προέκταση της Μυστικής Συνουσίας αγγίξει και τον Αναγνώστη με ρίγος Συναίσθησης,
τότε ενστικτωδώς ένα Χαμόγελο θα ανατείλει από το Κέντρο του ΚΥΚΛΟΥ προς την περιφέρεια, που όλο και μεγαλώνει την Ακτίνα της!!!
Σε φιλω.... με επίγνωση της βαρύτητας των Κινήτρων που αφηνεις στο χωρο μου...
Γλυκια μου Αλήθεια
από ΕΚΕΙ ακριβώς ξεκινά να ξετυλίγεται το ΚΟυβάρι των μεταμορφώσεων:
απο την αυτοαναιρεση....
Νιωθεις μικρός
με μια αποτυχία να φωλιάζει στο περίγραμμά σου....
η Σκέψη κενή και όλα γύρω σε οργασμική Δημιουργικότητα...
Διαισθανεσαι πως κάτι φταιει....
μα....
οι καθρεφτες του Νου καταδεικνύουν Εσενα..
εκεί αγριεύεις..
θυμώνεις....
σηκώνεις ΕσωΦουρτούνες και με Οργή αρπάζεις...
Κλέβεις για να λείψουν τα κίνητρα από τους Εμπνευσμένους....
πέφτεις...
πιο χαμηλά...
κι ακόμα..
ώσπου αγγίζεις Υπόνοια Βυθού στο ΑΠύθμενο Πηγάδι της Υποβάθμισης του Εαυτού.....
τότε Στροφη προς τον Ηλιο....
αυτος είναι ο ΜΟΝΟΣ κύκλος Διαδικασίας που Μεταμορφωνει ΕΝΑΝ ολοκληρο ΛΑΟ σε Επαναστατη από Αβουλο Οχλο...
και έναν Κλεφτη Έργων Τεχνης σε Ελευθερο Καλλιτεχνη με Ατομικά Κίνητρα Πολύτιμης ΕΜπενυσης που αφήνει Διαχρονικό Σημάδι σε ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ αγγιξει ο Καλλιτεχνης...
τα φιλιά μου.....ακομη... σημάδια Κλεψιάς... μα... θα κλείσει κι Εμενα ο Κύκλος μου!!!
Bitch
Οι μεταβάσεις στη ΖΩΗ γίνονται με ένα ΚΛΙΚ από τη μία στιγμή στην Άλλη......
σαν Κεραυνοβόλος Έρωτας που ΜΗΔΕΝΙΖΕΙ τις Ταχυτητες και σου Αλλαζει πορεια για να επιταχύνεις προς ΝΕΑ κατευθυνση...
σαν Κεραυνοβόλος Έρωτας που ΔΙΑΓΡΑΦΕΙ οσα είχες γραψει μετά κόπων και βασάνων για να Ξεκινήσει Φρεσκια η Ιστορία σου από ΑΥΤΗ εδω τη ΣΤΙΓΜΗ
με Νεο Ανανεωμένο Εαυτό Νέας Ταυτότητας
που στο Υπαρξιακό Επάγγελμα γραφει πλέον "ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ".....
και φέρει για Υπογραφή το στιγμιαία ΚΛΙΚ του ΕΡΩΤΑ.....
ο Κοέλο το είχε αναφερει...
ΜΟΝΟ ο έρωτας μπορεί να αλλαξει ΡΙΖΙΚΑ και ΑΜΕΣΑ τη Νοοτροπία και τη Συμπεριφορά ενος Ατομου...
Ανεραστος Καλλιτεχνης ειναι καταδικασμενος να παραμεινει ΑΙΩΝΙΑ ΚΛΕΦΤΗΣ ή κινητρων ή εργων τεχνης!!!
και κατακλιδικά αναφερω με επαναληψη εκπαιδευτικής εμμονής πως:
ΟΛΑ στη ΖΩΗ αλλαζουν από τη μί αστιγμή στην ΆΛΛΗ....
με ένα ΚΛΙΚ Ηλεκτροφόρας ροής Κινήτρου!!!
Τα φιλιά μου........που περιμένουν το ΚΛΙΚ που τους αναλογει..
Υπέροχη ΝΑΡΙΤΕΚΑ
Ο Στρατής το είπε Μαγικά:
"φιλοδοξώ να κλέβω το φως που θέλω να μοιράσω στους άλλους.."
Σε φιλώ γλυκά.....με διάθεση Κλέφτη απέναντι στα Όμορφα.......
Ανωνυμε...
Your eyes are full,
full of the future of us
The air changes as you look across
at me in that wondering way
It is as if
I knew you before we spoke
Do our hearts know something we don't?
Conspiring, converging
without giving us any say
You sing me to sleep,
talk down my walls
Look through my windows as I wait
You could be the thief
I give the key to
You're ruining me
with secrets and gestures and looks
With sonnets and second-hand books
Playing the chords in me
nobody knew how to play
You sing me to sleep,
talk down my walls
Look through my windows as I wait
You could be the thief
I give the key to
It fits in your hand like the water in rain
It unlocks our two different selves
and shows we are the same
Rather than wait 'til I
put me out for the taking
You're breaking
You're breaking into my heart
and I'm letting you
Your eyes are full,
full of the future of us
-------
Κατόρθωσες να μου κλέψεις το ΚΛΕΙΔΙ μου...
με εκείνο που μόνη μου Ξεκλειδώνομαι
και μόνη μου Κλειδώνομαι...
οι πολλοί Εαυτοί μας μπλέχτηκαν στο Σημείο που Ενώθηκαν τα Κίνητρα με το Αποτελεσμα...
Γιναμε παραξενα ΕΝΑ
και δεν καταφεραμε να Λύσουμε τους Δεσμούς
γιατί το κλειδί εκλάπη
την ώρα που τα χείλη αναίσαιναν Μυστικά Σιωπής μέσα στο Φιλί.......
τι θυμήθηκα....
γαμωτο...
εκεινη η Μαγισσα φταιει...
εκεινη που προτρεπει τον Ελευθερο ΚΑλλιτεχνη να ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ ΚΛΕΦΤΗΣ!!!
εκεινη η Γουίκα...
ΜΑΓΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ..
απλο και τοσο ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΤΙΚΟ...
-Πες μου
-Όχι
-Θα σε μεθύσω και θα το μάθω
-Δεν μπορείς αν δε θέλω κι εγώ
-Πες μου. Θέλω να θέλεις.
-Σε κοιτάζω στα μάτια Κλέψε το μυστικό με το βλέμμα.
-Δεν μπορώ. Το δικό σου βλέμμα είναι πιο βαθύ και χάνομαι κι εγώ.
-Δεν σου λέω. Δεν θα σου το πω με λέξεις.
-Πες μου πώς. Με ποιο τρόπο;
-Μην προσπαθείς με τα χάδια να κλέψεις από τα χείλη μου όσα δε θα σου πω ποτέ.
-Δύσκολη ομολογία. Τι σου ζητάω; Πες μου πόσο μ’ αγαπάς.
-Η αγάπη δεν μετριέται, ούτε χωράει στις λέξεις.
-Τότε πως;
-Φίλα με. Γίνε έτσι ο κλέφτης του μυστικού.
Κάποια κειμενα ειναι στιγματισμένα με αιφνίδιες αναφορες στο Νοημά τους...
ενα Ευχαριαστω είναι Λίγο...
Φιλί...... ΜΥΣΤΙΚΟ που περιμενει τον Ελευθερο Καλλιτεχνη να ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ ΚΛΕΦΤΗΣ.......
Dark13Sun
Με ανταμώνεις σε Στιγμή που Γυρισα ΑΝΑΠΟΔΑ το κείμενο...
βρηκα το Κινητρο Αρχικής - Πρωτης μεταμορφωσης του Κλεφτη σε Ελεύθερο Καλλιτέχνη...
μα...
μετα?..
μετα τι?..
Ανατροπή..
Την περιμενα..
ποτε δεν εφησυχαζομαι..
δεν κοιμάμαι σκεπασμενη την ασφαλεια της Σωστής Επιλογής...
παντα ένα ΚΛΙΚ αιφνίδια μου αλλαζει την Κατευθυνση Ονειρου...
και Συνέβη, μολις τωρα..
Εμφανιστηκε η ΓΥΝΑΙΚΑ..
ταραξε τις επιφανειες των κειμενων...
σκοτείνιασε τις Διαυγείς προθεσεις τους...
αποκάλυψε Μυστικά Αιώνιας Ανομολόγητης Προφητείας....
και δημιουργησε ΔΙΚΑ της Μυστήρια στο Μυαλό του Αγοριού που ΝΟΜΙΖΕ εγινε ΑΝΤΡΑΣ,
μα ακομη επιρρεπής...
αιωνια επιρρεπής στη ΓΥΝΑΙΚΑ συγχρονίζεται με το γκέλ της Αερινης πτυχής της Υπαρξής της!!!!
Η ΓΥΝΑΙΚΑ θρόισε...
και ο ΑΝΤΡΑΣ μετουσιώθηκε ΑΝΑΠΟΔΑ
από Ελευθερος Καλλιτεχνης σε ΚΛΕΦΤΗΣ.....
Μοίρα Ατερμονης Διαδοχής στα καλλίγραμμα ΠΟΔΙΑ μιας ΜΟΥΣΑΣ.....
τελικά πόσο αυτονομα ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ο Καλλιτεχνης?.....
μήπως ΟΛΑ εξαρτώνται - ακομη και η ωρίμανση ή η αιώνια παιδικότητά του - από την ΜΟΥΣΑ του???
Ποιητικό Ερωτημα που απολαμβάνει την ΑΒΙΑΣΤΗ στροφή στη ΖΩΗ του Καλλιτεχνη....
Τα φιλιά μου...... αιχμηρα βηματα ΓΛΥΚΙΑΣ παλινδρόμησης....
Magia da Inês
Γλυκό Κορίτσι
στο χαμόγελό σου
ο Καλλιτέχνης φοβάται ν'αφησει Χρωμα τεχνητό,
γιατί το ατόφιο σου Φωνήεν
μαρτυρά μία ΔΙΨΑ μόνο για πρωτογεννή Αίτια Φυσικής Σύστασης......
Σε φιλω.... με στίγμα κλεμμένο από την ΠΗΓΗ ενός ατοφιου Νατουραλισμού...
Στις σελίδες σου είμαι ένας συνεπαρμένος αλλοδαπός που θαυμάζει την γλυκιά σου πατρίδα!
Φιλιά!
Σαν παραμύθι....
Όμορφο!
Καλά Κυριακάτικο βραδάκι να έχεις...
Έτσι Κάκια μου, όσο και να κλέψει κανείς, καλλιτέχνης θα γίνει τότε που η αδέσμευτη σκέψη και η ελεύθερη ψηχή θα γίνουν δικά του...
Μαγευτικό το θέμα.
Φιλάκι.
Νομίζω ...συγνώμη για την άποψή μου (δεν είμαι ο πλέον ειδικός) από τα καλύτερά σου... Σε διαβάζω πάντα. Αυτό είναι το κάτι άλλο - με συνεπήρε... Μου γέννησε ένα σωρό σκέψεις κι άρα για μένα είναι ένα "ζωντανό" κείμενο...
Το μυαλό μου τρέχει τώρα με 1000!!!
...πόσες φορές δεν "ηδονιζόμαστε" με κάτι, το αποκτούμε γίνεται ολόδικό μας με κάθε τίμημα... και μετά, ξαφνικά, το κενό... Έρχεται το απλό να μας συνεπάρει και να μας γκρεμίσει... Και πως να το κερδίσεις?
Ζήλεψα τα νιάτα και την απειρία του καλλιτέχνη κι ας έκλεβε...
...μετά ζήλεψα την απλότητα του καλλιτέχνη που χάριζε τα έργα του... Ζήλεψα την "απλότητα".
Το μόνο σίγουρο? Πρέπει να καείς, να αυτοελεγχθείς, να τολμήσεις και να "δοκιμάσεις" για να γίνεις από Κλέφτης, Διάδοχος του ελεύθερου καλλιτέχνη...
Καληνύχτα σας.
Στρατή
με μαγεύει το Σεργιάνι της Γοητευμένης σου Αναζήτησης...
οι Τσιγγάνες όμως αδέσμευτες
με δίχως πατρίδα
με πατρίδα μόνο την Καρδιά τους
σχεδιάζουν το Ασαφές τους Σύνορο
στον αποτυπωμένο χάρτη σε ένα Πανό Διαδηλώσεων
και ξετυλίγουν την αύρα τους με εναλλασσόμενες αποχρώσεις
....
και με ΔΙΧΩΣ έγγραφα ταυτοποίησης
χαρίζονται ΑνΙδιοτελώς στην Ποιητική Διάθεση του Ευαίσθητου Ποιητή....
Σημερα
το χρωμα του Ποιήματος κοκκινίζει
και περιμένει θερμομέτρηση......
με αυτή τη διάθεση
σε Φιλώ γλυκά
συντροφιά με την πιο καλοκαιρινή Καλημέρα μου....
Γιωργο
κανεις δε διασφαλίζει πως τα ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ είναι όμορφα από τη Φυση τους...
Μπορεί ένα παραμύθι να μοιαζει ΕΡΩΤΗΣΗ με δίχως σαφες ηθικό δίδαγμα, που παλεύει με Σωκρατική Νοοτροπία του "ΑλογοΜυγοΤσιμπήματος" να εκμαιεύσει τις Αληθειες του Αναγνώστη και το Επιπεδο του προβληματισμού του πανω στα Παιδικά Ερωτήματα που άφησε αναπάντητα ΟΛΑ αυτα τα χρόνια!!!!
Βεβαια το δικό μου παραμυθακι ήταν απλό.......
λιτο..
αυθόρμητο και παιδικό....
όμως, ΚΑΠΟΙΑ παραμύθια είναι τόσο επικίνδυνα ΟΣΟ οι ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ...
γιατί μία ΕΡΩΤΗΣΗ μπορεί να φερει τόση ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΗ,
όσο δεν μπορούν να επιφέρουν ένα σωρός ΑΠΑΝΤΗΣΕΩΝ ...
Σε φιλω ολογλυκα..... και έρχομαι να θερμομετρήσω τον Πυρετό του καλοκαιριού που ΦΕΡΟΥΝ τα τραγουδια των υπεροχων αναρτήσεών σου!!!!
Αλατακι μου
Καπετανιος Γίνεσαι μόλις στοχεύσεις να Κατακτήσεις την ΑΔΕΣΜΕΥΤΗ Θαλασσα...
ακομη κι αν ξερεις ενδόμυχα
πως ΕΚΕΙΝΗ δεν δεσμεύεται ποτέ...
όμως για κάθε ΚΥΜΑ της θα έχεις γραψει κι ένα Ποίημα....
και ένας Καββαδίας θα κρατά το Τιμόνι των ΕσωΑναστεναγμών σου μπρος στο Γιγαντωμένο σου Κίνητρο...
εκει
ΜΕΣΑ στη Φουρτούνα
Κλεφτης και Καλλιτέχνης Ταυτίζονται....
Σε φιλω.... αλμυρα γλυκα......
Ευ αγωνίζεσθαι
ακομη και στο πεδίο της Τεχνης
η ΕΜΠΕΙΡΙΑ είναι μία φλόγα
που φωτίζει αυτον που έχει Κάψει!....
το ΜΕΤΑ της κλοπής και της μετουσίωσης του Αγοριού από κλέφτη σε καλλιτεχνη
το προδιαγραφει η Εσωτερική του Δύναμη Ροής που ανεφοδιάζει τις ΠΗΓΕΣ του με κάθε πιτσιρίκι Κινητρό που η ΖΩΗ αφειδώς έσπειρε στο Μαγικό Συμπαν που μας περιβάλλει...
Ο καλλιτεχνης οφειλει να ΖΕΙ με όλες τις αισθησεις του Ενεργοποιημενες στο Επακρο....
αλλιως δεν μπορεί να ανεβεί την Σκάλα των Κλιμεκωτών Μεταμορφωσεων ...
Σε φιλω ολόγλυκα..
Δημοσίευση σχολίου