Δε θα
κρυώνω το χειμώνα, το υπόσχομαι. Θα κλείνω τα μάτια και θα εξημερώνω μέσα μου
φωτιές. Θα τυλίγομαι στα σεντόνια των σκέψεων, όπως φάσκιωναν κάποτε τα μωρά...
να ισιώσουν... ακίνητα ....με το ζόρι. Κι αν μένουν μερικές φορές έξω τα χέρια,
θα γράφω ιστορίες στους τοίχους, να ζεσταθούν τα δάχτυλα και οι καρποί.... και
θα παρατηρώ εκείνους τους άστεγους ζητιάνους που περιφέρονται μέσα μου να καίνε
τη Ζωή μου για να με ζεστάνουν, όταν θα έχω ξεμείνει από ποιήματα.
Το πιο δυνατό κρασί, είναι αυτό που φτιάχνεις με Υπέρβαση Εαυτού. Μία φορά αν μεθύσει ο Νους, δεν επιστρέφει η Ύπαρξη στις νηφαλιότητες.
Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.
Η ευθύνη..
~Η ευθύνη~
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Κίνητρο, που αδράχνεται μέσα από το σωρό του Μεγάλου Τίποτε,
από το ... χέρι που γράφει.