Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.

Η ευθύνη..

~Η ευθύνη~
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Κίνητρο, που αδράχνεται μέσα από το σωρό του Μεγάλου Τίποτε,
από το ... χέρι που γράφει.

Δευτέρα 27 Μαρτίου 2017

Σβησμένη




Ηλιοβασίλεμα.
Πανηγύρι του ορατού.
Όλο το ήρεμο τ' ουρανού
πνιγμένο σ' αυτόν τον εκκωφαντικό παλμό
των βασιλευομένων χρωμάτων
ενός ήλιου που αρνείται να υπάρξει
αθόρυβα.

Στο δημοτικό
είχα πιο πολλές σβήστρες
παρά μολύβια.

Σβήνω τον καμβά του δειλινού.
Δεν υπάρχει λευκή σελίδα
πίσω απ' τα σχέδια,
μόνο σκοτεινός βυθός
μία βαθιά σιωπή
ένα μακρόσυρτο μαύρο μουρμούρισμα
που εξαπλώνεται σαν μούδιασμα
στο κορμί του σύμπαντος
στη συνείδησή μου
στο παράλληλο εγώ μου.

Σβήνω
με υπομονή τελειομανούς.
Τοπίο τυφλό.
Ο νους μηδενίζεται
το σκοτάδι εκπυρσοκροτεί
στ' άδεια μου χέρια.
Ο χρόνος νεκρός.

Ξαναρχίζω να μετρώ από την αρχή
πρώτη ώρα
δωδεκάτη μεσονυχτίου
μαθαίνω να ορίζω τη χροιά μου
στη σιωπή
το σχήμα μου
στο σκοτάδι
και την εμπειρία της ζωής μου
στο πρώτο βήμα μου
στο κενό που αφήνει
ένας σβησμένος ήλιος.

Αυτή τη φορά
θα γεννηθώ σκοτάδι.