Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.

Η ευθύνη..

~Η ευθύνη~
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Κίνητρο, που αδράχνεται μέσα από το σωρό του Μεγάλου Τίποτε,
από το ... χέρι που γράφει.

Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2012

~Ποτέ ξανά~



Η αφορμή δόθηκε στα χωρικά Ύδατα της Χριστίνας  http://photosdemenage.blogspot.gr/ , μα πιο πολύ μες στην πραγματικότητα της Ζωής...

-----
Η φιγούρα περνά
χάνεται
μα η Λέξη παραμένει εκεί
να θυμίΖΕΙ
πως και η ΑΛΗΘΕΙΑ
πρέπει να διδάσκεται με επαναλήψεις,
για τις γενιές που θα έρθουν με νιάτα
να ξαναπεράσουν
από τον ίδιο με μας δρόμο....
 --------------


Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

~Υπό την απειλή Όπλου~




Με αφορμή κάτι Χρεολύσια ενός Σκοπευτή, Μηχανικού, Δον Κιχώτη {που επέμενε να μην αναγραφεί το όνομά του} στο βωμό των Ποιημάτων....
------------------------------------------

Ακούγεται παιχνίδι... μα οι οφειλές έχουν καταδικαστική {α'}Διέξοδο την Εξόφληση. Πρακτική Εισπράξεων με πιστόλια / λειόκανα {επαναληπτικά ή αυτογεμή}. Έχουν επιλεγεί τα ΑΥΤογεμή, ακριβώς γιατί η Ποίηση είναι ΑΥΤΟβιογραφία Φαντασίας και ψάχναμε διακαώς κοινή Τομή στο χειρουργικό τραπέζι των διαπραγματεύσεων...


Στο πίσω κάθισμα κάτι χαρτιά, μυστηριωδώς ασύνδετα. Στη θήκη της πόρτας ένας φάκελος. Ημερομηνία ταχυδρομείου σχεδόν σβησμένη. Επτασφράγιστος χρόνια. Το αυτοκίνητο γεμάτο ενθύμια από παλιές Ζωές και Χρέη. Κάποτε απλώθηκες στο σεντόνι του Χρόνου, Ισχυρός και σχεδόν Παντοδύναμος με κυριαρχία στο Αδιόρατο... μα ο άνεμος ποτέ δεν υπογράφει συνθήκη μόνιμα ευνοϊκής πνοής.... Και οι Σιωπές κρύβουν πολλούς ανέμους κόντρα στη Σκέψη. Κάτω από τέτοιο καθεστώς αντιπαράθεσης, με τον Καιρό, χάθηκε το κλειδί. Βρέθηκε σε χέρια ξένα, κι ας μην είχαν γνώση πώς να το χρησιμοΠοιήσουν. Ο Χρόνος ποτέ δεν κρατά το στόμα του ερμητικά κλειστό. Δε θα είχαν νόημα όλα τα παιχνίδια που σκαρώνει η Ζωή. Κάποια στιγμή τα ηχητικά ντοκουμέντα της ηχογραφημένης απάντησης θα παρουσιαστούν δημόσια. 


Φώτα παρακαλώ.

Διακριτικά ακολουθούμε τα βήματα του Υπόπτου.


ΠροειδοΠΟΙΗΣΗ πρώτης καταγραφής: 

Κάποιος που σου μοιάΖει σε ψάχνει. Μαζεύει στοιχεία και ιχνηλατεί διαδρομές απ'όπου πέρασε το ΙδεοΓράφημά σου, είτε εν γνώσει σου, είτε εν αγνοία σου. Και πέρασε από Εδώ. Περνά ακόμα. Πλέον σαν να επιστρέφει στην παιδική του ηλικία - ναι, το ΙδεοΓράφημά σου- ζητώντας το ΑΥΤΟνόητο μιας αγκαλιάς. Προσποίηση και Σκόρ πρώτης Αλήθειας vs των ΥπερΒολών του Ψέματος. Υπερ-Βολή στο Στόχο, πρωτίστως του Νου. Σε ψάχνουν. Ακούγεται σαν επαναληπτικό σποτ σε ιδιωτικό ραδιόφωνο σε συχνότητα λήψης αποκλειστικής αφιέρωσης. "Δεν υπάρχουν αποκλειστικότητες", είπες. "Εκτός από τα ΧΡΕΗ", προσθέτω  καθυστερημένα... Σε ψάχνουν και συλλέγουν στοιχεία. Γέφυρα ανάμεσα στο Φως και στο Σκοτάδι.... τι άλλο?...  μα φυσικά εκκίνηση από Γ, όπως..... Γυναίκα. Αναφέρεται ευθαρσώς  η αλληγορία στα πρακτικά των πρώτων επισκέψεων στο Σκοτεινό Δάσος, όπου πρωτοσυναντήθηκαν το Φάντασμα και η Αόρατη Παρουσία. Σ' εκείνη την παλαιολιθική εποχή της Αθωότητας, κανείς ακόμη δεν είχε όπλο στην κατοχή του και δεν είχε καν παρακολουθήσει μαθήματα χρήσης του. Τότε, οι Στόχοι επιτυγχάνονταν με το Βλέμμα.... πιο επώδυνο από τη σφαίρα, πιο θανάσιμο από τον εξ επαφής πυροβολισμό, πιο εύστοχο από το λειόκανο που κρατάς.

Σημειώθηκαν με επιμέλεια οι εξωτερικές συνθήκες λήψης του πρώτου πλάνου αναζήτησης του Υπόπτου: 
Το Φεγγάρι σε Έκλειψη, εις αποζημίωση του κοινού αισθήματος για Δικαιοσύνη. Οι περαστικοί μειδιάζουν, σαν Φιγούρες που έχουν μόλις αποδράσει από το Καρέ μιας ταινίας "κινηματογραφικής ειρωνίας" ως προς την υποψία του θεατή. Προοικονομούν την εξέλιξη της υπόθεσης, μα τίποτε δεν υπογράφει η Μοίρα, πριν μπει η τελευταία  τελεία στο Κείμενο, στον Απολογισμό του Χρέους και στην Ομολογία που θα ακολουθήσει εν καιρώ.... Το πλακόστρωτο της πεζοδρομημένης διαδρομής δυσχεραίνει το κυνηγητό, γιατί η Γυναίκα πάντα εμφανίζεται  με ψηλοτάκουνες Εμμονές που σκοντάφτουν στα κενά ανάμεσα στους αρμούς. Η σκιά της πάντα γλιστρά πιο γρήγορα, μα πώς με Σκιά να κυνηγήσεις τόσο Σκοτάδι?... Θηλυκιά η Σκιά, γοητεύεται και απλά υποκύπτει προκαλώντας καθυστερήσεις στις επιδιωκόμενες αποπληρωμές του Χρέους....

Λάθος τακτική: 

Τόσο λάθος η, ευθυγραμμισμένη προς την αναμονή της, Κίνηση. Ανειδίκευτη σχεδόν, με προσόντα ανύπαρκτης εμπειρίας και τελείως ακατάλληλη για το Ρόλο. Όλα Λάθος και το μόνο που σώζει το τελικό άθροισμα είναι η Άρνηση της Άρνησης που ίσως οδηγήσει σε Κατάφαση. Τα τόσα Λάθη, που ίσως αλλάξουν το πρόσημο στη κάννη του όπλου.

Πόσες επιλογές υπάρχουν?...  Τα Χρέη έχουν πάντα το μείον. Η συστημένη επιστολή εφτασφράγιστη στο πίσω κάθισμα. Ριγμένη σε χρόνο ανύποπτο από μία αγύρτισσα που ικέτευε για Προσοχή, την ώρα που δεξιοτεχνικά έκλεβε Χρόνο...

Το θέμα είναι να μην γίνεις Στόχος. Να είσαι ο Τύπος που κρατά το όπλο και να μαντεύεις πού κρύβονται οι ελεύθεροι σκοπευτές που εκπροσωπούν την Τράπεζα που φιλοξενεί Λογαριασμούς στο όνομα της Θηλυκότητας....

Ενημέρωση ύψους του Χρέους: 

Δυστυχώς προς τον Οφειλέτη τον απολογισμό τον ανέλαβε η Ποίηση, που ως γνωστόν ΥπερΒάλλει και στρογγυλοΠΟΙΕΙ προς τα πάνω σε χιλιετίες τα ποσά.... και ΠροΕιδοΠοιούμε πως ό,τι Προστατευτικός εξοπλισμός ήδη υπάρχει (γυαλιά, ear muffs κ.α.) θα αποβεί αναποτελεσματικός, διότι τις Εισπράξεις θα αναλάβει η ΠΟΙΗΣΗ, που στοχεύει ΕΚΕΙ, όπου η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ πλέον είναι έννοια ανύπαρκτη....


Η Εξόφληση αναμένεται σε Νομίσματα ΠανΣελήνης Διαφάνειας και απαγορεύονται διακανονισμοί σε Σκοτεινές Γέφυρες απομονωμένων Δασών, διότι η Νύχτα, η Διαπραγμάτευση, η Γέφυρα, είναι Γυναίκες και εύκολα υποκύπτουν Υπό την απειλή Όπλου και ειδικά Βλέμματος από μάτια  Αυτογεμή.................................


------------------------------------ Ο Οφειλέτης:








Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

~Καμπύλες~



Τόσες καμπύλες...

κάτω από στις άκαμπτες ράγες του τρένου
πάνω στη διψασμένη επιφάνεια της Γης
γύρω από την ταξιδιωτική περιφέρεια της πόλης
μέσα στο ψυχόρμητο της Αυτόνομης Γυναίκας

και το μόνο Αρσενικό που έχω να τους γνωρίσω
είναι ο Χρόνος μου...

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012

~Μεγαλώνω~





Η κόκκινη Γιορτή
λαμβάνει χώρα στο σκοτάδι,
για να βιώνεται τυφλά
η θερμότητα της ηδονικής αφής του Χρόνου
πάνω στο δέρμα της Ζωής...

Δύσκολος αυτός ο Έρωτας.
Όλο σημάδια επίμονης τριβής.
Πόνος και Χάδι...

Ντύθηκε Εραστής
και η Ζωή μου, μία Άγνωστη.
Ο Χώρος ένα λίκνισμα 
έμφυτης ικεσίας των πραγμάτων,
με το Αιώνιο να ενορχηστρώνει
το σφιχταγκάλιασμα.

Έχω υπάρξει ξανά
σε αυτή την καμπυλότητα των Γεγονότων
κι έχω ξαναχορέψει εδώ
με πρόσκληση
το ίδιο γενέθλιο κάλεσμα του Χρόνου.

Δε με ξεγελάς πια με Έρωτες.
Μυήθηκα στην άΧρονη Γεωμετρία των Στίχων.
Κι αν είμαι εδώ απόψε,
καλοντυμένη με αλληγορίες,
ήρθα να δηλώσω
πως σε ξεπέρασα πια...

Λάθος με ψάχνεις μες στη Ζωή
να μου χρεώσεις χρόνια.

Πλέον, 
μ ε γ α λ ώ ν ω 
μέσα στα Ποιήματα....

-----------------------------------------


*Άντε
να με χαίρεστε...
εχθροί 
και
φίλοι!...


;-))))

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

~Αργοπορημένη~


Δεν υπήρχα ποτέ
στο σημείο όπου όλα αρχίζουν.
Πάντα λές έφτανα κάπου στη μέση
των πραγμάτων.
Έχανα τον πρόλογο
και με σκορπίσματα ψιθύρων
αγωνιούσα να μαντέψω
όσα προηγήθηκαν.

Στην Οδό Περιπέτειας
όλοι οι Ήρωες είχαν Ρόλο.
Δεν περίσσευε κουστούμι Ζωής
για τους αργοπορημένους.

Δύο επιλογές:
αμήχανη να συναθροιστώ με το κοινό
ή να επινοήσω Ρόλο ουτοπίας
και να πείσω
πως μ’ ένα πείσμα βιώνεται η Ζωή.



Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012

~Dark Eyes~



Μαύρο Φως
και Το σκοΤάδι μάγμα εκρήξεων.
Το οπΤικό σου βελούδο
απλωμένος Χρόνος 
σΤο δωμάΤιο Της συνάνΤησης.

ΜονοκαΤοικία η Ζωή
σΤην οδό Παραδείσου,
με ρεύμα κομμένο
με αίμα να Τρέχει 
αιφνιδιάζονΤας με Κόκκινο 
το ΣκοΤάδι της αβύσσου μου.

ΕρωΤευμένα αιμοσφαίρια,
σφαιρικές μου ΤαχύΤηΤες,
κύΤΤαρο σε Τροχιά,
πυρήνας σε σχάση,
Τρέμω, 
μα ανΤέχω να διαλύομαι.

Μαύρα μαλλιά
-Γυναικεία ασπίδα στο Μαύρο Φως-
διάφανο ανέμισμα
σΤο δερμάΤινο σκοΤάδι της Επιθυμίας σου.

Μαύρο Φως
και έχω πεισθεί...
ο Ήλιος θα μπορούσε να δομηθεί από σκοΤάδι
και να είναι Το ίδιο εκκωφανΤικά εκΤυφλωΤικός.