Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.

Η ευθύνη..

~Η ευθύνη~
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Κίνητρο, που αδράχνεται μέσα από το σωρό του Μεγάλου Τίποτε,
από το ... χέρι που γράφει.

Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2018

Θα μεγαλώσεις και θα σού περάσει



Το βράδυ ξυπνά το φάντασμα της μάνας
μού σκαλίζει τα μπαλκόνια
βγάζει τα  παράσιτα από τα φυτά που δεν έχω,
φυτεύει νέες ρίζες,
κλαδεύει τα δεντράκια,
χαϊδεύει τους κάκτους,
πετάνε κλαδιά με άνθη οι αρμοί στα πλακάκια.

Μετά στολίζει το δέντρο
που αρνούμαι να στήσω στο σαλόνι μου,
ζεσταίνει Χριστούς με τα λόγια της
και ανάβει τα λαμπάκια με αγγίγματα.

Προχωρά στην κουζίνα
ζυμώνει, πλάθει, ψήνει
μοσχομυρίζει ο κόσμος Μαμά.

Κι εγώ υπνοβατώ
μες τον βαθύ μου ύπνο.
Σκοντάφτω στο δέντρο
τρέχει με πιάνει,
με πιάνουν τα κλάματα
δεν πιάνει πια το "Θα μεγαλώσεις και θα σού περάσει".

Στο φωτάκι του αναμμένου φούρνου
ροδίζει το πρόσωπό μου
τα ξυπόλητα πόδια
κι όλες οι πληγές.
Σκύβει με κοιτά.

Ανοίγει την αγκαλιά στους 200o C
λιώνουν τα χιόνια
γίνονται ζάχαρη οι νιφάδες
μελώνω κι αρχίζει να πιάνει και πάλι το
"Θα μεγαλώσεις και θα σου περάσει"
και σχεδόν πιστεύω πως είναι Χριστούγεννα
Εγώ
που το κόκκινο μού θυμίζει αίμα και χημειοθεραπεία,
που συστήνομαι ασυγκίνητη στον καθρέφτη
και στον εαυτό μου.